📃 شوهر، همسر و خدا
✍️ #لکان؛ #سمینار_دو
♻️ ترجمه: محمد پورفر
🔘 تصور مدرن از ازدواج به عنوان معاهده‌ای با رضایت دوجانبه به طور قطع یک امر نوظهور است، که در چهارچوب یک مذهب رهایی‌بخش معرفی شده، و به روح فردی مقام شامخ می‌دهد. این تصور، ساختار اولیه و ذات مقدسِ ابتدایی ازدواج را می‌پوشاند و پنهان می‌کند. این نهاد امروزه در قالب فشرده‌ای وجود دارد، که برخی از ویژگی‌های‌اش چنان محکم و به قدری مقاوم‌اند که انقلاب‌های اجتماعی بنا ندارند تفوق و اهمیت‌اش را از میان ببرند. اما هم‌زمان، برخی از ویژگی‌های این نهاد، در طول تاریخ، محو شده‌اند.
🔘 در طول تاریخ همواره دو نوع قراردادِ اساساً بسیار متفاوت درون این نظم وجود داشته. برای مثال، در مورد رومی‌ها، ازدواج آدم‌هایی که صاحب نام هستند، کسانی که واقعاً نامی دارند، یعنی نام اشراف و نجیب‌زادگان، واجد ویژگی بسیار نمادینی بوده، که با مراسم‌های منحصر به فردی تضمین می‌شده. مردم پایین‌دست هم نوعی از ازدواج را داشتند، که خیلی ساده بر پایۀ قرارداد دوطرفه بود، و تشکیل‌دهندۀ چیزی که جامعۀ روم باستان در عمل آن را صیغه می‌نامید.
🔘 حالا دقیقاً این بنیان‌گذاری صیغه است که، با شروع تزلزل مشخصی در جامعه، عمومیت پیدا کرد، و در واپسین برهۀ تاریخ روم، آدم حتی می‌بیند صیغه در طبقات بالاتر اجتماعی هم برقرار می‌شود، با هدف حفظ یک جایگاه اجتماعی مستقل برای زوجین، و به ویژه برای اموال‌شان. به عبارت دیگر، در زمانی که زن شروع به آزاد کردن خود می‌کند است، که نسبت به یک چنین مایملکی صاحب حق می‌شود، زمانی که او در جامعه به یک فرد تبدیل می‌شود است، که اهمیت ازدواج شروع به خدشه‌دار شدن می‌کند.
🔘 اساساً، زن داخل معاهدۀ نمادین ازدواج به عنوان شی‌ء مورد معامله معرفی می‌شد، میان خاندان‌ها، خاندان‌های اساساً مردسالار. فهمیدن ساختارهای ابتدایی مختلف یعنی فهمیدن این که چگونه این اشیاء مورد معامله، یعنی زنان، میان این خاندان‌ها در حال گردش بودند. بر حسب تجربه، این تنها می‌تواند داخل یک چهارچوب مردسالارانه و پدرسالارانه اتفاق بیافتد، حتی زمانی که ساختار در وهلۀ دوم میان نیاکان مادرسالار گرفتار می‌شود.
🔘 این واقعیت که زن بدین‌ترتیب در یک نظم مبادله‌ای گیر می‌افتد که در آن او یک شی‌ء است واقعاً چیزی است که مسئول خصلت اساساً متعارضِ جایگاه اوست: نظم نمادین به معنای راستین کلمه او را مقهور می‌سازد، متعالی می‌سازد.
⚡️Lacan; Seminar II - The Ego in Freud's Theory and in the Technique of Psychoanalysis
🌎جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
✍️ #لکان؛ #سمینار_دو
♻️ ترجمه: محمد پورفر
🔘 تصور مدرن از ازدواج به عنوان معاهده‌ای با رضایت دوجانبه به طور قطع یک امر نوظهور است، که در چهارچوب یک مذهب رهایی‌بخش معرفی شده، و به روح فردی مقام شامخ می‌دهد. این تصور، ساختار اولیه و ذات مقدسِ ابتدایی ازدواج را می‌پوشاند و پنهان می‌کند. این نهاد امروزه در قالب فشرده‌ای وجود دارد، که برخی از ویژگی‌های‌اش چنان محکم و به قدری مقاوم‌اند که انقلاب‌های اجتماعی بنا ندارند تفوق و اهمیت‌اش را از میان ببرند. اما هم‌زمان، برخی از ویژگی‌های این نهاد، در طول تاریخ، محو شده‌اند.
🔘 در طول تاریخ همواره دو نوع قراردادِ اساساً بسیار متفاوت درون این نظم وجود داشته. برای مثال، در مورد رومی‌ها، ازدواج آدم‌هایی که صاحب نام هستند، کسانی که واقعاً نامی دارند، یعنی نام اشراف و نجیب‌زادگان، واجد ویژگی بسیار نمادینی بوده، که با مراسم‌های منحصر به فردی تضمین می‌شده. مردم پایین‌دست هم نوعی از ازدواج را داشتند، که خیلی ساده بر پایۀ قرارداد دوطرفه بود، و تشکیل‌دهندۀ چیزی که جامعۀ روم باستان در عمل آن را صیغه می‌نامید.
🔘 حالا دقیقاً این بنیان‌گذاری صیغه است که، با شروع تزلزل مشخصی در جامعه، عمومیت پیدا کرد، و در واپسین برهۀ تاریخ روم، آدم حتی می‌بیند صیغه در طبقات بالاتر اجتماعی هم برقرار می‌شود، با هدف حفظ یک جایگاه اجتماعی مستقل برای زوجین، و به ویژه برای اموال‌شان. به عبارت دیگر، در زمانی که زن شروع به آزاد کردن خود می‌کند است، که نسبت به یک چنین مایملکی صاحب حق می‌شود، زمانی که او در جامعه به یک فرد تبدیل می‌شود است، که اهمیت ازدواج شروع به خدشه‌دار شدن می‌کند.
🔘 اساساً، زن داخل معاهدۀ نمادین ازدواج به عنوان شی‌ء مورد معامله معرفی می‌شد، میان خاندان‌ها، خاندان‌های اساساً مردسالار. فهمیدن ساختارهای ابتدایی مختلف یعنی فهمیدن این که چگونه این اشیاء مورد معامله، یعنی زنان، میان این خاندان‌ها در حال گردش بودند. بر حسب تجربه، این تنها می‌تواند داخل یک چهارچوب مردسالارانه و پدرسالارانه اتفاق بیافتد، حتی زمانی که ساختار در وهلۀ دوم میان نیاکان مادرسالار گرفتار می‌شود.
🔘 این واقعیت که زن بدین‌ترتیب در یک نظم مبادله‌ای گیر می‌افتد که در آن او یک شی‌ء است واقعاً چیزی است که مسئول خصلت اساساً متعارضِ جایگاه اوست: نظم نمادین به معنای راستین کلمه او را مقهور می‌سازد، متعالی می‌سازد.
⚡️Lacan; Seminar II - The Ego in Freud's Theory and in the Technique of Psychoanalysis
🌎جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
Wikipedia
The Proposition (painting)
1631 painting by Judith Leyster