. ﷽
سوره ص، آیات ۴۲ - ۴۱ :
وَ اذْكُرْ عَبْدَنَآ أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُٓ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ (٤١)
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ (٤٢)
ترجمه :
و بنده ما ایوب را یاد كن، هنگامی كه پروردگارش را ندا داد كه شیطان [به سبب رنج و شكنجه‌ای كه دچارش هستم] مرا سرزنش و شماتت می‌كند [تا از رحمت تو دلسردم کند!] (۴۱)
[به او گفتیم:] با پایت به زمین بكوب (تا چشمه‌ی آبی بجوشد.) این آبی است (مناسب) برای شسشتو و خنک برای نوشیدن. (۴۲)
«نُصْب» به معنای رنج و سختی است. «ركض» كوبیدن پا بر زمین است و «مُغْتَسَلٌ» به آب یا محل شستن گویند.
در روایات آمده است: حضرت ایّوب دارای اموال، فرزندان و امكانات زیادی بود و همواره خدا را سپاس می‌گفت. شیطان به خداوند عرضه داشت كه اگر ایّوب را شاكر می‌بینی، به خاطر نعمت فراوانی است كه به او داده‌ای و اگر این نعمت‌ها از او گرفته شود، او بنده‌ی شكرگزاری نخواهد بود.
خداوند به شیطان اجازه داد بر دنیای ایّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال، گوسفندان و زراعت‌های حضرت ایّوب علیه السلام را دچار آفت و بلا كرد، امّا تأثیری در او نگذاشت؛ سپس بر بدن ایّوب مسلط شد و او چنان بیمار شد كه از شدّت درد و رنجوری اسیر بستر شد، اما از مقام شكر او چیزی كاسته نشد.
چون حضرت ایّوب علیه السلام از این امتحان سخت الهی پیروز بیرون آمد؛ خداوند دوباره نعمت‌های خود را به او بازگرداند و سلامتی جسمش را بازیافت.
خداوند برای بازگرداندن سلامتی به جسم ایّوب، به او فرمان می‌دهد با كوبیدن پا بر زمین، به قدرت الهی چشمه‌ی آبی جاری شود و با شستشوی بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بیماری پاك کند.
تحمّل سختی از سوی انبیا بركاتی دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنها دچار غلوّ نمی‌شوند.
ب) آنها در اثر صبر، مقام ویژه‌ای کسب می‌کنند.
ج) اگر بزرگان و پیشروان نیز سختی ببینند، فقرا، ضعفا و بیماران تحقیر نمی‌شوند.
د) مردم، راه برخورد با مشكلات را از آنها می‌آموزند.
بر اساس روایات، برخی مردم گمان كردند حضرت ایّوب علیه السلام گناهی مرتكب شده كه گرفتار چنین بلایی شده است؛ لذا او را شماتت می‌كردند؛ در حالی كه برای اولیای خدا، بلا مایه‌ی رشد و كسب درجه است.
در این سوره، شرح حال متفاوت دو پیامبر الهی مطرح شده است: یكی حضرت سلیمان علیه السلام، پیامبری كه بالاترین قدرت و امكانات را داشت؛ دیگری حضرت ایّوب علیه السلام، پیامبری كه برای مدتی طولانی سخت‌ترین تلخی‌ها را تحمل کرد.
قرآن کریم هر دو پیامبر را با عبارت «نِعْمَ الْعَبْدُ» ستایش می‌كند، زیرا نه رفاه، نه رنج، هیچكدام نتوانست آنها را از مدار بندگی خدا خارج کند.
آری، غوّاص و صیّاد ماهر، چه در دریای شور، چه در دریای شیرین؛ كار خود را به بهترین وجه انجام می‌دهد و شوری و شیرینی آب در صیّادی و غوّاصی او اثری ندارد.
پیام آیه شریفه:
۱. تاریخ مردان بزرگ نباید فراموش شود. تاریخ انبیا حتّی برای پیامبر اسلام سازنده است، زیرا آشنائی با مشكلات دیگران مایه تقویت صبر و شكیبایی است. «وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَیُّوبَ»
۲. حضرت ایّوب علیه السلام بنده حقیقی خداوند بود. «عَبْدَنا»
۳. شكوه كردن از مشكلات نزد خدا، مانعی ندارد. «نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ»
۴. شیطان بر روح و اعتقادات اولیای خدا سلطه‌ای ندارد، امّا نسبت به جسم آنها می‌تواند نقش ایذایی داشته باشد. «مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ بِنُصْبٍ»
۵. رنج‌ها و مصیبت‌ها، میدانی مناسب برای وسوسه شیاطین است. «بِنُصْبٍ»
۶. دعا، جلوه‌ای از عبودیّت است. «عَبْدَنا أَیُّوبَ إِذْ نادی رَبَّهُ»
۷. برای رفع گرفتاری‌ها و مشكلات، دعا كنیم. «نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ»
۸. دعای انبیا مستجاب است و به دنبال سختی‌ها، گشایش است. «ارْكُضْ بِرِجْلِكَ»
۹. چشیدن سختی‌ها، همه جا نشانه‌ی دوری از خدا نیست. (گاهی ولی خدا سخت‌ترین شرایط را تحمّل می‌كند، سپس با زدن پا بر زمین چشمه‌ی آب خنك برایش جاری می‌شود.) «هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ»
۱۰. شستشو با آب سرد برای سلامتی مفید است. «مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ» (آب شستشو نیز باید تمیز و قابل آشامیدن باشد.)
۱۱. طبیعت مسخّر خداوند است و خداوند آن را مسخّر اولیای خود می‌كند. «ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
كُلُّ امرِءٍ يَميلُ إلى مِثلِهِ
هر انسانی به همانند خود گرايش دارد.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۸۶۵
#ص_42_41
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره ص، آیات ۴۲ - ۴۱ :
وَ اذْكُرْ عَبْدَنَآ أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُٓ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَ عَذَابٍ (٤١)
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَ شَرَابٌ (٤٢)
ترجمه :
و بنده ما ایوب را یاد كن، هنگامی كه پروردگارش را ندا داد كه شیطان [به سبب رنج و شكنجه‌ای كه دچارش هستم] مرا سرزنش و شماتت می‌كند [تا از رحمت تو دلسردم کند!] (۴۱)
[به او گفتیم:] با پایت به زمین بكوب (تا چشمه‌ی آبی بجوشد.) این آبی است (مناسب) برای شسشتو و خنک برای نوشیدن. (۴۲)
«نُصْب» به معنای رنج و سختی است. «ركض» كوبیدن پا بر زمین است و «مُغْتَسَلٌ» به آب یا محل شستن گویند.
در روایات آمده است: حضرت ایّوب دارای اموال، فرزندان و امكانات زیادی بود و همواره خدا را سپاس می‌گفت. شیطان به خداوند عرضه داشت كه اگر ایّوب را شاكر می‌بینی، به خاطر نعمت فراوانی است كه به او داده‌ای و اگر این نعمت‌ها از او گرفته شود، او بنده‌ی شكرگزاری نخواهد بود.
خداوند به شیطان اجازه داد بر دنیای ایّوب مسلّط شود. او ابتدا اموال، گوسفندان و زراعت‌های حضرت ایّوب علیه السلام را دچار آفت و بلا كرد، امّا تأثیری در او نگذاشت؛ سپس بر بدن ایّوب مسلط شد و او چنان بیمار شد كه از شدّت درد و رنجوری اسیر بستر شد، اما از مقام شكر او چیزی كاسته نشد.
چون حضرت ایّوب علیه السلام از این امتحان سخت الهی پیروز بیرون آمد؛ خداوند دوباره نعمت‌های خود را به او بازگرداند و سلامتی جسمش را بازیافت.
خداوند برای بازگرداندن سلامتی به جسم ایّوب، به او فرمان می‌دهد با كوبیدن پا بر زمین، به قدرت الهی چشمه‌ی آبی جاری شود و با شستشوی بدن خود در آن آب، جسمش را از هر بیماری پاك کند.
تحمّل سختی از سوی انبیا بركاتی دارد، از جمله:
الف) مردم درباره آنها دچار غلوّ نمی‌شوند.
ب) آنها در اثر صبر، مقام ویژه‌ای کسب می‌کنند.
ج) اگر بزرگان و پیشروان نیز سختی ببینند، فقرا، ضعفا و بیماران تحقیر نمی‌شوند.
د) مردم، راه برخورد با مشكلات را از آنها می‌آموزند.
بر اساس روایات، برخی مردم گمان كردند حضرت ایّوب علیه السلام گناهی مرتكب شده كه گرفتار چنین بلایی شده است؛ لذا او را شماتت می‌كردند؛ در حالی كه برای اولیای خدا، بلا مایه‌ی رشد و كسب درجه است.
در این سوره، شرح حال متفاوت دو پیامبر الهی مطرح شده است: یكی حضرت سلیمان علیه السلام، پیامبری كه بالاترین قدرت و امكانات را داشت؛ دیگری حضرت ایّوب علیه السلام، پیامبری كه برای مدتی طولانی سخت‌ترین تلخی‌ها را تحمل کرد.
قرآن کریم هر دو پیامبر را با عبارت «نِعْمَ الْعَبْدُ» ستایش می‌كند، زیرا نه رفاه، نه رنج، هیچكدام نتوانست آنها را از مدار بندگی خدا خارج کند.
آری، غوّاص و صیّاد ماهر، چه در دریای شور، چه در دریای شیرین؛ كار خود را به بهترین وجه انجام می‌دهد و شوری و شیرینی آب در صیّادی و غوّاصی او اثری ندارد.
پیام آیه شریفه:
۱. تاریخ مردان بزرگ نباید فراموش شود. تاریخ انبیا حتّی برای پیامبر اسلام سازنده است، زیرا آشنائی با مشكلات دیگران مایه تقویت صبر و شكیبایی است. «وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَیُّوبَ»
۲. حضرت ایّوب علیه السلام بنده حقیقی خداوند بود. «عَبْدَنا»
۳. شكوه كردن از مشكلات نزد خدا، مانعی ندارد. «نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ»
۴. شیطان بر روح و اعتقادات اولیای خدا سلطه‌ای ندارد، امّا نسبت به جسم آنها می‌تواند نقش ایذایی داشته باشد. «مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ بِنُصْبٍ»
۵. رنج‌ها و مصیبت‌ها، میدانی مناسب برای وسوسه شیاطین است. «بِنُصْبٍ»
۶. دعا، جلوه‌ای از عبودیّت است. «عَبْدَنا أَیُّوبَ إِذْ نادی رَبَّهُ»
۷. برای رفع گرفتاری‌ها و مشكلات، دعا كنیم. «نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ»
۸. دعای انبیا مستجاب است و به دنبال سختی‌ها، گشایش است. «ارْكُضْ بِرِجْلِكَ»
۹. چشیدن سختی‌ها، همه جا نشانه‌ی دوری از خدا نیست. (گاهی ولی خدا سخت‌ترین شرایط را تحمّل می‌كند، سپس با زدن پا بر زمین چشمه‌ی آب خنك برایش جاری می‌شود.) «هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ»
۱۰. شستشو با آب سرد برای سلامتی مفید است. «مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ» (آب شستشو نیز باید تمیز و قابل آشامیدن باشد.)
۱۱. طبیعت مسخّر خداوند است و خداوند آن را مسخّر اولیای خود می‌كند. «ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
كُلُّ امرِءٍ يَميلُ إلى مِثلِهِ
هر انسانی به همانند خود گرايش دارد.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۸۶۵
#ص_42_41
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian