. ﷽
سوره ص، آیات ۲۲ -۲۱
وَ هَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ (٢١)
إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَ لَا تُشْطِطْ وَ اهْدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ الصِّرَاطِ (٢٢)
ترجمه:
آیا خبر مهم آن دادخواهان، هنگامی كه از دیوارِ بلندِ نمازخانه او بالا رفتند، به تو رسیده است؟ (۲۱)
زمانی كه [به طور ناگهانی] بر داوود وارد شدند و او از آنها هراسان شد؛ گفتند: نترس [ما] دو گروه دادخواه و شاكی هستیم كه یكی از ما بر دیگری ستم كرده است؛ بنابراین میان ما به حق داوری كن و [در داوری‌ات] ستم روا مدار و ما را به راه راست راهنمایی كن. (۲۲)
«خصم» به معنای نزاع و درگیری است و به هر یك از طرفین دعوا نیز گفته می‌شود.
كلمه‌ی «سور» به معنای دیوار بلند است و «تَسَوَّرُوا» به معنای بالا رفتن از دیوار است.
كلمه‌ی «محراب» به دو معناست:
گاهی به معنای بالای مجلس و بهترین جای منزل است كه بزرگان می‌نشینند و گاهی به معنای محلّ عبادت و جایگاه امام جماعت است.
«شطط» به معنای تجاوز، افراط، زیاده روی و ستم است.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: خداوند دو فرشته را (در قیافه دو دادخواه) نزد داوود فرستاد و آنها از در بر او وارد نشدند، بلكه از دیوار محراب بالا رفته و ناگهان نزد او آمدند.
شاید بتوان از این ماجرا استنباط كرد كه برای آزمایش یا آموزش؛ اقداماتی مانند فضاسازی، فیلم سازی، تغییر قیافه و ایجاد صحنه‌های هیجانی، دوستی یا دشمنی فرضی، تغییر لباس، صدا و كارهای هنری؛ جایز باشد. واللّه العالِم
در آیات پیشین، قرآن كمالات زیادی را برای حضرت داوود عليه‌السلام بیان کرد كه آخرین آنها "فصل الخطاب" یعنی قضاوت قاطعانه بود.
در این آیات به صحنه‌ای اشاره می‌كند كه خداوند برای حضرت داوود پیش آورد تا او را آزمایش كند و در نهایت آموزش دهد كه چگونه داوری كند. در این صحنه كه بر اساس برخی روایات، توسط برخی فرشتگان انجام شده است، دو نفر به گونه‌ای غیر منتظره بر داوود وارد می‌شوند، چنانكه او گمان می‌برد نسبت به او قصد سوئی دارند، ولی آنها می‌گویند: ای داوود نترس، ما دو نفر شاكی هستیم كه میان ما اختلاف شده و از تو داوری می‌خواهیم.
احتمال فرشته بودن این دو نفر را این نكته تقویت می‌كند كه در داستان حضرت ابراهیم و حضرت لوط نیز فرشتگان به گونه‌ای بر آنها ظاهر شدند كه این دو پیامبر ترسیدند و سپس فرشتگان گفتند: نترسید.
در قضاوت، عدالت جایگاه محوری دارد، لذا در این آیات با سه عبارت مختلف، بر عدالت در قضاوت تأكید شده است: «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ» «لا تُشْطِطْ» «اهْدِنا إِلی سَواءِ الصِّراطِ»
پیام آیه شریفه:
۱. قبل از بیان سخن، در مخاطبین انگیزه‌ی شنیدن ایجاد كنیم. «هَلْ أَتاكَ نَبَأُ»
۲. خداوند پیامبر را به مطالعه تاریخ گذشته دعوت می‌كند. «هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ»
۳. صحنه‌های هیجانی، غوغایی و دلهره آور؛ زمینه‌ی عجله و دست پاچگی در قضاوت است. «تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ ... فَفَزِعَ»
۴. قضاوت در محراب عبادت، ارزش و قداست آن را بیش‌تر می‌كند. (سكوی قضاوت حضرت علی علیه السلام در مسجد كوفه بود و محل قضاوت حضرت داوود در محراب) «تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ»
۵. ترس و دلهره طبیعی به سراغ موحّدین نیز می‌آید و با توحید منافاتی ندارد. «فَفَزِعَ»
۶. پیامبران نیز به حكم بشر بودن، از امور غیر منتظره وحشت می‌كنند. «فَفَزِعَ»
۷. برای قضاوت، باید طرفین دعوا در دادگاه حاضر باشند. «خَصْمانِ»
۸. انبیا، مرجع و ملجأ مردم بوده‌اند. "دَخَلُوا عَلی داوُدَ ... خَصْمانِ بَغی ..."
۹. تذكّر به قاضی در لحظه‌ی قضاوت، وسیله‌ای برای مصونیّت او از اشتباه است. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا»
۱۰. طرفین دعوا باید خواهان اجرای حقّ باشند، نه حفظ منافع خود. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ»
۱۱. رهبران و داوران جامعه الهی باید نصیحت‌پذیر و حقّ‌شنو باشند. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ»
۱۲. اجرای عدالت در جامعه، عامل هدایت مردم به راه مستقیم و دوری از افراط و تفریط است. «اهْدِنا إِلی سَواءِ الصِّراطِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
فازَ مَن تَجَلبَبَ الوَفاءَ وَ ادَّرَعَ الأمانَةَ
کسی‌که جامه وفادارى پوشيد و زره امانتدارى بر تن كرد؛ رستگار شد.
غررالحکم، حدیث شماره ۹۵۵۶
#ص_22_21
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ:
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره ص، آیات ۲۲ -۲۱
وَ هَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ (٢١)
إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لَا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَ لَا تُشْطِطْ وَ اهْدِنَآ إِلَىٰ سَوَآءِ الصِّرَاطِ (٢٢)
ترجمه:
آیا خبر مهم آن دادخواهان، هنگامی كه از دیوارِ بلندِ نمازخانه او بالا رفتند، به تو رسیده است؟ (۲۱)
زمانی كه [به طور ناگهانی] بر داوود وارد شدند و او از آنها هراسان شد؛ گفتند: نترس [ما] دو گروه دادخواه و شاكی هستیم كه یكی از ما بر دیگری ستم كرده است؛ بنابراین میان ما به حق داوری كن و [در داوری‌ات] ستم روا مدار و ما را به راه راست راهنمایی كن. (۲۲)
«خصم» به معنای نزاع و درگیری است و به هر یك از طرفین دعوا نیز گفته می‌شود.
كلمه‌ی «سور» به معنای دیوار بلند است و «تَسَوَّرُوا» به معنای بالا رفتن از دیوار است.
كلمه‌ی «محراب» به دو معناست:
گاهی به معنای بالای مجلس و بهترین جای منزل است كه بزرگان می‌نشینند و گاهی به معنای محلّ عبادت و جایگاه امام جماعت است.
«شطط» به معنای تجاوز، افراط، زیاده روی و ستم است.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: خداوند دو فرشته را (در قیافه دو دادخواه) نزد داوود فرستاد و آنها از در بر او وارد نشدند، بلكه از دیوار محراب بالا رفته و ناگهان نزد او آمدند.
شاید بتوان از این ماجرا استنباط كرد كه برای آزمایش یا آموزش؛ اقداماتی مانند فضاسازی، فیلم سازی، تغییر قیافه و ایجاد صحنه‌های هیجانی، دوستی یا دشمنی فرضی، تغییر لباس، صدا و كارهای هنری؛ جایز باشد. واللّه العالِم
در آیات پیشین، قرآن كمالات زیادی را برای حضرت داوود عليه‌السلام بیان کرد كه آخرین آنها "فصل الخطاب" یعنی قضاوت قاطعانه بود.
در این آیات به صحنه‌ای اشاره می‌كند كه خداوند برای حضرت داوود پیش آورد تا او را آزمایش كند و در نهایت آموزش دهد كه چگونه داوری كند. در این صحنه كه بر اساس برخی روایات، توسط برخی فرشتگان انجام شده است، دو نفر به گونه‌ای غیر منتظره بر داوود وارد می‌شوند، چنانكه او گمان می‌برد نسبت به او قصد سوئی دارند، ولی آنها می‌گویند: ای داوود نترس، ما دو نفر شاكی هستیم كه میان ما اختلاف شده و از تو داوری می‌خواهیم.
احتمال فرشته بودن این دو نفر را این نكته تقویت می‌كند كه در داستان حضرت ابراهیم و حضرت لوط نیز فرشتگان به گونه‌ای بر آنها ظاهر شدند كه این دو پیامبر ترسیدند و سپس فرشتگان گفتند: نترسید.
در قضاوت، عدالت جایگاه محوری دارد، لذا در این آیات با سه عبارت مختلف، بر عدالت در قضاوت تأكید شده است: «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ» «لا تُشْطِطْ» «اهْدِنا إِلی سَواءِ الصِّراطِ»
پیام آیه شریفه:
۱. قبل از بیان سخن، در مخاطبین انگیزه‌ی شنیدن ایجاد كنیم. «هَلْ أَتاكَ نَبَأُ»
۲. خداوند پیامبر را به مطالعه تاریخ گذشته دعوت می‌كند. «هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ»
۳. صحنه‌های هیجانی، غوغایی و دلهره آور؛ زمینه‌ی عجله و دست پاچگی در قضاوت است. «تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ ... فَفَزِعَ»
۴. قضاوت در محراب عبادت، ارزش و قداست آن را بیش‌تر می‌كند. (سكوی قضاوت حضرت علی علیه السلام در مسجد كوفه بود و محل قضاوت حضرت داوود در محراب) «تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ»
۵. ترس و دلهره طبیعی به سراغ موحّدین نیز می‌آید و با توحید منافاتی ندارد. «فَفَزِعَ»
۶. پیامبران نیز به حكم بشر بودن، از امور غیر منتظره وحشت می‌كنند. «فَفَزِعَ»
۷. برای قضاوت، باید طرفین دعوا در دادگاه حاضر باشند. «خَصْمانِ»
۸. انبیا، مرجع و ملجأ مردم بوده‌اند. "دَخَلُوا عَلی داوُدَ ... خَصْمانِ بَغی ..."
۹. تذكّر به قاضی در لحظه‌ی قضاوت، وسیله‌ای برای مصونیّت او از اشتباه است. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا»
۱۰. طرفین دعوا باید خواهان اجرای حقّ باشند، نه حفظ منافع خود. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ»
۱۱. رهبران و داوران جامعه الهی باید نصیحت‌پذیر و حقّ‌شنو باشند. «فَاحْكُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ»
۱۲. اجرای عدالت در جامعه، عامل هدایت مردم به راه مستقیم و دوری از افراط و تفریط است. «اهْدِنا إِلی سَواءِ الصِّراطِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
فازَ مَن تَجَلبَبَ الوَفاءَ وَ ادَّرَعَ الأمانَةَ
کسی‌که جامه وفادارى پوشيد و زره امانتدارى بر تن كرد؛ رستگار شد.
غررالحکم، حدیث شماره ۹۵۵۶
#ص_22_21
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ:
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian