بازيابی ايرانشهريگ
در #رندی_ایرانیان؛ ایرانیان بس به رندی خود می بالند؛ آن ها می گویند در 1400 سال گذشته، شکست ها پس شکست ها را تنها به میانجی همین ویژگی یگانه و بی همتای خویش است که ... @iranshahrig
در #رندی_ایرانیان؛
ایرانیان بس به رندی خود می بالند؛ آن ها می گویند در 1400 سال گذشته، شکست ها پس شکست ها را تنها به میانجی همین ویژگی یگانه و بی همتای خویش است که تاب آورده و از سر گذرانده اند؛ آن ها حتا یکی از والاترین چامه سرایان خود، یعنی #حافظ را، شهریار رندها می دانند؛ آن ها می گویند، به پشتیبانی ویژگی ای به نام #رندی بوده است که باران دردهای فروباریده از آسمان های بیگانه را بر جان خریده و با این همه، تا به امروز بر زمین مانده اند؛ آن ها، با این چیم آوری ِ آغشته به خود خرسندای که در چشم می زند، و گویا باید در چشم بزند تا زخم درنشسته در ژرفنای جان شان، تا بزرگی زمین خورده ی آن ها را تیماری باشد، رازی را با ما در میان می گذارند که چه بسا هرگز آهنگ آن را نداشته اند و اگر برایند آن را با آن ها در میان گذاریم، آری، خود شاید از ما دلگیر شوند؛ با این همه، #راستی ای به رخ کشنده در سخن آن ها نهفته است که نمی توان بی انگار از کنار آن گذشت: رندی، آنگونه که #ایرانیان شکست های در هم پیوسته ی خود را بدان شیرین می کنند، تنها از آن ِ آن دسته از مردمان است که مزه ی پیروزی و کامیابی را از یاد برده اند! پرسشی که اینک خود را در ویر پدیدار می کند این است: آیا ایرانیان برای چشیدن دگرباره ی پیروزی، برای برون شدن از چرخ شکست، برای کام گرفتن از میدان های نبرد و استوار ایستادن بر بوم #اسپندارمذ، آن چنان رندانی هستند که از رندی نیز، و این یعنی، از خود ِ خو کرده به شکست شان، درگذرند؟ یا آن که نه، آن ها شکست در رندی را، به پیروزی ای برون از رندی، هرگز نخواهند بخشید؟
« #گویشنیها »
#خردکام_کیخسرو_آرش_گرگین
۷ اوت ۲۰۱۴
@iranshahrig
#زرتشت #کوروش #قادسیه #ساسانیان #اشکانیان #هخامنشیان #آزادگی #آریائی
ایرانیان بس به رندی خود می بالند؛ آن ها می گویند در 1400 سال گذشته، شکست ها پس شکست ها را تنها به میانجی همین ویژگی یگانه و بی همتای خویش است که تاب آورده و از سر گذرانده اند؛ آن ها حتا یکی از والاترین چامه سرایان خود، یعنی #حافظ را، شهریار رندها می دانند؛ آن ها می گویند، به پشتیبانی ویژگی ای به نام #رندی بوده است که باران دردهای فروباریده از آسمان های بیگانه را بر جان خریده و با این همه، تا به امروز بر زمین مانده اند؛ آن ها، با این چیم آوری ِ آغشته به خود خرسندای که در چشم می زند، و گویا باید در چشم بزند تا زخم درنشسته در ژرفنای جان شان، تا بزرگی زمین خورده ی آن ها را تیماری باشد، رازی را با ما در میان می گذارند که چه بسا هرگز آهنگ آن را نداشته اند و اگر برایند آن را با آن ها در میان گذاریم، آری، خود شاید از ما دلگیر شوند؛ با این همه، #راستی ای به رخ کشنده در سخن آن ها نهفته است که نمی توان بی انگار از کنار آن گذشت: رندی، آنگونه که #ایرانیان شکست های در هم پیوسته ی خود را بدان شیرین می کنند، تنها از آن ِ آن دسته از مردمان است که مزه ی پیروزی و کامیابی را از یاد برده اند! پرسشی که اینک خود را در ویر پدیدار می کند این است: آیا ایرانیان برای چشیدن دگرباره ی پیروزی، برای برون شدن از چرخ شکست، برای کام گرفتن از میدان های نبرد و استوار ایستادن بر بوم #اسپندارمذ، آن چنان رندانی هستند که از رندی نیز، و این یعنی، از خود ِ خو کرده به شکست شان، درگذرند؟ یا آن که نه، آن ها شکست در رندی را، به پیروزی ای برون از رندی، هرگز نخواهند بخشید؟
« #گویشنیها »
#خردکام_کیخسرو_آرش_گرگین
۷ اوت ۲۰۱۴
@iranshahrig
#زرتشت #کوروش #قادسیه #ساسانیان #اشکانیان #هخامنشیان #آزادگی #آریائی