#سکس آن بخشی از بدن نیست که #بورژوازی باید آن را بی اعتبار یا ابطال کند تا دیگرانی را که تحت حاکمیت اش اند، به کار وادارد. سکس آن عنصری از خود بورژوازی است که بیش از هرچیز دیگری مایه نگرانی و دلمشغولی بورژوازی بوده است و توجه و مراقبت بورژوازی را طلب می کند و دریافت می کند و بورژوازی آن را آمیزه ای از هراس، کنجکاوی، لذت و هیجان پرورده است. بورژوازی سکس را با بدن اش این همانی کرد و یا دست کم بدن اش را تابع سکس کرد، و قدرتی راز آمیز و نامعین را به سکس نسبت داد که بر بدن اش اعمال می کند؛ بورژوازی حیات و مرگ اش را به سکس وصل کرد و سکس را مسئول سلامت آتی اش کرد؛ بورژوازی آینده اش را در سکس سرمایه گذاری کرد، با این فرض که سکس اثرهایی اجتناب ناپذیر بر اخلاف اش دارد؛ بورژوازی روح اش را تابع سکس کرد، با این داعا که سکس مخفی ترین و تعیین کننده ترین عنصر روح اش است. نباید تصور کنیم که بورژوازی به گونه ای نمادین خود را عقیم کرد تا بهتر بتواند حق برخورداری از سکس و استفاده از آن به میلِ شخصی را از دیگران سلب کند. بلکه باید این طور دید که از میانه سده هجدهم، بورژوازی همّ خود را صرف آن کرد که از سکسوالیته ای برخوردار شود که بر مبنای آن بدنی خاص بسازد، بدنی «طبقاتی» با سلامت، بهداشت، اخلاف و نژاد: خود سکسینه کردن بدن اش، تجسم سکس در بدن اش، و وصلت درونی سکس و بدن....

📚 #میشل_فوکو / تاریخ جنسیت (اراده به دانستن) / ترجمه نیکو سرخوش و افشین جهان دیده / نشر نی ص 144

🌎جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY