4
🔥 پیشگفتار، بخش چهارم؛ بررسی واژگان و مفاهیم خدای،خدیو،ختن، فریه خدای، کی -کوی (مانند کیخسرو و کیکاووس)👑
بخشی از برنامه‌ی یک شنبه، سوم، روز اردیبهشت از ماه فروردین سال ۲۵۷۰ کوروشی
آدرس های دسترسی به برنامه کامل:
https://tttttt.me/iranshahrig/9921
بخشی از آنچه خواهید دید:
واژه #خئودا که به کرپ های گوناگون در زبان های ایرانی است که امروزه ما می گوییم خدا یعنی پروردگار، ولی خدا به معنای کسی است که دارای توانایی خودگردانی هستش. از پیشوند: هِوَ و ماده تَوَ (توانایی، زور، عمل، قدرت) که به صورت خوادا داریم، #خدیو داریم، خاتن داریم که به زبان های #آلتایی رفته. واژه خُتَن در حقیقت یعنی #سرزمین_پادشاهان (د لند آف لردز) واژه فرئه خودای داریم به معنای (پادشاه دوست داشتنی) در #اوستایی فریئی مزدا (آن کسی که مزدا را دوست دارد) داریم با تغییر در بخش نخستش به شکل گوئچر درآمده به صورت خوچو. در زبان #آلانی (آسی) به صورت خودزاو داریم. در زبان #گرجستانی به صورت خوچسی(خوچی) داریم. در زبان سک (#سیستانی) به صورت هِوَتَ داریم. هِوَتا داریم، هِوَمنَ داریم، هونَ داریم، هِوَسنَ داریم، هوزَن داریم، اینها همه به معنای همان فرمانروا (آتوکرات) هستند. واژه کَی داریم برای کشوریک و فرمانروایی استفاده میشود کَوی گشتاسپ و کَوی خسرو. در زبان لیدی به شکل کَویس است اینها پریست ها (موبدان) لیدی بودند که از ایرانی رفته. ما میان ساموتراک ها به شکل کویِس. این را هزوخیوس در لکسیتیون اش به این شکل آورده: کویس ایرئوس کبئیرون او، کتئرون فونه آ اویده کوئس (پریست های کبیری هستند، به آنها می گفتند کوئس). در #هندی کَوی داریم و اینها در حقیقت موبدانی بودند که شاعر (گَر؛ به معنای بلند قرائت کردن) بودند و بینا(شاهد، گواه) بودند در واقع ریشی بودند که از ریشه دیدن می آید و همه اینها با دیدن درونی سروکار دارند ما هفت کوی بزرگ داریم که اینها این چرخ هستی را با شهودشان میچرخاندند که بهشان میگفتند: خئونیرسَ (رَسَ=چرخ) (خئونی=خورشید) که آن نماد که ما داریم مزخرف میگویند #چلیپای_شکسته همان خوئنیرس هستش (زادگاه اصلی ایرانیان هم بهش میگویند) و این کوی ها بخشی از خویش کاریشان این بوده و یکی دوتایشان ترم خشئا هم برایشان بعدها به کار رفته ولی قبل از کوی ها ما شاهان پیشدادی را داریم در اوستا که درباره آنها از واژه خشئه مثلا جم خشته هستش منتها کوی ها معنی دقیقشان پادشاه نیست. به معنای مردمانی است که آیین را میشناسند، شاعر هستند، دانا هستند.

ادامه 👇
@golchinebaghkam