«آنها که چهره گورگون را دیدند، یا بازنگشتند، یا اگر بازگشتند، خاموش ماندند.»
پریمو لوی
یادداشتی از #کاوه_فرازمند

@IranSociology

«آنها که چهره گورگون را دیدند، یا بازنگشتند، یا اگر بازگشتند، خاموش ماندند…»
پریمو لوی
@IranSociology
#کاوه_فرازمند
عکاسان جنگی که خودشان فرزند سرزمین‌های جنگ‌دیده هستند، اغلب نگاه عجیبی دارند. عکس‌های آنها خاموشند و در عین حال هولناک. جنگ در عکس‌هایشان جایی خودش را پنهان میکند، اگرچه حضورش آشکار است. گویی عکس‌هایشان نوعی قایم‌باشک است با فاجعه.

گوران توماسوویچ عکاس کهنه‌کار رویترز از این دست عکاسان جنگ است. او زاده کشوری است که دیگر وجود ندارد: یوگسلاوی. اولین کار خبری جدی‌اش را زیر باران بمب‌های ناتو بر صربستان آغاز کرد. شاید به همین دلیل عکس‌های او همیشه نوعی همدلی با خود دارند. همدلی با همه چیز: همدلی با قربانی، همدلی با بمب‌افکن و حتی همدلی با بمب‌ها!

این عکس چند دقیقه بعد از بمباران محله عین ترما در شرق دمشق گرفته شده. اگرچه توماسوویچ از ساده‌ترین و دم‌دستی‌ترین تکنیک‌های عکاسی استفاده کرده است، اما نتیجه عکسی قابل تأمل است. او دوربین را کمی پایی‌تر از تراز چشم قرار داده تا ویرانه‌های پس‌زمینه نسبت به سوژه رعب‌انگیز‌تر به نظر برسند. اما آنچه عکس او را متفاوت کرده حالت بی‌خیال مردی است که در اطراف ویرانه‌ها قدم می‌زند. گویی این حالت بی‌تفاوت او در کنار بقایای بمبی که احتمالاً چند دقیقه دیگر دوباره فرود می‌آید، خبر از حقیقتی ژرف می‌دهد: فریادها و نجواهایت را نگه دار، این جنگ میراثی است که تو برای فرزندانت نیز باقی خواهی گذاشت…

شاید هیچ چیزی هولناک‌تر از عادی‌شدن فاجعه نیست.

*گورگون: از اساطیر یونانی، هیولاهایی با چهره‌ای چنان زشت که هر کس به آن‌ها نگاه می‌کرد به سنگ تبدیل می‌شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــ

عکس: گوران توماسوویچ
Goran Tomasevic

✅کانال جامعه شناسی
@IranScoiology

قابی سرشار از ابهام، همچون آیندهٔ سیاسی سوژهٔ آن
#کاوه_فرازمند

#عکس: ارالدو پرز، آسوشیتدپرس
Eraldo Peres
کانال جامعه شناسی
@IranSociology

سوختن در آب، غرق شدن در آتش
شکستن مرز میان استعاره و واقعیت: غرق شدن در بوسه‌ها.
@IranSocioligy
زاکمن استاد چیره‌دست بهم‌ریختن تصور است. این عکس همه عناصر کلیشه‌ای یک عکس عاشقانه را کنار هم آورده است، اما عناصری که همه با هم یکجا همنشین نمی‌شوند: بوسه، باران، آب، پاریس، غرق‌شدن، انعکاس، تنهایی، نیمکتی در ساحل و … . اما چه کسی میتواند ادعا کند این یک عکس کلیشه‌ای است؟
عکس: سیل رودخانه سن، پاریس، ۱۹۸۷؛ پاتریک زاکمن
Patrick Zachmann
#کاوه_فرازمند

✅کانال جامعه شناسی
@IranSociology


https://img2.brain3.photobox.com/8003968130483550dfdcab3f9d68b69729898a7eabe95958e2fc097309dcf5592283a91b.jpg

چامسکی در مصاحبه‌ای به طعنه عملیات شاهین سیاه را «فرصت‌های عکاسی در سومالی» خوانده بود. شکر خدا که چامسکی زنده است و میتونه این عکس رو ببینه:عملیات فلوجه، همین الآن یهویی!
#کاوه_فرازمند
@IranSociology

‌ ‌ 🔚 تقریباً تمام کاریکاتورها درباره خروج بریتانیا از اتحادیه نگاهی انتقادی به نتیجه این همه‌پرسی دارند، بجز شذاذی از آثار طراحان راستگرا، از جمله بن گاریسون.
@IranSociology

بن گاریسون که ادعا دارد طراحی مستقل از جریان اصلی مطبوعات است، اغلب دیدگاهی محافظه‌کارانه، دست راستی، اسلام‌هراسانه و … دارد. ویژگی دیگر آثار او حجم زیاد جزئیات و وقوع داستان‌های موازی است که باهم یک منظومه را تشکیل میدهند.

در کشتی اروپا مرکل بالای دکل ایستاده و وقوع قریب طوفان اقتصادی را فریاد می‌زند، موج سهمگین مهاجران در کمین است، یونان دچار دریازدگی شده، لنگر بدهی‌ها توسط فرد نامعلومی که تنها چشم‌هایش پیداست در آستانه فرو افتادن است، در انبار کشتی دو زن با برقع دیده می‌شوند، تنوع نژادی توپی را به کف کشتی شکلیک کرده و کشتی سوراخ شده، اعراب ثروتند به بنیادگرایان پول می‌دهند تا سوئد را در دریا غرق کنند، طرفدارادن جهانی‌شدن توپ نافرجامی را به سوی بریتانیای در حال ترک شلیک کرده اند، پرچم اسلام بالاتر از پرچم اروپا نصب شده، یک بنیادگرا در حال تهدید پری دریایی زیباروی ترسان است و در این آشفته بازار بروکرات‌های بروکسل سوت‌زنان کشتی را به سوی پرتگاه سقوط می‌رانند.

اما اگر حتی با همه موارد فوق موافق باشیم، بر وجود آن خورشید تابان و درخشان در افق که بریتانیا به سویش می‌رود تشکیک وارد است.

طراح: بن گاریسون
Ben Garrison

#کاوه_فرازمند


✅کانال جامعه شناسی
🆔 https://telegram.me/joinchat/BW29hDusPve1xfOrGDB4Eg

‍ ترامپ تنها 🤒

اتاق جلسه بزرگ و خالی با صندلی‌هایی در انتظار نارفیقان این غولِ از بطری درآمده، ایستاده میان حد فاصل رویای آمریکایی و واقعیت واشنگتن. کم‌کم دور و بر ترامپ خالی می‌شود، البته ترامپ چیزی را از دست نمی‌دهد، او حتی اگر ببازد هم باز به افسانه بدل خواهد گشت، اما شاید جنس روایتش قدری فرق داشته باشد.

تایر عکاس باهوشیست، فرصت را غنیمت شمرده و از این کلیشه‌ای‌ترین قاب ممکن یک عکس به‌هنگام ساخته. مردی تنها در آستانه نوامبری سرد.

عکس: اریک تایر
Eric Thayer
✍ #کاوه_فرازمند

✅کانال جامعه شناسی
🆔 @IRANSOCIOLOGY
.
.
.

‍ دستی بیرون مانده از آوارهای بمباران در صنعا

من غالباً از عکس‌هایی که مستقیماً قربانیان جنگ و فاجعه را نشان می‌دهند پرهیز می‌کنم، اما این عکس، بنا به تصادف یا بصیرت عکاس، حسی متفاوت از عکس‌های مشابه دارد. گویی عکاس خلاصه منازعات خاورمیانه را در یک قاب ریخته است. پیش از این نیز عکس‌های حویص از جنگ یمن مورد ستایش منتقدان عکاسی خبری قرار گرفته بود.
✍ #کاوه_فرازمند

عکس: محمد حویص

✅کانال جامعه شناسی
🆔 @IRANSOCIOLOGY

روی کتف دیوار!
بقایای بمب بارانی در عملیات موصل؛ وزن یه ماشین رو همه میدونن، ارتفاع دیوار رو هم، پیدا کنید شدت انفجار را!
#کاوه_فرازمند
#بشریت #جنگ #انسانیت #تمدن

🌐جامعه شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY

‍ Call of Duty

در این عکس فلیپ دانا، عکاس آسوشیتدپرس، جنس سایه‌ها و زاویه قاب تا حدی به تصاویر ویدئوگِیْم شبیه است. شاید باید منتظر نسلی نو از عکاسان خبری باشیم که زیبایی‌شناسی بصری آنها از خواستگاه‌هایی جدید، مانند «کال آو دیوتی»، سرچشمه میگیرد.

شاید هم این اقتضای دورانیست که خود جنگ‌ها هم بیشتر به گیم شبیه‌ شده اند.
#کاوه_فرازمند
Felipe Dana/AP/

@tamatt
🌐به جامعه شناسی بپیوندید👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvcSOZ6y-bfzjA

‍ 📝 و از عقب منگر...
✍️ #کاوه_فرازمند
@IranSociology

▪️توضیح #عکس: خودروهای رهاشده مردم موصل که با حمله #داعش از شهر گریخته‌‌اند.

🔹عکسایی که تا کنون از موصل دیده بودم، همه یا ویرانه‌های شهر بودند یا مردمی وحشت‌‌زده در حال فرار. اما این عکس خوش آب و رنگ و زیبای ماریوس بوش، تصویر خود وحشت نیست، تصویری از سایه وحشت است، تصویر گریز، تصویر ترس نگاه کردن به پشت سر. گویا داعش چونان عذابی ألیم بر شهر باریده است و صدایی درون هر گریزنده‌ای نجوا میکرده: جان خود را دریاب و از عقب منگر، و در تمام وادی مایست، مبادا هلاک شوی!
(پیدایش، ۱۹)
Marius Bosch/Reuters

🌐جامعه شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvcSOZ6y-bfzjA

📝خاورمیانه‌های ‌پرتابَل [در شرح تصویر انتهای متن]
✍️ #کاوه_فرازمند

@IranSociology

شاید مهمترین برکت عصر ما، قابل حمل شدن چیزهایی است که پیش از این بزرگ، دست و پاگیر و مکان‌مند بودند، از کامپیوتر شخصی تا تجربه شنیدن موسیقی، از فاجعه زیست‌محیطی تا فلاکت جنگ.

این قاب، نمای بسته جنگ سوریه است، یک تصمیم ناگزیر برای گذاشتن همه چیز در یک چمدان، از امید تا مصیبت. این عکس سندیکی، شعری را به یادم آورد از شاعری اهل لهستان، سوریه قرن قبل
‌
‌ وقتی که شعر ناپدید شد
و من ماندم و اهریمن تیرۀ شهر،
مثلِ مسافری بیچاره، در گل مانده،
با چمدانی باد کرده، ریسمان پیچیده
و بارشِ بارانِ سیاهِ ماهِ سپتامبر
‌
روزنامه‌های عصر اخباری آزارنده آوردند.
اما هیچ اتفاقی نیفتاد، هیچکسی نشتابید.
حتی به نظر می‌رسید که راهبگان شرم داشتند از زندگیشان
اکنون به من بگو چگونه دوا کنم
این سکوت ر‌ا

https://goo.gl/J7tSbE

🌐جامعه‌شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA

📃دانشمند و سیاستمدار [تحلیل عکس]
‌✍ #کاوه_فرازمند

🔸یک جُک روسی دوران شوروی می‌گوید روزی استالین هوس رانندگی به سرش زد و از راننده خود خواست جایش را با او عوض کند. استالین که عادت نداشت به کسی جواب بدهد، از دروازه امنیتی کاخ کرملین رد شد و در نتیجه خودرو توسط نیروهای حفاظت کاخ توقیف شد. نگهبانی که خودرو را توقیف کرده بود، نگاهی به داخل آن انداخت و به سرعت به سمت بی‌سیم رفت تا با ریاست تماس بگیرد.
‌
🔸نگهبان به رئیس حراست کاخ گزارش داد خودرویی وارد شده که مطمئنیم حامل یک مقام بسیار بلندپایه است، اما کسی او را نمی‌شناسد. رئیس او که گیج شده بود پرسید:
-کیه؟ فرمانده ارتشه؟
- نه قربان، بالاتره.
-رئیس NKVD؟
-خیر قربان، بالاتر
-نکنه خود استالین رو گرفتین؟
خیر قربان، یکی رو گرفتیم که استالین راننده‌ی اونه.
‌

🔸حکایت انتخاب نقطه فکوس توسط عکاس روزنامه واشنگتن‌پست هم مثل همان جک روسی است، آنتونی فائوچی در فکوس قرار گرفته و ترامپ به شکل مضحکی در فلو (حالت تار). اما فائوچی کیست؟... متن کامل را اینجا بخوانید
‌

🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY