☘️ ضدتوصیههای پسانوروزی:
@IranSociology
سعی کنیم حال و هوای نوروزی را تا یکی دو هفته دیگر کش بدهیم، من تضمین میکنم که میزان بهرهوری کاهش نیابد.
درعین حال، از اینکه تعطیلات تمام شده غصه نخوریم، تنوع رمز خوشاحوالی ما است.
تلاش کنیم برای عصرهای شنبه برنامه خوشایندی تدارک کنیم تا مقداری از عبوسی عصر جمعه و صبح شنبه کسر شود.
رژیم خبری را کماکان ادامه دهیم. علاقه زیاد به خبر دور از خودآزاری نیست. دنبال سرگرمیهای بهتر باشیم.
از القای افکار آخرالزمانیِ "هرسال دریغ از پارسال" و "دیگر تمام شد" دست برداریم. اگر اینطور بود لابد تا حالا واقعاً هم تمام شده بود.
از تحریک خودمان با وعدة تغییراتِ بزرگِ خوب خودداری کنیم. اگر تا حالا نشده است لابد بعدا هم نمیشود.
از تلفشدن وقتمان خیلی ناراحتی نکنیم. وقت اصولاً برای تلفکردن است. مشکل اصلی وقتی است که نتوانیم بهخوبی وقتمان را تلف کنیم.
فراموش نکنیم هدف ما در زندگی شادی است، پس تناقض است که بهخاطر کاستی اسباب شادی خیلی غصه بخوریم.
رسالت تاریخی روشنفکری اندکی شادکردن خود و اطرافیان است. قضیه را بیش از حد جدی نکنیم.
فکرکردن اغلب راهی برای حل مشکلات نیست، سرگشتگی میان مشکلات لاینحل است. گاهی دنبال راههای فکرنکردن باشیم.
✍️ #مرتضی_مردیها
🌏جامعهشناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA
@IranSociology
سعی کنیم حال و هوای نوروزی را تا یکی دو هفته دیگر کش بدهیم، من تضمین میکنم که میزان بهرهوری کاهش نیابد.
درعین حال، از اینکه تعطیلات تمام شده غصه نخوریم، تنوع رمز خوشاحوالی ما است.
تلاش کنیم برای عصرهای شنبه برنامه خوشایندی تدارک کنیم تا مقداری از عبوسی عصر جمعه و صبح شنبه کسر شود.
رژیم خبری را کماکان ادامه دهیم. علاقه زیاد به خبر دور از خودآزاری نیست. دنبال سرگرمیهای بهتر باشیم.
از القای افکار آخرالزمانیِ "هرسال دریغ از پارسال" و "دیگر تمام شد" دست برداریم. اگر اینطور بود لابد تا حالا واقعاً هم تمام شده بود.
از تحریک خودمان با وعدة تغییراتِ بزرگِ خوب خودداری کنیم. اگر تا حالا نشده است لابد بعدا هم نمیشود.
از تلفشدن وقتمان خیلی ناراحتی نکنیم. وقت اصولاً برای تلفکردن است. مشکل اصلی وقتی است که نتوانیم بهخوبی وقتمان را تلف کنیم.
فراموش نکنیم هدف ما در زندگی شادی است، پس تناقض است که بهخاطر کاستی اسباب شادی خیلی غصه بخوریم.
رسالت تاریخی روشنفکری اندکی شادکردن خود و اطرافیان است. قضیه را بیش از حد جدی نکنیم.
فکرکردن اغلب راهی برای حل مشکلات نیست، سرگشتگی میان مشکلات لاینحل است. گاهی دنبال راههای فکرنکردن باشیم.
✍️ #مرتضی_مردیها
🌏جامعهشناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA
📃 لطفاً کمی زندگی کنید
✍️ #مرتضی_مردیها
یکی از خاطرههای انزجارآوری که از عصر جاهلیت دارم، این است که گاهی که میخواستیم کمی شادی کنیم به خود نهیب میزدیم که مثلاً خوشنودی ما روزی است که از ظلم اثری نباشد. این در حالی بود که تجربۀ مستقیم خود من در جنگ نشان داد حتی در شرایطی که از یک دقیقه بعد خودت خبر نداری و هر لحظه ممکن است ترکشی به گوشۀ جانت گیر کند و آن را با خود ببرد، مجبوری زندگی کنی. یعنی گاهی از خوردن چیزی یا دیدن کسی یا گرفتن نامهای یا هر چیزی به همیناندازهها خوشحالی کنی.
بگذاريد مسئله را به شکل دیگری مطرح کنم. اگر من بپذیرم ما از نظر سیاسی در یکی از بدترین (یا بدترین) دوران تاریخ ایران زندگی میکنیم، آیا ناسازگار است با اینکه در همان حال بگویم روا نیست که سیاست و سرنوشت و فجایعِ آن، تمام فکر و احساس ما را از خود بیانبارد؟
نه! تنها مسئولیت واقعی ما در این دنیا زندگی است. هرچند حتی آن را هم خودمان انتخاب نکردهایم، ولی حالا که به این دنیا آورده شدهایم راهی جز زندگی کردن نیست و زندگی یعنی لذت و تنوع و رضایت. بله، بسا که چیزهایی برای این لازم است که بهراحتی دسترس نیست؛ باری، لااقل برای کسانی که هست و به قدری که هست، آن را زیر هیمنۀ خشمها و افسوسها نیمهجان نکنیم.
فرایند بهبود وضع ایران یک روال دنبالهدار است که در دورانهای مختلف شاید اقتضائات متفاوتی داشته باشد، ولی فدایی نمیخواهد؛ به این معنا که کسی لحظهای از فکر مصائب آن خالی نباشد. همه چیز برای بهتر زیستن است. پس حتی اگر در حال جنگ هم هستید از یک قوطی کنسرو، یک چای، یک لبخند، یک نامه، یک بغل ... شادی کنید. اگر اینطور خیال میکنید که زمانی خواهد رسید که نوبت زندگی و شادی است، باور کنید چنان زمانی هرگز نخواهد رسید.
تمام عمر ما روی بلَمی در رودخانهای میگذرد. در ضمنِ همین بالا و پایینها و پیچ و خمهای آن است که زندگی متولد میشود و رشد میکند و میمیرد. تمامی آن را از هول و هراس و انتظار و آرزو و حسرت پر نکنیم.
🌏جامعهشناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
✍️ #مرتضی_مردیها
یکی از خاطرههای انزجارآوری که از عصر جاهلیت دارم، این است که گاهی که میخواستیم کمی شادی کنیم به خود نهیب میزدیم که مثلاً خوشنودی ما روزی است که از ظلم اثری نباشد. این در حالی بود که تجربۀ مستقیم خود من در جنگ نشان داد حتی در شرایطی که از یک دقیقه بعد خودت خبر نداری و هر لحظه ممکن است ترکشی به گوشۀ جانت گیر کند و آن را با خود ببرد، مجبوری زندگی کنی. یعنی گاهی از خوردن چیزی یا دیدن کسی یا گرفتن نامهای یا هر چیزی به همیناندازهها خوشحالی کنی.
بگذاريد مسئله را به شکل دیگری مطرح کنم. اگر من بپذیرم ما از نظر سیاسی در یکی از بدترین (یا بدترین) دوران تاریخ ایران زندگی میکنیم، آیا ناسازگار است با اینکه در همان حال بگویم روا نیست که سیاست و سرنوشت و فجایعِ آن، تمام فکر و احساس ما را از خود بیانبارد؟
نه! تنها مسئولیت واقعی ما در این دنیا زندگی است. هرچند حتی آن را هم خودمان انتخاب نکردهایم، ولی حالا که به این دنیا آورده شدهایم راهی جز زندگی کردن نیست و زندگی یعنی لذت و تنوع و رضایت. بله، بسا که چیزهایی برای این لازم است که بهراحتی دسترس نیست؛ باری، لااقل برای کسانی که هست و به قدری که هست، آن را زیر هیمنۀ خشمها و افسوسها نیمهجان نکنیم.
فرایند بهبود وضع ایران یک روال دنبالهدار است که در دورانهای مختلف شاید اقتضائات متفاوتی داشته باشد، ولی فدایی نمیخواهد؛ به این معنا که کسی لحظهای از فکر مصائب آن خالی نباشد. همه چیز برای بهتر زیستن است. پس حتی اگر در حال جنگ هم هستید از یک قوطی کنسرو، یک چای، یک لبخند، یک نامه، یک بغل ... شادی کنید. اگر اینطور خیال میکنید که زمانی خواهد رسید که نوبت زندگی و شادی است، باور کنید چنان زمانی هرگز نخواهد رسید.
تمام عمر ما روی بلَمی در رودخانهای میگذرد. در ضمنِ همین بالا و پایینها و پیچ و خمهای آن است که زندگی متولد میشود و رشد میکند و میمیرد. تمامی آن را از هول و هراس و انتظار و آرزو و حسرت پر نکنیم.
🌏جامعهشناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
Audio
سزاواریِ لیبرالیسم
اشاراتی در باب کتاب "چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند؟"
👤 #مرتضی_مردیها | دیماه ۱۴۰۲ | شیراز، بوکلند
مشاهده فیلم در یوتیوب | آپارات
شنیدن در انکر | کستباکس | اسپاتیفای |گوگل پادکست
🌾 @Sedanet
🌾 @mardihamorteza
اشاراتی در باب کتاب "چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند؟"
👤 #مرتضی_مردیها | دیماه ۱۴۰۲ | شیراز، بوکلند
مشاهده فیلم در یوتیوب | آپارات
شنیدن در انکر | کستباکس | اسپاتیفای |گوگل پادکست
🌾 @Sedanet
🌾 @mardihamorteza