#یادداشت

". . . و نه چون رهزنانِ رَهبان پوش"

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

سه سال از پرکشیدن مردی از مردان خدا، #حاج_سيد_جواد_حيدرى گذشت. در این مدت بسیاری، بزرگی و احترام به او را در حضور و با نوشته و تصویر وصف کردند و همه آنان که آمدند و نوشتند و دیدند، باور دارند که او این ها نبود و آنها همه را به جا نیاوردند. خستگان وصفش خَستو شدند به این که پیرمردی از این دنیا بِرَست که نه جان کسی را بِخَست و نه بر مقامات دنیوی بِجَست و نه چون رهزنانِ رَهبان پوش بر سرِ راهِ دین مردم نشست، بلکه چشم بر هر آنچه در دست مردم بود فرو بست.
مردمی که او را می خواندند و از او می نوشتند نگران نبودند او را به چه عنوان بخوانند؛ نگران نبودند که آیت الله اش خوانده اند و "العظمی" اش را فرو گذاشته اند؛ نگران نبودند و نیستند که حجت الاسلام اش را نوشته اند و "والمسلمین" اش را خیر؛ اصلا اگر اینها را همه ننوشته باشند و تنها بگویند: "حاج سید جواد". در درازای روزهای رساندن دین و به جا آوردن دَین از هیچ کس چیزی نخواست؛ نه عوام را برای گرفتن اجر فریفت و نه خواص را به دادن باج.
حضور آن جمعیت شگفت روزه دار در تشییع جنازه تابستانی اش عجیب نبود؛ مشتقات کلمه "مردم" با کاربردها و اصطلاحات مختلف آن در قاموس لغاتش از بسامد بالایی برخوردار بود. مردمدار بود و مردم دوست؛ دشمنی و بدی کردن و زشتی دیدنِ مردم، او را می آزرد؛ و شما کدامین از مردان مدعی دین و انسانیت را دیده اید که از دیدن و شنیدن وضعیت ناگوار انسانی دیگر، جز آن که عَرضِ حال بر آسمان نیلی برد، بر صورت خویش سیلی زند؟
طلبه ای برای آغاز دوران دینیاریش از او رهنمود خواسته بود و او گفته بود: "#دهانت_را_به_خدا_بسپار". از او بخواه، آنی را بر زبانت جاری کند که خود می خواهد؛ بیش و کم نگویی و جز برای رضایش نگویی!

و او اینک در میان ما نیست، اما یادش، نفوذ کلامش، سخنان گرم و گیرایش، پیراستگی و پارسایی اش همراه و چراغ راه نسل های آینده ماست.

🖋 سید حسین طباطبایی


#و_نه_چون_رهزنان_رهبان_پوش
#حاج_سيد_جواد_حيدرى
#دهانت_را_به_او_بسپار
#سومین_سال_رحلت
#تشییع_جنازه
#مردم_دوست
#مردم_دار
#چراغ_راه



کانال رسمی مرحوم حاج سید جواد حیدری
https://tttttt.me/HSJH_Media