. ﷽
سوره ص، آیه ۲۹ :
كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوٓا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوالْأَلْبَابِ
ترجمه:
این كتاب پربركتی است كه آن را بر تو نازل كردیم، تا در آیاتش تدبّر كنند و خردمندان متذكّر شوند.
«مُبارَك» به چیزی گفته می‌شود كه داراي فایده و خیر رو به رشد و ادامه دار باشد.
قرآن از منبع مبارك است. «تَبارَكَ الَّذِی» ؛ در شب مبارك نازل شده است. «فِی لَیْلَةٍ مُبارَكَةٍ» ؛ در مكان مبارك نازل شده «بِبَكَّةَ مُبارَكاً» و خودش نیز مبارك است. "كِتابٌ ... مُبارَكٌ"
در این آیه مبارکه، سیمای قرآن کریم ترسیم شده است:
الف) متن آن نوشته شده است. «كِتابٌ»
ب) از سرچشمه‌ی وحی و علم بی نهایت الهی است. «أَنْزَلْناهُ»
ج) گیرنده‌ی آن شخص معصوم است. «إِلَیْكَ»
د) محتوایش پر بركت است. «مُبارَكٌ»
ه) هدف از نزول آن، تدبّر در آن است. «لِیَدَّبَّرُوا»
و) علم و آگاهی نسبت به معارف آن، مقدّمه‌ی حركت معنوی و قرب به خداست. «لِیَتَذَكَّرَ»
ز) كسانی این توفیق را خواهند داشت كه خردمند باشند. «أُولُوا الْأَلْبابِ»
اهمّیت قرآن و تدّبر در آن
۱. كسی كه در آیات قرآن تدبّر نكند، سزاوار تحقیر الهی است. «أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها» (محمّد، ۲۴)
۲. عالم ربانی كسی است كه سر و كارش با تحصیل و تدریس قرآن باشد. "كُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ" (آل عمران، ۷۹)
كتاب آسمانی را باید با جدّیت گرفت.
«خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ» (مریم، ۱۲)
۳. كسانی كه قرآن را مهجور كردند، در قیامت مورد شكایت پیامبر اكرم حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم قرار می‌گیرند. «وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» (فرقان، ۳۰)
۴. حضرت امام سجّاد علیه السلام فرمود: «لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ لَمَا اِسْتَوْحَشْتُ أَنْ يَكُونَ اَلْقُرْآنُ مَعِي» مادامى كه قرآن با من باشد؛ اگر همۀ مردمى كه بين مشرق و مغرب هستند بميرند؛ من از تنهايى هراس ندارم.
۵. مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام فرمود: قرآن دریایی است كه هیچ كس به قعر آن نمی‌رسد.
«بَحرَاً لا یُدرَكُ قَعرُه» (نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۸)
۶. مرحوم ملا صدرا تأسّف می‌خورد كه چرا تمام عمر خود را صرف تدّبر در قرآن نكرده است.
.
پیام آیه شریفه:
۱. قرآن مبارك است. (تلاوت، تدّبر، تاریخ، استدلال، داستان، معارف، اخبار غیبی، تشبیهات، اوامر و نواهی آن، همه و همه پر از راز و رمز است.) "كِتابٌ ... مُبارَكٌ"
۲. قرآن مبارك است، امّا برای تدبّر است، نه صرفا تبرّك جستن به ظاهر آن. (برای حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) "كِتابٌ ... مُبارَكٌ لِیَدَّبَّرُوا"
۳. تدّبر در قرآن مقدّمه‌ی تذكّر است، وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطایف علمی قرآن را درك كند، ولی مایه‌ی غرورش شود. «لِیَدَّبَّرُوا ... لِیَتَذَكَّرَ»
۴. تدّبر باید در همه‌ی آیات قرآن باشد، نه فقط در آیات الاحكام. «لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ»
۵. شرط تدبّر، بهره‌گیری و پندپذیری از قرآن؛ تعقل و تفکر است. "لِیَدَّبَّرُوا ... وَ لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ"
۶. كسانی كه به واسطه قرآن متذكّر نمی‌شوند؛ بی‌خردند. «لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ»
۷. قرآن مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در قرآن، به احكام و رموزش پی‌می‌برند. «لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ» (در قرآن، امری مخالف عقل یافت نمی‌شود.)
۸. معارف قرآن پایان ناپذیر است. این كه به همه دستور تدبّر می‌دهد، نشانه آن است كه هر كس تدبّر كند، به نكته‌ی تازه‌ای می‌رسد. اگر علما و دانشمندان گذشته همه‌ی اسرار قرآن را فهمیده بودند، تدّبر ما لغو بود! «لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
قَولُ «لا اَعلَمُ» نِصفُ العِلمِ
گفتنِ «نمى دانم» نيمى از دانش است.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۷۵۸
#ص_29
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره ص، آیه ۲۹ :
كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوٓا آيَاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوالْأَلْبَابِ
ترجمه:
این كتاب پربركتی است كه آن را بر تو نازل كردیم، تا در آیاتش تدبّر كنند و خردمندان متذكّر شوند.
«مُبارَك» به چیزی گفته می‌شود كه داراي فایده و خیر رو به رشد و ادامه دار باشد.
قرآن از منبع مبارك است. «تَبارَكَ الَّذِی» ؛ در شب مبارك نازل شده است. «فِی لَیْلَةٍ مُبارَكَةٍ» ؛ در مكان مبارك نازل شده «بِبَكَّةَ مُبارَكاً» و خودش نیز مبارك است. "كِتابٌ ... مُبارَكٌ"
در این آیه مبارکه، سیمای قرآن کریم ترسیم شده است:
الف) متن آن نوشته شده است. «كِتابٌ»
ب) از سرچشمه‌ی وحی و علم بی نهایت الهی است. «أَنْزَلْناهُ»
ج) گیرنده‌ی آن شخص معصوم است. «إِلَیْكَ»
د) محتوایش پر بركت است. «مُبارَكٌ»
ه) هدف از نزول آن، تدبّر در آن است. «لِیَدَّبَّرُوا»
و) علم و آگاهی نسبت به معارف آن، مقدّمه‌ی حركت معنوی و قرب به خداست. «لِیَتَذَكَّرَ»
ز) كسانی این توفیق را خواهند داشت كه خردمند باشند. «أُولُوا الْأَلْبابِ»
اهمّیت قرآن و تدّبر در آن
۱. كسی كه در آیات قرآن تدبّر نكند، سزاوار تحقیر الهی است. «أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی قُلُوبٍ أَقْفالُها» (محمّد، ۲۴)
۲. عالم ربانی كسی است كه سر و كارش با تحصیل و تدریس قرآن باشد. "كُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ" (آل عمران، ۷۹)
كتاب آسمانی را باید با جدّیت گرفت.
«خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ» (مریم، ۱۲)
۳. كسانی كه قرآن را مهجور كردند، در قیامت مورد شكایت پیامبر اكرم حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم قرار می‌گیرند. «وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» (فرقان، ۳۰)
۴. حضرت امام سجّاد علیه السلام فرمود: «لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ اَلْمَشْرِقِ وَ اَلْمَغْرِبِ لَمَا اِسْتَوْحَشْتُ أَنْ يَكُونَ اَلْقُرْآنُ مَعِي» مادامى كه قرآن با من باشد؛ اگر همۀ مردمى كه بين مشرق و مغرب هستند بميرند؛ من از تنهايى هراس ندارم.
۵. مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام فرمود: قرآن دریایی است كه هیچ كس به قعر آن نمی‌رسد.
«بَحرَاً لا یُدرَكُ قَعرُه» (نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۸)
۶. مرحوم ملا صدرا تأسّف می‌خورد كه چرا تمام عمر خود را صرف تدّبر در قرآن نكرده است.
.
پیام آیه شریفه:
۱. قرآن مبارك است. (تلاوت، تدّبر، تاریخ، استدلال، داستان، معارف، اخبار غیبی، تشبیهات، اوامر و نواهی آن، همه و همه پر از راز و رمز است.) "كِتابٌ ... مُبارَكٌ"
۲. قرآن مبارك است، امّا برای تدبّر است، نه صرفا تبرّك جستن به ظاهر آن. (برای حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) "كِتابٌ ... مُبارَكٌ لِیَدَّبَّرُوا"
۳. تدّبر در قرآن مقدّمه‌ی تذكّر است، وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطایف علمی قرآن را درك كند، ولی مایه‌ی غرورش شود. «لِیَدَّبَّرُوا ... لِیَتَذَكَّرَ»
۴. تدّبر باید در همه‌ی آیات قرآن باشد، نه فقط در آیات الاحكام. «لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ»
۵. شرط تدبّر، بهره‌گیری و پندپذیری از قرآن؛ تعقل و تفکر است. "لِیَدَّبَّرُوا ... وَ لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ"
۶. كسانی كه به واسطه قرآن متذكّر نمی‌شوند؛ بی‌خردند. «لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ»
۷. قرآن مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در قرآن، به احكام و رموزش پی‌می‌برند. «لِیَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ» (در قرآن، امری مخالف عقل یافت نمی‌شود.)
۸. معارف قرآن پایان ناپذیر است. این كه به همه دستور تدبّر می‌دهد، نشانه آن است كه هر كس تدبّر كند، به نكته‌ی تازه‌ای می‌رسد. اگر علما و دانشمندان گذشته همه‌ی اسرار قرآن را فهمیده بودند، تدّبر ما لغو بود! «لِیَدَّبَّرُوا آیاتِهِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
قَولُ «لا اَعلَمُ» نِصفُ العِلمِ
گفتنِ «نمى دانم» نيمى از دانش است.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۷۵۸
#ص_29
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian