عشق به اشخاص به خاطر دوستی با آن‌ها، مهربانی است.
عشق به اشخاص به خاطر لذت حسی، شهوت طبیعی است.
عشقی که از تفکر درباره‌ی گذشته یعنی از تصور لذت زمان گذشته به‌دست آمده باشد، عیش است.
عشق نسبت به شخصی واحد همراه با میل به این‌که در مقابل، آن شخص انحصاراً به همان کس عشق بورزد،‌ شوریدگی است.
همین‌گونه عشق همراه با ترس از این‌که عشق متقابل نباشد، حسادت است.

#لویاتان #توماس_هابز #حسین_بشیریه

🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY