Onangizga qachon ohirgi marta yaxshi ko'raman deb aytganingizni eslay olasizmi? Chiroyligimiz, mehribonimiz onalarimizni Olloh o'z panohida asrasin! Mashaalloh!!

@mushtiparim | #ulashing

Kanalimizga obuna bo'ling ⬇️
https://telegram.me/joinchat/AAAAAEtTVNIbhYAEpDTF8g

USTUN

Sochimni oldirib keldim. Tap-taqir boshimga razm solib otam xo‘rsindi.
– Ketyapman, degin.
– Ketyapman, ota.
– Qayergaligi ma’lum bo‘ldimi?
– Ma’lum. Afg‘onga deyishyapti. Yana... kim bilsin?
– Sovuq xabarning yolg‘oni bo‘lmaydi. Demak, urushga ketyapsan...
Otam boshini sarak-sarak qildi. Og‘ir uh tortdi – o‘pka-jigari uzilib ketganday ihradi: «Hoy bola-ya, hoy bola...» Ichidan bir ihroq otildi. Ustunga suyanib, menga tosh qotib termilib turdi.
– Otamni urush o‘ldirganini bilasan-a, – dedi nihoyat. – Uch yoshimda yetim qoldim. Otam meni yetim qildi. Lekin, lekin sen meni yetim qilma, bolam... – Otam o‘pkasi to‘lib o‘kirib yig‘lab yubordi.
Oyoq-qo‘lim bo‘shashib, sillam qurib supaga o‘tirib qoldim.
Nazarimda, shu ustun bo‘lmaganda otam qulab tushardi. Nazarimda, shu ustun otamning boshidagi osmonni ham suyab turardi.
Urushga ketdim. O‘t-olov, o‘q ichida sargardon kezlarimda quloqlarim ostida bir yalinch jaranglab turdi: «...Sen meni yetim qilma, bolam!..» Gospitalda tig‘ ostida yotganimda o‘sha iltijo jarangladi: «Sen meni yetim qilma, bolam...»
Dahshatli janglar oldidan Parvardigorga yalindim: «Ey, xudo, o‘zing asra, men o‘lmayin, otam yetim qolmasin...»
Men qaytdim. Men bir urushni ko‘rdim. Otam ikki urushni – men va otasi tufayli ikki urushni ko‘rdi. To‘g‘ri, urushning katta-kichigi bo‘lmaydi. Faqat bir narsa taskin beradi: «Mening urushim» otamni yetim qilmadi.
Xudoga shukr, otajonim hayot! Umri uzoq bo‘lsin, sakson yoshga qarab yuryapti. Hovlimiz o‘rtasida o‘sha ustun hali ham turibdi. Yaqinda men ustun atrofiga to‘rtburchak qilib odam beli barobarida marmar devor tortdim. Men bu ishni endi hech kim ustunga suyanmasin degan o‘y bilan qildim. Chunki ustunni ag‘darib tashlashga jur’atim yetmadi. Chunki u og‘ir kunda otamni suyagan edi, men otamga ustun bo‘lolmagan kez ustun otamga bir o‘g‘ilday suyanch bo‘lgan edi.

©Qo‘chqor Norqobil

@Drabllar

💠 Do'stlaringizga ham ulashing⤵️
https://tttttt.me/joinchat/AAAAAEbX3qU3e6JV2bTAZw

Qaniydi bitta sevgan qizing bo‘lsa-yu, keyin tashlab ketsa, ichingdagi dardingni butun telegramga doston qilsang. Odamlarga o'xshab😁

ШОИР СЕНГА РАҲМИМ КЕЛАДИР...

Денгиздирсан, тўлқинларинг бор,
Хаёлларинг - улкан кемадир.
Бир сўзимни айтаман такрор,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Халқинг учун қадамларинг шахт,
Керак, эмас сенга тож-у, тахт,
Ўлгандан сўнг, қадрланмоқ бахт,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Йўлингда кўп алдар кўсалар,
Тонги шабнам тутган - бўсалар,
«Қуруқ савлат» шоир десалар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Рашк қиладир, уйда хотининг,
Рашки қурсин аёл, зотининг,
Мотамсаро ўтса гоҳ кунинг,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Шеъринг ила битмайди рўзғор,
Иссиқ жонни, истмаси - бор,
Лойсувоқ уй, кундан кун абгор,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Ёзгин келар, адолатли шеър,
Виждон, ғурур тинмай ёзгин дер,
Ҳақни ёзсанг - қучоқлайди ер,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Сенга керак - кўклам қоялар,
Сенга ёқмас - ҳадик, соялар,
Яратсанг гар - халқчил ғоялар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Сиёсатнинг ёзмоқлик хатар,
Йўлинг пойлар, тўртта из қувар,
Ҳақни ёзиб бўлсанг - дарбадар,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Тантилигинг ота - онангга,
Кийим, керак, ахир болангга,
Ишинг тушса шоқол, сатангга,
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Олқишлашиб, турса оламон,
Қувғин бўлмоқ, ўлимдан ёмон,
Ўлмоқ учун ёздингми нодон ?
Шоир сенга раҳмим - келадир !

Ватан дейсан, она-юрт дейсан,
Тупроқларин кўзга сурт дейсан,
Ном топай деб, бошингни ейсан,
Шоир сенга раҳмим келадир !

Ўлсанг тинчир - ўйловинг ғаминг,
Ўлгунингча битмайди каминг,
Нима берди ? Шоир бўлганинг,
Шоир сенга раҳмим - келадир !..

©Абдувоҳид Сувонов
01.04. 2019 00:01
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

Ko'ring faqat yig'lamang! 😢

Nima uchun o'pish kerak bu qo'lni?? Otangingiz olamdan o'tgandan keyin, o'rniga amakingizniyam, tog'angizniyam o'tkizib qo'yolmaysiz. Tirikligida qadrlang...

@mushtiparim | Ibratli video | #ulashing

Kanalimizga obuna bo'ling ⬇️
https://telegram.me/joinchat/AAAAAEtTVNIbhYAEpDTF8g

Ислом тарихи ажойиботлари

Саъд ибн Муоз розияллоҳу анҳу Исломга кирганларида ёшлари 30 да эди. Вафот этганларида эса ёшлари 36 да эди. Бу улуғ саҳобий шу 6 йил ичида қандай амаллар қилдиларки, у кишининг вафоти сабабли Раҳмоннинг Арши титраб, жанозаларига 70 мингта фаришта ҳозир бўлди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ушбу буюк инсонни дафн қилганларидан сўнг: “Албатта, қабрнинг бир қисиши бордир. Агар бирор киши шу қисишдан қутулиб қолганда, Саъд ибн Муоз қутилиб қолган бўларди” дедилар.

Салоҳиддин Айюбий раҳимаҳуллоҳ шундай дедилар: “Модомики Масжидул Ақсо босқинчилар қўлида экан, Аллоҳга қасамки, кулгани Аллоҳ таолодан ҳаё қиламан”.

Қуртуба амири Муҳаммад Биринчи ибн Абдураҳмон 852-886 йиллар давомида амирлик қилган. У мана шу 34 йиллик ҳукмронлиги давомида кўп ислоҳотлар олиб борди. Шулардан бири Мажрит, яъни ҳозирги Мадрид шаҳрига асос солди.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Onajonlar haqida @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Шақиқ Балхий замонида қаҳатчилик тарқалди. Одамлар очликдан юзлари сарғайиб кетган эди. Шақиқ Балхий ҳазратлари бир куни талабалари билан кўчада кетаётганларида, ёнларидан қувончдан юзи кулиб турган бир қул йигит ўтиб кетаётганини кўрдилар. Ҳазрат у қулдан:

-“Одамлар очликдан инграётган пайт сенинг бу қадар хурсанд кўринишинг сабаби нима?”, -деб сўрадилар. Қул йигит хотиржамлик билан:

-“Менинг эгамнинг еттита қишлоғи бор. Бизнинг нима эҳтиёжимиз бўлса уни ортиғи билан бера оладиган саховатли бой одам”, -деб айтибди.

Шақиқ Балхий ҳазратлари очликдан юзлари сарғайган талабаларига қарата:
-“Ўзингизни қўлга олинг! Бир қул ўз эгасининг бойлигига ишониб, ўзини омонда ҳис қилмоқда. Бизнинг таваккулимиз қандай экан-ки, бутун шаҳару-қишлоқларнинг Эгаси ва бандаларининг ризқига кафил Зотга нисбатан ризқимиз учун андиша қилсак?!”, -деб айтган эканлар.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Onajonlar haqida @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

Доно меъмор
Меъмор Синон машҳур Салимия минораларини қураркан, бир тўда болалар чуғурлашиб, ниманидир кўрсатаётганларини кўриб қолибди. Уларга яқинлашиб:
- Нима гап?- деб сўрабди.
- Амаки, - дейишибди улар, -шу минорангиз бир оз қийшайибди.
- Ҳа, ундай бўлса, ҳозир минорани арқон билан торттириб тўғрилаймиз. Сизлар, қараб туринглар, - деб арқон келтиришни буюрибди.
Меъмор Синон то болалар тўғри бўлди дейишмагунича минорани бир арқон билан торттираверибди. Болалар тўғри бўлди дейишгач, тўхтатибди. Шу орада бир киши келиб:
- Уста, бу арқон шундай катта минорага ҳеч бир таъсир қилмаслигини яхши биласиз. Нега энди болаларнинг гапига кириб, бундай қилдингиз, - деганида меъмор жавоб берибди:
- Шундай қилмасам, бу чурвақалар шаҳар бўйлаб минора қийшиқ , деган гап тарқатишади. Миноранинг эгри эмаслигига ҳеч кимни ишонтиролмаймиз. Энди эса, минора эгри эди, арқон билан торттириб тўғирлатдик, деган гап тарқатишади. Бу гапга эса ақли бор одам ишонмайди!

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Onajonlar haqida @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

​​#Ҳикоя

Отанинг мероси...

Ака-укалар кейинги пайтда жуда хавотирга тушганди. Чунки улар отаси каттагина ер сотиб олганини эшитишди. Айтишларича, ер гўзал манзарали, баҳаво жойдан олинган экан.

Доктор ўғил бу хабарни эшитиб ғашланди:

– Отам шу ерни ҳам танишу нотанишга тарқатса керак. Биздан бошқа ҳамманинг дарди отамга қолиб кетган.

– Ота сахий ва кўнгли очиқ бўлса ҳам пул борасида ўғилларига ҳеч ишонмасди. Хайр-саховат ишларини ўз қўли билан адо этар, ўлимидан кейин ўғиллари бундай хайрли ишларни бажаришига ишонгиси келмасди. Давраларда:

– Меросни васият қилиб қолдириш яхши иш эмас. Ўлимингдан кейин болалар гўрингда ҳам беҳаловат қилиб қозихонаю маҳкамаларда ёқалашиб юришади, дерди. Шунинг учун мол-дунёсининг ярмига йўқсилларга уй қурган, қолганига тадбиркорлик ишларини йўлга қўйганди. Охирги олган ери ҳаммага етишини айтганида болаларининг сабри тошиб кетди. Улар бу жумлани “Ер ҳаммага баробар бўлишилади” деган маънода тушундилар. Аммо сотилмайди, текин тарқатилади.

Меъмор ўғилнинг эса хаёллари ўзгача эди. Отаси олган ерни ҳеч қачон кўрмаган бўлса-да, у ерда гўзал иншоотлар барпо қилишни орзу қилиб, энг баҳаво гўшасида ўзига мукаммал уй қуришни режалаштираётганди. Доктор укаси орзу қилаётган шахсий клиника бу иншоотларнинг ўртасидан жой олиши керак эди, архитекторнинг хаёлларига кўра. Бинолар баланд ва кўп қаватли бўлиб, нафас етишмаслиги ва юрак хуружидан қийналаётган отаси учун доктор ўғилнинг клиникаси биринчи қаватда жойлашгани қулайроқ эди.

Отаси олган ернинг қўлдан кетиши эҳтимоли бир неча йиллардан бери бир-биридан хабар олмай, ўз ҳаёти билан машғул жигарларни бир нуқтада тўплади. Ҳар хил баҳоналар билан ҳар кеча йиғилишиб, суҳбатлашишар, мавзу айланиб ота сотиб олган ерга тақаларди. Болалар отасининг йиллар бўйи “саховат” аталмиш исрофликка йўл қўйганидан афсусда эдилар. Тез-тез учрашишлар ва отасининг ишларидан норозилик суҳбатлари оқибатидами болаларнинг ўй-хаёлида ёмон фикрлар айлана бошлади. Агар кекса ота вафот этса, ер фақат болаларнинг ўзига қоларди. Юрак хасталигидан азият чекаётган ота вафот этса, ортиқ дарддан қийналмасди.

Кекса тадбиркор охирги сотиб олган ери билан боғлиқ бирор натижага эришмай вафот этди. Тез-тез хуруж қилиб қарияни хотиржам ухлашга қўйиб бермаган юраги, доктор ўғли қилган меъёридан ортиқ дозадаги томчи уколига дош беролмади. Отани дафн этишди. Жанозага келганлар кекса тадбиркорни ёд олиб кўз ёш тўкар, фақат фарзандлар қилган ишларидан мамнунлик туяётгандек адл турдилар. Жаноза ўқилиб, ота маконига мангу бош қўйди. Қуръон тиловатидан сўнг қабристон қоровули тадбиркорнинг ўғилларига ҳамдардлигини билдириб шундай деди:

– Раҳматли отангиз вафотидан бир ой аввал қабристоннинг шу гўшасини сотиб олди ва “ҳаммамизга етади” деб оилавий мозорбоши қилганди. Жойи жаннатда бўлсин, раҳматли доим бошқалар учун қайғуриб юрарди...

© Умида АДИЗОВА таржимаси

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Onajonlar haqida @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.

ТАРИХ ЁЗИБ БОРАДИР !

Бугун кимнинг - юзи оқ,
Бировники қорадир.
Унутмангиз эй - ўртоқ,
Тарих ёзиб борадир !

Кеча амал текканда,
Билмай пора еганда,
Тарих, билар - эканда,
Тарих ёзиб борадир !

Ватанпарвар бўлса ким,
Миллатини севса ким,
Сотқинликни қилса ким,
Тарих ёзиб борадир !

Нокас, буюк саналса,
Жўмардлари таланса,
Ҳақ гўй ноҳақ - қамалса,
Тарих ёзиб борадир !

Очилар - тарих бир кун,
Сочилар - тарих бир кун,
Унутмоғингиз - мумкин,
Тарих ёзиб борадир !

Ким юзаки - иш қилса,
Дўстим деб, кўксин тилса,
«Кимлардир, эрта ўлса»
Тарих ёзиб борадир !

Бир кун, адолат сўрар,
Ботирлар-у, тўғрилар,
Эй нобакор ўғрилар,
Тарих ёзиб борадир !

Ҳақ деганнинг бурни қон,
Халқ дегани, мард ўғлон,
Унутманг дўст, қадрдон,
Тарих ёзиб борадир !

Ўйламангиз бугунни,
Ечинг чигал тугунни,
Бехос, чиқарманг унни,
Тарих ёзиб борадир !

"Бир-у, нол"ни ўн қилиб,
Йўқ нарсани қўндириб,
Тарих қилинг дўндириб,
Тарих ёзиб борадир !

©Абдувоҳид Сувонов
07.04.2019
@Adabiyot_olami
@Hikoyalar

Onangizni sog‘insangiz uyga borasizmi, kimlardir esa qabristonga...

Onangiz gilamga o‘tirganlarini ko‘rsangiz, yugurib borib qo‘sha qo‘sha to‘shak solasiz, ammo onasi tuproqda yetganini bilib, bitta to‘shak sololmaydigan bor....

Biror xato kilib ranjitib qo‘ysangiz, bitta quchoqlab “kechiring” desangiz volidangiz hamma gunoxingizni kechirib yuboradi, ammo shunday farzandlar borki, endi ular hech qachon volidalarini bo‘ynidan quchib “kechiring” deyisha olmaydi.....

Uyda yurasizmi, ko‘chadami, balolardan asraguvchi bitta qalqoningiz ya’ni onangizni duosi har doim siz bilan, ammo onasini duosidan bebahra qolganlar qancha birodar....

Uyga kech kirib borsangiz ham, yo‘lingizga intizor bo‘lib, ovqatingizni qayta qayta isitib kutadigan onangiz bormilar, shukr qiling ko‘chadan kech qaytsa, devordan sakrab xovliga kiradigan, oshxonaga kirib bo‘sh qozonni ko‘radiganlar qancha.....

Kanalga ulanish 👇🏻
https://telegram.me/joinchat/AAAAAEtTVNIbhYAEpDTF8g

12 ЁШ ПСИХОЛОГИЯСИ
@Hikoyalar

Бола тарбиясида ёшнинг ўрни хаққида нейропсихолог, профессор Зарифбой Ибодуллаевнинг фикрлари.
@Hikoyalar

Men niholman aqlim karaxtdir,
Doood volidam keksa daraxtdir.
Bu yuragim g‘amga poytaxtdir,
Onam esa qarib boryapti.

@mushtiparim | Qalb so'zim | #Tarqating

Kanalga ulanish 👇🏻
https://telegram.me/joinchat/AAAAAEtTVNIbhYAEpDTF8g

Жазоир якшанбаси (Ҳикоя)


– Ойи! – қичқирди Шалабия, – етиб қолдик, шекилли, кейинги станция – Жазоир!

Зубайда ирғиб турди. Паранжисини тўғрилади ва яна жойига ўтирди. Шаҳарга етиб келгунларича унинг кўзлари тўрт бўлаёзди. Йўл бўйи тинмай қизидан қачон манзилга етиб келишларини, қачон ўғли Муҳаммад билан учрашишини сўраб келди.

Вагон йўлагида бесаранжомлик бошланди. Поезд Мезон-Қори шаҳарчасига етиб келган, ҳамма тушишга тайёрланар эди.

Зубайда қизига қаради ва юзинчи марта деди:

– Мени айтди дерсан, Муҳаммад сени кўриб шундай қувонадики – бу унга ажойиб кутилмаган совға бўлади.

Шалабия ҳам юзинчи марта жавоб қайтарди:

– У суратимни олиб боришингизни кутяпти. Акам билан кўришишни ўйласам, ичимга сиғмай кетяпман. Бу дақиқаларни тасаввур ҳам қила олмайман. Ахир, мен қамоқ нималигини билмайман!

Зубайда паранжисини туширди ва сабрсизлик билан кута бошлади. У яна Муҳаммаднинг сўнгги хатини эслади: “…Онажоним…Мени деб бундай олис йўл келишингизни хоҳламайман, аммо сиз бу фикримга қарши экансиз, сиз билан тезроқ кўришишни хоҳлайман- бу менинг ягона тилагим. Қандай бахт! Шу ондан бошлаб сизнинг ташрифингизгача қолган кунларни санайман. Синглим Шалабия билан ҳам кўришсам дегандим, лекин у сиз билан кела олмас экан, суратини ўзингиз билан олиб келинг. Уни шундай соғиндим-ки! Кичкинтой Шалабияни бунчалик қўмсайман деб сира ўйламагандим. Мен билан бир камерада ўтирган оғайнимнинг онаси яшайдиган манзилни юборяпман. У сизни вокзалда кутиб олади. Ҳавотирланманг, сизни қора паранжингиздан таниб олади. Бу ерда барча аёллар оқ паранжи кийишади… Сиз ҳар сафар мендан қанча муддатга маҳкум этилганлигимни сўрайсиз. Агар ҳаммамиз юртимиз мустақилликка эришганидан сўнг озодмиз деб ўйласак бунинг аҳамияти бормикан!..”

Зубайда ўғлининг барча хатларини ёддан биларди. Шалабия онаси хатларни ёдлаб олмагунча ўқийверарди-ўқийверарди.

Ниҳоят, поезд қулоқни қоматга келтирадиган тарақ-туруқ овоз билан Жазоир бекатига етиб келди. Шалабия перронга сакраб тушди ва онасининг тушишига ҳам кўмаклашди. Зубайда қўлига чамадонни олиб, уларни кутиб олиши керак бўлган аёлни ахтара бошлади.

– Зубайда хоним, Зубайда хоним... – Бир нотаниш аёл улар томонга яқинлашиб келарди. – Сен, ўйлашимча, Шалабия бўлсанг керак. Ниҳоят, келибсизлар-да… Хуш кўрдик. Мен София хоним – Алининг онасиман, у сизнинг ўғлингиз билан бир камерада.

Зубайда София хонимнинг юзларидан шоша-пиша ўпди.

– Бизни таниб олибсиз-да, – деди у қора паранжисига ишора қилиб.

София хоним кулиб қўйди:

– Ҳа, Али менга сизларда – Сатифда қора паранжи кийишларини айтганди. Хўш, қалай, йўлда қийналмадинглар-ми? Балки, чарчагандирсиз?

София хоним уларни саволга кўмиб ташлади. Зубайда ва қизи атрофга аланглаганча мулойимлик билан жавоб қайтаришди.

Улар лифтга чиқишди ва кўз очиб юмгунча Брессон майдонида пайдо бўлишди. Шалабия атрофни диққат билан кузатди. Зубайда денгиз томонга ишора қилди:

– Бу порт-ми?

– Ҳа, – жавоб берди София.

Порт Зубайдага ўғлининг сўзларини эслатди: “…Бугун бизларни эрта тонгда ҳали қуёш чиқмасдан туриб ҳарбий трибуналга олиб кетишди. Порт ёнидан ўтаётиб қамоқхона машинасининг ойналарига ўрнатилган темир панжара орасидан денгиз томонга тикилдим. Қуёш денгиз ортидан бош кўтараётганди. Юртимиз қандай чиройли-а!..”

Йўлда Зубайда София хонимдан сўради:

– Ўғлим билан қачон кўришишим мумкин?

– Эртага эрталаб, – деди София хоним, – ҳарбий трибуналдан қамоқхонага кириш учун рухсатнома олсак бўлгани. Ҳаммаси кўнгилдагидек бўлади. Эртага учрашув куни.

Тонг саҳарлаб Шалабия, Зубайда ҳамда София хоним қўлларида рухсатнома билан Барбарос қамоқхонасининг дарвозаси ёнида ўз навбатларини кутишарди. Одам тиқилинч эди: эркаклар, аёллар, болалар. Шалабия кутавериб чарчади. У атрофга назар солди. Маҳбусларнинг яқинлари тўда-тўда бўлиб бир-бирлари билан суҳбатлашишарди. Йўлакда болалар югуриб юришибди. Бу ерда ҳамма бир-бири билан таниганга ўхшарди. Шалабия дарвоза томонга ўгирилди. Унинг нигоҳи яқиндагина осилган эълонга тушди. Яқинроқ келиб унда акаси ва икки нотаниш кишининг исмларини кўрди. Эълоннинг мазмунини идрок қилолмай, икки-уч марталаб ўқиб чиқди. Шалабиянинг ранги бўздек оқ

ариб кетди, бироқ ҳали ҳам эълоннинг мазмунини англолмади. Онаси уни чақираётганини эшитса-да, жойидан қимир этмай тураверди.

“Йўқ, бўлиши мумкин эмас, – дерди у ўзига-ўзи. – Ахир у нима бўлгани ҳақида бирор марта чурқ этмаганди-ку…Ишониб бўлмайди!..”

У тош қотганди.

– Шалабия, Шалабия! – Зубайда қизининг қўлидан ушлаб тортди. – Юрсанг-чи, навбатимиз келди.

Қиз беихтиёр онасининг ортидан қамоқхона назоратчисининг қизил башараси кўриниб турган дарча ёнига келди. Зубайда ҳаяжонланиб овқат солинган саватни назоратчига узатди. “Ҳозир, – ўйларди у, – икки йиллик айрилиқдан сўнг болагинам Муҳаммадни кўраман…”

Назоратчи эшикни очганда Зубайда туртиниб кетди. Назоратчи рухсатномага, кейин дарвозага ёпиштирилган эълонга қаради ва ўзича тўнғиллаб қўйди: “Ҳм, бекорга бу исм таниш туюлмаган экан-да! Адашмабман.” У Зубайдага қайрилиб қаради ва овозини баландлатиб деди:

– Нима, ўқишни билмайсиз-ми? Бугун эрталаб уни қатл қилишди!

Зубайда тушунмасдан қизига қаради. Шалабия ортга тисарилиб, паст овозда шивирлади:

– Уни бугун эрталаб ўлдиришибди.

Шалабия эълонга ишора қилди.

– Олдинроқ келиш керак эди, – гап қистирди назоратчи, – ана шунда уни кўришга улгурардинглар. Ҳой, навбатдаги ким?..


Зиҳор Зирорий, Жазоир адиби.

Рус тилидан Саиджалол Саидмуродов таржимаси.


@Hikoyalar

​Туям сеники бўла қолсин, фақат бир илтимосим бор...
(Ибратли ҳикоя)

Туясини миниб чўлда кетаётган бадавий ҳар сафар дам олиш учун туясини чўкаллатганда Аллоҳ таолога ўзи ва ўлкаси учун ҳеч бир нарсанинг тескари келмаслигини сўраб дуо қилар эди. Бир вақт қаршисидан ўзига қараб тўғри келаётган бир кишини кўриб қолди. Яхши ниятли инсон бўлгани туфайли учратган одамидан бирор ёмонликни гумон қилмади.

Сувсизликдан лаблари қуриган одам бадавийдан сув сўради. Бадавий туясининг устидаги озгина суви қолган бидонни олиб унга узатди. Сувни сўнгги томчиси қолгунича симириб ичган одам бадавийни итариб ташлаб туяни етаклаб қочишга тушди.

Бадавий унинг орқасидан хотиржам овозда:
– Майли, туя сеники бўла қолсин, фақат сендан илтимос, бу туяни мендан олиб қочганингни асло бировга айта кўрма, ¬– деди.

Бу гапни эшитган одам ҳайрон бўлиб тўхтади ва ундан бунинг сабабини сўради. Ниҳоятда яхши тилакли бўлган бадавий унинг саволига:
– Агар бу воқеани бирор кишига гапириб берсанг, у хабар тезда атроф-оламга ёйилиб кетади. Натижада инсонлар чўлда қолган муҳтожларга асло ёрдам бермай қўядилар... – дея жавоб берди.

@Hikoyalar ни яқинларингизга ҳам юборинг!
Onajonlar haqida @mushtiparim kanalida !
Kulguli rasmlar: @uvaxaxa da!
______________

📜📚📖 @Hikoyalar каналига қўшилиш учун 👇
https://tttttt.me/joinchat/AAAAADuknkYHGVbghYjS1A
👆 ни босинг ва OK.