. ﷽
سوره سبأ آیات ۵۲- ۵۱ :
وَ لَوْ تَرَىٰٓ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ (٥١)
وَ قَالُوٓا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (٥٢)
ترجمه :
اگر ببینی [مشركان] زمانی كه [با ظهور قیامت] ترسان می‌شوند [امر عجیبی می‌بینی] و [آن اینكه برای آنها] توانایی [گریز از عذاب] نیست و از جایی نزدیك [كه موقف قیامت است] بازداشت می‌شوند. (۵۱)
[در آن موقعیت بسیار سخت] می‌گویند: به حق ایمان آوردیم. كجا و چگونه می‌توانند از فاصله بسیار دور [كه فاصله قیامت تا دنیاست] به آن ایمان دسترسی پیدا كنند! [زیرا آخرت جای تكلیف نیست و دنیایی كه جای تكلیف است؛ برای همیشه از دست‌شان رفته است.] (۵۲)
در این آیات تا آخر سوره، سیمایی از وضع دلخراش جان دادن مشركان ترسیم شده است.
كلمه‌ی «تناوش» از «نوش» به معنای گرفتن چیزی به آسانی است.
در تفاسیر شیعه و سنّی روایاتی آمده است كه رسول اكرم حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم این آیات را به خروج سفیانی به هنگام قیام حضرت مهدی علیه السلام تفسیر كرده‌اند كه خداوند از نزدیك‌ترین مكان آنها را نابود می‌كند.
مراد از «مَكانٍ قَرِیبٍ» دنیا و «مَكانٍ بَعِیدٍ» آخرت است.
پیام آیه شریفه:
۱. جزع و فزع و استمداد مشركان، مشكلی از آنها حل نمی‌كند. «فَزِعُوا فَلا فَوْتَ» مشركان پناهگاهی ندارند.
۲. هر كافری در لحظه‌ی احساس خطر ایمان می‌آورد، ولی چه سود!؟ (ایمان انتخابی ارزش دارد، نه ایمان اضطراری!) «أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِیبٍ ... قالُوا آمَنَّا»
۳. مرگ هر جا كه آمد، فوراً انسان را می‌گیرد. «مَكانٍ قَرِیبٍ»
۴. عقوبت مشركان از همین دنیا آغاز می‌شود. «مَكانٍ قَرِیبٍ»
۵. برگشت به دنیا و جبران گذشته‌ها، راهی دور و ناممكن است. «مَكانٍ بَعِیدٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
جِماعُ المُرُؤَةِ أن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيي مِنهُ فِى العَلانِيَةِ
همه مروّت در اين است كه در نهان كارى نكنى كه در عيان از آن شرمت آيد.
غررالحکم، حدیث شماره ۴۷۸۵
#سبأ_52_51
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره سبأ آیات ۵۲- ۵۱ :
وَ لَوْ تَرَىٰٓ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ (٥١)
وَ قَالُوٓا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (٥٢)
ترجمه :
اگر ببینی [مشركان] زمانی كه [با ظهور قیامت] ترسان می‌شوند [امر عجیبی می‌بینی] و [آن اینكه برای آنها] توانایی [گریز از عذاب] نیست و از جایی نزدیك [كه موقف قیامت است] بازداشت می‌شوند. (۵۱)
[در آن موقعیت بسیار سخت] می‌گویند: به حق ایمان آوردیم. كجا و چگونه می‌توانند از فاصله بسیار دور [كه فاصله قیامت تا دنیاست] به آن ایمان دسترسی پیدا كنند! [زیرا آخرت جای تكلیف نیست و دنیایی كه جای تكلیف است؛ برای همیشه از دست‌شان رفته است.] (۵۲)
در این آیات تا آخر سوره، سیمایی از وضع دلخراش جان دادن مشركان ترسیم شده است.
كلمه‌ی «تناوش» از «نوش» به معنای گرفتن چیزی به آسانی است.
در تفاسیر شیعه و سنّی روایاتی آمده است كه رسول اكرم حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم این آیات را به خروج سفیانی به هنگام قیام حضرت مهدی علیه السلام تفسیر كرده‌اند كه خداوند از نزدیك‌ترین مكان آنها را نابود می‌كند.
مراد از «مَكانٍ قَرِیبٍ» دنیا و «مَكانٍ بَعِیدٍ» آخرت است.
پیام آیه شریفه:
۱. جزع و فزع و استمداد مشركان، مشكلی از آنها حل نمی‌كند. «فَزِعُوا فَلا فَوْتَ» مشركان پناهگاهی ندارند.
۲. هر كافری در لحظه‌ی احساس خطر ایمان می‌آورد، ولی چه سود!؟ (ایمان انتخابی ارزش دارد، نه ایمان اضطراری!) «أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِیبٍ ... قالُوا آمَنَّا»
۳. مرگ هر جا كه آمد، فوراً انسان را می‌گیرد. «مَكانٍ قَرِیبٍ»
۴. عقوبت مشركان از همین دنیا آغاز می‌شود. «مَكانٍ قَرِیبٍ»
۵. برگشت به دنیا و جبران گذشته‌ها، راهی دور و ناممكن است. «مَكانٍ بَعِیدٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
جِماعُ المُرُؤَةِ أن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيي مِنهُ فِى العَلانِيَةِ
همه مروّت در اين است كه در نهان كارى نكنى كه در عيان از آن شرمت آيد.
غررالحکم، حدیث شماره ۴۷۸۵
#سبأ_52_51
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian