. ﷽
سوره ص، آیات ۵۴ - ۴۹ :
هَٰذَا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (٤٩)
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (٥٠)
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرَابٍ (٥١)
وَ عِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (٥٢)
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (٥٣)
إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (٥٤)
ترجمه:
این [سرگذشت‌های سازنده] مایه عبرت و پند است و بی‌تردید برای پرهیزكاران بازگشت‌گاه نیكویی در پيش است. (۴۹)
[آن بازگشت‌گاه] بهشت‌های جاویدانی است كه درهایش را به روی آنها گشوده‌اند (۵۰)
در حالی كه در آنجا بر تخت‌ها تكیه می‌زنند و میوه‌های فراوان و نوشیدنی دلخواه‌شان را می‌طلبند (۵۱)
و نزد آنها زنانی است كه فقط به شوهران شان عشق می‌ورزند و با شوهران‌شان هم سن و سال‌اند. (۵۲)
[به آنها گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می‌دادند. (۵۳)
بی‌تردید این [نعمتهای عالم آخرت] عطای ماست كه برای آن پایانی نیست. (۵۴)
پیام آیه شریفه:
۱. نقل تاریخ نباید سرگرمی باشد، بلكه باید هدفدار و وسیله‌ی هوشیاری باشد. "وَ اذْكُرْ ... هذا ذِكْرٌ"
۲. ذكر، ابعاد مختلفی دارد:
قرآن ذكر است. «نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ» (حجر، ۹)
نماز ذكر است. «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِی» (طه، ۱۴)
تاریخ بزرگان نیز ذكر است. «هذا ذِكْرٌ» (تاریخ بزرگان وسیله یادآوری و درس آموزی است.)
۳. تقوا وسیله‌ی خوش عاقبتی است. «لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ» (كلمه «مَآبٍ» به معنای مرجع و بازگشت است.)
۴. برای جذب مردم، به كلّی گویی اكتفا نكنید. (تنها به «لَحُسْنَ مَآبٍ» اكتفا نشده، بلكه به دنبال آن آمده است: جَنَّاتِ عَدْنٍ ...)
۵. شناخت تاریخ گذشته و توجّه به جاذبه‌های آینده، در گرایش مردم به حقّ مؤثّر است. "وَ اذْكُرْ ... لَحُسْنَ مَآبٍ جَنَّاتِ عَدْنٍ"
۶. انواع نعمت در بهشت جمع است. تعدّد باغ‌ها «جَنَّاتِ» ابدیّت «عَدْنٍ» سهل الوصول بودن «مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ» وفور و كثرت «بِفاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ»
۷. نشانه همسر خوب آن است كه به غیر همسر خود چشم ندوزد. «قاصِراتُ الطَّرْفِ»
۸. نعمتهای بهشتی، هم حساب و كتاب دارد «لِیَوْمِ الْحِسابِ» ؛ هم دائمی است. «ما لَهُ مِنْ نَفادٍ»
۹. معاد، جسمانی است. (تكیه كردن بر تخت، خوردن میوه، نوشیدن شراب و داشتن همسر، همه و همه نشانه آن است كه معاد جسمانی است.) «مُتَّكِئِینَ ... بِفاكِهَةٍ ... شَرابٍ ... قاصِراتُ الطَّرْفِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
كُلُّ شَىءٍ لا يَحسُنُ نَشرُهُ أمانَةٌ وَ إن لَم يُستَكتَم
هر چه كه افشاى آن پسنديده نباشد، امانت است، اگر چه پنهان كردنش را درخواست نكرده باشند.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۸۹۷
#ص_54_49
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره ص، آیات ۵۴ - ۴۹ :
هَٰذَا ذِكْرٌ وَ إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (٤٩)
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (٥٠)
مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرَابٍ (٥١)
وَ عِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (٥٢)
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (٥٣)
إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (٥٤)
ترجمه:
این [سرگذشت‌های سازنده] مایه عبرت و پند است و بی‌تردید برای پرهیزكاران بازگشت‌گاه نیكویی در پيش است. (۴۹)
[آن بازگشت‌گاه] بهشت‌های جاویدانی است كه درهایش را به روی آنها گشوده‌اند (۵۰)
در حالی كه در آنجا بر تخت‌ها تكیه می‌زنند و میوه‌های فراوان و نوشیدنی دلخواه‌شان را می‌طلبند (۵۱)
و نزد آنها زنانی است كه فقط به شوهران شان عشق می‌ورزند و با شوهران‌شان هم سن و سال‌اند. (۵۲)
[به آنها گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می‌دادند. (۵۳)
بی‌تردید این [نعمتهای عالم آخرت] عطای ماست كه برای آن پایانی نیست. (۵۴)
پیام آیه شریفه:
۱. نقل تاریخ نباید سرگرمی باشد، بلكه باید هدفدار و وسیله‌ی هوشیاری باشد. "وَ اذْكُرْ ... هذا ذِكْرٌ"
۲. ذكر، ابعاد مختلفی دارد:
قرآن ذكر است. «نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ» (حجر، ۹)
نماز ذكر است. «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِی» (طه، ۱۴)
تاریخ بزرگان نیز ذكر است. «هذا ذِكْرٌ» (تاریخ بزرگان وسیله یادآوری و درس آموزی است.)
۳. تقوا وسیله‌ی خوش عاقبتی است. «لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ» (كلمه «مَآبٍ» به معنای مرجع و بازگشت است.)
۴. برای جذب مردم، به كلّی گویی اكتفا نكنید. (تنها به «لَحُسْنَ مَآبٍ» اكتفا نشده، بلكه به دنبال آن آمده است: جَنَّاتِ عَدْنٍ ...)
۵. شناخت تاریخ گذشته و توجّه به جاذبه‌های آینده، در گرایش مردم به حقّ مؤثّر است. "وَ اذْكُرْ ... لَحُسْنَ مَآبٍ جَنَّاتِ عَدْنٍ"
۶. انواع نعمت در بهشت جمع است. تعدّد باغ‌ها «جَنَّاتِ» ابدیّت «عَدْنٍ» سهل الوصول بودن «مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوابُ» وفور و كثرت «بِفاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ»
۷. نشانه همسر خوب آن است كه به غیر همسر خود چشم ندوزد. «قاصِراتُ الطَّرْفِ»
۸. نعمتهای بهشتی، هم حساب و كتاب دارد «لِیَوْمِ الْحِسابِ» ؛ هم دائمی است. «ما لَهُ مِنْ نَفادٍ»
۹. معاد، جسمانی است. (تكیه كردن بر تخت، خوردن میوه، نوشیدن شراب و داشتن همسر، همه و همه نشانه آن است كه معاد جسمانی است.) «مُتَّكِئِینَ ... بِفاكِهَةٍ ... شَرابٍ ... قاصِراتُ الطَّرْفِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
كُلُّ شَىءٍ لا يَحسُنُ نَشرُهُ أمانَةٌ وَ إن لَم يُستَكتَم
هر چه كه افشاى آن پسنديده نباشد، امانت است، اگر چه پنهان كردنش را درخواست نكرده باشند.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۸۹۷
#ص_54_49
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian