Forwarded from Ali Babachahi
#تکثیر_تکثر (طرح ژنوم نقد )
#تئوری_سبقت_زمانی_و_سبقت_ابداعی
#تئوری_ایده_هستی_یا_ایده_تملک_متن
#قسمت_دو
در جریان شناسی هفتاد_نود با شاعرانی روبه روییم که می توانند در طرح "سبقت ابداعی"با هم مشترک باشند اما این طرح ،به تنهایی قادر نخواهد بود که بتواند قضاوت عادلانه داشته باشد پس اینجاست که"طرح مصادره"خود را وارد صحنه نقد می کند.
شاید جریان تاریخی(تهران_تورنتو)در دهه هفتاد و گفتگوی دوسویه براهنی و باباچاهی،توانسته ایده مصادره خلاقانه و آگاهانه باباچاهی را نسبت به برچسبی که براهنی در مورد باباچاهی عرصه داشته،برتری بدهد. توقف و تمرکز بر این گلوگاه های تاریخی است که می تواند پاسخی خرد ورزانه به برخی قصاوت ها باشد.
چیزی را که براهنی در گفتگوی خود به عنوان "مصادره باباچاهی" عنوان کرده در واقع همان چیزی است که خودش هم بدان مصادره دچار است وگرنه باید بپذیریم که یدالله رویایی با عنوان برچسب "شعر های کیایی" در مورد براهنی حق به جانب تر است.
نه رویایی و نه براهنی هیچ یک به" طرح پدر" و ریشه ایِ "سبقت زمانی و سبقت ابداعی"در ادبیات توجه نداشته اند که هر کدام طرف دیگر را متهم ساخته اند.
آیا می توان "سبقت ابداعی" متن های براهنی را با سبقت زمانی متن های تندر کیا یکی پنداشت؟
بی شک در نظر نگرفتن چنین ریشه هایی است که ادبیات را نیازمند طرح هایی چون "طرح ژنوم "ساخته است .
براهنی با در نظر نگرفتن" بحران غفلت برانگیز تکثیر و تکثر" است که درست همان اشتباهی را در مورد باباچاهی عرضه می دارد که یدالله رویایی در مورد براهنی گفته نوشته است.
همچنان که گفتم" مصادره "ذات اقدس ادبیات است و فرزند خلفی از" سبقت ابداعی پدر" است . پس این فرزند بالنده مصادره است که می تواند با طرحی ژنومیک و تکیه بر سبقت ابداعی در مورد باباچاهی و براهنی قضاوت عادلانه ای انجام دهد.
بی شک می توان از تعداد زیادی شاعران در دهه هفتاد نام برد که در سبقت ابداعی با براهنی و باباچاهی مشترک اند اما چیزی که باعث گشته کمی دورتر بمانند همین مساله طرح مصادره است .
براهنی و باباچاهی مثل نیما و حافظ توانسته اند مصادره گر کنند. این نه تنها عیب نیست بلکه رفتاری قدسی و ذاتی ادبیات است.
طرح مصادره است که می تواند برخی قضاوت ها را تحت شعاع قرار دهد و تکلیف ادبیات و متن ها را با ایده تملک و ایده هستی و به تبع آن با طرح دوگانه " سبقت زمانی و سبقت ابداعی" مشخص کند.
بررسی تاریخی تئوری دوگانه"سبقت زمانی و سبقت ابداعی"و در ادامه آشکارگیِ"تئوری ایده تملک و ایده هستی متن ها" کمک کننده اند اما اگر به فرزند خلف شان که"طرح مصادره "می باشد توجه ویژه ننمایبم بعضا برخی قصاوت را دچار خلل خواهد کرد.
#مراد_قلی_پور
#تکثیر_یا_تکثر (طرح ژنوم نقد)
#تئوری_سبقت_زمانی_و_سبقت_ابداعی
#تئوری_ایده_هستی_یا_ایده_تملک_متن
#قسمت_دو (پایان)
#تئوری_سبقت_زمانی_و_سبقت_ابداعی
#تئوری_ایده_هستی_یا_ایده_تملک_متن
#قسمت_دو
در جریان شناسی هفتاد_نود با شاعرانی روبه روییم که می توانند در طرح "سبقت ابداعی"با هم مشترک باشند اما این طرح ،به تنهایی قادر نخواهد بود که بتواند قضاوت عادلانه داشته باشد پس اینجاست که"طرح مصادره"خود را وارد صحنه نقد می کند.
شاید جریان تاریخی(تهران_تورنتو)در دهه هفتاد و گفتگوی دوسویه براهنی و باباچاهی،توانسته ایده مصادره خلاقانه و آگاهانه باباچاهی را نسبت به برچسبی که براهنی در مورد باباچاهی عرصه داشته،برتری بدهد. توقف و تمرکز بر این گلوگاه های تاریخی است که می تواند پاسخی خرد ورزانه به برخی قصاوت ها باشد.
چیزی را که براهنی در گفتگوی خود به عنوان "مصادره باباچاهی" عنوان کرده در واقع همان چیزی است که خودش هم بدان مصادره دچار است وگرنه باید بپذیریم که یدالله رویایی با عنوان برچسب "شعر های کیایی" در مورد براهنی حق به جانب تر است.
نه رویایی و نه براهنی هیچ یک به" طرح پدر" و ریشه ایِ "سبقت زمانی و سبقت ابداعی"در ادبیات توجه نداشته اند که هر کدام طرف دیگر را متهم ساخته اند.
آیا می توان "سبقت ابداعی" متن های براهنی را با سبقت زمانی متن های تندر کیا یکی پنداشت؟
بی شک در نظر نگرفتن چنین ریشه هایی است که ادبیات را نیازمند طرح هایی چون "طرح ژنوم "ساخته است .
براهنی با در نظر نگرفتن" بحران غفلت برانگیز تکثیر و تکثر" است که درست همان اشتباهی را در مورد باباچاهی عرضه می دارد که یدالله رویایی در مورد براهنی گفته نوشته است.
همچنان که گفتم" مصادره "ذات اقدس ادبیات است و فرزند خلفی از" سبقت ابداعی پدر" است . پس این فرزند بالنده مصادره است که می تواند با طرحی ژنومیک و تکیه بر سبقت ابداعی در مورد باباچاهی و براهنی قضاوت عادلانه ای انجام دهد.
بی شک می توان از تعداد زیادی شاعران در دهه هفتاد نام برد که در سبقت ابداعی با براهنی و باباچاهی مشترک اند اما چیزی که باعث گشته کمی دورتر بمانند همین مساله طرح مصادره است .
براهنی و باباچاهی مثل نیما و حافظ توانسته اند مصادره گر کنند. این نه تنها عیب نیست بلکه رفتاری قدسی و ذاتی ادبیات است.
طرح مصادره است که می تواند برخی قضاوت ها را تحت شعاع قرار دهد و تکلیف ادبیات و متن ها را با ایده تملک و ایده هستی و به تبع آن با طرح دوگانه " سبقت زمانی و سبقت ابداعی" مشخص کند.
بررسی تاریخی تئوری دوگانه"سبقت زمانی و سبقت ابداعی"و در ادامه آشکارگیِ"تئوری ایده تملک و ایده هستی متن ها" کمک کننده اند اما اگر به فرزند خلف شان که"طرح مصادره "می باشد توجه ویژه ننمایبم بعضا برخی قصاوت را دچار خلل خواهد کرد.
#مراد_قلی_پور
#تکثیر_یا_تکثر (طرح ژنوم نقد)
#تئوری_سبقت_زمانی_و_سبقت_ابداعی
#تئوری_ایده_هستی_یا_ایده_تملک_متن
#قسمت_دو (پایان)