شرایط آنومیک #دانشگاه؛ محصول شرایط آنومیک جامعه
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
مقدمه
روند فعلی دانشگاه ها در ایران و شرایط ناگوار و نگران کننده حاکم بر آن ها از ساختار اداري و مدیریتی آن گرفته تا عملکرد استادان و دانشجویان همگی نگرانی ها و دغدغه هاي فراوانی را فراهم آورده که واکاوي و بررسی هر چه بیشتر پیرامون آن را ضروري نموده است. دانشگاه بنا به تعریف ساده فضاي تولید علم و پژوهش در حوزه هاي گوناگون علمی است که از این طریق تمامی سازوکارهاي دانشگاه از یک سو باید در خدمت پیشرفت هاي علمی و پژوهشی باشد و از سوي دیگر در خدمت پرورش سرمایه هاي انسانی و اجتماعی براي به خدمت گرفتن این سرمایه ها در جهت #توسعه_پایدار جامعه. اما نیم نگاهی به رویه ها و روندهاي فعلی دانشگاه در ایران نشان می دهد که این رویه ها و روندها چندان هم در مسیر تولید علم و در افکندن بنیان هاي فکري و علمی نبوده و دانشگاه به «میدان رقابتی» در جهت «کسب مدرک برای دانشجویان»، «کسب نشان دانشگاهی برای استادان» و «کسب سود و برند(brand) برای مدیران» آن تبدیل شده است... ادامه متن را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvcSOZ6y-bfzjA
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
مقدمه
روند فعلی دانشگاه ها در ایران و شرایط ناگوار و نگران کننده حاکم بر آن ها از ساختار اداري و مدیریتی آن گرفته تا عملکرد استادان و دانشجویان همگی نگرانی ها و دغدغه هاي فراوانی را فراهم آورده که واکاوي و بررسی هر چه بیشتر پیرامون آن را ضروري نموده است. دانشگاه بنا به تعریف ساده فضاي تولید علم و پژوهش در حوزه هاي گوناگون علمی است که از این طریق تمامی سازوکارهاي دانشگاه از یک سو باید در خدمت پیشرفت هاي علمی و پژوهشی باشد و از سوي دیگر در خدمت پرورش سرمایه هاي انسانی و اجتماعی براي به خدمت گرفتن این سرمایه ها در جهت #توسعه_پایدار جامعه. اما نیم نگاهی به رویه ها و روندهاي فعلی دانشگاه در ایران نشان می دهد که این رویه ها و روندها چندان هم در مسیر تولید علم و در افکندن بنیان هاي فکري و علمی نبوده و دانشگاه به «میدان رقابتی» در جهت «کسب مدرک برای دانشجویان»، «کسب نشان دانشگاهی برای استادان» و «کسب سود و برند(brand) برای مدیران» آن تبدیل شده است... ادامه متن را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvcSOZ6y-bfzjA
📃 در جستجوی فهم جامعه؛ نقدی بر تقلیل گرایی های روان شناختی مصطفی ملکیان
✍ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
مقدمه
انگیزه اصلی نوشتن مقاله حاضر به سخنرانی استاد مصطفی ملکیان با عنوان: اصالت فرهنگ و نقد جامعه شناسی بر می گردد که در تیرماه 1394 خورشیدی در مشهد تقریر شده است. از سوی جناب استاد مصطفی ملکیان بحثی درانداخته شد و طی آن واقعیت های اجتماعی ای چون: جامعه، امر اجتماعی(The social)، ساختار اجتماعی و...مورد انکار قرار گرفته و همه فعل و انفعاالات موجود در جامعه را تنها به آدمیان نسبت داده اند. البته بی انصافی است اگر بگوییم که استاد ملکیان آغاز کننده چنین بحثی بوده و قبل از جناب ایشان هیچ کس دیگری اینگونه در حق جامعه شناسی سخن نرانده اند. به عبارت دیگر، کم نبودند و نیستند روشنفکران، متخصصان، سیاستگذاران و برنامه ریزانی که دلیل بسیاری از مشکلات و توسعه نیافتگی های جامعه ایران را در رفتار تک تک افراد جستجو کرده و می کنند و از این طریق ساختار های اجتماعی جامعه را بری و مصون از خطا دانسته اند. اینان گمان برده اند که اگر روزی افراد اصلاح شوند، آن وقت جامعه هم به تبع اصلاح خواهد شد و جامعه را پیرو و تابعی از افراد تصور کرده اند. اما بدون گفتگو باید بگویم استاد ملکیان خالی از هرگونه غرض ورزی و تنها از سر تفکر و نوعی معرفت شناسی مخصوص به خود این موضوع را مطرح کرده اند و در این مقاله هم فقط و فقط این تفکر و اندیشه ایشان آن هم در باره جامعه و پدیده های اجتماعی است که مورد نقد و بررسی قرار می گیرد و نه سایر اندیشه ها و دیدگاه های جناب ایشان. این را گفتم تا راه را بر هرگونه سوء برداشت در این زمینه بسته باشم. بر این اساس مناسب دیدم موضوع را در قالب مقاله ای به بحث و بررسی گذاشته و طی آن در اطراف فهم درست از جامعه در حد بضاعت اندک خویش مطالبی ارائه نموده و در معرض دید پژوهشگران و علاقمندان قرار دهم و صد البته که بحث اینجانب نیز بی نیاز از نقد نقادان تیزبین نخواهد بود.
متن کامل را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
✍ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
مقدمه
انگیزه اصلی نوشتن مقاله حاضر به سخنرانی استاد مصطفی ملکیان با عنوان: اصالت فرهنگ و نقد جامعه شناسی بر می گردد که در تیرماه 1394 خورشیدی در مشهد تقریر شده است. از سوی جناب استاد مصطفی ملکیان بحثی درانداخته شد و طی آن واقعیت های اجتماعی ای چون: جامعه، امر اجتماعی(The social)، ساختار اجتماعی و...مورد انکار قرار گرفته و همه فعل و انفعاالات موجود در جامعه را تنها به آدمیان نسبت داده اند. البته بی انصافی است اگر بگوییم که استاد ملکیان آغاز کننده چنین بحثی بوده و قبل از جناب ایشان هیچ کس دیگری اینگونه در حق جامعه شناسی سخن نرانده اند. به عبارت دیگر، کم نبودند و نیستند روشنفکران، متخصصان، سیاستگذاران و برنامه ریزانی که دلیل بسیاری از مشکلات و توسعه نیافتگی های جامعه ایران را در رفتار تک تک افراد جستجو کرده و می کنند و از این طریق ساختار های اجتماعی جامعه را بری و مصون از خطا دانسته اند. اینان گمان برده اند که اگر روزی افراد اصلاح شوند، آن وقت جامعه هم به تبع اصلاح خواهد شد و جامعه را پیرو و تابعی از افراد تصور کرده اند. اما بدون گفتگو باید بگویم استاد ملکیان خالی از هرگونه غرض ورزی و تنها از سر تفکر و نوعی معرفت شناسی مخصوص به خود این موضوع را مطرح کرده اند و در این مقاله هم فقط و فقط این تفکر و اندیشه ایشان آن هم در باره جامعه و پدیده های اجتماعی است که مورد نقد و بررسی قرار می گیرد و نه سایر اندیشه ها و دیدگاه های جناب ایشان. این را گفتم تا راه را بر هرگونه سوء برداشت در این زمینه بسته باشم. بر این اساس مناسب دیدم موضوع را در قالب مقاله ای به بحث و بررسی گذاشته و طی آن در اطراف فهم درست از جامعه در حد بضاعت اندک خویش مطالبی ارائه نموده و در معرض دید پژوهشگران و علاقمندان قرار دهم و صد البته که بحث اینجانب نیز بی نیاز از نقد نقادان تیزبین نخواهد بود.
متن کامل را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
در جستجوی فهم جامعه-تاج الدین.pdf
458.5 KB
📃 در جستجوی فهم جامعه؛ نقدی بر تقلیل گرایی های روان شناختی مصطفی ملکیان
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
🆔 @IRANSOCIOLOGY
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
🆔 @IRANSOCIOLOGY
📜 اخلاق انتخاباتی
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
انتخابات یکی از روشهای شناخته شده و پذیرفته شده برای جابجایی قدرت در دوران مدرن است و در واقع یکی از پایه های مردم سالاری(دموکراسی) به شمار می رود. انتخابات همانند بسیاری دیگر از عرصه های سیاست دارای اخلاق مخصوص به خود است که لازم است از سوی نامزدها رعایت شود. متأسفانه در چند انتخابات اخیر در ایران اخلاق انتخابات چندان رعایت نشده است و برخی نامزدها با هر شیوه و روشی خواهان دستیابی به کرسی ریاست جمهوری و یا نمایندگی مجلس و شوراها هستند که به هیچ وجه زیبنده جامعه ایران نیست. توسل به دروغ، شایعه پراکنی؛ تهمت زنی؛ ارائه آمارهای خلاف واقع؛ دادن وعده های غیر واقعی؛ کوشش برای فریب عامه مردم و مواردی دیگر از این دست گویی به شیوه نامه ای برای برخی نامزدها تبدیل شده است. بنابر اهمیت این موضوع در نوشتار حاضر کوشیده ام در زمینه اخلاق انتخابات مطلبی را تهیه و خدمت خوانندگان ارجمند ارائه نمایم.
اخلاق انتخاباتی دارای شاخص ها و معیارهای چندی است که به برخی از آنها در زیر اشاره می شود:
1.داشتن زمینه های علمی و عقلانی؛ جهان امروز بر مدار عقلانیت و علم اداره می شود و کسی که قصد دارد بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند یا باید خودش مسلط به علوم جدید و عقلانیت جدید باشد و یا مشاوران و همکارانی که بر می گزیند همگی از چنین ویژگی هایی برخوردار باشند. بسیار بی اخلاقی است که نامزدی وارد چنین عرصه ای شود و از حداقل های علمی و عقلانی برخوردار نباشد. اداره کردن جامعه امروز با پیچیدگی های بسیاری که دارد بدون عقلانیت و علوم و دانش های جدید کاملا دور از انتظار است و نامزدی که نسبت به چنین موضوع حساس و مهمی اطلاع کافی نداشته باشد ورودش به عرصه انتخابات عملی غیر اخلاقی است. واضح بگویم که غیر عقلانی و غیر علمی عمل کردن در عرصه انتخابات مساوی است با غیر اخلاقی عمل کردن و این با اخلاق انتخاباتی سازگاری ندارد..... متن کامل را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
✍️ #محمدباقر_تاج_الدین
@IRANSOCIOLOGY
انتخابات یکی از روشهای شناخته شده و پذیرفته شده برای جابجایی قدرت در دوران مدرن است و در واقع یکی از پایه های مردم سالاری(دموکراسی) به شمار می رود. انتخابات همانند بسیاری دیگر از عرصه های سیاست دارای اخلاق مخصوص به خود است که لازم است از سوی نامزدها رعایت شود. متأسفانه در چند انتخابات اخیر در ایران اخلاق انتخابات چندان رعایت نشده است و برخی نامزدها با هر شیوه و روشی خواهان دستیابی به کرسی ریاست جمهوری و یا نمایندگی مجلس و شوراها هستند که به هیچ وجه زیبنده جامعه ایران نیست. توسل به دروغ، شایعه پراکنی؛ تهمت زنی؛ ارائه آمارهای خلاف واقع؛ دادن وعده های غیر واقعی؛ کوشش برای فریب عامه مردم و مواردی دیگر از این دست گویی به شیوه نامه ای برای برخی نامزدها تبدیل شده است. بنابر اهمیت این موضوع در نوشتار حاضر کوشیده ام در زمینه اخلاق انتخابات مطلبی را تهیه و خدمت خوانندگان ارجمند ارائه نمایم.
اخلاق انتخاباتی دارای شاخص ها و معیارهای چندی است که به برخی از آنها در زیر اشاره می شود:
1.داشتن زمینه های علمی و عقلانی؛ جهان امروز بر مدار عقلانیت و علم اداره می شود و کسی که قصد دارد بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزند یا باید خودش مسلط به علوم جدید و عقلانیت جدید باشد و یا مشاوران و همکارانی که بر می گزیند همگی از چنین ویژگی هایی برخوردار باشند. بسیار بی اخلاقی است که نامزدی وارد چنین عرصه ای شود و از حداقل های علمی و عقلانی برخوردار نباشد. اداره کردن جامعه امروز با پیچیدگی های بسیاری که دارد بدون عقلانیت و علوم و دانش های جدید کاملا دور از انتظار است و نامزدی که نسبت به چنین موضوع حساس و مهمی اطلاع کافی نداشته باشد ورودش به عرصه انتخابات عملی غیر اخلاقی است. واضح بگویم که غیر عقلانی و غیر علمی عمل کردن در عرصه انتخابات مساوی است با غیر اخلاقی عمل کردن و این با اخلاق انتخاباتی سازگاری ندارد..... متن کامل را در فایل زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY
Forwarded from اتچ بات
📝روان شناسی گرایی و نابرابری اجتماعی
✍️ دکتر #محمدباقر_تاج_الدین [جامعه شناس]
@IranSociology
🔹چندی پیش در نوشته ای از یکی از دوستان جامعه شناس به نام دکتر فردین علیخواه خواندم که روان شناسی گرایی در جامعه ما می خواهد راه حلی برای نابرابری های اجتماعی گسترده باشد و صدا و سیما هم مرتب از روان شناسان دعوت می کند که برای جامعه نسخه های فردی بپیچند و تنها بر توانمندی های فردی تکیه و تأکید کنند تا از پسِ انبوهی از مشکلات خویش برآیند، بدون توجه به ساختارها و الگوهای فرهنگی و اجتماعی بیمار و رنجوری که هر روز افراد جامعه را رنجورتر و بیمار تر می خواهند. افسوس که عموما جای جامعه شناسان در این بحث های مهم خالی است. این دوست گرامی ما حقیقتا نکات نغز و خواندنی ای گفتند و در تأیید گفته های ایشان من نیز متن زیر را بنا بر بضاعت اندک خویش قلمی می کنم.
🔹روان شناسی گرایی جریانی است که کوشش می کند تمامی مشکلات و گرفتاری های فرد و جامعه را بر عهده خودِ فرد بگذارد و راه حل تمامی این مشکلات را نیز در فرد و توانمندی های او جستجو کند. به عبارت دیگر، روان شناسی گرایی دیدگاه ها، رفتارها و عملکردهای منفی، نادرست و غیر عقلانیِ فرد از یک سو و تنبلی، سستی، کم کاری و بی انگیزگی او از سوی دیگر را از جمله عوامل مهم عقب ماندگی و یا فقر و محرومیت فرد تلقی می کند. همان گونه که ملاحظه می شود روان شناسی گرایی همه موانع موفقیت و پیشرفت فرد را در خودِ فرد جستجو می کند و بر این اساس معتقد است تا خود فرد نخواهد و اقدام نکند هیچ اتفاق مثبتی هم در زندگی اش رخ نمی دهد. در یک نگاه کلی شاید این دیدگاهی که روان شناسی گرایی ارائه می کند چندان نادرست هم نباشد و حقیقتا باید گفت انسان دارای توانمندی های فردی فراوانی است که در صورت بروز و ظهور این توانمندی ها می تواند به اهداف مهمی دست پیدا کند. اما در نقد این دیدگاه باید گفت انسان در خلاء زندگی نمی کند، بلکه موجودی فرهنگی و اجتماعی است. توانمندی های انسان درون جامعه و فرهنگی که در آن زندگی می کند هم می تواند فرصت بروز و ظهور پیدا کند و هم سرکوب شود. گویی روان شناسی گرایی به این نکته مهم و بنیانی توجه ندارد که رفتارها و عملکردهای فرد و حتی ذهن و اندیشه او تا حدود زیادی محصول الگوها و ساختارهای جامعه و فرهنگی است که در آن متولد شده و تربیت یافته است.... ادامه متن را در فایل #PDF زیر بخوانید.
📌متن کامل این یادداشت را در فایل #PDF زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA
✍️ دکتر #محمدباقر_تاج_الدین [جامعه شناس]
@IranSociology
🔹چندی پیش در نوشته ای از یکی از دوستان جامعه شناس به نام دکتر فردین علیخواه خواندم که روان شناسی گرایی در جامعه ما می خواهد راه حلی برای نابرابری های اجتماعی گسترده باشد و صدا و سیما هم مرتب از روان شناسان دعوت می کند که برای جامعه نسخه های فردی بپیچند و تنها بر توانمندی های فردی تکیه و تأکید کنند تا از پسِ انبوهی از مشکلات خویش برآیند، بدون توجه به ساختارها و الگوهای فرهنگی و اجتماعی بیمار و رنجوری که هر روز افراد جامعه را رنجورتر و بیمار تر می خواهند. افسوس که عموما جای جامعه شناسان در این بحث های مهم خالی است. این دوست گرامی ما حقیقتا نکات نغز و خواندنی ای گفتند و در تأیید گفته های ایشان من نیز متن زیر را بنا بر بضاعت اندک خویش قلمی می کنم.
🔹روان شناسی گرایی جریانی است که کوشش می کند تمامی مشکلات و گرفتاری های فرد و جامعه را بر عهده خودِ فرد بگذارد و راه حل تمامی این مشکلات را نیز در فرد و توانمندی های او جستجو کند. به عبارت دیگر، روان شناسی گرایی دیدگاه ها، رفتارها و عملکردهای منفی، نادرست و غیر عقلانیِ فرد از یک سو و تنبلی، سستی، کم کاری و بی انگیزگی او از سوی دیگر را از جمله عوامل مهم عقب ماندگی و یا فقر و محرومیت فرد تلقی می کند. همان گونه که ملاحظه می شود روان شناسی گرایی همه موانع موفقیت و پیشرفت فرد را در خودِ فرد جستجو می کند و بر این اساس معتقد است تا خود فرد نخواهد و اقدام نکند هیچ اتفاق مثبتی هم در زندگی اش رخ نمی دهد. در یک نگاه کلی شاید این دیدگاهی که روان شناسی گرایی ارائه می کند چندان نادرست هم نباشد و حقیقتا باید گفت انسان دارای توانمندی های فردی فراوانی است که در صورت بروز و ظهور این توانمندی ها می تواند به اهداف مهمی دست پیدا کند. اما در نقد این دیدگاه باید گفت انسان در خلاء زندگی نمی کند، بلکه موجودی فرهنگی و اجتماعی است. توانمندی های انسان درون جامعه و فرهنگی که در آن زندگی می کند هم می تواند فرصت بروز و ظهور پیدا کند و هم سرکوب شود. گویی روان شناسی گرایی به این نکته مهم و بنیانی توجه ندارد که رفتارها و عملکردهای فرد و حتی ذهن و اندیشه او تا حدود زیادی محصول الگوها و ساختارهای جامعه و فرهنگی است که در آن متولد شده و تربیت یافته است.... ادامه متن را در فایل #PDF زیر بخوانید.
📌متن کامل این یادداشت را در فایل #PDF زیر بخوانید.
🌐جامعه شناسی👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADusPvd55HU6gKBynA