. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۱:
فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجَاً وَ مِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجَاً يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
ترجمه:
آفریننده آسمان‌ها و زمین است. از خودتان برایتان جفت‌هایی قرار داد و از چهارپایان هم جفت‌هایی آفرید. شما را با این [تدبیر حكیمانه] زیاد می‌كند. هیچ چیزی در عالم همانند او نیست و او شنوا و بیناست.
كلمه‌ی «فاطِرُ» یعنی آفریننده چیزی كه قبلَاً مشابه نداشته است. البتّه «فطر» در لغت به معنای شكافتن و جدا كردن است و این تعبیر شاید اشاره به این باشد كه زمین و آسمان در آغاز توده‌ای واحد و متراكم بوده است كه در اثر انفجار شكافته شده و كرات تفكیك شده‌اند. واللّه العالم
خداوند را نمی‌شود با هیچ چیز شبیه و همتا دانست. او «حَیّ» است امّا حیاتش از حیات همه‌ی موجودات زنده جداست. در بند ۷۱ دعای جوشن كبیر می‌خوانیم:
«یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ، یَا حَىُّ الَّذِی لَایُشارِکُهُ حَیٌّ، یَا حَىُّ الَّذِى لَا یَحْتاجُ إِلىٰ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ، یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیاةَ مِنْ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتىٰ، یَا حَىُّ یَا قَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ.»
اگر تنها به صفت حیات خداوند توجّه كنیم، می‌بینیم خداوند قبل از هر زنده و بعد از هر زنده است، زنده‌ای است كه شریك در حیات ندارد، محتاج به زنده‌ای دیگر نیست و همه‌ی زنده‌ها را می‌میراند.
پیام آیه شریفه:
۱. آفرینش آسمان‌ها و زمین كاملًا ابداعی و ابتكاری است. «فاطِرُ»
۲. هدف از زوجیّت، بقای نسل است. («یَذْرَؤُكُمْ» به معنای تكثیر است، كه بعد از كلمه «ازواج» آمده است.)
۳. خداوند از داشتن همسر منزّه است.«لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ»
۴. با اینكه هیچ چیز مثل خدا نیست، لكن او با همه پیوند دارد، شنوا و بیناست و همه‌ی آفریده‌ها را زیر نظر دارد. «لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
۵. دیدن و شنیدن خداوند، با سایر دیدن‌ها و شنیدن‌ها متفاوت است. «لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَعانَ بِذَوِى الألبابِ سَلَكَ سَبيلَ الرَّشادِ
هر كه از خردمندان يارى جويد، راه بالندگى پويد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۹۱۲
#شوری_11
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۱:
فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجَاً وَ مِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجَاً يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
ترجمه:
آفریننده آسمان‌ها و زمین است. از خودتان برایتان جفت‌هایی قرار داد و از چهارپایان هم جفت‌هایی آفرید. شما را با این [تدبیر حكیمانه] زیاد می‌كند. هیچ چیزی در عالم همانند او نیست و او شنوا و بیناست.
كلمه‌ی «فاطِرُ» یعنی آفریننده چیزی كه قبلَاً مشابه نداشته است. البتّه «فطر» در لغت به معنای شكافتن و جدا كردن است و این تعبیر شاید اشاره به این باشد كه زمین و آسمان در آغاز توده‌ای واحد و متراكم بوده است كه در اثر انفجار شكافته شده و كرات تفكیك شده‌اند. واللّه العالم
خداوند را نمی‌شود با هیچ چیز شبیه و همتا دانست. او «حَیّ» است امّا حیاتش از حیات همه‌ی موجودات زنده جداست. در بند ۷۱ دعای جوشن كبیر می‌خوانیم:
«یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ، یَا حَىُّ الَّذِی لَایُشارِکُهُ حَیٌّ، یَا حَىُّ الَّذِى لَا یَحْتاجُ إِلىٰ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ، یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیاةَ مِنْ حَیٍّ، یَا حَىُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتىٰ، یَا حَىُّ یَا قَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ.»
اگر تنها به صفت حیات خداوند توجّه كنیم، می‌بینیم خداوند قبل از هر زنده و بعد از هر زنده است، زنده‌ای است كه شریك در حیات ندارد، محتاج به زنده‌ای دیگر نیست و همه‌ی زنده‌ها را می‌میراند.
پیام آیه شریفه:
۱. آفرینش آسمان‌ها و زمین كاملًا ابداعی و ابتكاری است. «فاطِرُ»
۲. هدف از زوجیّت، بقای نسل است. («یَذْرَؤُكُمْ» به معنای تكثیر است، كه بعد از كلمه «ازواج» آمده است.)
۳. خداوند از داشتن همسر منزّه است.«لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ»
۴. با اینكه هیچ چیز مثل خدا نیست، لكن او با همه پیوند دارد، شنوا و بیناست و همه‌ی آفریده‌ها را زیر نظر دارد. «لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
۵. دیدن و شنیدن خداوند، با سایر دیدن‌ها و شنیدن‌ها متفاوت است. «لَیْسَ كَمِثْلِهِ شَیْ‌ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَعانَ بِذَوِى الألبابِ سَلَكَ سَبيلَ الرَّشادِ
هر كه از خردمندان يارى جويد، راه بالندگى پويد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۹۱۲
#شوری_11
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
﷽
سوره شوری، آیه ۱۲:
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَآءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
ترجمه:
كلیدهای آسمان‌ها و زمین فقط در دست اوست. رزق را برای هر كس كه بخواهد وسعت می‌دهد، یا تنگ می‌گیرد. بی‌تردید او به همه چیز دانا و آگاه است.
«مَقالِید» جمع «مقلید» به معنای كلید است. كلید، وسیله بستن و باز كردن است و كسی كه كلید زمین و آسمان را در اختيار دارد، می‌تواند رزق را وسعت دهد یا کم کند.
كلیدهای هستی گاهی عوامل مادی است كه واسطه فیض می‌شوند، نظیر باران كه وسیله زنده شدن خاك و زمین است. «فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ» (بقره، ۱۶۴)
گاهی نیز اسمای الهی است كه نمونه آن را در دعای سمات می‌خوانیم:
«اَسئَلُك بِاسمِكَ الَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلَی مَغالِقِ اَبوَابِ السَّمَاءِ لِلفَتحِ بِالرَّحمَةِ انفَتَحَت ...»
خدایا! تو را به آن اسمی می‌خوانم كه اگر بر درهای بسته‌ی آسمان‌ها خوانده شود، با رحمت تو گشوده می‌شود...
توسعه یا تنگی رزق، نشانه‌ی مهر یا قهر الهی نیست، زیرا قرآن میفرماید: «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها» (توبه، ۵۵) سرمایه و فرزند كفّار سبب شگفتی تو نشود، زیرا خداوند اراده كرده آنها را با همین امكانات، در همین دنیا عذاب كند.
اگر چه توسعه یا تنگی رزق و معیشت در دست خداست، لیكن انسان نباید از تلاش باز ایستد. قرآن فرمان می‌دهد: «وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللهِ» (جمعه، ۱۰) به سراغ فضل الهی بروید و برای كسب مال تلاش كنید.
رزق همیشه مادّی نیست، چنانكه در دعا می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ ارزُقنی تَوفیقَ الطَّاعَة وَ بُعدَ المَعصِیَة» خدایا! توفیق بندگی خودت و دوری از گناه را روزی من كن.
قرآن كلیدهای توسعه را به ما آموخته و میفرماید:
«لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّكُمْ» (ابراهیم، ۷) اگر شكر كنید، شما را با دادن روزی زیاد می‌كند.
اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ... یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْكُمْ مِدْرَارَاً (هود،۵۲) از پروردگارتان استغفار كنید، او برای شما باران می‌فرستد.
«وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجَاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» (طلاق، ۲و۳) هر كه نسبت به خدا پروا داشته باشد، او را از بن بست نجات داده و از جایی كه فکرش را نمی‌كند، روزی می‌دهد.
پیام آیه شریفه:
۱. عوامل مؤثّر در هستی، فقط به دست خداست. «لَهُ مَقالِیدُ»
۲. توسعه و تنگی رزق تصادفی نیست، به دست خدای حكیم است. «یَبْسُطُ الرِّزْقَ ... وَ یَقْدِرُ»
۳. توسعه‌ی رزق، به زرنگی نیست، به دست خداست. «لِمَنْ یَشاءُ»
۴. تقسیم رزق از سوی خدا، عالمانه است. «إِنَّهُ بِكُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أصلَحَ أمرَ آخِرَتِهِ أصلَحَ اللهُ لَهُ أمرَ دُنياهُ
هر كس كار آخرتش را سامان دهد، خداوند كار دنيايش را سامان مى‌دهد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۵۷
#شوری_12
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۲:
لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَآءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
ترجمه:
كلیدهای آسمان‌ها و زمین فقط در دست اوست. رزق را برای هر كس كه بخواهد وسعت می‌دهد، یا تنگ می‌گیرد. بی‌تردید او به همه چیز دانا و آگاه است.
«مَقالِید» جمع «مقلید» به معنای كلید است. كلید، وسیله بستن و باز كردن است و كسی كه كلید زمین و آسمان را در اختيار دارد، می‌تواند رزق را وسعت دهد یا کم کند.
كلیدهای هستی گاهی عوامل مادی است كه واسطه فیض می‌شوند، نظیر باران كه وسیله زنده شدن خاك و زمین است. «فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ» (بقره، ۱۶۴)
گاهی نیز اسمای الهی است كه نمونه آن را در دعای سمات می‌خوانیم:
«اَسئَلُك بِاسمِكَ الَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلَی مَغالِقِ اَبوَابِ السَّمَاءِ لِلفَتحِ بِالرَّحمَةِ انفَتَحَت ...»
خدایا! تو را به آن اسمی می‌خوانم كه اگر بر درهای بسته‌ی آسمان‌ها خوانده شود، با رحمت تو گشوده می‌شود...
توسعه یا تنگی رزق، نشانه‌ی مهر یا قهر الهی نیست، زیرا قرآن میفرماید: «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها» (توبه، ۵۵) سرمایه و فرزند كفّار سبب شگفتی تو نشود، زیرا خداوند اراده كرده آنها را با همین امكانات، در همین دنیا عذاب كند.
اگر چه توسعه یا تنگی رزق و معیشت در دست خداست، لیكن انسان نباید از تلاش باز ایستد. قرآن فرمان می‌دهد: «وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللهِ» (جمعه، ۱۰) به سراغ فضل الهی بروید و برای كسب مال تلاش كنید.
رزق همیشه مادّی نیست، چنانكه در دعا می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ ارزُقنی تَوفیقَ الطَّاعَة وَ بُعدَ المَعصِیَة» خدایا! توفیق بندگی خودت و دوری از گناه را روزی من كن.
قرآن كلیدهای توسعه را به ما آموخته و میفرماید:
«لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّكُمْ» (ابراهیم، ۷) اگر شكر كنید، شما را با دادن روزی زیاد می‌كند.
اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ... یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْكُمْ مِدْرَارَاً (هود،۵۲) از پروردگارتان استغفار كنید، او برای شما باران می‌فرستد.
«وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجَاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ» (طلاق، ۲و۳) هر كه نسبت به خدا پروا داشته باشد، او را از بن بست نجات داده و از جایی كه فکرش را نمی‌كند، روزی می‌دهد.
پیام آیه شریفه:
۱. عوامل مؤثّر در هستی، فقط به دست خداست. «لَهُ مَقالِیدُ»
۲. توسعه و تنگی رزق تصادفی نیست، به دست خدای حكیم است. «یَبْسُطُ الرِّزْقَ ... وَ یَقْدِرُ»
۳. توسعه‌ی رزق، به زرنگی نیست، به دست خداست. «لِمَنْ یَشاءُ»
۴. تقسیم رزق از سوی خدا، عالمانه است. «إِنَّهُ بِكُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أصلَحَ أمرَ آخِرَتِهِ أصلَحَ اللهُ لَهُ أمرَ دُنياهُ
هر كس كار آخرتش را سامان دهد، خداوند كار دنيايش را سامان مى‌دهد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۵۷
#شوری_12
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۳:
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحَاً وَ الَّذِيٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ وَ مَا وَصَّيْنَا بِهِٓ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِيسَىٰٓ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللهُ يَجْتَبِيٓ إِلَيْهِ مَنْ يَشَآءُ وَ يَهْدِيٓ إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ
ترجمه:
آنچه را از دین که به نوح سفارش كرده بود؛ برای شما تشریع كرد و آنچه را به تو وحی كردیم و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را به آن توصیه کردیم [این است] كه دین را برپا دارید و در آن گروه گروه نشوید.
دینی که مشركان را به آن می‌خوانی، بر آنها سنگبن است. خداوند هر كه را بخواهد به سوی [این] دین جلب می‌كند و هر كسی كه به سوی او بازگردد، هدایت می‌كند.
در این آیه، نام هر پنج پیامبر اولوا العزم آمده است: نوح، ابراهیم، موسی، عیسی علیهم السلام و پیامبر اسلام صلی اللهُ علیه و آله و سلم
محور دعوت انبیا یكی بوده است و همه آن بزرگواران مردم را به توحید و معاد، تقوی و عدالت، نماز و روزه، احسان به والدین و رسیدگی به محرومان دعوت می‌كردند.
«شَرَعَ» از «شَرِیعَه» به معنای راهی است كه مردم را به ساحل رودخانه‌های بزرگ می‌رساند، مانند شریعه‌ی علقمه برای رسیدن به آب رودخانه فرات. از آنجا كه احكام دین، راه رسیدن به كمالات است، به آن شریعت گفته می‌شود.
در قرآن، كلمه «ادیان» نداریم، زیرا دین الهی یكی بیش نیست.
پیام آیه شریفه:
۱. خداوند براساس علم بی‌پایان خود، شریعت‌ها را برای مردم قرار داد. «إِنَّهُ بِكُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ شَرَعَ لَكُمْ ...»
۲. دین و شریعت در راستای منافع انسان است. «شَرَعَ لَكُمْ»
۳. حضرت نوح علیه السلام، اولین پیامبری است كه دارای شریعت جامع بوده است. «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّی بِهِ نُوحاً»
۴. اسلام دین جامع است و تعالیم همه‌ی پیامبران پیشین را در خود دارد. «ما وَصَّی بِهِ نُوحاً ... وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسی»
۵. وحدت واقعی، در سایه دین الهی ممکن است. «أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا»
۶. مانع اقامه دین و اجرای احكام آن، اختلافات دینی است. «أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا»
۷. وحدت مؤمنان برای مشركان سخت است. «لا تَتَفَرَّقُوا ... كَبُرَ عَلَی الْمُشْرِكِینَ»
۸. مشركان را به حقّ دعوت كنید؛ اگرچه برایشان سنگین است. «كَبُرَ عَلَی الْمُشْرِكِینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ»
۹. نبوّت، منصبی الهی است و خداوند افرادی را كه لایق این مقام می‌داند، برمی‌گزیند. «یَجْتَبِی إِلَیْهِ»
۱۰. خداوند انبیا را قبل از آنكه رهبر مردم شوند؛ برای بندگی خویش بر می‌گزیند. «اللهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ»
۱۱. انسان با اعمال خویش، زمینه دریافت الطاف الهی را فراهم می‌کند. «یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كانَت هِمَّتُهُ ما يَدخُلُ بَطنَهُ كانَت قيمَتُهُ مايَخرُجُ مِنهُ
هركس همّتش صرف چيزى شود كه وارد شكمش مى‌شود؛ ارزشش به اندازه همان چيزى است كه از شكمش بيرون مى آيد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۳۰
#شوری_13
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۳:
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحَاً وَ الَّذِيٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ وَ مَا وَصَّيْنَا بِهِٓ إِبْرَاهِيمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِيسَىٰٓ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللهُ يَجْتَبِيٓ إِلَيْهِ مَنْ يَشَآءُ وَ يَهْدِيٓ إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ
ترجمه:
آنچه را از دین که به نوح سفارش كرده بود؛ برای شما تشریع كرد و آنچه را به تو وحی كردیم و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را به آن توصیه کردیم [این است] كه دین را برپا دارید و در آن گروه گروه نشوید.
دینی که مشركان را به آن می‌خوانی، بر آنها سنگبن است. خداوند هر كه را بخواهد به سوی [این] دین جلب می‌كند و هر كسی كه به سوی او بازگردد، هدایت می‌كند.
در این آیه، نام هر پنج پیامبر اولوا العزم آمده است: نوح، ابراهیم، موسی، عیسی علیهم السلام و پیامبر اسلام صلی اللهُ علیه و آله و سلم
محور دعوت انبیا یكی بوده است و همه آن بزرگواران مردم را به توحید و معاد، تقوی و عدالت، نماز و روزه، احسان به والدین و رسیدگی به محرومان دعوت می‌كردند.
«شَرَعَ» از «شَرِیعَه» به معنای راهی است كه مردم را به ساحل رودخانه‌های بزرگ می‌رساند، مانند شریعه‌ی علقمه برای رسیدن به آب رودخانه فرات. از آنجا كه احكام دین، راه رسیدن به كمالات است، به آن شریعت گفته می‌شود.
در قرآن، كلمه «ادیان» نداریم، زیرا دین الهی یكی بیش نیست.
پیام آیه شریفه:
۱. خداوند براساس علم بی‌پایان خود، شریعت‌ها را برای مردم قرار داد. «إِنَّهُ بِكُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ شَرَعَ لَكُمْ ...»
۲. دین و شریعت در راستای منافع انسان است. «شَرَعَ لَكُمْ»
۳. حضرت نوح علیه السلام، اولین پیامبری است كه دارای شریعت جامع بوده است. «شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّینِ ما وَصَّی بِهِ نُوحاً»
۴. اسلام دین جامع است و تعالیم همه‌ی پیامبران پیشین را در خود دارد. «ما وَصَّی بِهِ نُوحاً ... وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهِیمَ وَ مُوسی وَ عِیسی»
۵. وحدت واقعی، در سایه دین الهی ممکن است. «أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا»
۶. مانع اقامه دین و اجرای احكام آن، اختلافات دینی است. «أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا»
۷. وحدت مؤمنان برای مشركان سخت است. «لا تَتَفَرَّقُوا ... كَبُرَ عَلَی الْمُشْرِكِینَ»
۸. مشركان را به حقّ دعوت كنید؛ اگرچه برایشان سنگین است. «كَبُرَ عَلَی الْمُشْرِكِینَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ»
۹. نبوّت، منصبی الهی است و خداوند افرادی را كه لایق این مقام می‌داند، برمی‌گزیند. «یَجْتَبِی إِلَیْهِ»
۱۰. خداوند انبیا را قبل از آنكه رهبر مردم شوند؛ برای بندگی خویش بر می‌گزیند. «اللهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ»
۱۱. انسان با اعمال خویش، زمینه دریافت الطاف الهی را فراهم می‌کند. «یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كانَت هِمَّتُهُ ما يَدخُلُ بَطنَهُ كانَت قيمَتُهُ مايَخرُجُ مِنهُ
هركس همّتش صرف چيزى شود كه وارد شكمش مى‌شود؛ ارزشش به اندازه همان چيزى است كه از شكمش بيرون مى آيد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۳۰
#شوری_13
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۴:
وَ مَا تَفَرَّقُوٓا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيَاً بَيْنَهُمْ وَ لَوْ لَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٍ مُسَمَّىً لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ
ترجمه:
[جامعه‌های دینی در طول تاریخ] گروه گروه نشدند، مگر پس از آنكه [نسبت به حقّانیّت دین به وسیله كتاب‌های آسمانی] آگاهی به سویشان آمد. [این پراكندگی و تفرقه به سبب] حسد و دشمنی میان خودشان بود و اگر از سوی پروردگارت فرمانی [بر مهلت یافتن‌شان] تا زمانی معیّن پیشی نگرفته بود، بی‌تردید میانشان [به نابودی] حكم شده بود و بی‌شک كسانی كه پس از آنها كتاب آسمانی [قرآن] را به میراث یافتند، نسبت به آن در تردیدی سخت هستند.
در این آیه یك بار «جاءَهُمُ الْعِلْمُ» آمده و یك بار «أُورِثُوا الْكِتابَ» یعنی با آنكه حقّ را می‌دانند و وارث كتاب آسمانی هستند، باز هم راه تفرقه می‌پیمایند.
شك، گذرگاه خوبی است ولی توقف گاه خوبی نیست. آن شكی كه به طور طبیعی پیدا شود و مقدّمه تحقیق و بررسی باشد ارزش دارد؛ ولی اگر شك برخاسته از لجاجت و سوء ظن و سبب ركود و بی‌اعتنایی شود، ضد ارزش است.
پیام آیه شریفه:
۱. با وجود سفارش پیامبران به وحدت، بازهم مردم اختلاف كردند. «لا تَتَفَرَّقُوا ... وَ ما تَفَرَّقُوا ...»
۲. بیشتر تفرقه‌هایی كه در دین پدید آمده، از جانب عالمان و دانشمندان است. «تَفَرَّقُوا ... مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ»
۳. سرچشمه اكثر تفرقه‌ها؛ حسادت، ظلم و فزون‌طلبی است. «وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا ... بَغْیاً بَیْنَهُمْ»
۴. دلیل مهلت‌های الهی، ربوبیّت اوست تا هر كس در سایه آزادی و فرصت، جوهره خود را نشان دهد. «سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ»
۵. مهلت دادن، یكی از سنّت‌های الهی است. «إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی»
۶. مهلت‌های الهی تا زمانی معیّن است. «إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی»
۷. شكی كه همراه با سوءظنّ باشد، شك مخرّب است. «لَفِی شَكٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَثُرَ في لَيلِهِ نَومُهُ فاتَهُ مِنَ العَمَلِ ما لا يَستَدرِكُهُ في يَومِهِ
هر كه در شب زیاد بخوابد؛ كارهايى از او فوت مى‌شود كه در روز جبران‌‌شان نتواند کرد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۲۷
#شوری_14
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۴:
وَ مَا تَفَرَّقُوٓا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيَاً بَيْنَهُمْ وَ لَوْ لَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٍ مُسَمَّىً لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ
ترجمه:
[جامعه‌های دینی در طول تاریخ] گروه گروه نشدند، مگر پس از آنكه [نسبت به حقّانیّت دین به وسیله كتاب‌های آسمانی] آگاهی به سویشان آمد. [این پراكندگی و تفرقه به سبب] حسد و دشمنی میان خودشان بود و اگر از سوی پروردگارت فرمانی [بر مهلت یافتن‌شان] تا زمانی معیّن پیشی نگرفته بود، بی‌تردید میانشان [به نابودی] حكم شده بود و بی‌شک كسانی كه پس از آنها كتاب آسمانی [قرآن] را به میراث یافتند، نسبت به آن در تردیدی سخت هستند.
در این آیه یك بار «جاءَهُمُ الْعِلْمُ» آمده و یك بار «أُورِثُوا الْكِتابَ» یعنی با آنكه حقّ را می‌دانند و وارث كتاب آسمانی هستند، باز هم راه تفرقه می‌پیمایند.
شك، گذرگاه خوبی است ولی توقف گاه خوبی نیست. آن شكی كه به طور طبیعی پیدا شود و مقدّمه تحقیق و بررسی باشد ارزش دارد؛ ولی اگر شك برخاسته از لجاجت و سوء ظن و سبب ركود و بی‌اعتنایی شود، ضد ارزش است.
پیام آیه شریفه:
۱. با وجود سفارش پیامبران به وحدت، بازهم مردم اختلاف كردند. «لا تَتَفَرَّقُوا ... وَ ما تَفَرَّقُوا ...»
۲. بیشتر تفرقه‌هایی كه در دین پدید آمده، از جانب عالمان و دانشمندان است. «تَفَرَّقُوا ... مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ»
۳. سرچشمه اكثر تفرقه‌ها؛ حسادت، ظلم و فزون‌طلبی است. «وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا ... بَغْیاً بَیْنَهُمْ»
۴. دلیل مهلت‌های الهی، ربوبیّت اوست تا هر كس در سایه آزادی و فرصت، جوهره خود را نشان دهد. «سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ»
۵. مهلت دادن، یكی از سنّت‌های الهی است. «إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی»
۶. مهلت‌های الهی تا زمانی معیّن است. «إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی»
۷. شكی كه همراه با سوءظنّ باشد، شك مخرّب است. «لَفِی شَكٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَثُرَ في لَيلِهِ نَومُهُ فاتَهُ مِنَ العَمَلِ ما لا يَستَدرِكُهُ في يَومِهِ
هر كه در شب زیاد بخوابد؛ كارهايى از او فوت مى‌شود كه در روز جبران‌‌شان نتواند کرد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۸۲۷
#شوری_14
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۵:
فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَمَآ أُمِرْتَ وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَآءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِمَآ أَنْزَلَ اللهُ مِنْ كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ لَنَآ أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ اللهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ
ترجمه:
آنها را [به سوی همان آیینی كه به تو وحی شده است] دعوت كن و همان‌گونه كه مأموری [بر این دعوت] استقامت كن و از خواسته‌های نامشروع آنها پیروی مكن و بگو به هر كتابی كه خدا نازل كرده ایمان آوردم و مأمورم كه در میان شما به عدالت رفتار كنم. خدا پروردگار ما و شماست. اعمال ما برای ما و اعمال شما برای شماست. دیگر میان ما و شما [پس از روشن شدن حقایق] هیچ حجتی نیست. خدا ما و شما را [در عرصه قیامت] جمع می‌كند و بازگشت [همه] به سوی اوست.
عدالت‌ورزی، حاصل یك سری باورها و اعتقادات است: شناخت راه حقّ و وصایای انبیای الهی، كنار زدن هوس‌ها، ایمان به حضور در دادگاه الهی و دریافت پاداش متناسب با عمل.
در این آیه، فرمان عدالت در كنار همه این باورها آمده است.
پیام آیه شریفه:
۱. در برابر تفرقه‌های برخاسته از فزون‌طلبی، باید در راه دین استوار بود. «فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ»
۲. تبلیغ دین همراه با مشكلاتی است كه باید تحمّل کرد. «فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ»
۳. استقامتی ارزشمند است كه بر اساس حقّ و وظیفه باشد، وگرنه حاصلی جز لجاجت ندارد. «وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ»
۴. آنچه كه مخالف فرمان خداست، پیروی از هوس‌های مردم است. «كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ»
۵. پیروی از هوس‌های مردم، آفتِ دعوت به راه حقّ است. «وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ»
۶. انبیای الهی باید به اصول دعوت خود پایبند باشند و در برابر خواسته‌های نامشروع مردم تسلیم نشوند. «قُلْ آمَنْتُ بِما ...»
۷. اسلام تمامی كتب آسمانی را می‌پذیرد. «آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللهُ مِنْ كِتابٍ»
۸. عدالت خواهی خواست همه ادیان الهی است. «لِأَعْدِلَ بَیْنَكُمُ»
۹. انبیا باید حاكم و با نفوذ باشند، تا بتوانند عدالت را در جامعه پیاده كنند. «لِأَعْدِلَ بَیْنَكُمُ»
۱۰. بیان مشتركات، بهترین زمینه دعوت است. «اللهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أسرَعَ فِى الجَوابِ لَم يُدرِكِ الصَّوابَ
هر كس در پاسخ دادن شتاب كند؛ از دادن پاسخِ درست درمانَد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۴۰
#شوری_15
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۵:
فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَمَآ أُمِرْتَ وَ لَا تَتَّبِعْ أَهْوَآءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِمَآ أَنْزَلَ اللهُ مِنْ كِتَابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمْ لَنَآ أَعْمَالُنَا وَ لَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمُ اللهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ
ترجمه:
آنها را [به سوی همان آیینی كه به تو وحی شده است] دعوت كن و همان‌گونه كه مأموری [بر این دعوت] استقامت كن و از خواسته‌های نامشروع آنها پیروی مكن و بگو به هر كتابی كه خدا نازل كرده ایمان آوردم و مأمورم كه در میان شما به عدالت رفتار كنم. خدا پروردگار ما و شماست. اعمال ما برای ما و اعمال شما برای شماست. دیگر میان ما و شما [پس از روشن شدن حقایق] هیچ حجتی نیست. خدا ما و شما را [در عرصه قیامت] جمع می‌كند و بازگشت [همه] به سوی اوست.
عدالت‌ورزی، حاصل یك سری باورها و اعتقادات است: شناخت راه حقّ و وصایای انبیای الهی، كنار زدن هوس‌ها، ایمان به حضور در دادگاه الهی و دریافت پاداش متناسب با عمل.
در این آیه، فرمان عدالت در كنار همه این باورها آمده است.
پیام آیه شریفه:
۱. در برابر تفرقه‌های برخاسته از فزون‌طلبی، باید در راه دین استوار بود. «فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ»
۲. تبلیغ دین همراه با مشكلاتی است كه باید تحمّل کرد. «فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ»
۳. استقامتی ارزشمند است كه بر اساس حقّ و وظیفه باشد، وگرنه حاصلی جز لجاجت ندارد. «وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ»
۴. آنچه كه مخالف فرمان خداست، پیروی از هوس‌های مردم است. «كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ»
۵. پیروی از هوس‌های مردم، آفتِ دعوت به راه حقّ است. «وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ»
۶. انبیای الهی باید به اصول دعوت خود پایبند باشند و در برابر خواسته‌های نامشروع مردم تسلیم نشوند. «قُلْ آمَنْتُ بِما ...»
۷. اسلام تمامی كتب آسمانی را می‌پذیرد. «آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللهُ مِنْ كِتابٍ»
۸. عدالت خواهی خواست همه ادیان الهی است. «لِأَعْدِلَ بَیْنَكُمُ»
۹. انبیا باید حاكم و با نفوذ باشند، تا بتوانند عدالت را در جامعه پیاده كنند. «لِأَعْدِلَ بَیْنَكُمُ»
۱۰. بیان مشتركات، بهترین زمینه دعوت است. «اللهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أسرَعَ فِى الجَوابِ لَم يُدرِكِ الصَّوابَ
هر كس در پاسخ دادن شتاب كند؛ از دادن پاسخِ درست درمانَد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۴۰
#شوری_15
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۶:
وَ الَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي اللهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه:
كسانی كه درباره خداوند، پس از آنكه دعوتش [از سوی مردم منصف، با تكیه بر عقل و فطرت] اجابت شده است؛ گفتگوی بی‌منطق می‌كنند؛ دلیل‌شان [بر ضد حقایق] نزد پروردگارشان باطل است و از سوی خداوند خشمی بر آنهاست و برای آنها عذابی سخت خواهد بود.
«مُحاجَّه» از «حج» به معنای قصد است و به آن نوع گفتگویی اطلاق می‌شود كه قصد گوینده اثبات یا ابطال چیزی باشد.
هنگامی كه راه روشنی برای شما ثابت شد؛ به خاطر شك و وسوسه از آن دست بر ندارید و هنگامی كه به كسی ایمان پیدا كردید؛ با شایعه او را رها نكنید. وقتی كه یك راه، رسم و یا عادت و سنّت نیكو و منطقی، در جامعه تثبیت شده است؛ آن را به جدل مكشید.
پیام آیه شریفه:
۱. بعد از آنكه از راه عقل و فطرت خدا را شناختید، مجادله نكنید. «یُحَاجُّونَ فِی اللهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجِیبَ لَهُ»
۲. شرك فاقد اعتبار است و مشركان منطقی ندارند. «حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ»
۳. تلاش برای ايجاد تردید در مؤمنان، موجب خشم و عذاب الهی است. «یُحَاجُّونَ ... عَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن ظَلَمَ العِبادَ كانَ اللهُ خَصمَهُ
هر كس به بندگان [خدا] ستم كند، خداوند دشمن اوست.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۳۷
#شوری_16
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۶:
وَ الَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي اللهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه:
كسانی كه درباره خداوند، پس از آنكه دعوتش [از سوی مردم منصف، با تكیه بر عقل و فطرت] اجابت شده است؛ گفتگوی بی‌منطق می‌كنند؛ دلیل‌شان [بر ضد حقایق] نزد پروردگارشان باطل است و از سوی خداوند خشمی بر آنهاست و برای آنها عذابی سخت خواهد بود.
«مُحاجَّه» از «حج» به معنای قصد است و به آن نوع گفتگویی اطلاق می‌شود كه قصد گوینده اثبات یا ابطال چیزی باشد.
هنگامی كه راه روشنی برای شما ثابت شد؛ به خاطر شك و وسوسه از آن دست بر ندارید و هنگامی كه به كسی ایمان پیدا كردید؛ با شایعه او را رها نكنید. وقتی كه یك راه، رسم و یا عادت و سنّت نیكو و منطقی، در جامعه تثبیت شده است؛ آن را به جدل مكشید.
پیام آیه شریفه:
۱. بعد از آنكه از راه عقل و فطرت خدا را شناختید، مجادله نكنید. «یُحَاجُّونَ فِی اللهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجِیبَ لَهُ»
۲. شرك فاقد اعتبار است و مشركان منطقی ندارند. «حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ»
۳. تلاش برای ايجاد تردید در مؤمنان، موجب خشم و عذاب الهی است. «یُحَاجُّونَ ... عَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن ظَلَمَ العِبادَ كانَ اللهُ خَصمَهُ
هر كس به بندگان [خدا] ستم كند، خداوند دشمن اوست.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۳۷
#شوری_16
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۷:
اللَّهُ الَّذِيٓ أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزَانَ وَ مَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ
ترجمه:
خداست كه به راستی كتاب و میزانِ [سنجش حق از باطل] را نازل كرد و تو چه می‌دانی، شاید قیامت نزدیك باشد.
یكی از نام‌های قیامت «السَّاعَةَ» است، زیرا ناگهانی و غیر مترقبه فرا می‌رسد.
پیام آیه شریفه:
۱. در قرآن كریم باطل راه ندارد. «أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ»
۲. قرآن حقیقتی بس والاست، كه برای سعادت ما آفریده شده است. «أَنْزَلَ الْكِتابَ»
۳. قرآن، میزان و وسیله‌ی تشخیص حقّ از باطل است. «الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِیزانَ»
۴. پیامبر اكرم نیز از زمان و ساعت قیامت بی خبر است. «وَ ما یُدْرِیكَ»
۵. به آرزوهای موهوم و طولانی كه موجب تأخیر توبه و عمل صالح است، گرفتار نشوید كه شاید قیامت نزدیك باشد. «لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن بَخِلَ عَلى نَفسِهِ كانَ عَلى غَيرِهِ أبخَلَ
هر كس بر خود بخيل باشد، بر ديگران بخيل‌تر است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۵
#شوری_17
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۷:
اللَّهُ الَّذِيٓ أَنْزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزَانَ وَ مَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ
ترجمه:
خداست كه به راستی كتاب و میزانِ [سنجش حق از باطل] را نازل كرد و تو چه می‌دانی، شاید قیامت نزدیك باشد.
یكی از نام‌های قیامت «السَّاعَةَ» است، زیرا ناگهانی و غیر مترقبه فرا می‌رسد.
پیام آیه شریفه:
۱. در قرآن كریم باطل راه ندارد. «أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ»
۲. قرآن حقیقتی بس والاست، كه برای سعادت ما آفریده شده است. «أَنْزَلَ الْكِتابَ»
۳. قرآن، میزان و وسیله‌ی تشخیص حقّ از باطل است. «الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِیزانَ»
۴. پیامبر اكرم نیز از زمان و ساعت قیامت بی خبر است. «وَ ما یُدْرِیكَ»
۵. به آرزوهای موهوم و طولانی كه موجب تأخیر توبه و عمل صالح است، گرفتار نشوید كه شاید قیامت نزدیك باشد. «لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن بَخِلَ عَلى نَفسِهِ كانَ عَلى غَيرِهِ أبخَلَ
هر كس بر خود بخيل باشد، بر ديگران بخيل‌تر است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۵
#شوری_17
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۱۸:
يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَآ إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
ترجمه:
كسانی كه به آن (قیامت) ایمان ندارند [از روی ریشخند] به آمدنش شتاب دارند و كسانی كه ایمان دارند، از آن بیمناكند و می‌دانند که بدون شک قیامت حق است. آگاه باشید! یقیناً كسانی كه درباره قیامت تردید می‌كنند، در گمراهی دوری هستند.
اگر افراد گم شده، نزدیك باشند امیدی به پیدا شدن و نجات‌شان هست؛ اما اگر دور باشند، پیداشدن‌شان سخت یا محال است. «لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ»
كفّار و مشركان همواره در برابر هشدارهای انبیا نسبت به قیامت شتاب زدگی داشتند و می‌گفتند: «مَتی هذَا الْوَعْدُ» زمان تحقق این وعده‌ها کی است؟ چرا عملی نمی‌شود؟
اگرچه در بسیاری كارها از عجله انتقاد شده است، لكن در مواردی نظیر اقامه نماز، دفن میّت، ازدواج در جوانی، پرداخت بدهی، توبه و پذیرایی از مهمان، عجله مورد سفارش است.
«یُمارُونَ» به معنای اصرار در تردید است و «مُشفِق» از «شفقت» به معنای هراس همراه با مراقبت است.
حقّ، صفتی است كه در قرآن برای امور مختلف آمده است:
خداوند. «ذلِكَ بِأَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ» (لقمان، ۳۰)
پیامبر. «أَرْسَلْناكَ بِالْحَقِّ» (بقره، ۱۱۹)
قرآن. «أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ» (شوری، ۱۸)
دعوت. «لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ» (رعد،۱۴)
معاد. «یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ» (آیه مورد بحث)
سنجش. «وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ» (اعراف، ۸)
پیام آیه شریفه:
۱. شتاب‌زدگی ما، در تدبیر الهی نقشی ندارد و نارواست. «یَسْتَعْجِلُ»
۲. بیان دو دیدگاه و مقایسه میان آنها، عامل رشد و انتخاب بهتر است. «لا یُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذِینَ آمَنُوا»
۳. ایمان باید بر اساس علم باشد. «وَ الَّذِینَ آمَنُوا ... یَعْلَمُونَ ...»
۴. ایمان به معاد سبب ایجاد خوف از آن می‌شود (زیرا قیامت محل بروز حوادث هولناك است.) «آمَنُوا مُشْفِقُونَ»
۵. علم، ایمان و خوف در كنار هم مفیدند، اگر یكی از آنها نباشد كارساز نیست (چنانچه ابلیس، بلعم باعورا و فرعون علم داشتند، امّا ایمان و خوف نداشتند.) «وَ الَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ»
۶. اصل شك در معاد، گمراهی است و ایجاد شك و اصرار بر آن در دیگران، گمراهی دور است. «ضَلالٍ بَعِیدٍ»
۷. توقف و تداوم در جدال، مورد انتقاد است. «یُمارُونَ فِی السَّاعَةِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَنكَفَ مِن أبَوَيهِ فَقَد خالَفَ الرُّشدَ
هر كه [از سَرِ خود بزرگ بينى] از پدر و مادرش روى بگردانَد، با رشد و كمال خود مخالفت كرده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۳
#شوری_18
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۱۸:
يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَآ إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ
ترجمه:
كسانی كه به آن (قیامت) ایمان ندارند [از روی ریشخند] به آمدنش شتاب دارند و كسانی كه ایمان دارند، از آن بیمناكند و می‌دانند که بدون شک قیامت حق است. آگاه باشید! یقیناً كسانی كه درباره قیامت تردید می‌كنند، در گمراهی دوری هستند.
اگر افراد گم شده، نزدیك باشند امیدی به پیدا شدن و نجات‌شان هست؛ اما اگر دور باشند، پیداشدن‌شان سخت یا محال است. «لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ»
كفّار و مشركان همواره در برابر هشدارهای انبیا نسبت به قیامت شتاب زدگی داشتند و می‌گفتند: «مَتی هذَا الْوَعْدُ» زمان تحقق این وعده‌ها کی است؟ چرا عملی نمی‌شود؟
اگرچه در بسیاری كارها از عجله انتقاد شده است، لكن در مواردی نظیر اقامه نماز، دفن میّت، ازدواج در جوانی، پرداخت بدهی، توبه و پذیرایی از مهمان، عجله مورد سفارش است.
«یُمارُونَ» به معنای اصرار در تردید است و «مُشفِق» از «شفقت» به معنای هراس همراه با مراقبت است.
حقّ، صفتی است كه در قرآن برای امور مختلف آمده است:
خداوند. «ذلِكَ بِأَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ» (لقمان، ۳۰)
پیامبر. «أَرْسَلْناكَ بِالْحَقِّ» (بقره، ۱۱۹)
قرآن. «أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ» (شوری، ۱۸)
دعوت. «لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ» (رعد،۱۴)
معاد. «یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ» (آیه مورد بحث)
سنجش. «وَ الْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ» (اعراف، ۸)
پیام آیه شریفه:
۱. شتاب‌زدگی ما، در تدبیر الهی نقشی ندارد و نارواست. «یَسْتَعْجِلُ»
۲. بیان دو دیدگاه و مقایسه میان آنها، عامل رشد و انتخاب بهتر است. «لا یُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذِینَ آمَنُوا»
۳. ایمان باید بر اساس علم باشد. «وَ الَّذِینَ آمَنُوا ... یَعْلَمُونَ ...»
۴. ایمان به معاد سبب ایجاد خوف از آن می‌شود (زیرا قیامت محل بروز حوادث هولناك است.) «آمَنُوا مُشْفِقُونَ»
۵. علم، ایمان و خوف در كنار هم مفیدند، اگر یكی از آنها نباشد كارساز نیست (چنانچه ابلیس، بلعم باعورا و فرعون علم داشتند، امّا ایمان و خوف نداشتند.) «وَ الَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ»
۶. اصل شك در معاد، گمراهی است و ایجاد شك و اصرار بر آن در دیگران، گمراهی دور است. «ضَلالٍ بَعِیدٍ»
۷. توقف و تداوم در جدال، مورد انتقاد است. «یُمارُونَ فِی السَّاعَةِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَنكَفَ مِن أبَوَيهِ فَقَد خالَفَ الرُّشدَ
هر كه [از سَرِ خود بزرگ بينى] از پدر و مادرش روى بگردانَد، با رشد و كمال خود مخالفت كرده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۳
#شوری_18
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیات ۲۰- ۱۹:
اللهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَآءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (١٩)
مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ (۲۰)
ترجمه:
خدا نسبت به بندگانش بسیار مهربان و نیكوكار است. هر كه را بخواهد روزی می‌بخشد و او نیرومند و توانای شكست‌ناپذیر است. (۱۹)
هر كس زراعت آخرت را بخواهد، بر زراعتش می‌افزاییم و هركس زراعت دنیا را بخواهد، اندكی از آن را به او می‌دهیم، ولی او را در آخرت هیچ نصیب و بهره‌ای نیست. (۲۰)
در معنای لطف، نرمی و دقّت نهفته است. خداوند لطیف است یعنی به دقایق امور احاطه دارد و هر كاری را به سهولت و آسانی انجام می‌دهد.
اراده آخرت نشانه‌ی: وسعت دید، دل كندن از دنیا، ایمان به وعده‌های الهی، رنگ بقا دادن به فانی‌ها و در یك جمله نشانه عقل و انتخاب احسن است.
در آیه بیستم، انسان به كشاورز تشبیه شده است.
عمل او به كشت،
نیّت او به بذر،
و دنیا و آخرت، به مزرعه و محل برداشت تشبیه شده است.
آخرت از دنیا مهم‌تر است زیرا:
الف. برای آخرت‌خواهان توسعه و رشد است. «نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ»
ب. آخرت‌خواهان از دنیا بهره كمی می‌برند، ولی دنیاخواهان هیچ بهره‌ای از آخرت ندارند. «ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ»
ج. آخرت‌خواهان به همه اهداف خود می‌رسند. «نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ» ولی دنیاخواهان تنها به گوشه‌ای از اهداف خود می‌رسند. «نُؤْتِهِ مِنْها»
پیام آیه شریفه:
۱. بر خلاف مخلوقات كه لطیف آنها قوی نیست و قوی آنها لطیف نیست؛ خداوند هم لطیف است هم قوی. «لَطِیفٌ ... الْقَوِیُ»
۲. خداوند هم قدرتمند است، هم شكست ناپذیر. «الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ»
۳. رزق الهی برخاسته از لطف خداست. «لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ»
۴. قدرت و لطف خداوند ضامن روزی‌رسانی به مردم است. «لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ ... وَ هُوَ الْقَوِیُ»
۵. انسان در انتخاب راه آزاد است. «مَنْ كانَ یُرِیدُ ... مَنْ كانَ یُرِیدُ ...»
۶. ارزش كار انسان وابسته به اهداف دور و نزدیك و نیّت اوست. «یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ ... یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا»
۷. همه داده‌ها از خداست. «نَزِدْ لَهُ ... نُؤْتِهِ مِنْها» و عطای خدا متناسب با نیّت و انتخاب انسان است. «مَنْ كانَ یُرِیدُ .... مَنْ كانَ یُرِیدُ...»
۸. نقش انسان فقط در انتخاب و تصمیم است، ولی میزان كامیابی مربوط به اراده خداوند است. «نَزِدْ لَهُ ... نُؤْتِهِ مِنْها»
۹. هدف قرار دادن دنیا، سبب محرومیّت كامل از آخرت است. «یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْيَا ... ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَنكَفَ مِن أبَوَيهِ فَقَد خالَفَ الرُّشدَ
هر كه [از سَرِ خود بزرگ بينى] از پدر و مادرش روى بگردانَد، با رشد و كمال خويش مخالفت كرده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۳
#شوری_20_19
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیات ۲۰- ۱۹:
اللهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَآءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (١٩)
مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ (۲۰)
ترجمه:
خدا نسبت به بندگانش بسیار مهربان و نیكوكار است. هر كه را بخواهد روزی می‌بخشد و او نیرومند و توانای شكست‌ناپذیر است. (۱۹)
هر كس زراعت آخرت را بخواهد، بر زراعتش می‌افزاییم و هركس زراعت دنیا را بخواهد، اندكی از آن را به او می‌دهیم، ولی او را در آخرت هیچ نصیب و بهره‌ای نیست. (۲۰)
در معنای لطف، نرمی و دقّت نهفته است. خداوند لطیف است یعنی به دقایق امور احاطه دارد و هر كاری را به سهولت و آسانی انجام می‌دهد.
اراده آخرت نشانه‌ی: وسعت دید، دل كندن از دنیا، ایمان به وعده‌های الهی، رنگ بقا دادن به فانی‌ها و در یك جمله نشانه عقل و انتخاب احسن است.
در آیه بیستم، انسان به كشاورز تشبیه شده است.
عمل او به كشت،
نیّت او به بذر،
و دنیا و آخرت، به مزرعه و محل برداشت تشبیه شده است.
آخرت از دنیا مهم‌تر است زیرا:
الف. برای آخرت‌خواهان توسعه و رشد است. «نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ»
ب. آخرت‌خواهان از دنیا بهره كمی می‌برند، ولی دنیاخواهان هیچ بهره‌ای از آخرت ندارند. «ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ»
ج. آخرت‌خواهان به همه اهداف خود می‌رسند. «نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ» ولی دنیاخواهان تنها به گوشه‌ای از اهداف خود می‌رسند. «نُؤْتِهِ مِنْها»
پیام آیه شریفه:
۱. بر خلاف مخلوقات كه لطیف آنها قوی نیست و قوی آنها لطیف نیست؛ خداوند هم لطیف است هم قوی. «لَطِیفٌ ... الْقَوِیُ»
۲. خداوند هم قدرتمند است، هم شكست ناپذیر. «الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ»
۳. رزق الهی برخاسته از لطف خداست. «لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ»
۴. قدرت و لطف خداوند ضامن روزی‌رسانی به مردم است. «لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ ... وَ هُوَ الْقَوِیُ»
۵. انسان در انتخاب راه آزاد است. «مَنْ كانَ یُرِیدُ ... مَنْ كانَ یُرِیدُ ...»
۶. ارزش كار انسان وابسته به اهداف دور و نزدیك و نیّت اوست. «یُرِیدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ ... یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیا»
۷. همه داده‌ها از خداست. «نَزِدْ لَهُ ... نُؤْتِهِ مِنْها» و عطای خدا متناسب با نیّت و انتخاب انسان است. «مَنْ كانَ یُرِیدُ .... مَنْ كانَ یُرِیدُ...»
۸. نقش انسان فقط در انتخاب و تصمیم است، ولی میزان كامیابی مربوط به اراده خداوند است. «نَزِدْ لَهُ ... نُؤْتِهِ مِنْها»
۹. هدف قرار دادن دنیا، سبب محرومیّت كامل از آخرت است. «یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْيَا ... ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ استَنكَفَ مِن أبَوَيهِ فَقَد خالَفَ الرُّشدَ
هر كه [از سَرِ خود بزرگ بينى] از پدر و مادرش روى بگردانَد، با رشد و كمال خويش مخالفت كرده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۶۲۳
#شوری_20_19
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۱:
أَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللهُ وَ لَوْ لَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه:
آیا مشركان و كافران معبودانی دارند كه بی‌اذن خدا آیینی را برای آنها پایه‌گذاری كرده‌اند؟ [در صورتی كه پایه‌گذاری آیین؛ حق ویژه خداست و كسی را نرسد كه از نزد خود آیینی وضع کند.] اگر فرمان قاطعانه خدا بر مهلت یافتن‌شان نبود، حتما میان آنها [به نابودی] حكم می‌شد و بی‌تردید برای ستمكاران عذابی دردناك خواهد بود.
مولا امیرالمؤمنین حضرت امام علی علیه السلام به فرزندش میفرماید: «لَو كانَ لِرَبِّكَ شَریك لَأتَتكَ رُسُلَهُ» (نهج‌البلاغه، نامه ۳۱) اگر پروردگارت شریكی می‌داشت؛ پیامبرانی از جانب او نزد تو می‌آمدند. این آیه همان معنا را میفرماید: آیا شریكانی كه برای خدا می‌پندارید، مكتب و آیینی به شما عرضه كرده‌اند؟
حضرت امام زین العابدین علیه السلام درباره‌ی مهلت‌های الهی میفرماید: «كَانَ جَزائی مِنكَ فی اَوَّلِ ما عَصَیتُكَ النَّار» (صحیفه سجّادیه، دعای شانزدهم) خدایا كیفر من در اولین معصیت دوزخ بود (ولی تو به من مهلت دادی.)
پیام آیه شریفه:
۱. انسان نیازمند قانون است و این نیاز را خدا می‌تواند برآورده کند، نه دیگران. «أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ»
۲. شریعت برحقّ، فقط با اذن الهی محقق می‌شود و بدون اذن او هیچ چیز جنبه شرعی و الهی ندارد. «ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللهُ»
۳. بدعت در دین و تشریع قوانین خارج از اذن خدا؛ شرك به اوست. «شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللهُ»
۴. سنّت قطعی خداوند آن است كه همه‌ی مردم مهلتی برای نشان دادن جوهره خود داشته باشند. «وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ»
۵. مهلت دادن به منحرفان، یك لطف الهی است؛ تا شاید به فكر توبه یا ایمان بیفتند و اگر این لطف نبود، انسان با اولین گناه خود به كیفر نابودی می‌رسید. «لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ»
۶. شرك ظلم است و مشرك ظالم. «أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ ... إِنَّ الظَّالِمِینَ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَثُرَ فِكرُهُ فِى المَعاصي دَعَتهُ إلَيهَا
هر كس زیاد به گناهان بينديشد، گناهان او را به سوى خود مى كشانند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۶۱
#شوری_21
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۱:
أَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللهُ وَ لَوْ لَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه:
آیا مشركان و كافران معبودانی دارند كه بی‌اذن خدا آیینی را برای آنها پایه‌گذاری كرده‌اند؟ [در صورتی كه پایه‌گذاری آیین؛ حق ویژه خداست و كسی را نرسد كه از نزد خود آیینی وضع کند.] اگر فرمان قاطعانه خدا بر مهلت یافتن‌شان نبود، حتما میان آنها [به نابودی] حكم می‌شد و بی‌تردید برای ستمكاران عذابی دردناك خواهد بود.
مولا امیرالمؤمنین حضرت امام علی علیه السلام به فرزندش میفرماید: «لَو كانَ لِرَبِّكَ شَریك لَأتَتكَ رُسُلَهُ» (نهج‌البلاغه، نامه ۳۱) اگر پروردگارت شریكی می‌داشت؛ پیامبرانی از جانب او نزد تو می‌آمدند. این آیه همان معنا را میفرماید: آیا شریكانی كه برای خدا می‌پندارید، مكتب و آیینی به شما عرضه كرده‌اند؟
حضرت امام زین العابدین علیه السلام درباره‌ی مهلت‌های الهی میفرماید: «كَانَ جَزائی مِنكَ فی اَوَّلِ ما عَصَیتُكَ النَّار» (صحیفه سجّادیه، دعای شانزدهم) خدایا كیفر من در اولین معصیت دوزخ بود (ولی تو به من مهلت دادی.)
پیام آیه شریفه:
۱. انسان نیازمند قانون است و این نیاز را خدا می‌تواند برآورده کند، نه دیگران. «أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ»
۲. شریعت برحقّ، فقط با اذن الهی محقق می‌شود و بدون اذن او هیچ چیز جنبه شرعی و الهی ندارد. «ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللهُ»
۳. بدعت در دین و تشریع قوانین خارج از اذن خدا؛ شرك به اوست. «شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ ما لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللهُ»
۴. سنّت قطعی خداوند آن است كه همه‌ی مردم مهلتی برای نشان دادن جوهره خود داشته باشند. «وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ»
۵. مهلت دادن به منحرفان، یك لطف الهی است؛ تا شاید به فكر توبه یا ایمان بیفتند و اگر این لطف نبود، انسان با اولین گناه خود به كیفر نابودی می‌رسید. «لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ»
۶. شرك ظلم است و مشرك ظالم. «أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ ... إِنَّ الظَّالِمِینَ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَثُرَ فِكرُهُ فِى المَعاصي دَعَتهُ إلَيهَا
هر كس زیاد به گناهان بينديشد، گناهان او را به سوى خود مى كشانند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۶۱
#شوری_21
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۲:
تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ مَا يَشَآءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ
ترجمه:
[در قیامت] ستمكاران را می‌بینی كه از اعمالی كه [در دنیا] مرتکب شده‌اند، سخت بیمناكند و همان را كه مرتكب شده‌اند، بر آنها فرود می‌آید و (اما)كسانی كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، در باغ‌های سرسبز بهشت‌اند. آنها هر چه را بخواهند نزد پروردگارشان فراهم است. این همان فضل بزرگ است.
«رَوْضَه» به محلی گفته می‌شود كه دارای آب و درخت فراوان باشد.
پیام آیه شریفه:
۱. عملكرد بد انسان، ارمغانی جز دوزخ ندارد. «مُشْفِقِینَ مِمَّا كَسَبُوا»
۲. ترس از عذاب در روز قیامت، هیچ فایده‌ای ندارد. «مُشْفِقِینَ ... وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ»
3- در بهشت، لذات مادی و معنوی همراه یكدیگرند. «رَوْضاتِ ... عِنْدَ رَبِّهِمْ»
۴. محرومیّت‌های دنیوی و اجتناب از محرمات؛ روزی جبران می‌شود. «ما یَشاؤُنَ» (تمام خواسته‌های مادّی و معنوی مؤمنان در بهشت فراهم است.)
۵. با اینكه بهشتیان اهل ایمان و كارهای نیكو هستند، لكن آن همه نعمت‌ها به خاطر فضل الهی است؛ نه سزای كارشان. «الْفَضْلُ الْكَبِیرُ»
۶. از خدای كبیر جز فضل كبیر انتظاری نیست. «هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أظهَرَ فَقرَهُ أذَلَّ قَدرَهُ
هر كس فقرش را آشكار كند، ارزش خود را فرو كاسته است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۵۵
#شوری_22
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۲:
تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَ هُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ مَا يَشَآءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ
ترجمه:
[در قیامت] ستمكاران را می‌بینی كه از اعمالی كه [در دنیا] مرتکب شده‌اند، سخت بیمناكند و همان را كه مرتكب شده‌اند، بر آنها فرود می‌آید و (اما)كسانی كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، در باغ‌های سرسبز بهشت‌اند. آنها هر چه را بخواهند نزد پروردگارشان فراهم است. این همان فضل بزرگ است.
«رَوْضَه» به محلی گفته می‌شود كه دارای آب و درخت فراوان باشد.
پیام آیه شریفه:
۱. عملكرد بد انسان، ارمغانی جز دوزخ ندارد. «مُشْفِقِینَ مِمَّا كَسَبُوا»
۲. ترس از عذاب در روز قیامت، هیچ فایده‌ای ندارد. «مُشْفِقِینَ ... وَ هُوَ واقِعٌ بِهِمْ»
3- در بهشت، لذات مادی و معنوی همراه یكدیگرند. «رَوْضاتِ ... عِنْدَ رَبِّهِمْ»
۴. محرومیّت‌های دنیوی و اجتناب از محرمات؛ روزی جبران می‌شود. «ما یَشاؤُنَ» (تمام خواسته‌های مادّی و معنوی مؤمنان در بهشت فراهم است.)
۵. با اینكه بهشتیان اهل ایمان و كارهای نیكو هستند، لكن آن همه نعمت‌ها به خاطر فضل الهی است؛ نه سزای كارشان. «الْفَضْلُ الْكَبِیرُ»
۶. از خدای كبیر جز فضل كبیر انتظاری نیست. «هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِیرُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أظهَرَ فَقرَهُ أذَلَّ قَدرَهُ
هر كس فقرش را آشكار كند، ارزش خود را فرو كاسته است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۵۵
#شوری_22
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت اول)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند،] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی كند، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. بی‌تردید خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
در آیه قبل خواندیم كه پاداش مؤمنان نیكوكار، باغ‌های بهشتی و رسیدن به تمام خواسته‌ها و فضل بزرگ پروردگار است. در این آیه سخن از پاداش كسی است كه با هدایت خود صدها میلیون نفر را به این باغ‌ها و خواسته‌ها رسانده است، یعنی پیامبر اسلام صلوات اللهِ و سلامُهُ علیه
اگر هدیه دادن یك شاخه گل، تشكّر و پاداش لازم دارد، نجات بشریّت چه پاداشی خواهد داشت؟
با نگاهی به قرآن کریم می‌بینیم كه شعار تمام انبیا این بوده است كه ما جز از پروردگارمان پاداشی نمی‌خواهیم. در سوره شعراء، از آیه ۱۰۹ تا آیه ۱۲۷، سخن حضرت نوح، هود، صالح، لوط و شعیب علیهم السلام و در سوره سبأ آیه ۴۷، سخن پیامبر اسلام چنین است: مزد و پاداش من فقط بر عهده خداوند است. «إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی اللهِ»
البتّه شكی نیست كه مراد انبیا این بود كه ما پاداش مادی نمی‌خواهیم، بلکه اطاعت كردن و هدایت شدن شما را می‌خواهیم، زیرا همه آنها پس از آنكه در سوره شعراء درخواست مزد را منتفی دانستند، به مردم سفارش تقوا و اطاعت از خداوند می‌كردند. «فَاتَّقُوا اللهَ وَ أَطِیعُونِ» پس انبیا پاداش مادی نمی‌خواهند، ولی مزد معنوی و هدایت مردم را خواهانند كه این مزد، در واقع به نفع خود مردم است، نظیر اینكه استادی به شاگردش بگوید من از تو مزدی نمی‌خواهم و پاداش من فقط یك چیز است و آن اینكه تو درس بخوانی كه در واقع این پاداش برای شاگرد است.
مزد رسالت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله چیست؟ پیامبر اسلام نیز از مردم درخواست مزد مادی نداشت، ولی چندین مرتبه از طرف خداوند با كلمه «قُلْ» مأمور شد تا مزد معنوی را كه به نفع خود مردم است، از مردم تقاضا كند. «قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ» (سبأ، ۴۷)
این مزد معنوی نیز در دو تعبیر آمده است:
یك بار میفرماید: من هیچ مزدی نمی‌خواهم جز آنكه هر كه خواست راه خدا را انتخاب كند «إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلی رَبِّهِ سَبِیلَاً» (فرقان، ۵۷) و یك بار در آیه مورد بحث میفرماید: «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی» بنابراین مزد رسالت دو چیز است: یكی انتخاب راه خدا، دوم دوستی اهل‌بیت علیهم السلام.
جالب آنكه در هر دو تعبیر كلمه «إِلَّا» مطرح شده است، یعنی مزد من فقط همین است.
با كمی تأمل می‌فهمیم كه باید راه خدا و مودّت اهل بیت یكی باشد، زیرا اگر دو تا باشد، تناقض است. به عنوان مثال نمی‌توان گفت: من فقط تابستان‌ها مطالعه می‌كنم و بار دیگر گفت: من فقط زمستان‌ها مطالعه می‌كنم. محصور باید یك چیز باشد.
پیامبر اسلام از طرف خداوند یك بار مأمور می‌شود كه به مردم بگوید: مزد من فقط انتخاب راه خداست و بار دیگر مأمور می‌شود كه بگوید: مزد من فقط دوستی اهل‌بیت است. در واقع این دو درخواست باید یكی باشد، یعنی راه خدا همان مودّت قربی است.
از سویی مودّت با دو چیز ملازم است: یكی شناخت و معرفت، زیرا تا انسان كسی را نشناسد نمی‌تواند به او عشق بورزد. دوم اطاعت، زیرا مودّت بدون اطاعت نوعی تظاهر و ریاكاری و دروغ و تملّق است. پس كسانی كه دستورات خود را از غیر اهل بیت پیامبر علیهم السلام می‌گیرند، راه خدا را پیش نگرفته‌اند. این از دیدگاه قرآن.
امّا از نظر عقل، پاداش باید همسنگ و هموزن عمل باشد. رسالت، بجز امامت كه ادامه آن است هم وزنی ندارد، مزد رسالت ادامه هدایت است، مزد یك معصوم، سپردن كار به معصوم دیگر است. مزد عادل آن است كه زحمات او را به عادل دیگر بسپاریم.
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن جالَسَ الجُهّالَ فَليَستَعِدَّ لِلقيلِ وَ القالِ
آن كه با نادانان همنشينى مى كند، آماده‌ی بگو مگوی سخن‌هاى بى پايه باشد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۰۵
#شوری_23
قسمت اول
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت اول)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند،] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی كند، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. بی‌تردید خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
در آیه قبل خواندیم كه پاداش مؤمنان نیكوكار، باغ‌های بهشتی و رسیدن به تمام خواسته‌ها و فضل بزرگ پروردگار است. در این آیه سخن از پاداش كسی است كه با هدایت خود صدها میلیون نفر را به این باغ‌ها و خواسته‌ها رسانده است، یعنی پیامبر اسلام صلوات اللهِ و سلامُهُ علیه
اگر هدیه دادن یك شاخه گل، تشكّر و پاداش لازم دارد، نجات بشریّت چه پاداشی خواهد داشت؟
با نگاهی به قرآن کریم می‌بینیم كه شعار تمام انبیا این بوده است كه ما جز از پروردگارمان پاداشی نمی‌خواهیم. در سوره شعراء، از آیه ۱۰۹ تا آیه ۱۲۷، سخن حضرت نوح، هود، صالح، لوط و شعیب علیهم السلام و در سوره سبأ آیه ۴۷، سخن پیامبر اسلام چنین است: مزد و پاداش من فقط بر عهده خداوند است. «إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی اللهِ»
البتّه شكی نیست كه مراد انبیا این بود كه ما پاداش مادی نمی‌خواهیم، بلکه اطاعت كردن و هدایت شدن شما را می‌خواهیم، زیرا همه آنها پس از آنكه در سوره شعراء درخواست مزد را منتفی دانستند، به مردم سفارش تقوا و اطاعت از خداوند می‌كردند. «فَاتَّقُوا اللهَ وَ أَطِیعُونِ» پس انبیا پاداش مادی نمی‌خواهند، ولی مزد معنوی و هدایت مردم را خواهانند كه این مزد، در واقع به نفع خود مردم است، نظیر اینكه استادی به شاگردش بگوید من از تو مزدی نمی‌خواهم و پاداش من فقط یك چیز است و آن اینكه تو درس بخوانی كه در واقع این پاداش برای شاگرد است.
مزد رسالت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله چیست؟ پیامبر اسلام نیز از مردم درخواست مزد مادی نداشت، ولی چندین مرتبه از طرف خداوند با كلمه «قُلْ» مأمور شد تا مزد معنوی را كه به نفع خود مردم است، از مردم تقاضا كند. «قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ» (سبأ، ۴۷)
این مزد معنوی نیز در دو تعبیر آمده است:
یك بار میفرماید: من هیچ مزدی نمی‌خواهم جز آنكه هر كه خواست راه خدا را انتخاب كند «إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلی رَبِّهِ سَبِیلَاً» (فرقان، ۵۷) و یك بار در آیه مورد بحث میفرماید: «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی» بنابراین مزد رسالت دو چیز است: یكی انتخاب راه خدا، دوم دوستی اهل‌بیت علیهم السلام.
جالب آنكه در هر دو تعبیر كلمه «إِلَّا» مطرح شده است، یعنی مزد من فقط همین است.
با كمی تأمل می‌فهمیم كه باید راه خدا و مودّت اهل بیت یكی باشد، زیرا اگر دو تا باشد، تناقض است. به عنوان مثال نمی‌توان گفت: من فقط تابستان‌ها مطالعه می‌كنم و بار دیگر گفت: من فقط زمستان‌ها مطالعه می‌كنم. محصور باید یك چیز باشد.
پیامبر اسلام از طرف خداوند یك بار مأمور می‌شود كه به مردم بگوید: مزد من فقط انتخاب راه خداست و بار دیگر مأمور می‌شود كه بگوید: مزد من فقط دوستی اهل‌بیت است. در واقع این دو درخواست باید یكی باشد، یعنی راه خدا همان مودّت قربی است.
از سویی مودّت با دو چیز ملازم است: یكی شناخت و معرفت، زیرا تا انسان كسی را نشناسد نمی‌تواند به او عشق بورزد. دوم اطاعت، زیرا مودّت بدون اطاعت نوعی تظاهر و ریاكاری و دروغ و تملّق است. پس كسانی كه دستورات خود را از غیر اهل بیت پیامبر علیهم السلام می‌گیرند، راه خدا را پیش نگرفته‌اند. این از دیدگاه قرآن.
امّا از نظر عقل، پاداش باید همسنگ و هموزن عمل باشد. رسالت، بجز امامت كه ادامه آن است هم وزنی ندارد، مزد رسالت ادامه هدایت است، مزد یك معصوم، سپردن كار به معصوم دیگر است. مزد عادل آن است كه زحمات او را به عادل دیگر بسپاریم.
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن جالَسَ الجُهّالَ فَليَستَعِدَّ لِلقيلِ وَ القالِ
آن كه با نادانان همنشينى مى كند، آماده‌ی بگو مگوی سخن‌هاى بى پايه باشد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۰۵
#شوری_23
قسمت اول
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
﷽
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت دوم)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی انجام دهد، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. به یقین خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
عقل می‌گوید: تا لطف هست باید تشكّر نیز باشد و اگر امروز لطف پیامبر شامل حال ما شده و ما به اسلام هدایت شده‌ایم، باید مزد رسالتش را بپردازیم و اگر مزد رسالت مودّت قربی است، امروز هم باید قُربایی باشد تا نسبت به او مودّت و اطاعت داشته باشیم. آری، امروز باید نسبت به حضرت مهدی علیه السلام مودّت داشته و نسبت به او مطیع باشیم. مگر می‌شود بگوییم مسلمانان صدر اسلام مأمور بودند مزد رسالت را بپردازند و نسبت به قربی مودّت داشته باشند، ولی مسلمانان امروز یا این وظیفه را ندارند، یا قربایی نیست تا به او مودّت بورزند و مزد رسالت را بپردازند!
البتّه مودّت حضرت مهدی علیه السلام در زمان غیبت، عمل به پیام‌های او و رفتن در راه كسانی است كه ما را به آنها سپرده است، یعنی فقهای عادل و بی هوا و هوس.
عقل انسان از اینكه مودّت قربی، پاداش پیامبری قرار گرفته است كه صدها میلیون نفر را به هدایت، سعادت و فضل كبیر الهی رسانده است و می‌فهمد كه قربی و كسانی كه مورد مودّت هستند، برترین افراد بشر و معصوم‌اند و هرگز مودّت گنهكار پاداش پیامبر معصوم قرار نمی‌گیرد.
نمی‌توان باور كرد كه در طول تاریخ، مودّت افرادی گنهكار بر مسلمانان جهان واجب باشد و هیچ فرقه‌ای از مسلمانان (غیر از شیعه) رهبران خود را معصوم نمی‌داند و تاكنون هیچ فرد یا گروهی نه برای امامان معصوم گناهی نقل كرده است، نه برای آن بزرگواران استادی نام برده است.
عقل می‌گوید: گذاشتن دست بشر در دست غیر معصوم، نه تنها ظلم به انسانیّت، بلكه ظلم به تمام هستی است، زیرا هستی برای انسان آفریده شده است (تمام آیات «خَلَقَ لَكُمْ»، «سَخَّرَ لَكُمُ» و «مَتاعَاً لَكُمْ» نشانه‌ی آن است كه هستی برای انسان است) و انسان برای تكامل واقعی و معنوی و خدایی شدن خلق شده است و آیا سپردن این انسان با آن اهداف والا به رهبران غیر معصوم، ظلم به او و ظلم به هستی نیست؟
اگر در روایات، امام معصوم و ولایت او زیر بنا، پایه و اساس دین شناخته شده است(بُنِیَ الاِسلَامُ عَلَی خَمس ... الوِلایَةِ) و اگر حضرت علی علیه السلام تقسیم كننده مردم میان بهشت و دوزخ معرّفی شده است «قَسیمُ الجَنَّةِ وَ النَّارِ» و اگر نماز بی ولایت ائمه اطهار علیهم السلام پذیرفته نمی‌شود و اگر مودّت اهل بیت حسنه است و اگر زیارت و توسّل به آنها سفارش شده است؛ همه به خاطر همان جوهر كیمیایی مودّت است.
زمخشری و فخررازی كه از بزرگان اهل سنّت هستند، آورده‌اند كه رسول‌خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ شَهیدَاً» هر كس با دوستی آل‌محمّد از دنیا برود، شهید است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ تَائِبَاً» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، توبه‌كننده است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ مُستَكمِلَ الاِیمَان» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، با ایمان كامل از دنیا رفته است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ عَلَی السَّنَةِ وَ الجَمَاعَةِ» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، طبق سنّت و سیره پیامبر از دنیا رفته است.
حال این سؤال پیش می‌آید كه آیا مودّت بدون اطاعت، می‌تواند هم وزنِ شهادت، مغفرت و ایمان كامل قرار گیرد؟
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن رَقى دَرَجاتِ الهِمَمِ عَظَّمَتهُ الأُمَمُ
هر كس از نردبان همّت بالا رود، مردمان او را بزرگ مى دارند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۲۶
#شوری_23
قسمت دوم
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت دوم)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی انجام دهد، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. به یقین خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
عقل می‌گوید: تا لطف هست باید تشكّر نیز باشد و اگر امروز لطف پیامبر شامل حال ما شده و ما به اسلام هدایت شده‌ایم، باید مزد رسالتش را بپردازیم و اگر مزد رسالت مودّت قربی است، امروز هم باید قُربایی باشد تا نسبت به او مودّت و اطاعت داشته باشیم. آری، امروز باید نسبت به حضرت مهدی علیه السلام مودّت داشته و نسبت به او مطیع باشیم. مگر می‌شود بگوییم مسلمانان صدر اسلام مأمور بودند مزد رسالت را بپردازند و نسبت به قربی مودّت داشته باشند، ولی مسلمانان امروز یا این وظیفه را ندارند، یا قربایی نیست تا به او مودّت بورزند و مزد رسالت را بپردازند!
البتّه مودّت حضرت مهدی علیه السلام در زمان غیبت، عمل به پیام‌های او و رفتن در راه كسانی است كه ما را به آنها سپرده است، یعنی فقهای عادل و بی هوا و هوس.
عقل انسان از اینكه مودّت قربی، پاداش پیامبری قرار گرفته است كه صدها میلیون نفر را به هدایت، سعادت و فضل كبیر الهی رسانده است و می‌فهمد كه قربی و كسانی كه مورد مودّت هستند، برترین افراد بشر و معصوم‌اند و هرگز مودّت گنهكار پاداش پیامبر معصوم قرار نمی‌گیرد.
نمی‌توان باور كرد كه در طول تاریخ، مودّت افرادی گنهكار بر مسلمانان جهان واجب باشد و هیچ فرقه‌ای از مسلمانان (غیر از شیعه) رهبران خود را معصوم نمی‌داند و تاكنون هیچ فرد یا گروهی نه برای امامان معصوم گناهی نقل كرده است، نه برای آن بزرگواران استادی نام برده است.
عقل می‌گوید: گذاشتن دست بشر در دست غیر معصوم، نه تنها ظلم به انسانیّت، بلكه ظلم به تمام هستی است، زیرا هستی برای انسان آفریده شده است (تمام آیات «خَلَقَ لَكُمْ»، «سَخَّرَ لَكُمُ» و «مَتاعَاً لَكُمْ» نشانه‌ی آن است كه هستی برای انسان است) و انسان برای تكامل واقعی و معنوی و خدایی شدن خلق شده است و آیا سپردن این انسان با آن اهداف والا به رهبران غیر معصوم، ظلم به او و ظلم به هستی نیست؟
اگر در روایات، امام معصوم و ولایت او زیر بنا، پایه و اساس دین شناخته شده است(بُنِیَ الاِسلَامُ عَلَی خَمس ... الوِلایَةِ) و اگر حضرت علی علیه السلام تقسیم كننده مردم میان بهشت و دوزخ معرّفی شده است «قَسیمُ الجَنَّةِ وَ النَّارِ» و اگر نماز بی ولایت ائمه اطهار علیهم السلام پذیرفته نمی‌شود و اگر مودّت اهل بیت حسنه است و اگر زیارت و توسّل به آنها سفارش شده است؛ همه به خاطر همان جوهر كیمیایی مودّت است.
زمخشری و فخررازی كه از بزرگان اهل سنّت هستند، آورده‌اند كه رسول‌خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ شَهیدَاً» هر كس با دوستی آل‌محمّد از دنیا برود، شهید است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ تَائِبَاً» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، توبه‌كننده است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ مُستَكمِلَ الاِیمَان» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، با ایمان كامل از دنیا رفته است.
«مَن مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّد مَاتَ عَلَی السَّنَةِ وَ الجَمَاعَةِ» هر كه با دوستی آل محمّد از دنیا برود، طبق سنّت و سیره پیامبر از دنیا رفته است.
حال این سؤال پیش می‌آید كه آیا مودّت بدون اطاعت، می‌تواند هم وزنِ شهادت، مغفرت و ایمان كامل قرار گیرد؟
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن رَقى دَرَجاتِ الهِمَمِ عَظَّمَتهُ الأُمَمُ
هر كس از نردبان همّت بالا رود، مردمان او را بزرگ مى دارند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۲۶
#شوری_23
قسمت دوم
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت سوم)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی انجام دهد، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. به یقین خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
در تفاسیر ذیل این آیه، حدیثی از رسول اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه:
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد جَاءَ یَومَ القِیَامَةِ مَكتُوب بَینَ عَینَیهِ آیَس مِن رَحمَةِ اللهِ» آگاه باشید، هركه با كینه و بغض آل محمّد بمیرد، روز قیامت می‌آید در حالی كه میان دو چشم او نوشته شده: او از رحمت خداوند مأیوس و محروم است.
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد مَاتَ كَافِراً» آگاه باشید، هر كه با بغض آل‌محمّد بمیرد، كافر مرده است.
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد لَم یَشُم رَائِحةِ الجَنَّةِ» هر كه با بغض آل‌محمّد بمیرد، بوی بهشت را استشمام نمی‌كند.
همین كه آیه مودّت نازل شد، از پیامبر اكرم پرسیدند:
قربی چه كسانی هستند كه مودّت آنها بر ما واجب است؟
حضرت فرمودند: علیّ و فاطمه و فرزندانش، سپس حضرت فرمودند:
«فَاطِمَةُ بِضعَةُ مِنِّی یُؤذِینِی مَا یُؤذِیهَا» فاطمه پاره تن من است هر كس او را اذیّت كند مرا اذیّت كرده است و كیفر كسانی كه رسول خدا را اذیّت كنند، در قرآن چنین آمده است:
«إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذابَاً مُهِینَاً» (احزاب، ۵۷)
حضرت امام حسن علیه السلام در ذیل جمله‌ی «وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْنَاً» فرمودند: «اِقتِرافُ الحَسَنَةِ مَوَدَتَنَا اَهلُ البَیتِ» كسب نیكی، مودّت ما اهل بیت است.
پیام آیه شریفه:
۱. بشارت خداوند بس بزرگ و عظیم است. «رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ ... ما یَشاؤُنَ ... الْفَضْلُ الْكَبِیرُ ... ذلِكَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ»
۲. نشانه بنده خدا؛ ایمان و عمل صالح است. «عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
۳. رمز دریافت آن همه نعمت و بشارت، بندگی خدا، ایمان و نیكوكاری است. «عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا ...»
۴. مودت قربی، مصداق روشن ایمان و عمل صالح است. «یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ ... إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۵. درخواست مزد از زبان خود سنگین است، لذا پیامبر مأمور می‌شود از طرف خداوند مزد خود را به مردم اعلام كند. «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ ...»
۶. مودّت بدون معرفت امكان ندارد. (پس مزد رسالت، قبل از هر چیز شناخت اهل بیت پیامبر است، سپس مودّت آنها) «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۷. مودّت بدون اطاعت، ریا و تملّق است. (پس مودّت قربی یعنی اطاعت از آنها) «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۸. قربی معصومند، زیرا مودّت گناهكار نمی‌تواند مزد رسالت قرار گیرد. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۹. مودّتی كه لزوماً همراه با معرفت و اطاعت است، فقط در اهل‌بیت مستقر است. (كلمه «فی» رمز آن است كه جایگاه مودّت فقط اهل‌بیت است.) «فِی الْقُرْبی»
۱۰. مودّت فی القربی، راهی برای كسب خوبی‌هاست. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۱. مودّت اهل بیت علیهم السلام، برجسته‌ترین حسنه است. «الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۲. مودّت قربی حسنه است. «مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۳. مودّت قربی، سبب دریافت پاداش بیشتر است. «نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْنَاً»
۱۴. دوستی اهل بیت پیامبر، زمینه‌ی دریافت مغفرت است. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی ... إِنَّ اللهَ غَفُورٌ»
۱۵. خداوند قدردان كسانی است كه به وظیفه خود در مودت اهل بیت عمل می‌كنند. «إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَشَفَ ضُرَّهُ لِلنّاسِ عَذَّبَ نَفسَهُ
هر كس پريشانْ حالى‌اش را براى مردم آشكار كند، خودش را عذاب داده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۴۲
#شوری_23
قسمت سوم
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۳:
(قسمت سوم)
ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَآ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرَاً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنَاً إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
ترجمه:
این است آنچه خداوند به آن دسته از بندگانش كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، مژده می‌دهد. بگو از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودّت نزدیكانم [كه بنا بر روایات معتبر، اهل بیت- علیهم السلام- هستند] نمی‌خواهم.
و هر كس كار نیكی انجام دهد، بر نیكی‌اش می‌افزاییم. به یقین خداوند بسیار آمرزنده و عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندك است.
در تفاسیر ذیل این آیه، حدیثی از رسول اكرم صلی الله علیه و آله آمده است كه:
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد جَاءَ یَومَ القِیَامَةِ مَكتُوب بَینَ عَینَیهِ آیَس مِن رَحمَةِ اللهِ» آگاه باشید، هركه با كینه و بغض آل محمّد بمیرد، روز قیامت می‌آید در حالی كه میان دو چشم او نوشته شده: او از رحمت خداوند مأیوس و محروم است.
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد مَاتَ كَافِراً» آگاه باشید، هر كه با بغض آل‌محمّد بمیرد، كافر مرده است.
«أَلَا وَ مَن مَاتَ عَلَی بُغضِ آلِ مُحَمَّد لَم یَشُم رَائِحةِ الجَنَّةِ» هر كه با بغض آل‌محمّد بمیرد، بوی بهشت را استشمام نمی‌كند.
همین كه آیه مودّت نازل شد، از پیامبر اكرم پرسیدند:
قربی چه كسانی هستند كه مودّت آنها بر ما واجب است؟
حضرت فرمودند: علیّ و فاطمه و فرزندانش، سپس حضرت فرمودند:
«فَاطِمَةُ بِضعَةُ مِنِّی یُؤذِینِی مَا یُؤذِیهَا» فاطمه پاره تن من است هر كس او را اذیّت كند مرا اذیّت كرده است و كیفر كسانی كه رسول خدا را اذیّت كنند، در قرآن چنین آمده است:
«إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذابَاً مُهِینَاً» (احزاب، ۵۷)
حضرت امام حسن علیه السلام در ذیل جمله‌ی «وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْنَاً» فرمودند: «اِقتِرافُ الحَسَنَةِ مَوَدَتَنَا اَهلُ البَیتِ» كسب نیكی، مودّت ما اهل بیت است.
پیام آیه شریفه:
۱. بشارت خداوند بس بزرگ و عظیم است. «رَوْضاتِ الْجَنَّاتِ ... ما یَشاؤُنَ ... الْفَضْلُ الْكَبِیرُ ... ذلِكَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ»
۲. نشانه بنده خدا؛ ایمان و عمل صالح است. «عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
۳. رمز دریافت آن همه نعمت و بشارت، بندگی خدا، ایمان و نیكوكاری است. «عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا ...»
۴. مودت قربی، مصداق روشن ایمان و عمل صالح است. «یُبَشِّرُ اللهُ عِبادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ ... إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۵. درخواست مزد از زبان خود سنگین است، لذا پیامبر مأمور می‌شود از طرف خداوند مزد خود را به مردم اعلام كند. «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ ...»
۶. مودّت بدون معرفت امكان ندارد. (پس مزد رسالت، قبل از هر چیز شناخت اهل بیت پیامبر است، سپس مودّت آنها) «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۷. مودّت بدون اطاعت، ریا و تملّق است. (پس مودّت قربی یعنی اطاعت از آنها) «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۸. قربی معصومند، زیرا مودّت گناهكار نمی‌تواند مزد رسالت قرار گیرد. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»
۹. مودّتی كه لزوماً همراه با معرفت و اطاعت است، فقط در اهل‌بیت مستقر است. (كلمه «فی» رمز آن است كه جایگاه مودّت فقط اهل‌بیت است.) «فِی الْقُرْبی»
۱۰. مودّت فی القربی، راهی برای كسب خوبی‌هاست. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۱. مودّت اهل بیت علیهم السلام، برجسته‌ترین حسنه است. «الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۲. مودّت قربی حسنه است. «مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً»
۱۳. مودّت قربی، سبب دریافت پاداش بیشتر است. «نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْنَاً»
۱۴. دوستی اهل بیت پیامبر، زمینه‌ی دریافت مغفرت است. «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی ... إِنَّ اللهَ غَفُورٌ»
۱۵. خداوند قدردان كسانی است كه به وظیفه خود در مودت اهل بیت عمل می‌كنند. «إِنَّ اللهَ غَفُورٌ شَكُورٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَشَفَ ضُرَّهُ لِلنّاسِ عَذَّبَ نَفسَهُ
هر كس پريشانْ حالى‌اش را براى مردم آشكار كند، خودش را عذاب داده است.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۴۲
#شوری_23
قسمت سوم
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۴:
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللهِ كَذِبَاً فَإِنْ يَشَإِ اللهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ وَ يَمْحُ اللهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِٓ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
ترجمه:
ولی [منافقان سبك مغز] می‌گویند: [در نزول آیه مودت] بر خدا دروغ بسته است! پس اگر خدا بخواهد، بر دل تو مهر می‌نهد [تا از دروغ بستن باز ایستی، ولی تو از دروغ بستن بر خدا منزهی، این تهمتی بزرگ است كه این بیماردلان بر تو می‌بندند] و خدا باطل را محو و حق را با كلمات استوارش پابرجا می‌کند. به یقین او به نیّات و اسرار سینه‌ها آگاه است.
همان گونه كه منحرفان، در مسئله رسالت می‌گفتند پیامبر بشری مثل ماست و ادّعای رسالتش افترا بر خداست!؟ در مسئله امامت نیز چنین نسبتی را دادند.
این آیه میفرماید: اگر پیامبر بر خدا افترا ببندد، ما بر او غضب كرده و بر دل او مهر می‌نهیم، نظیر آنجا كه میفرماید: «لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاوِیلِ لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِینَ» (حاقّه،۴۴ تا ۴۶) اگر سخنی را به دروغ به ما نسبت دهد، شاهرگش را می‌زنیم.
«بِذاتِ الصُّدُورِ» یعنی افكاری كه سینه‌ها را تصاحب كرده است.
پیام آیه شریفه:
۱. بعضی كه نمی‌خواستند مودت اهل بیت را رسالت بشمارند، گفتند: پیامبر به خدا دروغ بسته است كه می‌گوید مزد رسالتم مودّت قربی است. «أَمْ یَقُولُونَ افْتَری»
۲. برای روشنگری، باید شبهات را مطرح کرده و پاسخ داد. «أَمْ یَقُولُونَ ... فَإِنْ یَشَإِ اللهُ»
۳. افترا، از هیچ كس پذیرفته نیست. «یَخْتِمْ عَلی قَلْبِكَ» (اگر پیامبر كوچك‌ترین دروغی بر خدا می‌بست، كذب وی فاش و از نعمت دریافت وحی محروم می‌شد.)
۴. مهر نهادن بر دل، بزرگ‌ترین عذاب الهی است، چون كیفر بزرگ‌ترین گناه است. «افْتَری ... یَخْتِمْ»
۵. قلب، مركز دریافت وحی است. «یَخْتِمْ عَلی قَلْبِكَ» همان گونه كه جای دیگری میفرماید: وحی بر قلب تو نازل شد. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ عَلی قَلْبِكَ» (شعرا، ۱۹۴)
۶. اراده خداوند بر محو باطل و پایداری حقّ است. «یَمْحُ اللهُ ... یُحِقُّ الْحَقَ»
۷. خداوند پیامبرش را با وعده نابودی باطل و پیروزی حقّ دلداری می‌دهد. «یَقُولُونَ افْتَری ... یَمْحُ اللهُ الْباطِلَ وَ یُحِقُّ الْحَقَ»
۸. پیامبر نه تنها به خدا افترا نبسته بلكه فكر افترا هم ننموده است، زیرا خدا به اسرار نهفته سینه‌ها آگاهی كامل دارد. «إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن طَلَبَ شَيئَاً نالَهُ أو بَعضَهُ
هر كه جوينده چيزى باشد، به آن يا به بخشى از آن دست مى يابد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۹۰
#شوری_24
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۴:
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللهِ كَذِبَاً فَإِنْ يَشَإِ اللهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ وَ يَمْحُ اللهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِٓ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
ترجمه:
ولی [منافقان سبك مغز] می‌گویند: [در نزول آیه مودت] بر خدا دروغ بسته است! پس اگر خدا بخواهد، بر دل تو مهر می‌نهد [تا از دروغ بستن باز ایستی، ولی تو از دروغ بستن بر خدا منزهی، این تهمتی بزرگ است كه این بیماردلان بر تو می‌بندند] و خدا باطل را محو و حق را با كلمات استوارش پابرجا می‌کند. به یقین او به نیّات و اسرار سینه‌ها آگاه است.
همان گونه كه منحرفان، در مسئله رسالت می‌گفتند پیامبر بشری مثل ماست و ادّعای رسالتش افترا بر خداست!؟ در مسئله امامت نیز چنین نسبتی را دادند.
این آیه میفرماید: اگر پیامبر بر خدا افترا ببندد، ما بر او غضب كرده و بر دل او مهر می‌نهیم، نظیر آنجا كه میفرماید: «لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاوِیلِ لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِینَ» (حاقّه،۴۴ تا ۴۶) اگر سخنی را به دروغ به ما نسبت دهد، شاهرگش را می‌زنیم.
«بِذاتِ الصُّدُورِ» یعنی افكاری كه سینه‌ها را تصاحب كرده است.
پیام آیه شریفه:
۱. بعضی كه نمی‌خواستند مودت اهل بیت را رسالت بشمارند، گفتند: پیامبر به خدا دروغ بسته است كه می‌گوید مزد رسالتم مودّت قربی است. «أَمْ یَقُولُونَ افْتَری»
۲. برای روشنگری، باید شبهات را مطرح کرده و پاسخ داد. «أَمْ یَقُولُونَ ... فَإِنْ یَشَإِ اللهُ»
۳. افترا، از هیچ كس پذیرفته نیست. «یَخْتِمْ عَلی قَلْبِكَ» (اگر پیامبر كوچك‌ترین دروغی بر خدا می‌بست، كذب وی فاش و از نعمت دریافت وحی محروم می‌شد.)
۴. مهر نهادن بر دل، بزرگ‌ترین عذاب الهی است، چون كیفر بزرگ‌ترین گناه است. «افْتَری ... یَخْتِمْ»
۵. قلب، مركز دریافت وحی است. «یَخْتِمْ عَلی قَلْبِكَ» همان گونه كه جای دیگری میفرماید: وحی بر قلب تو نازل شد. «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ عَلی قَلْبِكَ» (شعرا، ۱۹۴)
۶. اراده خداوند بر محو باطل و پایداری حقّ است. «یَمْحُ اللهُ ... یُحِقُّ الْحَقَ»
۷. خداوند پیامبرش را با وعده نابودی باطل و پیروزی حقّ دلداری می‌دهد. «یَقُولُونَ افْتَری ... یَمْحُ اللهُ الْباطِلَ وَ یُحِقُّ الْحَقَ»
۸. پیامبر نه تنها به خدا افترا نبسته بلكه فكر افترا هم ننموده است، زیرا خدا به اسرار نهفته سینه‌ها آگاهی كامل دارد. «إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن طَلَبَ شَيئَاً نالَهُ أو بَعضَهُ
هر كه جوينده چيزى باشد، به آن يا به بخشى از آن دست مى يابد.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۹۰
#شوری_24
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۵:
وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
ترجمه؛
اوست كه توبه را از بندگانش می‌پذیرد و از گناهان درمی‌گذرد و به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است.
پیام آیه شریفه:
۱. پذیرش توبه گناهكاران و عفو آنان، فقط در اختیار خداوند است. «وَ هُوَ الَّذِی»
۲. در اسلام بن بست وجود ندارد و راه بازگشت همواره باز است. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ»
۳. خداوند تمام گناهان را می‌بخشد. «یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ» (كلمه «سیئات» جمع، همراه الف و لام است، یعنی همه گناهان)
۴. خداوند با وعده عفو، منحرفان را به توبه تشویق می‌كند. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ»
۵. توبه باید همراه با تغییر در رفتار و گفتار باشد و گرنه نوعی تظاهر و ریاكاری است كه خدا می‌داند. «وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن يَطلُبِ الهِدايَةَ مِن غَيرِ أهلِها يَضِلُّ
هر كه طالب هدايت از نااهل باشد، گمراه مى شود.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۰۱
#شوری_25
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۵:
وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
ترجمه؛
اوست كه توبه را از بندگانش می‌پذیرد و از گناهان درمی‌گذرد و به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است.
پیام آیه شریفه:
۱. پذیرش توبه گناهكاران و عفو آنان، فقط در اختیار خداوند است. «وَ هُوَ الَّذِی»
۲. در اسلام بن بست وجود ندارد و راه بازگشت همواره باز است. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ»
۳. خداوند تمام گناهان را می‌بخشد. «یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ» (كلمه «سیئات» جمع، همراه الف و لام است، یعنی همه گناهان)
۴. خداوند با وعده عفو، منحرفان را به توبه تشویق می‌كند. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ»
۵. توبه باید همراه با تغییر در رفتار و گفتار باشد و گرنه نوعی تظاهر و ریاكاری است كه خدا می‌داند. «وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن يَطلُبِ الهِدايَةَ مِن غَيرِ أهلِها يَضِلُّ
هر كه طالب هدايت از نااهل باشد، گمراه مى شود.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۵۰۱
#شوری_25
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۶:
وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ الْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه:
و درخواست كسانی را كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، اجابت می‌كند و از فضلش بر آنها می‌افزاید و برای كافران عذابی سخت خواهد بود.
حضرت امام محمد باقر علیه السلام درباره‌ی این آیه فرمود: دعای مؤمن درباره برادر دینی‌اش مستجاب است، زیرا خداوند میفرماید به خاطر علاقه‌ای كه به برادر دینی خود داری، آنچه خواستی به تو و به كسی كه برایش دعا كرده‌ای می‌دهم.
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام میفرماید: مراد از جمله «یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ» حقّ شفاعت مؤمنان درباره‌ی كسانی است كه اگرچه اهل دوزخند، ولی به مؤمنان خدمتی كرده‌اند.
پیام آیه شریفه:
۱. خداوند دعای مؤمنان نیكوكار را می‌پذیرد. «وَ یَسْتَجِیبُ»
۲. شرط استجابت دعا، ایمان و عمل صالح است. «یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
۳. پاداش افزون و بیش از انتظار؛ نمودی از فضل الهی است. «وَ یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»
۴. تهدید و تشویق، در كنار هم لازم است. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ ... یَسْتَجِیبُ ... یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ... وَ الْكافِرُونَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِیدٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أحَبَّنا فَليَعمَل بِعَمَلِنا وَ ليَتَجَلبَبِ الوَرَعَ
هر كس ما اهل بيت (علیهم السلام) را دوست دارد؛ بايد چون ما عمل كند و جامه پارسايى به تن كند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۸۳
#شوری_26
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۶:
وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ الْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ
ترجمه:
و درخواست كسانی را كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام داده‌اند، اجابت می‌كند و از فضلش بر آنها می‌افزاید و برای كافران عذابی سخت خواهد بود.
حضرت امام محمد باقر علیه السلام درباره‌ی این آیه فرمود: دعای مؤمن درباره برادر دینی‌اش مستجاب است، زیرا خداوند میفرماید به خاطر علاقه‌ای كه به برادر دینی خود داری، آنچه خواستی به تو و به كسی كه برایش دعا كرده‌ای می‌دهم.
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام میفرماید: مراد از جمله «یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ» حقّ شفاعت مؤمنان درباره‌ی كسانی است كه اگرچه اهل دوزخند، ولی به مؤمنان خدمتی كرده‌اند.
پیام آیه شریفه:
۱. خداوند دعای مؤمنان نیكوكار را می‌پذیرد. «وَ یَسْتَجِیبُ»
۲. شرط استجابت دعا، ایمان و عمل صالح است. «یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
۳. پاداش افزون و بیش از انتظار؛ نمودی از فضل الهی است. «وَ یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»
۴. تهدید و تشویق، در كنار هم لازم است. «یَقْبَلُ التَّوْبَةَ ... یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ ... یَسْتَجِیبُ ... یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ... وَ الْكافِرُونَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِیدٌ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن أحَبَّنا فَليَعمَل بِعَمَلِنا وَ ليَتَجَلبَبِ الوَرَعَ
هر كس ما اهل بيت (علیهم السلام) را دوست دارد؛ بايد چون ما عمل كند و جامه پارسايى به تن كند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۸۳
#شوری_26
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیه ۲۷:
وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَآءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ
ترجمه:
اگر خدا رزق را بر بندگانش وسعت دهد، در زمین سركشی و ستم كنند، ولی آنچه را بخواهد به اندازه نازل می‌كند. به یقین او به بندگانش آگاه و بیناست.
در آیه قبل خداوند وعده استجابت به مؤمنان داد، حال این سؤال مطرح می‌شود كه چرا برخی دعاهای مؤمنان برای توسعه رزق مستجاب نمی‌شود؟
در پاسخ باید گفت: استجابت دعا در چارچوب حكمت الهی است. گاهی توسعه رزق عامل غفلت از خدا و موجب طغیان و تجاوز است و چه بسیارند كسانی كه ثروت زیاد سبب هلاكت‌شان شده است.
سؤال دیگر اینكه: اگر توسعه رزق سبب طغیان است، چرا خداوند به گروهی توسعه رزق داد، اما طغیان نكردند؟
در پاسخ می‌گوییم: برنامه‌ها و سنّت‌های الهی متعدّد و دارای مراحلی است. همان گونه كه كنترل رزق برای جلوگیری از فساد یك سنّت عمومی است؛ توسعه رزق و مهلت دادن به مرفّهان نیز یك سنّت است كه برای آزمایش بكار می‌رود. بنابراين قانون عمومی و كلی، كنترل رزق است ولی گاهی برای آزمایش مردم توسعه داده می‌شود.
ناگفته نماند كه گاهی كمبود رزق، به دلیل تن پروری انسان است كه حسابش جداست.
پیام آیه شریفه:
۱. همان گونه كه عطاهای الهی لطف است، گاهی محرومیّت‌ها نیز لطف است. «لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا»
۲. فضلِ الهی بر اساس مصلحت و حكمت تقسیم می‌شود، نه بر اساس تمایلات انسان. «وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ ...»
۳. روابط اجتماعی سالم، در گرو زندگی معتدل و در حدّ نیاز است. «لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا»
۴. مؤمنان نباید به خاطر تنگنای معیشت به خداوند سوء ظن داشته باشند. «وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ»
۵. رفاه بیش از حد زمینه‌ی طغیان است. «لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا»
۶. مشیّت الهی بر اساس حكمت است. «ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ»
۷. رزق مردم حساب و كتاب دارد. «یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَظَّتهُ البِطنَةُ حَجَبَتهُ عَنِ الفِطنَةِ
هر كه در رنج و زحمتِ پُرخورى افتد، از دانايى و هوشيارى باز مى‌ماند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۵۹
#شوری_27
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیه ۲۷:
وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَآءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ
ترجمه:
اگر خدا رزق را بر بندگانش وسعت دهد، در زمین سركشی و ستم كنند، ولی آنچه را بخواهد به اندازه نازل می‌كند. به یقین او به بندگانش آگاه و بیناست.
در آیه قبل خداوند وعده استجابت به مؤمنان داد، حال این سؤال مطرح می‌شود كه چرا برخی دعاهای مؤمنان برای توسعه رزق مستجاب نمی‌شود؟
در پاسخ باید گفت: استجابت دعا در چارچوب حكمت الهی است. گاهی توسعه رزق عامل غفلت از خدا و موجب طغیان و تجاوز است و چه بسیارند كسانی كه ثروت زیاد سبب هلاكت‌شان شده است.
سؤال دیگر اینكه: اگر توسعه رزق سبب طغیان است، چرا خداوند به گروهی توسعه رزق داد، اما طغیان نكردند؟
در پاسخ می‌گوییم: برنامه‌ها و سنّت‌های الهی متعدّد و دارای مراحلی است. همان گونه كه كنترل رزق برای جلوگیری از فساد یك سنّت عمومی است؛ توسعه رزق و مهلت دادن به مرفّهان نیز یك سنّت است كه برای آزمایش بكار می‌رود. بنابراين قانون عمومی و كلی، كنترل رزق است ولی گاهی برای آزمایش مردم توسعه داده می‌شود.
ناگفته نماند كه گاهی كمبود رزق، به دلیل تن پروری انسان است كه حسابش جداست.
پیام آیه شریفه:
۱. همان گونه كه عطاهای الهی لطف است، گاهی محرومیّت‌ها نیز لطف است. «لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا»
۲. فضلِ الهی بر اساس مصلحت و حكمت تقسیم می‌شود، نه بر اساس تمایلات انسان. «وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ ...»
۳. روابط اجتماعی سالم، در گرو زندگی معتدل و در حدّ نیاز است. «لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا»
۴. مؤمنان نباید به خاطر تنگنای معیشت به خداوند سوء ظن داشته باشند. «وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ»
۵. رفاه بیش از حد زمینه‌ی طغیان است. «لَوْ بَسَطَ ... لَبَغَوْا»
۶. مشیّت الهی بر اساس حكمت است. «ما یَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ»
۷. رزق مردم حساب و كتاب دارد. «یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن كَظَّتهُ البِطنَةُ حَجَبَتهُ عَنِ الفِطنَةِ
هر كه در رنج و زحمتِ پُرخورى افتد، از دانايى و هوشيارى باز مى‌ماند.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۵۹
#شوری_27
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیات ۲۹-۲۸:
وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (٢٨)
وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَآبَّةٍ وَ هُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٌ (٢٩)
ترجمه:
و اوست كه باران را پس از اینكه [مردم از آمدنش] نومید شدند؛ نازل می‌كند و رحمتش را می‌گستراند و او سرپرست [واقعی] و ستوده است. (۲۸)
از نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] او آفرینش آسمان‌ها و زمین است و [نیز] آنچه از جنبنده میان آن دو پخش است و او هرگاه بخواهد بر جمع كردنشان تواناست. (۲۹)
«غیث» به باران مفید گفته می‌شود، امّا «مَطَر» به هر نوع باران گفته می‌شود (خواه مفید، خواه مضرّ) چنانكه میفرماید: «أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ» (فرقان، ۴۰)
«قَنُوطٌ» به معنای یأس و «بَثَّ» به معنای پراكنده كردن است.
پیام آیه شریفه:
۱. در نومیدی بسی امید است، پایان شب سیه سپید است. «یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۲. تنها پناهگاه انسان در مشكلات و ناامیدی‌ها خداست. «وَ هُوَ الَّذِی ... مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۳. باران، نمودی از رحمت الهی است. «یُنَزِّلُ الْغَیْثَ ... وَ یَنْشُرُ رَحْمَتَهُ»
۴. كمی باران در مواردی برای جلوگیری از طغیان انسان‌هاست. «وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا ... یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۵. ولایت پسندیده و دائمی، فقط به خداوند اختصاص دارد. «وَ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ»
۶. آفرینش آسمان‌ها و زمین و جنبنده‌ها، گوشه‌ای از آیات الهی است. «مِنْ آیاتِهِ»
۷. قدرت خداوند در آفرینش ابتدایی، نشانه قدرت او بر برپایی قیامت است. «خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... وَ هُوَ عَلی جَمْعِهِمْ ... قَدِیرٌ»
۸. در آسمان‌ها نیز موجودات زنده است. «بَثَّ فِیهِما مِنْ دابَّةٍ»
۹. پراكندگی حیوانات در مناطق مختلف زمین، یكی از نعمت‌هاست. (اگر همه گوسفندها در یك منطقه و همه گاوها در جای دیگر بودند زندگی برای انسان بسیار سخت و گران بود.) «بَثَّ فِیهِما مِنْ دابَّةٍ»
۱۰. تعیین زمان قیامت فقط در اختیار اوست. «إِذا یَشاءُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن قالَ ما لا يَنبَغي سَمِعَ ما لا يَشتَهي
هر كس آنچه را كه شايسته نيست بگويد ، آنچه را دوست ندارد مى شنود .
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۱۷
#شوری_29_28
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیات ۲۹-۲۸:
وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (٢٨)
وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَآبَّةٍ وَ هُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٌ (٢٩)
ترجمه:
و اوست كه باران را پس از اینكه [مردم از آمدنش] نومید شدند؛ نازل می‌كند و رحمتش را می‌گستراند و او سرپرست [واقعی] و ستوده است. (۲۸)
از نشانه‌های [ربوبیت و قدرت] او آفرینش آسمان‌ها و زمین است و [نیز] آنچه از جنبنده میان آن دو پخش است و او هرگاه بخواهد بر جمع كردنشان تواناست. (۲۹)
«غیث» به باران مفید گفته می‌شود، امّا «مَطَر» به هر نوع باران گفته می‌شود (خواه مفید، خواه مضرّ) چنانكه میفرماید: «أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ» (فرقان، ۴۰)
«قَنُوطٌ» به معنای یأس و «بَثَّ» به معنای پراكنده كردن است.
پیام آیه شریفه:
۱. در نومیدی بسی امید است، پایان شب سیه سپید است. «یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۲. تنها پناهگاه انسان در مشكلات و ناامیدی‌ها خداست. «وَ هُوَ الَّذِی ... مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۳. باران، نمودی از رحمت الهی است. «یُنَزِّلُ الْغَیْثَ ... وَ یَنْشُرُ رَحْمَتَهُ»
۴. كمی باران در مواردی برای جلوگیری از طغیان انسان‌هاست. «وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا ... یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۵. ولایت پسندیده و دائمی، فقط به خداوند اختصاص دارد. «وَ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ»
۶. آفرینش آسمان‌ها و زمین و جنبنده‌ها، گوشه‌ای از آیات الهی است. «مِنْ آیاتِهِ»
۷. قدرت خداوند در آفرینش ابتدایی، نشانه قدرت او بر برپایی قیامت است. «خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ... وَ هُوَ عَلی جَمْعِهِمْ ... قَدِیرٌ»
۸. در آسمان‌ها نیز موجودات زنده است. «بَثَّ فِیهِما مِنْ دابَّةٍ»
۹. پراكندگی حیوانات در مناطق مختلف زمین، یكی از نعمت‌هاست. (اگر همه گوسفندها در یك منطقه و همه گاوها در جای دیگر بودند زندگی برای انسان بسیار سخت و گران بود.) «بَثَّ فِیهِما مِنْ دابَّةٍ»
۱۰. تعیین زمان قیامت فقط در اختیار اوست. «إِذا یَشاءُ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَن قالَ ما لا يَنبَغي سَمِعَ ما لا يَشتَهي
هر كس آنچه را كه شايسته نيست بگويد ، آنچه را دوست ندارد مى شنود .
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۱۷
#شوری_29_28
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
. ﷽
سوره شوری، آیات ۳۱ - ۳۰:
وَ مَآ أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (٣٠) وَ مَآ أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (٣١)
ترجمه:
هر آسیبی به شما برسد، به سبب اعمالی است كه مرتكب شده‌اید و از بسیاری [از همان اعمال هم] درمی‌گذرد. (۳۰)
و شما در زمین عاجزكننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید] و جز خدا هیچ سرپرست و یاوری برای شما نیست. (۳۱)
سؤال: اگر مصیبت‌ها به خاطر عملكرد خود ماست، پس مصائب اولیای خداوند چه توجیهی دارد؟
پاسخ: برنامه‌ها و سنّت‌های الهی متعدّد است. یكی از سنّت‌ها چشاندن مزه تلخ عملكرد به انسان گناهكار است كه در این آیه آمده است، ولی یكی دیگر از سنّت‌های الهی رشد مردم در لابلای حوادث و آزمایش‌های پی در پی است؛ لذا حوادث تلخی كه برای معصومین رخ می‌دهد، برای رشد معنوی، دریافت درجه و الگو بودن آنها برای دیگران است. در حدیث می‌خوانیم: «اًلبَلاءُ لِلظَّالِمِ اَدَب وَ لِلمُؤمِنِ امتحان وَ لِلاَولیاءِ دَرَجَه»
حوادث تلخ برای ظالم وسیله ادب، برای مؤمن وسیله آزمایش و برای اولیای الهی وسیله قرب بیشتر است.
مشابه این آیه، آیه ۴۱ سوره روم است كه میفرماید: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ» به خاطر عملكرد مردم، در دریا و خشكی فساد پدید آمد تا گوشه‌ای از عملكردشان را بچشند.
پیام آیه شریفه:
۱. میان رفتار انسان و حوادث تلخ و شیرین زندگی رابطه است. «مَا أَصابَكُمْ ... فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ»
۲. مشكلات انسان، تنها عكس‌العمل بخشی از خلاف‌های اوست، نه تمام آن، زیرا خداوند از بسیاری خطاهای انسان در می‌گذرد. «وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ»
۳. مصیبت‌ها جنبه هشداری دارد و اگر انتقامی بود عفو در كار نبود. «وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ»
۴. دود جنایات بشر به چشم خودش می‌رود و به خداوند ضربه‌ای نمی‌زند. «وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ»
۵. انسان‌ها نمی‌توانند همه عوامل را تحت سلطه خود آورند و از آثار گناهان‌شان بگریزند. «وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ»
۶. انگیزه بسیاری از خلاف‌ها بدست آوردن یاور و حامی است، در حالی كه یاور حقیقی خداست. «وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ اتَّجَرَ بِغَيرِ عِلمٍ فَقَدِ ارتَطَمَ فِى الرِّبا
هر كس بدون آگاهى از دانش [فقه] به تجارت بپردازد، در ربا فرو مى رود.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۰۱
#شوری_31_30
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian
سوره شوری، آیات ۳۱ - ۳۰:
وَ مَآ أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (٣٠) وَ مَآ أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ (٣١)
ترجمه:
هر آسیبی به شما برسد، به سبب اعمالی است كه مرتكب شده‌اید و از بسیاری [از همان اعمال هم] درمی‌گذرد. (۳۰)
و شما در زمین عاجزكننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید] و جز خدا هیچ سرپرست و یاوری برای شما نیست. (۳۱)
سؤال: اگر مصیبت‌ها به خاطر عملكرد خود ماست، پس مصائب اولیای خداوند چه توجیهی دارد؟
پاسخ: برنامه‌ها و سنّت‌های الهی متعدّد است. یكی از سنّت‌ها چشاندن مزه تلخ عملكرد به انسان گناهكار است كه در این آیه آمده است، ولی یكی دیگر از سنّت‌های الهی رشد مردم در لابلای حوادث و آزمایش‌های پی در پی است؛ لذا حوادث تلخی كه برای معصومین رخ می‌دهد، برای رشد معنوی، دریافت درجه و الگو بودن آنها برای دیگران است. در حدیث می‌خوانیم: «اًلبَلاءُ لِلظَّالِمِ اَدَب وَ لِلمُؤمِنِ امتحان وَ لِلاَولیاءِ دَرَجَه»
حوادث تلخ برای ظالم وسیله ادب، برای مؤمن وسیله آزمایش و برای اولیای الهی وسیله قرب بیشتر است.
مشابه این آیه، آیه ۴۱ سوره روم است كه میفرماید: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ» به خاطر عملكرد مردم، در دریا و خشكی فساد پدید آمد تا گوشه‌ای از عملكردشان را بچشند.
پیام آیه شریفه:
۱. میان رفتار انسان و حوادث تلخ و شیرین زندگی رابطه است. «مَا أَصابَكُمْ ... فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ»
۲. مشكلات انسان، تنها عكس‌العمل بخشی از خلاف‌های اوست، نه تمام آن، زیرا خداوند از بسیاری خطاهای انسان در می‌گذرد. «وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ»
۳. مصیبت‌ها جنبه هشداری دارد و اگر انتقامی بود عفو در كار نبود. «وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ»
۴. دود جنایات بشر به چشم خودش می‌رود و به خداوند ضربه‌ای نمی‌زند. «وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ»
۵. انسان‌ها نمی‌توانند همه عوامل را تحت سلطه خود آورند و از آثار گناهان‌شان بگریزند. «وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ»
۶. انگیزه بسیاری از خلاف‌ها بدست آوردن یاور و حامی است، در حالی كه یاور حقیقی خداست. «وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ»
مولا امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام:
مَنِ اتَّجَرَ بِغَيرِ عِلمٍ فَقَدِ ارتَطَمَ فِى الرِّبا
هر كس بدون آگاهى از دانش [فقه] به تجارت بپردازد، در ربا فرو مى رود.
غررالحکم، حدیث شماره ۸۴۰۱
#شوری_31_30
—---------------------------—
هر روز خود را با قرآن آغاز کنیم ...
دیگران را هم به قرآن کریم دعوت کنیم ...
لینک تلگرام :
https://tttttt.me/Every_day_Quran
لینک واتساپ :
https://chat.whatsapp.com/GPU5KJGGQgf1QB5vCptqxp
لینک ادمین :
@ar_karimian