Емишини оқлаган эшак,
Ишончни оқламаган амалдорлар...

Давлат маъмурлари шинам кабинетларда ҳеч бир амалий иш қилмай, беҳуда қоғозбозлик билан кунни кеч қилиб, маош олаётган бир пайтда Мустафонинг Юксал лақабли эшаги эгаси билан биргаликда ёзнинг жазирамасида ҳам, қишнинг қаҳратонида ҳам устига икки юзталаб китоб ортилган ҳолда, қишлоқма-қишлоқ зиё тарқатиб, еган ем-хашагини ортиғи билан оқларди...

Орадан вақтлар ўтиб, одамлар Мустафо бошқарадиган кутубхонага ҳам кела бошладилар. Кутубхоначимиз бундан беҳад хурсанд бўлган бўлса-да, қиз-аёлларнинг кутубхонага келмаётгани кўнглини хижил қиларди.

- Ахир қиз-аёллар - келажак авлод тарбиячилари. Келажак авлод тақдирини китоб ўқимайдиган оналар қўлига топшириб бўладими?! – дея куйинарди у рафиқасига.

- Уларнинг аксарияти тикиш-бичиш билан шуғулланишади, - деди рафиқаси бир куни. – Асосан қўлда тикадилар, шунинг учун ҳам китоб ўқишга вақт орттиришлари қийин...

Мустафо Гўзалкўз ўйлай-ўйлай, тикув машиналари ишлаб чиқарувчи компаниялар – «Зенит» ва «Зингер»га мактуб йўллади. Мактубда қишлоқлардаги аҳволни, ўзининг фаолият йўналишини ва мақсадларини баён қилар экан, «Агар бизга тикув машиналарингиздан ҳадя қилсангиз, компаниянгизнинг номини кутубхонамизнинг пештоқига ёзиб қўямиз, одамларимиз сизларнинг бу яхшилигингизни умрбод унутишмайди» деди. Соддагина кутубхоначининг бу самимий сўзлари катта компания эгаларини таъсирлантирмай қолмади: «Зенит» компанияси тўққиз дона, «Зингер» компанияси бир дона сўнгги русумдаги тикув машинасини ҳадя сифатида йўллади (айтишларича, айни шу ҳадя бу компанияларнинг илк ҳомийлик иши бўлган экан).

Мустафонинг кутубхонага тикув машиналари келтиришдан мақсад-муддаоси нима эканини англаб тургандирсиз? Ҳа, адашмадингиз. Кутубхоначимиз ҳафтанинг ҳар сешанба кунини «Кутубхонада аёллар куни» деб эълон қилди. У жорий этган тартибга кўра, шу куни кутубхонага келган аёллар тикув машиналаридан бир неча соат фойдаланиш ҳуқуқига эга бўлардилар, фақат... ҳар ҳафтада биттадан китоб ўқиш ва ўқиганларидан олган таассуротларини бошқаларга айтиб бериш шарти билан. Натижа Мус­тафо ўйлаганидан ҳам зиёда бўлди: сешанба кунлари кутубхона атрофдаги маҳаллалар ва яқин қишлоқлардан келган қиз-жувонлар билан тўлиб-тошар, тикув машинаси ўн донагина бўлгани учун, турнақатор навбат ҳосил бўлар ва аёллар ана шу нав­бат кутиш асносида ҳам китоб ўқишарди. Уларнинг орасида саводсиз, ўқиш-ёзишни билмайдиганлари ҳам кўп эди. Мустафо рафиқаси билан биргаликда бундай аёлларга китобларни овоз чиқариб ўқиб беришар, уларни тинглаган асарлари ҳақида фикр билдиришга ундашар, шу тариқа бу аёлларда илм олишга, мутолаага ва муомала маданиятини шакллантиришга иштиёқ ва рағбат уйғотишарди. Бу аёлларда ўқиш-ёзишни ўрганишга бўлган истак кучайганини кўрган кутубхоначимиз ҳафтанинг бир кунини «Кутубхонада сабоқ куни» дея эълон қилди ва хоҳловчилар учун ўқиш-­ёзишни ўргатадиган курслар ташкил этди. Бу курсларда юзлаб қиз-аёллар савод чиқардилар. Кутубхоначи Мустафо шу билангина чекланмади. Гилам тўқишга оид энг мукаммал ёзилган қўлланмаларни топиб, уларни ўзи ўқиб-ўрганди ва аёлларга янгича услубда гилам тўқишни босқичма-босқич ўргатувчи курслар ҳам ташкил қилди. Бу курсларни тамомлаган аёллар ўз қишлоқларига бориб, гилам тўқишнинг янги технологияларини бошқа қиз-аёлларга ҳам ўргата бошладилар. Натижада, ҳудудда гиламчилик шаклланиб, тез орада марказий бозорларга қўлда тўқилган, юқори сифатли гиламлар юборила бошланди.

​​Халқ орасида кутубхоначи Мус­тафо Гўзалкўзнинг обрўси ва шуҳрати кундан-кунга ошиб борарди. Бундан хушланмаган амалдор маъмурлар «Кутубхоначи Гўзалкўз давлат белгилаган маошдан қониқмай, пул дардида қишлоқ одамларининг бошини айлантиряпти», дея юқори органларга шикоят хати йўлладилар. Шикоят хати юзасидан келган текширувчилар кутубхоначимизнинг фаолиятидан бирор айб ёки хато тополмадилар, чунки бу фидойи инсон ҳеч бир меҳнати учун ҳеч кимдан бир тийин ҳам ҳақ олмасди, фақат ойлик маош билангина рўзғор тебратарди. Ҳар қандай янгилик ёки фойдали фаолиятни ўзлари учун «ортиқча бошоғриғи» деб биладиган амалдор тўралар бу билан тинчимадилар. Нима қилишди, қандай йўл тутишди, билмадик, лекин ҳарқалай халқпарвар кутубхоначи ҳақида судда даъво очишга эришдилар. Суд «Кутубхоначи Мустафо Гўзалкўз ўз ваколати доирасидан ташқарида, расмий рухсатсиз фаолият юритган», деган айблов билан эллик ёшга етган кутубхоначимизни мажбурий равишда нафақага чиқариш ва фаолиятларининг барчасини тўхтатиш ҳақида қарор чиқарди.

Мустафо Гўзалкўз Кападокиянинг барча шаҳар ва қишлоқларидаги катта ёшли кишилар орасида «Эшакли кутубхоначи», ёшлари орасида эса «Кутубхоначи Мустафо амаки» номи билан афсона бўлди, фаолияти тилларда дос­тон бўлди.

У 2005 йилда 85 ёшида вафот этди. Чин маънода зиё тарқатган бу инсонга юзлаб кишилар аза тутдилар. Келажак авлодлар бу эзгу ниятли, фидойи, жонкуяр инсонни унутмасин дея, Навшаҳар провинциясининг Ўргуп шаҳарчасида кутубхоначи Мустафо Гўзалкўз ва эшагининг ҳайкалини барпо этдилар.

У ҳудуддан шу кунга қадар неча-неча ҳокимлар, амалдорлар, депутатлар, сиёсатчилар ўтди. Эл-халқ уларнинг номини билса-билади, эсласа-эслайди, бўлмаса йўқ. Аммо кутубхоначи Мус­тафо Гўзалкўз ва унинг қишлоқларга қишин-ёзин китоб ташиган Юксал лақабли эшаги ҳақида бутун мамлакат билади.

Дилфуза КОМИЛ

"Маърифат саодати" маънавий-маърифий, ижтимоий-сиёсий газетасининг
2018 йил 2 апрел сонидан олинди.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

ҚАРЗ



Бани Исроилдан бўлган киши бир одамдан минг динор қарз беришини сўради. Ҳалиги одам:
- Гувоҳинг борми?, деб сўради. У:
- Гувоҳим Аллоҳ, деди. Ҳалиги одам:
- Тўғри айтдинг, Аллоҳ гувоҳликка кифоя қилур, деди ва:
- Вакилинг борми?, деди. У: Вакилим Аллоҳ, деб жавоб берди. Ҳалиги одам:
- Аллоҳ вакилликга кифоя қилур, деди ва унга минг динорни берди.

Бир муддатни белгилаб, ваъдалашишгач, қарзни олган одам қайтиб кетди. Бу икки - қарз берувчи ва қарз олувчининг ўртасида бир дарё бор эди. Ваъдалашилган вақт етиб келгач, қарз олган одам қарзларини эгасига қайтариш учун ҳақдорнинг олдига бормоқчи бўлиб, дарёнинг у томонига ўтиш учун қирғоқда қайиқ келишини кутиб турди, лекин кеч тушиб, анча вақт ўтишига қарамасдан дарёда ҳеч қандай қайиқ кўринмади.

Шунда у Парвардигорига муножот қилиб:
- Аллоҳим, қўлимдаги пулларнинг эгаси гувоҳ сўраганида ҳам, вакил сўраганида ҳам Сени кўрсатган эдим, Аллоҳим, бу мактубимни унга етказгин, деди ва бир ёғочни олиб, уни ўйиб, ичига пулларни жойлаштирди, ёнига ёзган мактубини ҳам қўйиб қўйди, сўнгра ёғочни дарёга отиб юборди.

Бу ёғоч Аллоҳнинг изни ва лутфи - инояти билан сувда сузиб кетди. Худди ана шу пайтда ўша пулларнинг эгаси ҳам ваъдага биноан дарё ёқасида - қарздорни кутиб турган эди. У ерда ҳеч ким йўқлигини кўргач ортига қайтмоқчи бўлиб, ўзича:

- Ҳеч бўлмаса уйимга ўтин оламан, деб турган пайтда олдига бир ёғоч сузиб келди, у ёғочни уйига олиб кетди. Уйга келиб, ёғочни ёргач, ичидан унинг пуллари ва бир парча мактуб чиқди. Чунки гувоҳ бўлган Аллоҳ қарздорга ёрдам берган, вакил бўлган Аллоҳ ўз ваколатини адо қилган эди.

У Зот нақадар Буюкдир. «…Бас, мўминлар Ёлғиз Аллоҳга таваккул қилсинлар — суянсинлар!».
(Тағобун сураси, 13-оят).



@Hikoyalar

#Ёқди

Баъзи бир аёллар бебаҳо инсон,
Беозор, мулойим ва ширин забон.
Қовоғин солмайди, қилмайди фиғон,
Шундай хотинларга фидо бўлсин жон.


Қўли гул, пазанда, юзлари ширмон,
Саранжом-саришта, тишлари маржон.
Овозин кўтармас ҳаргиз ҳеч қачон,
Эрини "бегим" дер, гўё эр султон.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

РОБИЯНИНГ МАКТУБИ ( №2 )

«Салом жаноб шоир, тўрт қатор сўз билан ёзилган жавоб хатингизни олдим, жавобдаги сўзлар оз бўлса ҳам менга етарли, аммо яна мактуб ёзаман, биласизми нега мен илгари мактуб нималигини билмасдим, энди билсам дардлар туғёни мактубда жойланар экан...»

* * *
Бугун мен учун, етти йиллик хотираларим янгиланди, эрта тонгдан қабристонга йўл олдим, етти йил муқаддам авто халокат сабаб, бахтсиз фожеага дуч келган, оила қуриб бир йил ҳам бирга яшолмаган турмуш ўртоғимдан айрилган кунимдир.
У жуда меҳрибон эди, аслида бошқа-шаҳарданмиз, олий ўқув юртида учрашиб қолганмиз.

Жаноб шоир ундан айрилиганимга ҳануз ишонмайман, биласизми нега?
Доим мен билан юрганини юракдан ҳис этаман.

У мард олийжаноб эди, бирга тўрт йил олийгоҳда ўқидик, у пайтлар умримнинг энг завқли онлари эди десам хато бўлмас!..

... У, ўзига туқ оиланинг ўғли бўлишига қарамай, ўз кучига ишонарди ўзининг тижорати бор эди.
Бошида жуда гердайган, олифта туйилди аммо жуда ғурурли, шижоатли сўзи кескирлиги менга қандайдир туйғу уйғотди.

Дунёдан ўтган бўлса ҳам хотиралари менла яшайди, менла умрбод қолади.
Бир куни ўқув хонамизга келсам, ҳамма менга қараяпти ёнимдаги Нафиса ўртоғим секин овозда,
-Тўй қачон: деб сўради.
Мен ҳеч нарсага тушинмасдим, бир пайт Маҳмуд баланд овозда,
-Ўктам, Робияни ўзи ҳам биладими ? деди.
Мен шунда ҳам сезмабман, Ўктам ўрнидан туриб у гапирган Маҳмудни ёқасидан олдида, "овозинги ўчир майдакашлик қилма". Деди.
Ўқув хонани сукут босди, дарсларимиз тугаб энди уйга отланаётгандим, Ўктам йўлакни кўрсатиб ишора қилди.
Ташқарида чиқгач дадиллик билан, қўлимни Ўктам тутдида,
-Робия уйингга совчи юбормоқчиман қарорим қаттий, яна ҳайрон бўлма деб айтиб қўйдим.
Мен индамадим, чунки отам оламдан ўтган, тоғам ҳал қилади тақдиримни, онам менга суянган, мен онамга, онам нима деса шу бўлишини яхши биламан.

(Зериктирган бўлсам хафа бўлманг шоир ака)

Биз фотихали бўлдик онам рози бўпти, чунки онамнинг ҳам умр соатлари ўтиб боряпти бир томондан хасталик бор,
(хасталиклари жиддий кейин бафуржа ёзаман )
Мен ҳам қарши чиқмадим, тоғамнинг олиб берган квартирасига яшаб юрамиз, мен ўқиш ўқиб ва, пишириқ ширинликлар қилардим, тирикчилигимиз шундан эди.
Тоғам ҳам ёрдам қиларди албатта...

Ўктам акам билан тўйимиз ўтди, биз бахтли яшардик, ўқишимизнинг ҳам битирдик.
Минг афсуски қиш пайтида қишлоққа тазия бўлиб қолди Ўктам аканинг амакилари ўтиб қолди боришга тўғри келди менга "сен уйда қол мен бораман-у, келаман" деб чиқиб кетдилар, шу куни поездда чипта сўрадилар аксига олиб чипта бўлмади.
Мен шу куни ярим тунгача тўрт, беш марта телефон қилдим, гаплашадиган пайтлари йўллар сирпанчиқ, қуюқ туманлигини айтардилар, менга "бўлди ховотир олма, уйқим келмаяпти ухлайвер" дедилар, кейин ухладим.
Тонг отмасдан қайним келиб менга қандайдир таскин беришни бошлади,
-Нима гап деб сўраганимда акам, акам деб бошқа ҳеч нарса деёлмай йиғлаб юборди...
-Нима қилди? Десам.
-Янга оғир бўлинг акам аварияга учрабти, деганини биламан, қолганини билмайман...

Мен кўзимни очганимда шифохонада эдим,
Тепамда "қизим ўзинга келдингми" деб ёлғиз онам турарди, Ўктам акани сўраганимда онам йиғлаб юборди, мен ўрнимдан туролмаслигимни шифокорлар айтишди. Бундай нохуш хабарга ҳалигача ишонмасдим...

...Мен йиғидан ўзимга келолмадим, ёввойилашиб қолдим, гап сўзлар қулоғимга кирмасди.

"Айрилиқ нималигини, айрилиқни кўрмаган одам билмайди" жаноб шоир.

Лекин мен биламан айрилиқ шундай, булутга ўхшайди, ҳаттоки кенг оламда ҳам, ёруғликни тўсиб қўяди дунё нурсиз қолади, мен айрилиқни шундай тасвирлайман.

Шифокорлар белимда икки ойлик бола борлигини айтишди.
Севинч ҳам билинмади, аммо бола учун яшашим кераклигини билдим.

Мен ўзимга куч тўпладим, иродамни мустаҳкам қилишга қарор қилдим.
Биласизми?
Одам жуда ғалати мавжудод, "мени кўникди" ўтмишни унитди деб ўйлашади.
Бу одамлар нимани ҳам билсин,
"дард сезмаган - тана бўлак" деганидек, улар изтиробимни сезишмайди, қалбим йиғлаб, юзим кулганини билишмайди жаноб шоир !

Одамлар ғалати қарайдиган бўлиб қолишди, гўёки мен бирор бир нотўғри иш қилиб юргандек ман, улар учун, лекин Аллоҳ бор, мен нотўғри юрмадим!..

Бугунги мактубим шу, бир илтимосим бор сизга бир ўзимча шеър ёзиб юборсам тўғирлаб юборасизми менга, ахир шоир сизку ?..

АЙРИЛИҚ...

Сиз кетдингиз файзи кетди - боғларимни,
Ким ҳам билар юрак тўла - доғларимни.
Қаҳратонлар зирқиратар, қаҳрин сочиб,
Унутмоғим мушкул бахтли - чоғларимни.

Баҳорларим ифорини сочмас бўлди,
Шодлик менга қучоғини очмас бўлди.
Хотиралар азобларин - берган маҳал,
Сукут босган хаёлларим қочмас бўлди.

На тунимда, на кунимда ҳаловат бор,
Ёлғизликнинг юз йилида маломат бор.
Соғинганда тушларимда хабар олинг,
Адо бўлган юрагимда садоқат бор.

Орзуларим фасллари туман босган,
Ярим жонни, бисотини ғамлар босган.
Айрилиқдан хароб бўлди муҳаббатим,
Бу дунёни ёритолмас шамлар босган.

Кузакларда сарсон бўлган хазондайман,
Ҳайқириқлар янграганда ларзондайман.
Айтинг ахир қисматимда борми гуноҳ -
Тўрт фаслда, тарқаб кетган тўзондайман.

Сиз кетдингиз файзи кетди - боғларимни,
Ким ҳам билар юрак тўла - доғларимни.
Қаҳратонлар зирқиратар, қаҳрин сочиб,
Унутмоғим мушкул бахтли - чоғларимни.

Дийдорсизлик хижронида кўниб бўлдим,
Чаманзорнинг бўстонида сўлиб бўлдим.
Осмон сари учирдингиз руҳларимни,
Армонларнинг қийноғида, "ўлиб бўлдим" !..

РОБИЯ ХОНИМ ТУРКИЯ
2019 ЙИЛ ФЕВРАЛЬ

©Абдувоҳид Сувонов
27.03.2019
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

@suhandon_fazo — Sizga hamrohlik istagan audiolar

@fozilmuslim — ko'ngil tubidagi maktublar

@jajjining_kundaligi — jajji Gazetchi qizning ajobtovur kundaligi

#ибрат_вақти
Бу киши Шайх Муҳаммад Содиқни отаси Муҳаммад Юсуф домла. Бу инсон Жума куни, Жума намозини жамоатга ўқиётиб саждада оламдан ўтган Аллоҳ рахмат қилсин устозни.
👇
https://telegram.me/joinchat/AAAAAELJIl-UmfKN7zM0JA

​​15-аср охирларида христиан армияси ҳочликар Андалус мусулмонларининг сўнги қалъасини ўраб олади. Қишнинг совуқ кунларига қарамай қалъа аҳли узоқ муддат ўзларини ҳимоя қилишади. Қийин аҳволда қолган христиан армиясининг қўмондони турли хил услубларни қўллаб кўради. Энг охирида, 31-март кeчаси бир қўлида Қуръон ва бошқасида Инжил билан қалъа олдига кeлиб: “Шу икки китоб билан қасам ичаманки, агар таслим бўлсангиз бу кeча сизларга ҳeч нима қилмайман” дейди. Мусулмонлар ўзаро кeлишиб, жонларини сақлаб қолиш эвазига қалаъани таслим қилишади. Шунда “Қасам ичган эдингиз, бизларга сўз бeргандингиз” дeйишганда, христиан армиясининг қўмондони: “Мeнинг сизларга бeрган сўзим кeча кeчаси учун эди, бугун учун сизларга ҳeч қандай сўз бeрмаганман” дeя жавоб бeради ва бутун мусулмонларни ўша eрда шаҳид қилади. Шу кундан бошлаб 1 апрeл христианлар орасида “Ҳийла куни” сифатида нишонланади. Афсуски, юзлаб, минглаб мусулмонлар қатл куни бўлган 1-апрeлни бир ҳазил куни сифатида нишонлаб кeлишмоқда.


@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Бошланғич синф раҳбари Малика опа адабиётдан бугун иншо ёздиришни режа қилган. Болалар “иншо” сўзини эшитиб, диққатларини жамлаб, яхшилаб ўрнашиб олишди. Ўқитувчи иншо мавзусини иштиёқ билан тушунтира бошлади. Ҳамманинг кўзи устозда. Шу пайт эшикнинг аста ғичирлаши болалар диққатини бўлди. Мухтор келган эди. У доимий кечга қолувчилардан эмас, аммо бугун негадир бошқача кўринарди.
Синфда ғала-ғовур бошланди.
– Кеч қолиб, дарсни буздинг! – дея зарда билан қўлини столга урди ўқитувчи.
Мухтор индамади. Негадир хаёли паришон, беписанд турарди. Ўқитувчи бу “қаҳрамон”га қандай жазо беришни ўйлаб, бир оз жимиб қолди. Сўнг Мухторнинг тартибсиз уст-бошига разм солди-да:
– Иншо мавзуси ўзгарди, – деди.
Кейин доскага катта ҳарфлар билан: “Зараркунанда Мухтор” деб ёзиб қўйди.
Болалар ёзишга тушиб кетишди. Қўнғироқ чалингач, дафтарлар йиғиб олинди.
Эртаси куни дарс олдидан ўқитувчи дафтарларни стол устига қўйиб, нигоҳларини деразага қадаганча ўйчан ўтирарди, негадир битта дафтар очиб қўйилган, ундаги иншо эса жуда қисқа эди:
Мухторни кечирардим...
“Мухтор менинг яқин ўртоғим эмас. Лекин бугун унга раҳмим келди. Олдин кеч қолганларни кўрсам, бундай бўлмасди. У ўзини оқламади. Кечирим ҳам сўрамади. Фақат ерга қараганча жим тураверди. Унинг нимадандир қаттиқ хафа эканини сездим. Ким билсин, балки онаси касал бўлиб қолгандир? Мухтор укаларига қараб турганида дўхтирга бориб келгандир? Балки укалари бетоб бўлиб, туни билан йиғлаб чиқишгандир? Бизнинг олдимизда устозга тўғрисини айтишга уялгандир? Эҳтимол, бошқа жиддийроқ сабаби бордир.
Мен ўқитувчи бўлганимда, уни ке­чи­рар­­дим...”

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

​​#Мени_йиғлатган_ҳикоя

САЖДА

Ҳарамда эдим. Тавоф қилаётган ёш йигитлардан учтаси ёнимга келди. Улардан бири шеригини кўрсатиб:

– Шу биродаримизнинг хаққига дуо қилиб қўйсангиз, – деди.

– Тинчликми? – сўрадим мен.

– Бугун пайшанба, келаётган шанба куни оғзини операция қилдиради…

Тил саратони бўлган экан, унинг тили, томоғи умуман оғзи саратон бўлган. Операциядан эса, беш фоиз умид бор, холос.

Мен бемор йигитга юзландим:

– Сенга бу дардни ким берди?

– Аллоҳ.

– Нега берди? Нима учун сени бу дардга мубтало қилди?

– ...

– Мусибат, ё гуноҳ сабабидан тушади ёки Аллоҳ суйган бандасига мусибат беради. Билгинки, Аллоҳ сени яхши кўради, У сенинг дуо қилмоғингни истайди.  Энг узоқ қилган саждангни эслайсанми? Бир дақиқами, икки дақиқами?

 – Эслолмадим, бир дақиқага бормайди.

– Докторга қанча «сажда» қиласан? Сўзимни нотўғри тушунма, сажда ҳокисорлик демакдир. Докторга навбат кутиб туришинг бир нав ҳокисорликдир. Агар доктор шу иссиқ кунда, “Мен бандман, кечгача кутинглар“, деса кутасанми?

– Ноилож кутаман.

– Қара, докторнинг саждасига бир кунингни ажратар экансан, аммо дардни давоси билан туширган Аллоҳ таолога эса бир минут ҳам сажда қилмайсан...

Нотиқ шу ерда ҳикояни тўхтатиб, бошқа ҳодисани баёнига ўтади. 

Бир куни масжидда одамларга мазкур воқеани айтиб бераётиб, уларга савол бердим: “Орангизда беш дақиқа сажда қилган киши борми? Илтимос умрида беш дақиқа сажда қилганлар бўлса, қўлини кўтарсин!”

Ҳеч ким кўтармади. Умрида икки минут сажда қилганлар бўлса, бехижолат қўлини кўтарсин, дедим. Ҳамма ерга қаради. Ҳеч ким бошини кўтаргиси келмасди.

Ҳа, ўта тез айтилган “Субҳана Роббиял аъла“ тасбеҳи бизнинг уч ёки беш секунд вақтимизни олади, деярли ҳаммамиз сажда учун 5 ё 10 секунд ажратамиз, холос.

Нотиқ бу чекинишидан сўнг асл ҳикоясига қайтди.

– Пайғамбаримиз соллаллоху алайҳи васаллам: "Банданинг Аллоҳ таолога энг яқин бўлган они саждада турган пайтидир. Бас, дуони кўпайтиринглар“ деганлар. Ука, узоқ сажда қилиб, ўзинг Аллоҳга ялиниб ёлвор, дедим.

У ёнимда намоз ўқиди. Ҳарамда одам кўп эди. Хотиржам намоз ўқишнинг иложи йўқ. Йигит намозни тугатиб: “Таҳоратга чиқиб келай“ деб кетди. Шу-шу, у билан бошқа кўришмадим. 

Орадан саккиз ой ўтгач, Жиддада унинг шеригини кўриб қолдим. Салом-аликдан кейин беморнинг ҳолини сўрадим.

“Ўша куни тахоратга чиқиб кетган шеригимиз, ҳа деганда келавермади. Ярим соат ўтди, бир соат, бир ярим, ҳануз ундан дарак йўқ эди. Ҳар хил хаёлга бордик, наҳот адашган бўлса! Бўлиши мумкин эмас, деб мен шеригимни излаб чиқдим, таҳоратхонага бордим, у ерда йўқ, ерга чўзилиб ётган кишилар ёнига келиб қидирдим, у ерда ҳам йўқ. Охири пана жойда намоз ўқиётганини кўриб қолдим, саждада экан. Ёнига бориб мен ҳам икки ракат намоз ўқидим.  Намозни тугатиб у билан гаплашаман десам, у ҳамон саждада экан. Беш дақиқа, ўн дақиқа, йигирма дақиқа кутдим. У саждадан бошини кўтармас эди. Ниҳоят қирқ беш минутча ўтгач, саждадан бошини кўтарди.

Биз Риёдга қайтдик, Франциядан мутахассис доктор чақирилган. Операциядан олдин доктор рентген натижаси ва қон анализи билан танишди. Унга икки хил рентген натижаси ва икки хил анализ натижалари берилди. Бири шанба кунги натижалар, иккинчиси аввалги натижалар. 

– "Бу нима? Мана буниси бошқа одамни анализи бўлса керак", деди. Ҳамширалар ҳар иккала рентген ва анализ шу беморники эканини тасдиқлашди. Доктор ҳайратланиб "бўлиши мумкин эмас" дерди. Барчага ишга қодир Зот беморга шифо неъматини ато этган эди.

Қадрдоним! Бизнинг саждамиз қанча вақт давом этмоқда?...

Интернет сарҳадларидан

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio monologlar: @bedorlik kanalida!
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Қурайш мушриклари Абу Лаҳабга айтишди:
—Муҳаммад "Абу Лаҳаб иймон келтирмайди", деяётган экан. Уни ҳеч ёлғончига чиқаролмаётгандик. Шу имкониятдан фойдаланайлик. Сен унинг ҳузурига бориб, шаҳодат калимасини айт, шунда у ёлғончи бўлади.
Бу гап хаммага маъқул келди. Сарвари оламнинг хузурларига бориб, Абу Лахаб ўртага чиқди ва
"Эй, Муҳаммад!", деб хитоб қилди. Ҳамма унинг оғзига қараб турарди.
Субҳаналлоҳ! Абу Лаҳаб юзлари бужмайиб, жон-жаҳди билан калимани келтиришга уринар, лекин қанча чиранмасин, ҳеч тилига келақолмасди...
(Муҳаммад алайҳиссаломни Хақ билан юборган Аллоҳ У Кишини ёлғончи қилиб қўярмиди...)
Бизнинг тилимиздан осон чиқади а, бу калима? Ҳолбуки, биз ҳеч қайси пайғамбар даврида яшамадик. Ҳеч қандай мўжиза кўрсатишмади бизга. Аллоҳ Таъоло бизга иймон деган неъматни шундоқ ҳадя қилди.
Ўша замонда, Абу Лаҳабларнинг қаторида бўлмаганимизга ҳар қанча шукр қилсак, оз!

@fozilmuslim

«РОБИЯНИНГ МАКТУБИ» даги шеър

©Абдувоҳид Сувонов
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

Адибнинг сўнгги нуқтаси

Кунлардан бир куни ҳаётида рўшнолик кўрмаган бахтиқаро бир йигит ўз жонига қасд қилишга қарор қилди, тўғрироғи, ўзини отмоқчи бўлди.Йигит бахтсиз бўлиш билан бирга жуда уятчан ҳам эди. Шу боис бирор зотнинг эътиборини тортмаслик ва безовта қилмаслик учун ўзини ўлдириш мақсадида қабристонни танлади. Худкушликни қоқ ярим тунда, ой тўлган кечада амалга оширишни дилига тугиб қўйди. Шундай қилиб, ойдин кечада қабристонга кириб, қаттол қисмат ила сўнгги ҳисоб-китобни тугатиш учун қулайроқ ўриндиқ излай бошлади.

Қабрлар орасида тентираркан, бирдан бақириб юбораёзди: ой нури остида қаршисида қора либосда, қанотли бир қиз турарди! Яхшироқ тикилиб қарагандан кейингина йигит енгил нафас олди: бу оддийгина ҳайкал экан. Ғарбда бевақт хазон бўлган болалар ва қизалоқларнинг қабрлари устига шундай фаришта ҳайкали ўрнатиш удуми бор. Лекин айни дамда йигитнинг эътиборини бошқа бир нарса ўзига тортди. Ҳайкал остига марҳума қизчанинг исм-шарифию таваллуд ва вафот этган саналаридан ташқари лотин тилида қуйидаги мазмундаги ёзув ҳам битилган эди: “Ҳой, узоқ йўл юриб, ҳориган йўловчи! Шу ерда бир зумга тин ол. Сени олдинда яна олис йўл кутмоқда. Йўлингда давом эт ва токи билагингда кучинг, оёғингда мадор бор экан, токи вужудингда муштдеккина юрагинг уриб турган экан, бахт нашидасидан баҳраманд бўл...”

Ушбу сўзлар жонига қасд қилмоқчи бўлган йигитга шунчалик қаттиқ таъсир этдики, у ортига бир оз тисарилди-да, қўлидаги тўппончани узоқ-узоқларга улоқтирди. Сўнг ортига ўгирилиб, истиқболи томон югуриб кетди. Мана шу тарзда бўлғусида сўзнинг қудрати ила ўткир қалам соҳиби бўлиб етишган австриялик ёзувчи — Стефан Цвейг бир ўлимдан қолади...

Буюк адиб, мунаққид, кўплаб ғаройиб новеллалар муаллифи Стефан Цвейг 1881 йилнинг 28 ноябрида Вена шаҳридаги бадавлат хонадонда, тўқимачи корхона эгаси Мориц Цвейг оиласида дунёга келади. Ёзувчининг болалиги ва ўсмирлиги ҳақида кўп нарса маълум эмас. Цвейгнинг ўзи болалигини, барча зодагон оилаларида бўлганидек, зерикарли ва оддий ўтганини таъкидлаган. 1900 йили гимназияни тамомлаб, Вена университетининг фалсафа факультетида таҳсилни давом эттиради. Адабиёт бобида Цвейгнинг илк машқлариданоқ “кетмони уча бошлайди”. Ота-онасига ортиқча юк бўлишни истамаган бўлажак адиб талабалик чоғидаёқ чўнтагидаги бор чақаларини қоқиштириб, ўз ҳисобидан “Кумуш торлар” деб номланган илк шеърий китобчасини нашр эттиради ва уни почта орқали таниқли шоир Райнер Мария Рилькега юборади. Мана шу илк китобчадан бошлаб Стефан Цвейг билан Мария Рильке ўртасида жуда узоқ давом этган дўстлик ришталари боғланади.

Университетни тамомлаган Стефан Цвейг дунё бўйлаб саёҳатга отланади. Дастлаб Оврўпадаги (Лондон, Париж), кейинчалик Осиё ва Америка қитъасидаги кўплаб шаҳарларни томоша қилади. Биринчи жаҳон уруши охирлаб қолган 1917 йилдан бошлаб у Швецарияда истиқомат қилади. Айни шу кезлар буюк француз адиби Ромен Роллан билан дўстлашади, ҳатто Ролланни “Оврўпа виждони” дея алқаб, унга бағишланган самимий очеркини эълон қилади.

1922 йилдан бошлаб Стефан Цвейг номини машҳур қилган китоблар бирин-кетин дунё юзини кўради. Адибнинг тарихий-биографик йўналишда ёзилган “Эразм Роттердамуснинг шукуҳи ва фожиаси”, “Мария Стюарт”, “Башариятнинг юлдузли онлари” асарлари, айниқса, бир-биридан ажойиб-ғаройиб новеллалари янгиланаётган Оврўпа адабиётида катта ўзгариш бўлди.

Цвейг қисқа жанр усталарининг асарларидан ажралиб турувчи ўзининг новелла андазасини яратганди. Унинг новеллалари драматизмга бойлиги, ноодатий сюжетлари билан ўқувчини лол қолдириб, инсон тақдири нақадар шафқатсиз эканлиги устида бош қотиришга ундайди. Улардаги воқеалар баъзида қувноқ, баъзида хатарли саёҳат-сафарларда рўй беради,барчаси саноқли дақиқаларда, инсон ўз манфаатларидан воз кечиб, ўзини қурбон қила олишга қодирлиги элакдан ўтказиладиган дамларда рўй беради. Ҳар бир ҳикоянинг мағзини эса асар қаҳрамонининг кучли ҳаяжон ёхуд жазава ҳолатида ирод этадиган монолог ташкил этади (“Нотаниш аёл мактуби”, “Қутурган қотиллар”, “Мураббия”, “Ёндиргувчи тилсим”, “Лепорелла”, “Янги касб билан туйқус танишув”, “Куйган кўнгил фарёди” каби новеллалар шулар жумласида

ндир).

Йигирманчи аср мумтоз адабиётининг энг севиб ўқиладиган жозибали асарлари муаллифи саналмиш Стефан Цвейгнинг новелла ва ҳикоялари “Аёл ҳаётидан йигирма тўрт соат” умумий номи остида Ўзбекистон Матбуот ва ахборот агентлиги “Ўзбекистон” нашриёт-матбаа ижодий уйида нашр этилган. Ушбу нашр шуниси билан аҳамиятлики, ундаги новелла ва ҳикоялар аслиятдан – немис тилидан Ботир Раҳмонов таомонидан ўзбекчалаштирилган. Ёзувчининг мазкур тўпламидан жой олган “Ёндиргувчи тилсимот”, “Аёл ҳаётидан йигирма тўрт соат”, “Амок” каби ҳикоялардаги қаҳрамонлар ҳаётини кузата туриб, асрлар давомида сайқалланиб авлодлардан авлодларга мерос бўлиб келаётган чин инсоний қадриятлар, нокиз туйғулар умрнинг маълум бир фаслларида шавқатсиз тўфонли синовларга дуч келиши ва бу синовларда улар ақл ҳамда ахлоқ меъёрларига таянибгина ўз мувозанатини сақлаб қолиши мумкинлигининг гувоҳи бўласиз. Ҳикояларни ўқиётиб аёл қалби деб аталувчи ҳиссий тўлқинлар билан тўлиб-тошган тилсимли уммоннинг туб-тубига назар ташлагандек, ундаги мафтункор жилвалар сририни англагандек бўласиз. Ижодкор уста мусаввир сингари сайқал берган воқеа ва лавҳалар тасвиридан мароқланиш билан бирга инсон тақдирининг ўта мураккаб ечимларга бой эканлигидан ҳайратланасиз.

Ўз новеллаларида Цвейг инсон юраги ҳимоясиз, меҳрга ташналигини, ҳар қандай жасорат, қаҳрамонлик, гоҳида жиноят ҳам инсонда кучли ҳис-туйғулар тошқинини келтириб чиқаришини таъкидлашдан чарчамасди. Унинг биргина “Нотаниш аёл мактуби” новелласини ўқиган буюк рус адиби Максим Горький Цвейгни аёл кишининг ички кечинмалари, руҳияти билағони, дея эътироф этиб, ушбу новеллани аёлга бағишланган энг яхши асар эканлигини алоҳида таъкидлайди.

30-йилларда Цвейг икки ўт орасида қолади. Фашизмнинг тобора чуқурроқ томир отаётганини биринчилардан бўлиб сезган Стефан 1934 йили Австриядан бош олиб чиқиб кетади. Расмий равишда янги асари — “Мария Стюарт” қаҳрамонининг тарихий ўтмишини Британия архивларидан титиб кўришни рўкач қилган бўлса-да, қалбининг тубида эндиликда ватанига қайтиб келолмаслигини ҳис этарди. Шундан сўнг ҳақиқий дарбадарлик бошланади.

Иккинчи жаҳон урушининг бошланиши Стефан Цвейгни Америка қитъасига “ҳайдади”. У Биринчи жаҳон уруши инсоният тарихидаги сўнгги уруш бўлиб қолади, деган хомхаёлга борганди.

1942 йилнинг 23 февралида бутун дунё рўзномаларининг биринчи саҳифаларидаёқ қуйидаги шов-шувли хабар пайдо бўлади: “Таниқли австриялик ёзувчи Стефан Цвейг ва унинг рафиқаси Шарлотта Рио де Жанейро шаҳарчаларидан бири Петрополисдаги кулбаларида ўз жонларига қасд қилишди”. Юзлаб, минглаб одамларни юҳодек ўз домига тортаётган уруш даврида бу хабар узоқ вақт шов-шув бўлиб қололмасди. Кимдир бунга замондошларини худбинларча менсимаслик. деб қараса, кимдир буни ҳайрат-ла қабул қилди.

Худкушлик қилишга Цвейгда ҳеч қандай арзирли сабаб йўқ эди. Уни на ижодий инқироз, на молиявий қийинчилик, на бирор касаллик, на шахсий ҳаётда учрайдиган қўйди-чиқдилар безовта қиларди. Тўғри, 30-йилларнинг ўрталарига келиб Германияда унинг китобларини ўқиш ва сотиш тақиқланган эди. Шундай бўлса-да, Америка ноширлари адибни қучоқ очиб кутиб олишганди. Ўлимидан бир кун олдин ўзининг сўнгги асарлари — “Шахмат новелласи” ҳамда “Кечаги дунё”ни ўша ноширлардан бирига жўнатади. Кейинроқ ёзувчининг столидан тугалланмаган бир неча қўлёзмалар ҳам топилади: Бальзак ҳақида тарихий биография, Монтенга бағишланган очерк ва ҳали сарлавҳаси қўйилмаган роман.

Шахсий ҳаётда ҳам унинг омади келганди. Йигирма йил биргаликда турмуш кечирган рафиқаси Фредерика Мария фон Винтерниц билан ажрашса-да (улар кейинчалик бир-бирларига тез-тез хат ёзиб туришади), ўлимидан уч йил олдин ўзидан йигирма етти ёш кичик Шарлотта Альтманга уйланади. Шарлотта турмуш ўртоғига умрининг сўнгги нафасигача садоқатли бўлиб қолади.

Худкушликнинг важ-карсони этиб ёзувчининг бегона юртдаги ёлғизлигини, ватанига бўлган соғинчини, қаттиқ чарчоқ ва нацистларнинг Оврўпа бўйлаб ғолибона юришларига тоқат қилолмаслик натижасида келиб чиққан оғир руҳий тушкунликни ҳам кўрсатишади.

Адибнинг фожиали ўлими ҳақида Эрих Мария Ремарк ўзининг “Жаннатдаги соялар” романида шундай сатрларни битган э

ди: “Агар олис Бразилияда ўз жонларига қасд қилган Стефан Цвейг ва унинг суюкли хотини ўша фожиали оқшом ҳеч қурса телефон орқали ўз ҳис-туйғуларини бирон зотга тўкиб солиш имконига эга бўлганларида эди, бу даҳшатли ўлим юз бермаган бўлармиди? Афсуски, Цвейг мусофирчиликда, бегона одамлар орасида эди”.

Балки ўша ёшлигида амалга оширмоқчи бўлган қилмишига фаришталар “омин” дейишгандир; балки новеллаларининг аксар қаҳрамонларини ўз жонига қасд қилдириш орқали ўзини ҳам худкушликка тайёрлаб боргандир. Яна ким билади дейсиз?!

Видолашув мактубида Цвейгнинг ўзи шундай деганди: “Олтмиш ёшдан кейин ҳаётингни янгитдан бошлаш учун катта куч талаб қилинар экан. Менинг куч-қувватим эса узоқ йиллар давомида ватанимдан олисларда, сарсон-саргардонликда тугаб битди. Ўйлайманки, яхшиси, бошни баланд кўтариб, олий қадрияти озодлик бўлмиш тириклик китобига ҳозирнинг ўзида аёвсиз сўнгги нуқта қўйганим афзалдир. Мен барча ёр-биродарларимни олқишлаб қоламан. Узоқ давом этган қаро тундан кейин, уфқни ана ўшалар кўришсин! Мен эса ғоят бесабрман ва улардан аввалроқкетаман”.

Саиджалол САИДМУРОДОВ

@Hikoyalar

Бир куни Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ олдиларига бир аёл келиб: “Сиз икки йил олдин мен билан эрим орамизни никоҳлаб қўйган эдингиз. Энди эса ажраштириб қўйинг. У билан бошқа яшашни хоҳламайман”, – деди.

– Ажрашни хоҳлашингга нима сабаб бўлди? – қизиқиб сўрадилар Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ.

Аёл:

– Ҳамманинг эри ўз вақтида уйга қайтади, меники эса ишда ҳар доим ушланиб қолади. Шуни деб бахслашсам, уйда ҳар сафар жанжал, – деб тушунтирди.

Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ ҳайрон бўлиб, сўрадилар:

– Сабаб фақат шуми?

– Ҳа, мен бундай камчилиги бор киши билан яшашни хоҳламайман! – деб жавоб берди аёл.

Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ: “Майли, бироқ бир шарт билан ажратишим мумкин. Уйга қайтиб боргин-да, катта ширин нон ёпиб, менга келтир. Аммо уйингдаги ҳеч қайси нарсадан нон тайёрлаш учун фойдаланмагин. Ун, туз ҳатто сувни ҳам қўшниларингдан сўра ва албатта уларга нима сабабдан сўраётганингни ҳам тушунтиргин”, – дедилар.

Аёл уйига қайтибоқ, ҳеч нарсага чалғимасдан шу ишга киришиб кетди. Қўшниси олдига чиқиб, айтди:

– Эй, Марям, менга бир косада сув берсанг.

– Нима сизларда сув тугаб қолдими? Ахир сизларникида қудуқ бор эди-ку.

– Сув бор, лекин мен Имомнинг олдига эримдан шикоят қилиб, орамизни ажратишни сўраб борганимда бир шарт берганди, – деб ҳолатни тушунтирди. Аёл гапини тугатиши билан қўшни хўрсиниб:

– Эҳ, сен менинг эрим қанақалигини билганингда эди! – деб ўз дардини айтишни бошлади. Шундан сўнг аёл Осиё исмли қўшниси олдига бориб, туз сўради.

– Фақат бир қошиқ сўраяпсан, нима уйингизда туз тамом бўлдими?

– Туз бор, бироқ мен эримдан арз қилиб, Имомнинг олдига орамизни ажратишни сўраб борганим-да, – деб аёл гапини тугатмасидан, қўшниси:

– Эҳ-е, сен менинг эрим қандай эканлигини билганингда эди, – деб эридан нолишни бошлади.

Аёл бирон нарса сўраб қайси қўшнисининг олдига кирмасин, ҳаммаси ўз эридан шикоят қиларди. Ниҳоят, у иккита ширин нон ёпиб Имом Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳга келтириб бериб:

– Сизга раҳмат, менинг меҳнатимдан ҳосил бўлган нондан оилангиз билан танаввул қилинг. Лекин мени турмуш ўртоғим билан ажратишни ўйламанг, дебди.

– Нима сабабдан, қизим, – деб сўрабдилар Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ.

– Менинг умр йўлдошим ҳамма қўшниларимнинг эрларидан яхши экан, – деб аёл хурсанд бўлиб жавоб қайтарди.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio Monologlar @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

ШОИР СЕНГА РАҲМИМ КЕЛАДИР...

Денгиздирсан, тўлқинларинг бор,
Хаёлларинг - улкан кемадир.
Бир сўзимни айтаман такрор,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Халқинг учун қадамларинг шахт,
Керак, эмас сенга тож-у, тахт,
Ўлгандан сўнг, қадрланмоқ бахт,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Йўлингда кўп алдар кўсалар,
Тонги шабнам тутган - бўсалар,
«Қуруқ савлат» шоир десалар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Рашк қиладир, уйда хотининг,
Рашки қурсин аёл, зотининг,
Мотамсаро ўтса гоҳ кунинг,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Шеъринг ила битмайди рўзғор,
Иссиқ жонни, истмаси - бор,
Лойсувоқ уй, кундан кун абгор,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Ёзгин келар, адолатли шеър,
Виждон, ғурур тинмай ёзгин дер,
Ҳақни ёзсанг - қучоқлайди ер,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Сенга керак - кўклам қоялар,
Сенга ёқмас - ҳадик, соялар,
Яратсанг гар - халқчил ғоялар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Сиёсатнинг ёзмоқлик хатар,
Йўлинг пойлар, тўртта из қувар,
Ҳақни ёзиб бўлсанг - дарбадар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Тантилигинг ота - онангга,
Кийим, керак, ахир болангга,
Ишинг тушса шоқол, сатангга,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Олқишлашиб, турса оламон,
Қувғин бўлмоқ, ўлимдан ёмон,
Ўлмоқ учун ёздингми нодон ?
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Ватан дейсан, она-юрт дейсан,
Тупроқларин кўзга сурт дейсан,
Ном топай деб, бошингни ейсан,
Шоир сенга раҳмим келадир !

Ўлсанг тинчир - ўйловинг ғаминг,
Ўлгунингча битмайди каминг,
Нима берди ? Шоир бўлганинг,
Шоир сенга раҳмим - келадир !..

©Абдувоҳид Сувонов
01.04. 2019
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

Фарзанд нафақасини таъминлашда отага етадиган машаққатлар ҳақида

Бир куни Суфён ибн Уяйна асҳобларига қарата қуйидагиларни айтибди:
«Сизлар менинг ушбу: «Қачон фарзандлари бор отани кўрсангиз, ғам-ташвиш унга етибди» сўзимни мақол қилиб айтаверинг.

Чунки бизларнинг бир урғочи мушугимиз бўлар эди. Унинг болалари йўқ эди. Ўша пайтларда у қозонларни ҳам очмас, ҳовлиларни ҳам хароб қилмас эди. Вақти келиб мушук болалади, шундан сўнг у қозонларни ҳам очадиган, ҳовлиларни ҳам хароб қиладиган бўлди».

"Отанинг фарзанд тарбиясидаги ўрни" китобидан

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio Monologlar @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

М У Ҳ А Б Б А Т .

Асли Битлислик бўлган бир олим ўзининг ҳаж сафари асносида Мадинада кўрган бир воқеани ҳикоя қилади.

Масжиди Набавийдан унча узоқ бўлмаган ердаги таҳоратхоналарнинг олдидан ўтиб кетаётган эдим. Қарасам, таҳоратхонанинг эшиги олдида тўртта полис бир ишга ҳозирлик кўргандек шай бўлиб ичкаридан чиқаётган одамларни кузатиб туришибди. Шу пайт ичкаридан бир йигит чиқиб келди. Полислар шу заҳоти у йигитни ушлаб олдилар. Йигит ёлбориб бақира бошлади:
–Мен тиланчи эмасман, мен ўғри эмасман. Мен жиноятчи эмасман....

Яқинроқ бориб йигитга қарадим. Мен уни танидим. Уни Равзанинг рўпарасида доим йиғлаб дуо қилаётганини кўрардим. Оқ сариқдан келган. сийрак соқолли 30-35 ёшлардаги Албаниялик йигит эди. Полисларга дедим:
–Бу йигит нима гуноҳ қилди?
–Сени ишинг бўлмасин. Йўлингдан қолма, Турк.
–Лекин, мен билишим керак, бу одам ўғрими?
–Йўқ! Ўғри эмас. Бу йигит қочоқлардан. Мадинада ноқонуний юрибди. Биз уни олти йилдан буён қувамиз. Ушлолмаймиз. Энди тутамиз деганимизда, Равзага Расулуллоҳнинг ҳузурларига қочиб кириб олади. У ердан чиқаролмаймиз.
–Энди уни нима қиласизлар?
–Биз уни учоққа ўтқазиб Албаниясига жўнатамиз.
Бу сўзларни эшитиб, йигитнинг эси чиқиб кетди. Бақира бошлади:
–Ундай қилманг! Мен ўғри эмасман... Мен жиноятчи эмасман... Мен Расулуллоҳни (с.а.в.) яхши кўраман. Шунинг учун бу ердаман. Мени кетказманг!...

Полислар эса унинг ёлборишларига парво қилмас эдилар. Унинг қўлларини қайириб судрай бошладилар. Ёлборишлари фойда бермаган йигит полисларга деди:
–Илтимос, менинг юзимни Расулуллоҳ тарафга қаратинг. У зотга айтадиган гапим бор.
Полислар истар-истамас йигитнинг юзини яшил гумбаз тарафга қаратдилар. Айтақол, нима гапинг бор Расулуллоҳга.
Йигит яшил гумбазга қараб бир оз тикилиб турди. Кейин қўлларини кўтариб илтижокорона ёлборди:
–Эй Расулуллоҳ!
Сиз билан келишганимиз шундай эдими? Сиз билан келишган эдик-ку ахир!
Сизни деб, отамдан, онамдан кечиб, дўконларимни ёпиб бу ерга келдим ахир! Эй Расулуллоҳ!
Сизга қўшни бўламан деб, сўз бердим, ахир.
Энди қаранг буларни, эй Расулуллоҳ! Менга монелик қилмоқчилар.
Сиз аралашмайсизми, эй Расулуллоҳ!?

Шу сўзларни айтар экан, йигит ерга шилқ этиб йиқилди. Полислар уни турғазмоқчи бўлишди. Йигит қимирламасди. Полислар уни қутулиб қолишлик учун номер кўрсатяпти, деб бир икки туртдилар. Кейин ичкаридан идишда сув олиб чиқиб юзига сепишди. Фойдаси бўлмади. Йигит қимирламасди. Атрофдагилардан бири: Ўлиб қолмадимикин? –деди. Полислар, "биз унга ўладиган бир иш қилмадик-ку", дейишди.
Кейин "тез ёрдам" чақиришга мажбур бўлишди. Бир оздан сўнг мана шу 7-чи рақамли эшикдан "Ambulance" машинаси келди. Докторлардан бири тушиб йигитнинг бўйин томирини ушлаб кўрди:

–У ўн беш дақиқа олдин ўлган, деди.

Полисларнинг аҳволини кўрсангиз эди... Ерга ўтириб ҳўнграб йиғлай бошладилар... Тиззаларига уриб йиғлардилар:
–Бу одамни ушлаган қўлларимиз синса бўлмасмиди?! Оёқларимиз синса бўлмасмиди?! Биз бу муборак инсоннинг пайғамбар афандимизни бунчалик севишини кошки билганимизда эди... Қўлларимиз синса бўлмасмиди?!...

Кейин машинада маййитни ҳув анави ерга, Бақиъ қабристони тарафга олиб бордилар. Мен орқаларидан бордим. Улар маййитни ювдилар. Мен уларни кузатиб турдим. Тобутини кўтаришаман, дея ҳаракат қилдим. Лекин, полислар йиғлаб шундай дедилар:
–Ҳеч ким тегмасин. Бу қилган гуноҳимиз бизга етарли. Уни бизга қўйиб беринг. Балки, у дунёда бизни кечирар бу муборак йигит....

Кўряпсизларми? Йигит мана шу ерда, одамларнинг кўз ўнгида Расулуллоҳга: "Нега аралашмайсиз, эй Расулуллоҳ?" деди. Шу заҳоти Азроил унинг жонини олди...



Аллоҳ барчамизга мана шу Албан йигити каби Расулуллоҳга нисбатан муҳаббатли бўлишимизни насиб айласин!
Унинг руҳига ва бошқа кимсасизларнинг руҳи учун бир "Фотиҳа" ўқишингизни сўрайман....

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Audio Monologlar @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.