. ﷽
سوره ص، آیات ۱۶ - ۱۲:
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ (١٢)
وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ أُولَٰٓئِكَ الْأَحْزَابُ (١٣)
إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (١٤)
وَ مَا يَنْظُرُ هَٰٓؤُلَآءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ (١٥)
وَ قَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (١٦)
ترجمه:
پیش از اینها، اقوام نوح، عاد و فرعون هم كه از تمام ابزار حاكمیت برخوردار بودند [پیامبران را] انكار كردند (۱۲)
و نیز قوم ثمود و قوم لوط و اصحاب ایكه؛ همان احزاب كفر و شرك‌اند (۱۳)
كه هر یك از آنها پیامبران را انكار كردند و عقوبت [من در حق آنها] تحقق یافت (۱۴)
کسانی [كه تو را انكار می‌كنند] جز یك فریاد مرگبار را كه هیچ تأخیری در آن نیست، انتظار نمی‌كشند (۱۵)
و [آنها از روی مسخره] گفتند: پروردگارا! پیش از روز حساب، هر چه زودتر سهم ما را از عذاب به ما بده! (۱۶)
«ذُو الْأَوْتادِ» صاحب میخ‌ها، كنایه از تثبیت قدرت است. «فَواقٍ» به معنای رجوع است. همچنین فرصت دادن میان دوشیدن شیر حیوان برای رجوع شیر مجدد به پستان است.
«أیكة» به معنای درخت و «أَصْحابُ الْأَیْكَةِ» یعنی مردمانی كه در سرزمینی پر آب و درخت زندگی می‌كردند.
در این چند آیه مبارکه؛ به سرنوشت شوم امّت‌های شش نفر از انبیای قبل از اسلام اشاره شده است، تا هم كفّار زمان پیامبر اسلام عبرت بگیرند؛ هم پیامبر و مؤمنان بدانند كه تكذیب انبیا سابقه دیرینه دارد و رخداد تازه‌ای نیست.
قوم نوح در آب غرق شدند «فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ» (عنكبوت، ۱۴) یعنی خداوند آنها را با طوفانی موج ساز در دریا گرفتار كرد.
قوم عاد كه حضرت هود علیه السلام را تكذیب كردند؛ به وسیله‌ی تند بادی پر صدا، سرد و طغیانگر، از پای درآمدند. «فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عاتِیَةٍ» (حاقّه، ۶)
قوم فرعون، در امواج نیل هلاك شدند «أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ» (بقره، ۵۰) يعني ما قوم فرعون را در دریا غرق کردیم.
قوم ثمود كه حضرت صالح علیه السلام را تكذیب كردند؛ با صیحه‌ای آسمانی نابود شدند «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ» (قمر، ۳۱) یعنی با صیحه‌ای آسمانی، چنان نابودشان كردیم كه همانند خار و خاشاك خرد شده در آغل چهار پایان در آمدند.
قوم لوط، با زلزله و سنگ‌های آسمانی از پای درآمدند «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ حاصِباً» (قمر،۵۴) یعنی ما با فرستادن سنگ هلاك‌شان كردیم.
اصحابِ ایكه كه حضرت شعیب علیه السلام را تكذیب كردند؛ با صاعقه به هلاكت رسیدند. «فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ» (حجر، ۷۹) یعنی ما از آنها انتقام گرفتیم.
پیام آیه شریفه:
۱. بیان تاریخ پر عبرت گذشتگان، نمونه‌ای روشن از ذكر بودن قرآن است كه در آیه‌ی اول خواندیم: «وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّكْرِ» "كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ ..."
۲. طاغوت‌های زمان؛ هنگام عجز در مقابل منطق، به آزار و شكنجه اقدام می‌كنند. «فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ»
۳. اقوام عاد، فرعون، نوح، ثمود و لوط؛ گروه‌هایی متشكل و بی‌نظیر بودند. «أُولئِكَ الْأَحْزابُ» (كلمه «حزب» به گروه متشكل، منسجم و همسو گفته می‌شود و كلمه «أُولئِكَ» كه در آن نوعی انحصار است؛ اشاره به این است كه آنها اقوامی بی‌نظیر بوده‌اند.)
۴. تكذیب یك پیامبر، به‌منزله تكذیب همه پیامبران است. «إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ»
۵. صیحه و صاعقه، یكی از عذاب‌های دنیوی خداوند است. «صَیْحَةً واحِدَةً»
۶. اگر عذاب بیاید؛ اجازه بازگشت به كافران داده نخواهد شد. «ما لَها مِنْ فَواقٍ»
۷. تكذیب پیامبران؛ سنّت همیشگی معاندان در طول تاریخ بوده است. «إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ»
۸. كافران؛ تهدیدهای الهی را به تمسخر و استهزا می‌گیرند. «عَجِّلْ لَنا قِطَّنا»
۹. غرور و لجاجت، انسان را وادار می‌كند كه به استقبال خطر برود. «عَجِّلْ لَنا قِطَّنا»
۱۰. قیامت، روز حسابرسی است. «یَوْمِ الْحِسابِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
فِى الضِّيقِ يَتَبَيَّنُ حُسنُ مُواساةِ الرَّفيقِ
در تنگنا و سختی است که خوبْ يارى رساندن به دوست آشكار مى شود.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۴۷۳
#ص_16_12
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره ص، آیات ۱۶ - ۱۲:
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ (١٢)
وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ أُولَٰٓئِكَ الْأَحْزَابُ (١٣)
إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ (١٤)
وَ مَا يَنْظُرُ هَٰٓؤُلَآءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ (١٥)
وَ قَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ (١٦)
ترجمه:
پیش از اینها، اقوام نوح، عاد و فرعون هم كه از تمام ابزار حاكمیت برخوردار بودند [پیامبران را] انكار كردند (۱۲)
و نیز قوم ثمود و قوم لوط و اصحاب ایكه؛ همان احزاب كفر و شرك‌اند (۱۳)
كه هر یك از آنها پیامبران را انكار كردند و عقوبت [من در حق آنها] تحقق یافت (۱۴)
کسانی [كه تو را انكار می‌كنند] جز یك فریاد مرگبار را كه هیچ تأخیری در آن نیست، انتظار نمی‌كشند (۱۵)
و [آنها از روی مسخره] گفتند: پروردگارا! پیش از روز حساب، هر چه زودتر سهم ما را از عذاب به ما بده! (۱۶)
«ذُو الْأَوْتادِ» صاحب میخ‌ها، كنایه از تثبیت قدرت است. «فَواقٍ» به معنای رجوع است. همچنین فرصت دادن میان دوشیدن شیر حیوان برای رجوع شیر مجدد به پستان است.
«أیكة» به معنای درخت و «أَصْحابُ الْأَیْكَةِ» یعنی مردمانی كه در سرزمینی پر آب و درخت زندگی می‌كردند.
در این چند آیه مبارکه؛ به سرنوشت شوم امّت‌های شش نفر از انبیای قبل از اسلام اشاره شده است، تا هم كفّار زمان پیامبر اسلام عبرت بگیرند؛ هم پیامبر و مؤمنان بدانند كه تكذیب انبیا سابقه دیرینه دارد و رخداد تازه‌ای نیست.
قوم نوح در آب غرق شدند «فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ» (عنكبوت، ۱۴) یعنی خداوند آنها را با طوفانی موج ساز در دریا گرفتار كرد.
قوم عاد كه حضرت هود علیه السلام را تكذیب كردند؛ به وسیله‌ی تند بادی پر صدا، سرد و طغیانگر، از پای درآمدند. «فَأُهْلِكُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عاتِیَةٍ» (حاقّه، ۶)
قوم فرعون، در امواج نیل هلاك شدند «أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ» (بقره، ۵۰) يعني ما قوم فرعون را در دریا غرق کردیم.
قوم ثمود كه حضرت صالح علیه السلام را تكذیب كردند؛ با صیحه‌ای آسمانی نابود شدند «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً واحِدَةً فَكانُوا كَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ» (قمر، ۳۱) یعنی با صیحه‌ای آسمانی، چنان نابودشان كردیم كه همانند خار و خاشاك خرد شده در آغل چهار پایان در آمدند.
قوم لوط، با زلزله و سنگ‌های آسمانی از پای درآمدند «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ حاصِباً» (قمر،۵۴) یعنی ما با فرستادن سنگ هلاك‌شان كردیم.
اصحابِ ایكه كه حضرت شعیب علیه السلام را تكذیب كردند؛ با صاعقه به هلاكت رسیدند. «فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ» (حجر، ۷۹) یعنی ما از آنها انتقام گرفتیم.
پیام آیه شریفه:
۱. بیان تاریخ پر عبرت گذشتگان، نمونه‌ای روشن از ذكر بودن قرآن است كه در آیه‌ی اول خواندیم: «وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّكْرِ» "كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ ..."
۲. طاغوت‌های زمان؛ هنگام عجز در مقابل منطق، به آزار و شكنجه اقدام می‌كنند. «فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ»
۳. اقوام عاد، فرعون، نوح، ثمود و لوط؛ گروه‌هایی متشكل و بی‌نظیر بودند. «أُولئِكَ الْأَحْزابُ» (كلمه «حزب» به گروه متشكل، منسجم و همسو گفته می‌شود و كلمه «أُولئِكَ» كه در آن نوعی انحصار است؛ اشاره به این است كه آنها اقوامی بی‌نظیر بوده‌اند.)
۴. تكذیب یك پیامبر، به‌منزله تكذیب همه پیامبران است. «إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ»
۵. صیحه و صاعقه، یكی از عذاب‌های دنیوی خداوند است. «صَیْحَةً واحِدَةً»
۶. اگر عذاب بیاید؛ اجازه بازگشت به كافران داده نخواهد شد. «ما لَها مِنْ فَواقٍ»
۷. تكذیب پیامبران؛ سنّت همیشگی معاندان در طول تاریخ بوده است. «إِنْ كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ»
۸. كافران؛ تهدیدهای الهی را به تمسخر و استهزا می‌گیرند. «عَجِّلْ لَنا قِطَّنا»
۹. غرور و لجاجت، انسان را وادار می‌كند كه به استقبال خطر برود. «عَجِّلْ لَنا قِطَّنا»
۱۰. قیامت، روز حسابرسی است. «یَوْمِ الْحِسابِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
فِى الضِّيقِ يَتَبَيَّنُ حُسنُ مُواساةِ الرَّفيقِ
در تنگنا و سختی است که خوبْ يارى رساندن به دوست آشكار مى شود.
غررالحکم، حدیث شماره ۶۴۷۳
#ص_16_12
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian