🔰 جبرانِ از دست رفته
✍️ #فروید #فقدان_واقعیت_در_روان‌رنجوری_و_روان‌پریشی

♨️ من اخیراً این واقعیت را، به عنوان یکی از ویژگی‌هایی که روان‌رنجوری را از روان‌پریشی متمایز می‌کنند، خاطرنشان کرده‌ام که در روان‌رنجوری «خودبینی» به واسطۀ وابستگی‌اش به واقعیت، بخشی از «نهاد» (حیات غریزی) را سرکوب می‌کند، درحالی‌که در روان‌پریشی، همین خودبینی، تحت فرمانِ «نهاد»، از بخشی از واقعیت روی می‌گرداند.

♨️ از این رو عاملِ تعیین‌کننده برای روان‌رنجوری برتری یافتنِ تأثیر واقعیت خواهد بود، درحالی‌که عاملِ تعیین‌کننده برای روان‌پریشی می‌شود برتری یافتنِ «نهاد». در روان‌پریشی، لزوماً با یک فقدانِ واقعیت مواجه هستیم، اما در روان‌رنجوری، به نظر می‌رسد، از این فقدان دور بمانیم.

♨️ اما این به هیچ عنوان با آن مشاهده که همۀ ما قادر به انجام‌ش هستیم هم‌خوانی ندارد که همۀ روان‌رنجوری‌ها به نوعی رابطۀ بیمار را با واقعیت مخدوش می‌کنند، و به عنوان وسیله‌ای برای روی‌گرداندن از واقعیت در خدمت بیمار در می‌آیند، و این که روان‌رنجوری در انواع شدیدش، به واقع بر گریز از زندگیِ واقعی دلالت دارد.

♨️ این تناقض در ظاهر تناقضی جدی به نظر می‌رسد؛ اما به سادگی برطرف شده، و توضیحِ آن به واقع به ما برای درک روان‌رنجوری کمک خواهد کرد. چرا که این تناقض تنها تا زمانی وجود دارد که ما چشم‌های‌مان را به وضعیتِ «شروعِ» روان‌رنجوری دوخته باشیم. وضعیتی که در آن «خودبینی» تحت امر واقعیت، واپس‌راندنِ یک تکانۀ غریزی را موجب می‌شود.

♨️ این اما هنوز خودِ روان‌رنجوری نیست. روان‌رنجوری بیشتر شامل فرایندهایی می‌شود که جبرانی را برای آن بخش از نهاد که صدمه دیده فراهم می‌آورند: به عبارتی شاملِ واکنش برعلیه واپس‌رانی و شکستِ واپس‌رانی.

♻️ ترجمه: محمد پورفر

⚡️ Freud; The Loss Of Reality In Neurosis And Psychosis
The Complete Psychological Works of Sigmund Freud,
James Strachey

@PSYCIN ✨ کانال روان‌سینماتیک