همه دارند می‌دوند، مسلما تمام انرژی‌ و ماهیچه‌های‌تان نیاز دارند آن دو را انجام بدهند، شما اگر بخواهید حرکت هم بکنید، بیاندیشید باید آرام و آهسته قدم بزنید در کنار دریاچه تا بتوانید اندکی بیاندیشید. ولی اندیشه‌ی واقعی هم در حقیقت در زمانی اتفاق می‌افتد که بر روی کاغذ بیاید، یعنی باز هم آهسته‌تر شود. در زمان نوشتن هستش که آن چیزی که شما دیدید، آن چیزی که در ذهن و در ویرتان شکل گرفته، بعد می‌آید کاملا قوام پیدا می‌کند و شما می‌توانید بازبینی بکنید آن چیزی را که اندیشیده‌اید. این در نهایت باید تبدیل به کتاب بشود و وقتی شما مطالعه می‌کنید، گفتارها و نوشتارهای الیت فکری ایرانی را متوجه می‌شوید که مسلما از درون این #پارگین و فاضلاب بزرگی که مطبوعات فارسی زبان هستند و روشنفکران ایرانی هستند که از خودشان تولید می‌کنند، از درون آن شما نمی‌توانید با دیو اسلام روبرو بشوید، شما وقتی سردمداران اندیشه‌ی ایرانی کسانی مانند #جلال_آل_احمد و #عبدالکریم_سروش و #زیباکلام و #حسین_بشیریه و این‌ها هستند، یا روزنامه نگارهایی مانند #امیر_طاهری و #داریوش_همایون و خرفسترهایی از این دست هستند، همه‌شان مشروطه‌چی هستند، مسلما شما نمی‌توانید با دیو اسلام روبرو بشوید. پس ما برای این‌که بر مشروطه چیره بشویم و دیو مشروطه را بیرون بکنیم باید با دیو قادسیه روبرو بشویم. یعنی باید قادسیه درمانی انجام بدهیم، باید یک آسیب شناسی بنیادین انجام بدهیم از مفهوم و عارضه و آسیب بزرگ تمدنی‌ای به نام اسلام. و این چیزی هستش که مشترک تمامی این نهله‌های گوناگون جامعه‌ی ایران هست که هر یک به نوعی نه تنها از رویایی با این پرسش مهین شانه خالی می‌کنند، بلکه آن را تابویزه می‌کنند! نمونه‌ی مشخص‌اش همین تنه‌لش رضا که می‌گوید اگر مبارزه با جمهوری اسلامی بخواهد به مبارزه با اسلام بیانجامد همان بهتر که جمهوری اسلامی بماند. این‌ها مشروطه‌چی‌اند دیگر؛ یکسری هم هستند اینجا یک پنجره‌ای باز بکنم که هرگونه سوتفاهم از بین برود؛ یکسری هستند که می‌آیند نقد اسلام می‌کنند ولی در عین حال این نقد اسلام را از موضعی انجام می‌دهند که کلیت تاریخ سیاسی ایران و پادشاهی ایران و کلیت تاریخ دینی ایران یعنی بهدینی و #مزدیسنی را هم می‌زنند، به این‌ها اصلا نباید پرداخت به خاطر این‌که در حقیقت تقسیم کار هستش برای به وجود آوردن یک کار موازی برای ایجاد شبهه، این‌ها می‌آیند اسلام را به عنوان دین می‌گیرند و می‌گویند خوب ما دین زدا هستیم اسلام را قبول نداریم، ولی کل مزدیسنی را هم قبول نداریم، پادشاهی ایران هم چون در ذیلی از مزدیسنی هستش، استبدادی هستش، دینی هستش، پس همه را باید زد، ما باید بیاییم از نو یک کشور نو بسازیم. توجه می‌فرمائید؟ خوب این‌ها خیال‌شان جمع است، این‌ها این کار را انجام می‌دهند به خاطر این‌که اون بخش از آریائی‌ها را که آمده‌اند و می‌خواهند با اسلام در بیوفتند، آن‌ها را دچار تشدد ذهنی بکنند. در حقیقت اون‌ها می‌خواهند تبدیل بشوند به اسب تروآ مسلمان‌ها، چون پشت جبهه‌شان گرم است. پشت جبهه‌شان از خامنوف تا #تنه‌لش #رضادیبا همه این‌ها از عبدالکریم سروش تا امیر طاهری همگی در زمین اسلام ایستاده‌اند؛ پشت جبهه‌شان گرم است. بنابراین می‌آیند یک شاخه‌ای می‌زنند، یک دکان دو نبشی باز می‌کنند ادای مبارزه با اسلام را در می‌آورند، اما این مبارزه با اسلام نیست، در حقیقت این دو تا بد و بیراهی که به اسلام می‌دهند را فقط و فقط برای مشروعیت زایی خودشان انجام می‌دهند که بعد در بستر آن بتوانند مزدیسنی، یعنی در حقیقت دین آریائیان را بزنند. بنابراین به این خدعه‌ی اینان باید آگاه بود. پس ما در کل زمانی می‌توانیم با دیو اسلام روبرو بشویم که اصولن اسلام را از چهارچوب دین بیاوریم بیرون چون دین نیست، فاشیسم تئولوژیک است. دئنا نیست، نقشی که بازی کرده نقش گیوتین تمدنی هستش و شما زمانی می‌توانید بر این چیره بشوید که در زمین تیسپون ایستاده باشید، در آیینه‌ی مغان نگریسته باشید. یعنی از درون #پانتئون آریائی، از درون سنت مزدیسنی و سنت اوستایی هستش که شما می‌توانید با این دیو روبرو بشوید. شما باید در زمین #اهوره‌ها ایستاده باشید، در زمین خدایان ایستاده باشید که بتوانید با این اهریمن که اسلام هستش و در حقیقت یک سه گانه، در حقیقت یک چهارگانه از یهوه، ادون، الله و الله دوم هم که بهاءالله با خودش می‌آورد؛ یعنی شما با یک کوارتت روبرو هستید، یک کوارتت ابراهیمی، یک چهارگانه‌ی ابراهیمی در برابر ماست و این سو ایستادیم در زمین خدایان. پس این صف بندی و این (polarization) دوقطبی تا زمانی که به وجود نیاید ما نمی‌توانیم بر این دیوها چیره بشویم. نمی‌توانیم زمین خود را جدا بکنیم و دقیقا به همین دلیل هستش که این‌ها مدام می‌گویند: همه با هم.