. ﷽‌‌‌
سوره سبأ، آیه ۱۴ :
فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِٓ إِلَّا دَآبَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ
ترجمه :
پس هنگامی كه مرگ را بر او (سلیمان) مقرّر كردیم، جز موریانه‌ای كه عصایش را می‌خورد؛ کسی جنیان را از مرگ او آگاه نكرد. وقتی كه به روی زمین افتاد، جنّیان [كه ادعای علم غیب داشتند] فهمیدند كه اگر غیب می‌دانستند، در آن عذاب خواركننده [كه كارهای بسیار پرزحمت و طاقت‌فرسا بود] درنگ نمی‌كردند.

مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:
«لو أنّ أحَداً يَجِدُ إلَى البَقاءِ سُلَّما أو لِدَفعِ المَوتِ سَبيلاً لَكانَ ذلكَ سُلَيمانَ بنَ داودَ عليه السلام الّذي سُخِّرَ لَهُ مُلكُ الجِنِّ و الإنسِ مَع النُّبُوَّةِ و عَظيمِ الزُّلفَةِ»
اگر كسی برای ماندن و بقا راهی داشت و می‌توانست از مرگ در امان بماند؛ همانا سلیمان بود كه جن و انس در تسخیر او بودند و مقام نبوت را دارا بود و قرب و منزلتی عظیم داشت.
«منسأة» به معنای عصا است و به گفته روایات، مراد از «الْعَذابِ الْمُهِینِ» كارهای سختی بود كه جنّیان انجام می‌دادند.

پیام‌ آیه شریفه :
۱. زمان مرگ به دست خداست. «قَضَیْنا»
۲. مرگ، حتّی به سراغ كسانی كه نبوت و سلطنت را یكجا دارند می‌رود. «قَضَیْنا عَلَیْهِ الْمَوْتَ»
۳. حیوانات، مأموران خدا هستند. «دَلَّهُمْ‌ ... دَابَّةُ الْأَرْضِ‌»
۴. جنّ، غیب نمی‌داند. (با افتادن سلیمان به زمین، هم خود جنّ فهمید كه غیب نمی‌داند؛ هم مردم فهمیدند كه ادّعای جنّ مبنی بر آگاهی از غیب، بیهوده‌ است.) «تَبَیَّنَتِ‌ ... لَوْ كانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ‌ ...»
۵. جنیان دارای احساس عزّت و ذلّت و گریز از كار سخت هستند. «ما لَبِثُوا فِی الْعَذابِ الْمُهِینِ»

حیوانات مأمور خدا هستند
۱. تكّه‌ای از بدن گاو، مقتول را زنده می‌كند و او قاتل خود را معرّفی می‌كند. (در ماجرای گاو بنی‌اسرائیل) «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً» ‌(بقره، ۶۳ و ۷۳)
۲. عنكبوت، پیامبر را در غار حفظ می‌كند. «إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ» ‌(توبه، ۴۰)
۳. كلاغ، معلّم بشر می‌شود. «فَبَعَثَ اللَّهُ غُراباً» ‌(مائده، ۳۱)
۴. هدهد، مأمور رساندن نامه سلیمان به بلقیس می‌شود. «اذْهَبْ بِكِتابِی هذا» ‌(نمل، ۲۸)
۵. ابابیل، مأمور سركوبی فیل سواران می‌شود. «وَ أَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً أَبابِیلَ» ‌(فیل، ۳)
۶. اژدها، وسیله‌ی حقّانیّت موسی می‌شود. «هِیَ ثُعْبانٌ مُبِینٌ» ‌(اعراف، ۱۰۷)
۷. نهنگ، مأمور تنبیه یونس می‌شود. «فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ» ‌(صافات، ۱۴۲)
۸. موریانه وسیله‌ی كشف مرگ سلیمان می‌شود. «تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ» ‌(سبأ، ۱۴)
۹. سگ اصحاب كهف مأمور نگهبانی می‌شود. «وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَیْهِ بِالْوَصِیدِ» ‌(كهف، ۱۸)
۱۰. چهار پرنده، وسیله اطمینان قلبی ابراهیم می‌شود. «فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ» ‌(بقره، ۲۶۰)
۱۱. الاغ، سبب یقین عُزیر به معاد می‌شود. «وَ انْظُرْ إِلی‌ حِمارِكَ» ‌(بقره، ۲۵۹)
۱۲. شتر، گاو و گوسفند در حج، شعائر الهی می‌شوند. «وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ» ‌(حج، ۳۶)
۱۳. حیوان، وسیله‌ی خداشناسی می‌شود. «أَ فَلا یَنْظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ كَیْفَ خُلِقَتْ» ‌(غاشیه، ۱۷)
۱۴. حیوان، وسیله‌ی آزمایش انسان می‌شود. «تَنالُهُ أَیْدِیكُمْ وَ رِماحُكُمْ» ‌(مائده، ۹۴)
۱۵. حیوان، معجزه الهی می‌شود. «هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ» ‌(اعراف، ۷۳)
۱۶. حیوان، وسیله‌ی قهر الهی می‌شود. «الْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ» ‌(اعراف، ۱۳۳)
در قرآن چند سوره به نام حیوانات است: بقره، انعام، نحل، نمل، عنكبوت و فیل

مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
بَرُّوا آباءَكُم يَبَرَّكُم أبناؤُكُم
به پدران‌تان نيكى كنيد، تا فرزندان تان به شما نيكى كنند.
غررالحکم، حدیث شماره ۴۴۴۸

#سبأ_14
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...

لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian