. ﷽
سوره غافر، آیه ۵۶:
إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِيٓ آيَاتِ اللهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
ترجمه:
به یقین کسانی كه بدون آنكه برایشان دلیل و حجتی آمده باشد؛ درباره آیات خدا گفتگوی بی‌منطق می‌كنند و در سینه‌هاشان جز كبر و بزرگ‌نمایی نیست؛ به آن [عزت و سلطنتی كه در آرزویش هستند] نمی‌رسند. پس به خدا پناه ببر؛ همانا او شنوا و بیناست.
اسلام بهای اصلی را به نیّت، روحیه، انگیزه و آن چه در دل می‌گذرد، می‌دهد و به همین دلیل بهترین كارها اگر همراه با اخلاص نباشد، بی‌ارزش و باطل است. در سوره‌ی عَبَسَ با ده آیه‌ی پی در پی، از كسی كه برای یك نفر نابینا چهره‌ی خود را درهم کشید؛ انتقاد می‌كند. (در حالی كه برای نابینا اخم و لبخند فرقی ندارد، چراکه او نمی‌بیند) ولی قرآن به دلیل آن كه ریشه‌ی عبوس شدن تحقیر است؛ به شدّت از آن انتقاد می‌كند.
آری، اسلام بیش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در این آیه نیز سخن از بزرگ‌بینی و تكبّری است كه در قلب متكبّران است.
پیام آیه شریفه:
۱. از كوزه همان برون تراود كه در اوست. سرچشمه‌ی جدال‌های بی منطق، تكبّر درونی است.«یُجادِلُونَ .... فِی صُدُورِهِمْ ... كِبْرٌ»
۲. انگیزه‌ی مجادله با حقّ، خود بزرگ بینی است نه منطق. «بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
۳. انسان اگر از خود مراقبت نكند، تكبّر تمام وجودش را می‌گیرد به نحوی كه در دل او جز تكبّر چیز دیگری نیست. «إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
۴. كسی كه بخاطر تكبّرش، لجاجت می‌كند و منطق ندارد؛ به هدف خود كه ریاست و سروری است نمی‌رسد. «ما هُمْ بِبالِغِیهِ»
افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی كه بلند است
۵. در امان ماندن از پيامدهای معاشرت با متكبّر، دارویی جز پناه بردن به خدا ندارد. «فَاسْتَعِذْ بِاللهِ»
۶. به كسی پناه ببریم كه می‌شنود و می‌بیند (و حتما توان یاری کردن ما و خنثی كردن توطئه‌ها را دارد.) «إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن قَبَضَ يَدَهُ مَخافَةَ الفَقرِ فَقَد تَعَجَّلَ الفَقرَ
هر كس از ترس فقر، دست از بخشش فرو بندد؛ به سوى فقر شتافته است.
غررالحکم، حدیث شماره ۷۸۷۷
#غافر_56
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره غافر، آیه ۵۶:
إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِيٓ آيَاتِ اللهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
ترجمه:
به یقین کسانی كه بدون آنكه برایشان دلیل و حجتی آمده باشد؛ درباره آیات خدا گفتگوی بی‌منطق می‌كنند و در سینه‌هاشان جز كبر و بزرگ‌نمایی نیست؛ به آن [عزت و سلطنتی كه در آرزویش هستند] نمی‌رسند. پس به خدا پناه ببر؛ همانا او شنوا و بیناست.
اسلام بهای اصلی را به نیّت، روحیه، انگیزه و آن چه در دل می‌گذرد، می‌دهد و به همین دلیل بهترین كارها اگر همراه با اخلاص نباشد، بی‌ارزش و باطل است. در سوره‌ی عَبَسَ با ده آیه‌ی پی در پی، از كسی كه برای یك نفر نابینا چهره‌ی خود را درهم کشید؛ انتقاد می‌كند. (در حالی كه برای نابینا اخم و لبخند فرقی ندارد، چراکه او نمی‌بیند) ولی قرآن به دلیل آن كه ریشه‌ی عبوس شدن تحقیر است؛ به شدّت از آن انتقاد می‌كند.
آری، اسلام بیش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در این آیه نیز سخن از بزرگ‌بینی و تكبّری است كه در قلب متكبّران است.
پیام آیه شریفه:
۱. از كوزه همان برون تراود كه در اوست. سرچشمه‌ی جدال‌های بی منطق، تكبّر درونی است.«یُجادِلُونَ .... فِی صُدُورِهِمْ ... كِبْرٌ»
۲. انگیزه‌ی مجادله با حقّ، خود بزرگ بینی است نه منطق. «بِغَیْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
۳. انسان اگر از خود مراقبت نكند، تكبّر تمام وجودش را می‌گیرد به نحوی كه در دل او جز تكبّر چیز دیگری نیست. «إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ»
۴. كسی كه بخاطر تكبّرش، لجاجت می‌كند و منطق ندارد؛ به هدف خود كه ریاست و سروری است نمی‌رسد. «ما هُمْ بِبالِغِیهِ»
افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی كه بلند است
۵. در امان ماندن از پيامدهای معاشرت با متكبّر، دارویی جز پناه بردن به خدا ندارد. «فَاسْتَعِذْ بِاللهِ»
۶. به كسی پناه ببریم كه می‌شنود و می‌بیند (و حتما توان یاری کردن ما و خنثی كردن توطئه‌ها را دارد.) «إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن قَبَضَ يَدَهُ مَخافَةَ الفَقرِ فَقَد تَعَجَّلَ الفَقرَ
هر كس از ترس فقر، دست از بخشش فرو بندد؛ به سوى فقر شتافته است.
غررالحکم، حدیث شماره ۷۸۷۷
#غافر_56
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian