اسفیدان تماشا
💢نقل قولی از پروفسور حسابی در رابطه با رفتار پرفسور اعتمادی در هنگام حضور در زادگاهشان و گوشزد نکاتی در این زمینه 👇👇👇 ✅اسفیدان تماشا 🆔 @Esfidan_Tamasha
🔸داستانی که بالا عنوان شده نقل قولی از پروفسور حسابی در رابطه با رفتار پروفسور اعتمادی در زادگاهشان می باشد.که شاید خیلی ها این داستان را شنیده باشند.
شخصی که درسطح علم و دانش و فرزانگی به درجه پروفسوری رسیده اما وقتی در زادگاه خودش حضور پیدا میکند فارغ از مقام و منصبی که دارد در روستا همانند اهالی لباس میپوشید و مانند یک چوپان رفتار میکرد.
❗️نکته ای که بعد از خواندن متن به ذهن میاد اینه که پس چرا خیلی از ماها هنگامی که به روستا و زادگاههمون وارد میشیم سعی میکنیم پول؛مقام ومالمون را به رخ بقیه بکشیم و همیشه طرز نگاهمون از بالا به پایین هست و بقیه را با مال و مقام خودمون مورد سنجش قرار میدیم؟
⁉️چرا خیلی هامون دوست داریم با فرهنگ شهری با اهالی برخورد کنیم و از فرهنگ روستا گریزیونیم!
⁉️چی شده که خیلی هامون اصل و زادگاهمون را فراموش کردیم و دوست داریم طوری رفتار کنیم که نگن #روستایی رفتار میکنه
⁉️چرا خیلی هامون با تغییر #هویت و اصل و نسب از گذشته خودمون فراری شدیم و تو جایی صحبت از زادگاه میشه #روستایی بودن خودمون را انکار میکنیم و با اکراه در موردش صحبت میکنیم؟
⁉️چرا فکر میکنیم صحبت کردن با زبان مادری عقب ماندگی و بی کلاسی محسوب میشه و تیشه به زبان آبا و اجدادیمون میزنیم؟؟
❓و هزاران چرایی دیگر که باعث شده روستایی بودن خود را در پشت مدرنیت و شهرنشینی پنهان کنیم و هویت خود را به فراموشی بسپاریم؟
✍داستان پروفسور اعتمادی را باید چندین بار بخوانیم و اندکی به رفتارهای خودمان تلنگر بزنیم که چرا و چه چیزی باعث این چند گانگی هویتی شده که اینگونه از هویت روستایی بودن خودمان گریزان باشیم؟؟
⭕️از کسی انتظار نیست مانند پروفسور اعتمادی در هنگام حضور در روستا لباس چوپانی بپوشد؛ اما انتظار میرود در هنگام حضور در روستا فارغ از مال؛ثروت؛ پست و مقام با همه به چشم یک انسان رفتار کند و انسانیت را سر لوحه کار خود قرار دهد.و نگاه بالا به پایین نداشته باشد.
🔸 یادمان باشد در شناسنامه خیلی از ما چه بخواهیم و چه نخواهیم محل تولدمان #اسفیدان ثبت شده؛ اسمی که نام یک روستاست و از هویت ما جدا نیست و بخشی از زندگی و اصل و نسب ما در آن خلاصه میشود پس آن را در پشت زندگی پوچ و پر زرق و برق شهری پنهان نکرده و به روستایی بودن افتخار کنیم.
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
شخصی که درسطح علم و دانش و فرزانگی به درجه پروفسوری رسیده اما وقتی در زادگاه خودش حضور پیدا میکند فارغ از مقام و منصبی که دارد در روستا همانند اهالی لباس میپوشید و مانند یک چوپان رفتار میکرد.
❗️نکته ای که بعد از خواندن متن به ذهن میاد اینه که پس چرا خیلی از ماها هنگامی که به روستا و زادگاههمون وارد میشیم سعی میکنیم پول؛مقام ومالمون را به رخ بقیه بکشیم و همیشه طرز نگاهمون از بالا به پایین هست و بقیه را با مال و مقام خودمون مورد سنجش قرار میدیم؟
⁉️چرا خیلی هامون دوست داریم با فرهنگ شهری با اهالی برخورد کنیم و از فرهنگ روستا گریزیونیم!
⁉️چی شده که خیلی هامون اصل و زادگاهمون را فراموش کردیم و دوست داریم طوری رفتار کنیم که نگن #روستایی رفتار میکنه
⁉️چرا خیلی هامون با تغییر #هویت و اصل و نسب از گذشته خودمون فراری شدیم و تو جایی صحبت از زادگاه میشه #روستایی بودن خودمون را انکار میکنیم و با اکراه در موردش صحبت میکنیم؟
⁉️چرا فکر میکنیم صحبت کردن با زبان مادری عقب ماندگی و بی کلاسی محسوب میشه و تیشه به زبان آبا و اجدادیمون میزنیم؟؟
❓و هزاران چرایی دیگر که باعث شده روستایی بودن خود را در پشت مدرنیت و شهرنشینی پنهان کنیم و هویت خود را به فراموشی بسپاریم؟
✍داستان پروفسور اعتمادی را باید چندین بار بخوانیم و اندکی به رفتارهای خودمان تلنگر بزنیم که چرا و چه چیزی باعث این چند گانگی هویتی شده که اینگونه از هویت روستایی بودن خودمان گریزان باشیم؟؟
⭕️از کسی انتظار نیست مانند پروفسور اعتمادی در هنگام حضور در روستا لباس چوپانی بپوشد؛ اما انتظار میرود در هنگام حضور در روستا فارغ از مال؛ثروت؛ پست و مقام با همه به چشم یک انسان رفتار کند و انسانیت را سر لوحه کار خود قرار دهد.و نگاه بالا به پایین نداشته باشد.
🔸 یادمان باشد در شناسنامه خیلی از ما چه بخواهیم و چه نخواهیم محل تولدمان #اسفیدان ثبت شده؛ اسمی که نام یک روستاست و از هویت ما جدا نیست و بخشی از زندگی و اصل و نسب ما در آن خلاصه میشود پس آن را در پشت زندگی پوچ و پر زرق و برق شهری پنهان نکرده و به روستایی بودن افتخار کنیم.
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
به مناسبت ۲ اسفند روز زبان مادری...
در خاطرم هست آن دورانی که مدرسه میرفتیم، معلمان ما را تشویق میکردند تا در خانواده و جامعه فارسی صحبت کنیم تا بلکه به گفته خودشان لهجه نداشته و بتوانیم فارسی را راحت تر تکلم کنیم؛ اما هیچ گاه با خودمان فکر نکردیم این کار در آینده تبدیل به معضلی در جهت نابودی زبان مادریمان خواهد شد که همین اتفاق هم در شُرف انجام شدن هست.
به واسطه همین طرز فکری که برخی از معلمان در ان سالها در روستا پایه گذاری کردند؛ تعداد قابل توجهی از اهالی از همان سالها و سالهای بعد در خانواده ها شروع به فارسی صحبت کردن با یکدیگر کردند و زبان ترکی در بین انها غریب؛ و صحبت با زبان مادری برایشان کسر شان شد و این رویه کم کم نهادینه شد و اکنون خانواده هایی که با بچه ها و نوه های خود ترکی صحبت میکنند خیلی کم هستند و فرزندانشان با زبان مادری غریب شدند!!
یک باور غلطی که در حال حاضر در جامعه شکل گرفته و خیلی از والدین به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند؛ لهجه دار شدن فرزندانشان است و بر این نکته اصرار میکنند که در صورت یاد دادن زبان ترکی؛ فرزندانشان نمیتوانند فارسی صحبت کنند و به قولی با لهجه صحبت میکنند.
خدمت این والدین محترم باید عرض کرد؛ زمانی که معلمان در روستا کودکان را تشویق به فارسی صحبت میکردند؛ خبری از تکنولوژی ؛ اینترنت؛ رسانه های مجازی و... نبود و کودکان ترک به دنیا می آمدند و تا قبل از اینکه راهی مدرسه بشوند؛ فارسی را فقط در برنامه های تلویزیون و رادیو ان هم به صورت خیلی کم فرا میگرفتند و صحبت با زبان فارسی برایشان سخت بود؛ اما حال که فرزندی که به دنیا می آید به لطف تکنولوژی از همان ابتدا و قبل از رفتن به مدرسه زبان فارسی را سلیس صحبت میکند ایا نیازی نیست ترکی را یاد بگیرید؟؟؟ و به عبارتی قبلا فرزندان ترک زبان به دنیا می امدند و باید فارسی یاد میگرفتند که اکنون بر عکس این قضیه اتفاق افتاده و کودکان ترک زبان از بدو تولد با زبان ترکی خود غریب هستند و برخی از والدین هم در این میان لهجه دار شدن فرزندانشان را بهانه کرده و به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند که بسی جای تاسف و تامل دارد.
متاسفانه چه ترک زبانان در روستاها و چه در شهرها دیگر اهمیتی برای زبان مادری خود قائل نیستند و اکثریت آنها با یک همبستگی و اتحاد خاصی سعی در نابودی زبان مادری خود دارند و هر کدام برای صحبت نکردن در جمع های خانوادگی و جامعه با زبان ترکی و آموزش ندادن ان به کودکان خود هزاران دلیل توجیه کننده بیان میکنند که متاسفانه با رویه پیش گرفته شده صحبت کردن با زبان ترکی در خیلی از خانواده ها کم کم در حال فراموشی هست که این قضیه در بین خیلی از ترکهای خراسان مشاهده میشود.
به هر حال شوربختانه جامعه به سمتی پیش رفته که خیلی از خانواده ها نمیخواهند فرزندانشان زبان ترکی را یاد بگیرند و فقط ترکی صحبت کردن به مادر بزرگها و پدر بزرگها ختم شده و همان ها هم خیلی اوقات با نوه هایشان از سر ناچاری فارسی صحبت میکنند،،تا رفته رفته و با سرعت بیشتری به سوی نابودی زبان مادریمان حرکت کنیم.
آقای هاینیرش بل نویسنده برجسته المانی و برنده جایزه نوبل ادبی به پسرش میگوید:
پسرم! وقتی می بینی کسی لهجه دارد، معنایش این است که، از تو یک زبان بیشتر می داند
ما نیز به لهجه دار بودن را افتخار کنیم و بدانیم لهجه دار بودن یعنی دانستن یک زبان بیشتر از دیگران؛ پس بیاییم زبان ترکی زبان مادریمان را حمایت کنیم و با آموزش آن به کودکانمان؛ آیندگان را از داشتن این زبان شیرین محروم نکنیم تا زبانی که بخشی از هویت و فرهنگ اجتماعی ما را تشکیل می دهد به ورطه فراموش نرود و همچنان پایدار و زنده بماند و در کنار زبان پر محتوای فارسی زبان شیرین و ملی کشور عزیزمان؛ زبان مادریمان را نیز فراموش نکنیم.
#زبان_ترکی_را_از_فرزندانمان_دریغ_نکنیم
#زبان_ترکی_بخشی_از_هویت_ما_است
#زبان_ترکی_برای_ما_یعنی:
#هویت_اصل_ریشه
✍محسن احمدی
۲ اسفند ۱۴۰۰
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
در خاطرم هست آن دورانی که مدرسه میرفتیم، معلمان ما را تشویق میکردند تا در خانواده و جامعه فارسی صحبت کنیم تا بلکه به گفته خودشان لهجه نداشته و بتوانیم فارسی را راحت تر تکلم کنیم؛ اما هیچ گاه با خودمان فکر نکردیم این کار در آینده تبدیل به معضلی در جهت نابودی زبان مادریمان خواهد شد که همین اتفاق هم در شُرف انجام شدن هست.
به واسطه همین طرز فکری که برخی از معلمان در ان سالها در روستا پایه گذاری کردند؛ تعداد قابل توجهی از اهالی از همان سالها و سالهای بعد در خانواده ها شروع به فارسی صحبت کردن با یکدیگر کردند و زبان ترکی در بین انها غریب؛ و صحبت با زبان مادری برایشان کسر شان شد و این رویه کم کم نهادینه شد و اکنون خانواده هایی که با بچه ها و نوه های خود ترکی صحبت میکنند خیلی کم هستند و فرزندانشان با زبان مادری غریب شدند!!
یک باور غلطی که در حال حاضر در جامعه شکل گرفته و خیلی از والدین به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند؛ لهجه دار شدن فرزندانشان است و بر این نکته اصرار میکنند که در صورت یاد دادن زبان ترکی؛ فرزندانشان نمیتوانند فارسی صحبت کنند و به قولی با لهجه صحبت میکنند.
خدمت این والدین محترم باید عرض کرد؛ زمانی که معلمان در روستا کودکان را تشویق به فارسی صحبت میکردند؛ خبری از تکنولوژی ؛ اینترنت؛ رسانه های مجازی و... نبود و کودکان ترک به دنیا می آمدند و تا قبل از اینکه راهی مدرسه بشوند؛ فارسی را فقط در برنامه های تلویزیون و رادیو ان هم به صورت خیلی کم فرا میگرفتند و صحبت با زبان فارسی برایشان سخت بود؛ اما حال که فرزندی که به دنیا می آید به لطف تکنولوژی از همان ابتدا و قبل از رفتن به مدرسه زبان فارسی را سلیس صحبت میکند ایا نیازی نیست ترکی را یاد بگیرید؟؟؟ و به عبارتی قبلا فرزندان ترک زبان به دنیا می امدند و باید فارسی یاد میگرفتند که اکنون بر عکس این قضیه اتفاق افتاده و کودکان ترک زبان از بدو تولد با زبان ترکی خود غریب هستند و برخی از والدین هم در این میان لهجه دار شدن فرزندانشان را بهانه کرده و به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند که بسی جای تاسف و تامل دارد.
متاسفانه چه ترک زبانان در روستاها و چه در شهرها دیگر اهمیتی برای زبان مادری خود قائل نیستند و اکثریت آنها با یک همبستگی و اتحاد خاصی سعی در نابودی زبان مادری خود دارند و هر کدام برای صحبت نکردن در جمع های خانوادگی و جامعه با زبان ترکی و آموزش ندادن ان به کودکان خود هزاران دلیل توجیه کننده بیان میکنند که متاسفانه با رویه پیش گرفته شده صحبت کردن با زبان ترکی در خیلی از خانواده ها کم کم در حال فراموشی هست که این قضیه در بین خیلی از ترکهای خراسان مشاهده میشود.
به هر حال شوربختانه جامعه به سمتی پیش رفته که خیلی از خانواده ها نمیخواهند فرزندانشان زبان ترکی را یاد بگیرند و فقط ترکی صحبت کردن به مادر بزرگها و پدر بزرگها ختم شده و همان ها هم خیلی اوقات با نوه هایشان از سر ناچاری فارسی صحبت میکنند،،تا رفته رفته و با سرعت بیشتری به سوی نابودی زبان مادریمان حرکت کنیم.
آقای هاینیرش بل نویسنده برجسته المانی و برنده جایزه نوبل ادبی به پسرش میگوید:
پسرم! وقتی می بینی کسی لهجه دارد، معنایش این است که، از تو یک زبان بیشتر می داند
ما نیز به لهجه دار بودن را افتخار کنیم و بدانیم لهجه دار بودن یعنی دانستن یک زبان بیشتر از دیگران؛ پس بیاییم زبان ترکی زبان مادریمان را حمایت کنیم و با آموزش آن به کودکانمان؛ آیندگان را از داشتن این زبان شیرین محروم نکنیم تا زبانی که بخشی از هویت و فرهنگ اجتماعی ما را تشکیل می دهد به ورطه فراموش نرود و همچنان پایدار و زنده بماند و در کنار زبان پر محتوای فارسی زبان شیرین و ملی کشور عزیزمان؛ زبان مادریمان را نیز فراموش نکنیم.
#زبان_ترکی_را_از_فرزندانمان_دریغ_نکنیم
#زبان_ترکی_بخشی_از_هویت_ما_است
#زبان_ترکی_برای_ما_یعنی:
#هویت_اصل_ریشه
✍محسن احمدی
۲ اسفند ۱۴۰۰
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
اسفیدان تماشا
💢نقل قولی از پروفسور حسابی در رابطه با رفتار پرفسور اعتمادی در هنگام حضور در زادگاهشان و گوشزد نکاتی در این زمینه 👇👇👇 ✅اسفیدان تماشا 🆔 @Esfidan_Tamasha
داستانی که بالا عنوان شده نقل قولی از پروفسور حسابی در رابطه با رفتار پروفسور اعتمادی در زادگاهشان می باشد.که شاید خیلی ها این داستان را شنیده باشند.
شخصی که درسطح علم و دانش و فرزانگی به درجه پروفسوری رسیده اما وقتی در زادگاه خودش حضور پیدا میکند فارغ از مقام و منصبی که دارد در روستا همانند اهالی لباس میپوشید و مانند یک چوپان رفتار میکرد.
نکته ای که بعد از خواندن متن به ذهن می آید این است که پس چرا خیلی از ما،هنگامی که به روستا و زادگاهمان وارد می شویم سعی میکنیم پول؛مقام و ثروتمون را به رخ بقیه بکشیم و همیشه طرز نگاهمون از بالا به پایین هست و بقیه را با مال و مقام خودمون مورد سنجش قرار میدیم؟
🔹چرا خیلی هامون دوست داریم با فرهنگ شهری با اهالی برخورد کنیم و از فرهنگ روستا گریزیونیم!
🔹چی شده که خیلی هامون اصل و زادگاهمون را فراموش کردیم و دوست داریم طوری رفتار کنیم که نگن #روستایی رفتار میکنه
🔹چرا خیلی هامون با تغییر #هویت و اصل و نسب از گذشته خودمون فراری شدیم و تو جایی صحبت از زادگاه میشه #روستایی بودن خودمون را انکار میکنیم و با اکراه در موردش صحبت میکنیم؟
🔹چرا فکر میکنیم صحبت کردن با زبان مادری عقب ماندگی و بی کلاسی محسوب میشه و تیشه به زبان آبا و اجدادیمون میزنیم؟؟
🔹و هزاران چرایی دیگر که باعث شده روستایی بودن خود را در پشت مدرنیت و شهرنشینی پنهان کنیم و هویت خود را به فراموشی بسپاریم؟
✍داستان پروفسور اعتمادی را باید چندین بار بخوانیم و اندکی به رفتارهای خودمان تلنگر بزنیم که چرا و چه چیزی باعث این چند گانگی هویتی شده که اینگونه از هویت روستایی بودن خودمان گریزان باشیم؟؟
⭕️از کسی انتظار نیست مانند پروفسور اعتمادی در هنگام حضور در روستا لباس چوپانی بپوشد؛ اما انتظار میرود در هنگام حضور در روستا فارغ از مال؛ثروت؛ پست و مقام با همه به چشم یک انسان رفتار کند و انسانیت را سر لوحه کار خود قرار دهد.و نگاه بالا به پایین نداشته باشد.
🔸 یادمان باشد در شناسنامه خیلی از ما چه بخواهیم و چه نخواهیم محل تولدمان #اسفیدان ثبت شده؛ اسمی که نام یک روستاست و از هویت ما جدا نیست و بخشی از زندگی و هویت ما در آن خلاصه می شود پس آن را در پشت زندگی پوچ و پر زرق و برق شهری پنهان نکرده و به روستایی بودن افتخار کنیم.
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
شخصی که درسطح علم و دانش و فرزانگی به درجه پروفسوری رسیده اما وقتی در زادگاه خودش حضور پیدا میکند فارغ از مقام و منصبی که دارد در روستا همانند اهالی لباس میپوشید و مانند یک چوپان رفتار میکرد.
نکته ای که بعد از خواندن متن به ذهن می آید این است که پس چرا خیلی از ما،هنگامی که به روستا و زادگاهمان وارد می شویم سعی میکنیم پول؛مقام و ثروتمون را به رخ بقیه بکشیم و همیشه طرز نگاهمون از بالا به پایین هست و بقیه را با مال و مقام خودمون مورد سنجش قرار میدیم؟
🔹چرا خیلی هامون دوست داریم با فرهنگ شهری با اهالی برخورد کنیم و از فرهنگ روستا گریزیونیم!
🔹چی شده که خیلی هامون اصل و زادگاهمون را فراموش کردیم و دوست داریم طوری رفتار کنیم که نگن #روستایی رفتار میکنه
🔹چرا خیلی هامون با تغییر #هویت و اصل و نسب از گذشته خودمون فراری شدیم و تو جایی صحبت از زادگاه میشه #روستایی بودن خودمون را انکار میکنیم و با اکراه در موردش صحبت میکنیم؟
🔹چرا فکر میکنیم صحبت کردن با زبان مادری عقب ماندگی و بی کلاسی محسوب میشه و تیشه به زبان آبا و اجدادیمون میزنیم؟؟
🔹و هزاران چرایی دیگر که باعث شده روستایی بودن خود را در پشت مدرنیت و شهرنشینی پنهان کنیم و هویت خود را به فراموشی بسپاریم؟
✍داستان پروفسور اعتمادی را باید چندین بار بخوانیم و اندکی به رفتارهای خودمان تلنگر بزنیم که چرا و چه چیزی باعث این چند گانگی هویتی شده که اینگونه از هویت روستایی بودن خودمان گریزان باشیم؟؟
⭕️از کسی انتظار نیست مانند پروفسور اعتمادی در هنگام حضور در روستا لباس چوپانی بپوشد؛ اما انتظار میرود در هنگام حضور در روستا فارغ از مال؛ثروت؛ پست و مقام با همه به چشم یک انسان رفتار کند و انسانیت را سر لوحه کار خود قرار دهد.و نگاه بالا به پایین نداشته باشد.
🔸 یادمان باشد در شناسنامه خیلی از ما چه بخواهیم و چه نخواهیم محل تولدمان #اسفیدان ثبت شده؛ اسمی که نام یک روستاست و از هویت ما جدا نیست و بخشی از زندگی و هویت ما در آن خلاصه می شود پس آن را در پشت زندگی پوچ و پر زرق و برق شهری پنهان نکرده و به روستایی بودن افتخار کنیم.
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha