. ﷽
سوره سبأ، آیات ۱۹ - ۱۸ :
وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ (١٨)
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوٓا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (١٩)
ترجمه :
و میان مردم سبا و شهرهایی كه در آنها بركت نهادیم، آبادی‌های به هم پیوسته و نمایان قرار دادیم و سیر و سفر را در [میان] آنها متناسب و به اندازه مقرّر داشتیم [و گفتیم:] شب‌ها و روزها با امنیت در آنها مسافرت كنید. (۱۸)
پس [این مغرور شدگان به رفاه و خوشی و ناسپاسان در برابر نعمت] گفتند: ای پروردگار ما! میان سفرهای ما، دوری و فاصله انداز. [این را درخواست كردند تا تهیدستان و پا برهنگان نتوانند در كنار آنها سفر كنند] و [بدین‌گونه آنها] بر خود ستم كردند. ما هم آنها را سرگذشت‌هایی [برای عبرت آیندگان] قرار دادیم و جمع‌شان را به شدت متلاشی و تار و مار كردیم. به یقین برای هر استقامت كننده سپاس‌گزاری، در این [سرگذشت‌ها]عبرت‌ها نهفته است. (۱۹)
«أَحادِیثَ» جمع «احدوثه» به معنای خبری است كه مردم یا برای سرگرمی، یا به عنوان نمونه برای یكدیگر نقل می‌كنند.
خداوند به قوم سبأ چند نعمت ویژه داده بود:
الف: مناطق پر بركت و حاصلخیز «بارَكْنا فِیها»
ب: خانه‌ها و مناطق مسكونی نزدیك به هم و قابل رؤیت «قُریً ظاهِرَةً»
ج: آسان بودن سفر، به گونه‌ای كه شب و روز امكان رفت و آمد وجود داشت. «سِیرُوا فِیها لَیالِیَ وَ أَیَّاماً»
د: نعمت امنیّت «آمِنِینَ»
داستان قوم سبأ
همان‌طور که از این آیات و برخی روایات استفاده می‌شود، قوم سبأ جمعیّتی بود كه در جنوب جزیره عربستان زندگی می‌كردند و تمدّنی عالی و درخشان داشتند.
این منطقه رودخانه مهمی نداشت و آب باران در دشت به هدر می‌رفت، لذا مردم به فكر افتادند كه سدّ بزرگی بسازند و آب را پشت آن ذخیره كنند. در انتهای یكی ار درّه‌ها، در كنار شهر «مَارِب» سدّ خاكی عظیمی ساختند كه به همین نام مشهور شد.
آب خروجی از این سدّ باعث آبادانی دو طرفِ رودی شد كه از پای سدّ جاری بود و روستاهای بسیاری با باغستان‌ها و كشتزارهای زیبا در دو طرف آن پدیدار شد. فاصله این روستاها با یكدیگر بسیار كم و تقریباً به هم پیوسته بود و وفور نعمت همراه با امنیّت، محیطی مرفّه را برای زندگی مردم فراهم کرده بود، ولی آنها خدا را فراموش کردند؛ به فخرفروشی پرداختند و به اختلافات طبقاتی دامن زدند. اغنیا مایل نبودند كه افراد كم‌درآمد، مثل آنها، یا همراه آنها در رفت و آمد میان این مناطق باشند و می‌خواستند این امتیاز برای آنها باشد.
چنانكه در تاریخ آمده است، موش‌های صحرایی به دیواره این سدّ خاكی حمله كرده و آن را از درون سست كردند. در نتیجه با جاری شدن یك سیلاب عظیم، دیواره سدّ شكست و سیل عظیمی جاری شد و تمدّن عظیم سبأ را در زیر گِل و لای مدفون کرد. سیلی كه به قول قرآن، از آن سرزمین آباد، جز درختان تلخ «أراك» و شور «گز» و اندكی درختان «سدر» چیزی به جای نگذاشت.
«فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَواتَیْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَیْ‌ءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ»
پیام آیه شریفه :
۱. قوم سبأ به خداوند معتقد بودند و در دعا از كلمه ربنّا استفاده كردند. «رَبَّنا باعِدْ»
۲. ناسپاسی، ظلم به خویش است. «باعِدْ بَیْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ»
۳. متلاشی و تار و مار شدن قوم سبأ، قصه مجالس و ضرب‌المثل میان مردم شد. «فَجَعَلْناهُمْ أَحادِیثَ»
۴. ناسپاسی، سبب فروپاشی زندگی انسان می‌شود. «كُلَّ مُمَزَّقٍ»
۵. افراد و ملّت‌هایی می‌توانند از تاریخ عبرت بگیرند و پایدار بمانند كه بسیار بردبار و سپاسگزار باشند. «لَآیاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
ثَلاثَةٌ تَدُلُّ عَلى عُقُولِ أربابِها الرَّسُولُ وَ الكِتابُ وَ الهَدِيَّةُ
سه چيز نشانه خردمندىِ صاحبان آن است:
پيك، نامه و هديه
غررالحکم، حدیث شماره ۴۶۸۱
#سبأ_19_18
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره سبأ، آیات ۱۹ - ۱۸ :
وَ جَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَ قَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَ أَيَّامًا آمِنِينَ (١٨)
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَ ظَلَمُوٓا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَ مَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (١٩)
ترجمه :
و میان مردم سبا و شهرهایی كه در آنها بركت نهادیم، آبادی‌های به هم پیوسته و نمایان قرار دادیم و سیر و سفر را در [میان] آنها متناسب و به اندازه مقرّر داشتیم [و گفتیم:] شب‌ها و روزها با امنیت در آنها مسافرت كنید. (۱۸)
پس [این مغرور شدگان به رفاه و خوشی و ناسپاسان در برابر نعمت] گفتند: ای پروردگار ما! میان سفرهای ما، دوری و فاصله انداز. [این را درخواست كردند تا تهیدستان و پا برهنگان نتوانند در كنار آنها سفر كنند] و [بدین‌گونه آنها] بر خود ستم كردند. ما هم آنها را سرگذشت‌هایی [برای عبرت آیندگان] قرار دادیم و جمع‌شان را به شدت متلاشی و تار و مار كردیم. به یقین برای هر استقامت كننده سپاس‌گزاری، در این [سرگذشت‌ها]عبرت‌ها نهفته است. (۱۹)
«أَحادِیثَ» جمع «احدوثه» به معنای خبری است كه مردم یا برای سرگرمی، یا به عنوان نمونه برای یكدیگر نقل می‌كنند.
خداوند به قوم سبأ چند نعمت ویژه داده بود:
الف: مناطق پر بركت و حاصلخیز «بارَكْنا فِیها»
ب: خانه‌ها و مناطق مسكونی نزدیك به هم و قابل رؤیت «قُریً ظاهِرَةً»
ج: آسان بودن سفر، به گونه‌ای كه شب و روز امكان رفت و آمد وجود داشت. «سِیرُوا فِیها لَیالِیَ وَ أَیَّاماً»
د: نعمت امنیّت «آمِنِینَ»
داستان قوم سبأ
همان‌طور که از این آیات و برخی روایات استفاده می‌شود، قوم سبأ جمعیّتی بود كه در جنوب جزیره عربستان زندگی می‌كردند و تمدّنی عالی و درخشان داشتند.
این منطقه رودخانه مهمی نداشت و آب باران در دشت به هدر می‌رفت، لذا مردم به فكر افتادند كه سدّ بزرگی بسازند و آب را پشت آن ذخیره كنند. در انتهای یكی ار درّه‌ها، در كنار شهر «مَارِب» سدّ خاكی عظیمی ساختند كه به همین نام مشهور شد.
آب خروجی از این سدّ باعث آبادانی دو طرفِ رودی شد كه از پای سدّ جاری بود و روستاهای بسیاری با باغستان‌ها و كشتزارهای زیبا در دو طرف آن پدیدار شد. فاصله این روستاها با یكدیگر بسیار كم و تقریباً به هم پیوسته بود و وفور نعمت همراه با امنیّت، محیطی مرفّه را برای زندگی مردم فراهم کرده بود، ولی آنها خدا را فراموش کردند؛ به فخرفروشی پرداختند و به اختلافات طبقاتی دامن زدند. اغنیا مایل نبودند كه افراد كم‌درآمد، مثل آنها، یا همراه آنها در رفت و آمد میان این مناطق باشند و می‌خواستند این امتیاز برای آنها باشد.
چنانكه در تاریخ آمده است، موش‌های صحرایی به دیواره این سدّ خاكی حمله كرده و آن را از درون سست كردند. در نتیجه با جاری شدن یك سیلاب عظیم، دیواره سدّ شكست و سیل عظیمی جاری شد و تمدّن عظیم سبأ را در زیر گِل و لای مدفون کرد. سیلی كه به قول قرآن، از آن سرزمین آباد، جز درختان تلخ «أراك» و شور «گز» و اندكی درختان «سدر» چیزی به جای نگذاشت.
«فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَواتَیْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَیْ‌ءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ»
پیام آیه شریفه :
۱. قوم سبأ به خداوند معتقد بودند و در دعا از كلمه ربنّا استفاده كردند. «رَبَّنا باعِدْ»
۲. ناسپاسی، ظلم به خویش است. «باعِدْ بَیْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ»
۳. متلاشی و تار و مار شدن قوم سبأ، قصه مجالس و ضرب‌المثل میان مردم شد. «فَجَعَلْناهُمْ أَحادِیثَ»
۴. ناسپاسی، سبب فروپاشی زندگی انسان می‌شود. «كُلَّ مُمَزَّقٍ»
۵. افراد و ملّت‌هایی می‌توانند از تاریخ عبرت بگیرند و پایدار بمانند كه بسیار بردبار و سپاسگزار باشند. «لَآیاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام :
ثَلاثَةٌ تَدُلُّ عَلى عُقُولِ أربابِها الرَّسُولُ وَ الكِتابُ وَ الهَدِيَّةُ
سه چيز نشانه خردمندىِ صاحبان آن است:
پيك، نامه و هديه
غررالحکم، حدیث شماره ۴۶۸۱
#سبأ_19_18
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
Telegram
هر روز با قرآن
﷽
با تأسی به حدیث کتاب الله و عترتی
هر روز صبح یک آیه از قرآن کریم همراه با ترجمه و تفسیر کوتاه با یک حدیث از ائمه اطهار علیهم السلام
لینک ادمین
@ar_karimian
با تأسی به حدیث کتاب الله و عترتی
هر روز صبح یک آیه از قرآن کریم همراه با ترجمه و تفسیر کوتاه با یک حدیث از ائمه اطهار علیهم السلام
لینک ادمین
@ar_karimian