. ﷽
سوره سبأ، آیه ۲۳ :
وَ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُٓ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّىٰٓ إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ
ترجمه :
شفاعت در پیشگاه خدا، جز برای كسانی كه به آنها اذن دهد، سودی ندارد. [آن روز شفیعان و امیدواران به شفاعت، مضطربانه به انتظار اذن خدا برای شفاعت هستند] تا زمانی كه با صدور اذن شفاعت، دل‌هایشان آرام گیرد [در این هنگام مجرمان به شفیعان] گویند: پروردگارتان چه گفت؟ می‌گویند: حق گفت و او بلند مرتبه و بزرگ است.
كلمه‌ی «فُزِّعَ» هر گاه با حرف «عَنْ» همراه باشد، به معنای بر داشته شدن ناله است، ولی اگر بدون آن باشد به معنای به ناله در آوردن است.
جمله «إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ» را دو گونه می‌توان معنا كرد:
الف: شفاعت نزد خدا سودی ندارد، مگر شفاعت انبیا و اولیا و شفاعت كنندگانی كه از طرف خداوند اجازه‌ی شفاعت داشته باشند.
ب: شفاعت نزد خدا سودی ندارد، مگر برای آن دسته از گنهكارانی كه خداوند اجازه‌ی شفاعت برای آنها را به اولیای خود بدهد.
در تفسیر آمده است: در قیامت جز برای افرادی كه خداوند اجازه دهد، شفاعت سودی ندارد و مجرمان در آن روز وحشت زده‌اند و ناله‌ها دارند، تا آن كه صدایشان خاموش شود و ناله و فزع از دل‌های آنها برخیزد. فرشتگان یا مؤمنان از این مجرمان می‌پرسند: پروردگار شما در دنیا به شما چه گفت؟ می‌گویند: گفت، ولی ما توجه نکردیم.
پیام آیه شریفه :
۱. معبودهای خیالی، اجازه‌ی شفاعت پیروان خود را ندارند. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ»
۲. شفاعت به این معنا نیست كه شفاعت كنندگان از خداوند مهربان‌ترند، زیرا این خداوند است كه به شفاعت كنندگان اجازه‌ی شفاعت می‌دهد. «لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
۳. شفاعت، كاری مستقل در برابر اراده‌ی حتمی او نیست، بلكه در راستای اراده‌ی خداست. «أَذِنَ لَهُ»
۴. در قیامت نیز امكان شفاعت هست، ولی با اذن الهی. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
۵. اذنی كه خداوند به افراد می‌دهد تا شفاعت كنند یا شفاعت شوند، بر اساس حقّ است؛ یعنی شفاعت كنندگان به خاطر قرب الهی به آن مقام می‌رسند و شفاعت شوندگان به خاطر حفظ ارتباط با راه خدا، لایق دریافت شفاعت می‌شوند. «قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
ثَمَرَةُ التَّجرِبَةِ حُسنُ الاِختِيارِ
ميوه تجربه، انتخاب نيكوست.
غررالحکم، حدیث شماره ۴۶۱۷
#سبأ_23
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره سبأ، آیه ۲۳ :
وَ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُٓ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّىٰٓ إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ
ترجمه :
شفاعت در پیشگاه خدا، جز برای كسانی كه به آنها اذن دهد، سودی ندارد. [آن روز شفیعان و امیدواران به شفاعت، مضطربانه به انتظار اذن خدا برای شفاعت هستند] تا زمانی كه با صدور اذن شفاعت، دل‌هایشان آرام گیرد [در این هنگام مجرمان به شفیعان] گویند: پروردگارتان چه گفت؟ می‌گویند: حق گفت و او بلند مرتبه و بزرگ است.
كلمه‌ی «فُزِّعَ» هر گاه با حرف «عَنْ» همراه باشد، به معنای بر داشته شدن ناله است، ولی اگر بدون آن باشد به معنای به ناله در آوردن است.
جمله «إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ» را دو گونه می‌توان معنا كرد:
الف: شفاعت نزد خدا سودی ندارد، مگر شفاعت انبیا و اولیا و شفاعت كنندگانی كه از طرف خداوند اجازه‌ی شفاعت داشته باشند.
ب: شفاعت نزد خدا سودی ندارد، مگر برای آن دسته از گنهكارانی كه خداوند اجازه‌ی شفاعت برای آنها را به اولیای خود بدهد.
در تفسیر آمده است: در قیامت جز برای افرادی كه خداوند اجازه دهد، شفاعت سودی ندارد و مجرمان در آن روز وحشت زده‌اند و ناله‌ها دارند، تا آن كه صدایشان خاموش شود و ناله و فزع از دل‌های آنها برخیزد. فرشتگان یا مؤمنان از این مجرمان می‌پرسند: پروردگار شما در دنیا به شما چه گفت؟ می‌گویند: گفت، ولی ما توجه نکردیم.
پیام آیه شریفه :
۱. معبودهای خیالی، اجازه‌ی شفاعت پیروان خود را ندارند. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ»
۲. شفاعت به این معنا نیست كه شفاعت كنندگان از خداوند مهربان‌ترند، زیرا این خداوند است كه به شفاعت كنندگان اجازه‌ی شفاعت می‌دهد. «لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
۳. شفاعت، كاری مستقل در برابر اراده‌ی حتمی او نیست، بلكه در راستای اراده‌ی خداست. «أَذِنَ لَهُ»
۴. در قیامت نیز امكان شفاعت هست، ولی با اذن الهی. «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»
۵. اذنی كه خداوند به افراد می‌دهد تا شفاعت كنند یا شفاعت شوند، بر اساس حقّ است؛ یعنی شفاعت كنندگان به خاطر قرب الهی به آن مقام می‌رسند و شفاعت شوندگان به خاطر حفظ ارتباط با راه خدا، لایق دریافت شفاعت می‌شوند. «قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
ثَمَرَةُ التَّجرِبَةِ حُسنُ الاِختِيارِ
ميوه تجربه، انتخاب نيكوست.
غررالحکم، حدیث شماره ۴۶۱۷
#سبأ_23
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian