به مناسبت ۲ اسفند روز زبان مادری...
در خاطرم هست آن دورانی که مدرسه میرفتیم، معلمان ما را تشویق میکردند تا در خانواده و جامعه فارسی صحبت کنیم تا بلکه به گفته خودشان لهجه نداشته و بتوانیم فارسی را راحت تر تکلم کنیم؛ اما هیچ گاه با خودمان فکر نکردیم این کار در آینده تبدیل به معضلی در جهت نابودی زبان مادریمان خواهد شد که همین اتفاق هم در شُرف انجام شدن هست.
به واسطه همین طرز فکری که برخی از معلمان در ان سالها در روستا پایه گذاری کردند؛ تعداد قابل توجهی از اهالی از همان سالها و سالهای بعد در خانواده ها شروع به فارسی صحبت کردن با یکدیگر کردند و زبان ترکی در بین انها غریب؛ و صحبت با زبان مادری برایشان کسر شان شد و این رویه کم کم نهادینه شد و اکنون خانواده هایی که با بچه ها و نوه های خود ترکی صحبت میکنند خیلی کم هستند و فرزندانشان با زبان مادری غریب شدند!!
یک باور غلطی که در حال حاضر در جامعه شکل گرفته و خیلی از والدین به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند؛ لهجه دار شدن فرزندانشان است و بر این نکته اصرار میکنند که در صورت یاد دادن زبان ترکی؛ فرزندانشان نمیتوانند فارسی صحبت کنند و به قولی با لهجه صحبت میکنند.
خدمت این والدین محترم باید عرض کرد؛ زمانی که معلمان در روستا کودکان را تشویق به فارسی صحبت میکردند؛ خبری از تکنولوژی ؛ اینترنت؛ رسانه های مجازی و... نبود و کودکان ترک به دنیا می آمدند و تا قبل از اینکه راهی مدرسه بشوند؛ فارسی را فقط در برنامه های تلویزیون و رادیو ان هم به صورت خیلی کم فرا میگرفتند و صحبت با زبان فارسی برایشان سخت بود؛ اما حال که فرزندی که به دنیا می آید به لطف تکنولوژی از همان ابتدا و قبل از رفتن به مدرسه زبان فارسی را سلیس صحبت میکند ایا نیازی نیست ترکی را یاد بگیرید؟؟؟ و به عبارتی قبلا فرزندان ترک زبان به دنیا می امدند و باید فارسی یاد میگرفتند که اکنون بر عکس این قضیه اتفاق افتاده و کودکان ترک زبان از بدو تولد با زبان ترکی خود غریب هستند و برخی از والدین هم در این میان لهجه دار شدن فرزندانشان را بهانه کرده و به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند که بسی جای تاسف و تامل دارد.
متاسفانه چه ترک زبانان در روستاها و چه در شهرها دیگر اهمیتی برای زبان مادری خود قائل نیستند و اکثریت آنها با یک همبستگی و اتحاد خاصی سعی در نابودی زبان مادری خود دارند و هر کدام برای صحبت نکردن در جمع های خانوادگی و جامعه با زبان ترکی و آموزش ندادن ان به کودکان خود هزاران دلیل توجیه کننده بیان میکنند که متاسفانه با رویه پیش گرفته شده صحبت کردن با زبان ترکی در خیلی از خانواده ها کم کم در حال فراموشی هست که این قضیه در بین خیلی از ترکهای خراسان مشاهده میشود.
به هر حال شوربختانه جامعه به سمتی پیش رفته که خیلی از خانواده ها نمیخواهند فرزندانشان زبان ترکی را یاد بگیرند و فقط ترکی صحبت کردن به مادر بزرگها و پدر بزرگها ختم شده و همان ها هم خیلی اوقات با نوه هایشان از سر ناچاری فارسی صحبت میکنند،،تا رفته رفته و با سرعت بیشتری به سوی نابودی زبان مادریمان حرکت کنیم.
آقای هاینیرش بل نویسنده برجسته المانی و برنده جایزه نوبل ادبی به پسرش میگوید:
پسرم! وقتی می بینی کسی لهجه دارد، معنایش این است که، از تو یک زبان بیشتر می داند
ما نیز به لهجه دار بودن را افتخار کنیم و بدانیم لهجه دار بودن یعنی دانستن یک زبان بیشتر از دیگران؛ پس بیاییم زبان ترکی زبان مادریمان را حمایت کنیم و با آموزش آن به کودکانمان؛ آیندگان را از داشتن این زبان شیرین محروم نکنیم تا زبانی که بخشی از هویت و فرهنگ اجتماعی ما را تشکیل می دهد به ورطه فراموش نرود و همچنان پایدار و زنده بماند و در کنار زبان پر محتوای فارسی زبان شیرین و ملی کشور عزیزمان؛ زبان مادریمان را نیز فراموش نکنیم.
#زبان_ترکی_را_از_فرزندانمان_دریغ_نکنیم
#زبان_ترکی_بخشی_از_هویت_ما_است
#زبان_ترکی_برای_ما_یعنی:
#هویت_اصل_ریشه
✍محسن احمدی
۲ اسفند ۱۴۰۰
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha
در خاطرم هست آن دورانی که مدرسه میرفتیم، معلمان ما را تشویق میکردند تا در خانواده و جامعه فارسی صحبت کنیم تا بلکه به گفته خودشان لهجه نداشته و بتوانیم فارسی را راحت تر تکلم کنیم؛ اما هیچ گاه با خودمان فکر نکردیم این کار در آینده تبدیل به معضلی در جهت نابودی زبان مادریمان خواهد شد که همین اتفاق هم در شُرف انجام شدن هست.
به واسطه همین طرز فکری که برخی از معلمان در ان سالها در روستا پایه گذاری کردند؛ تعداد قابل توجهی از اهالی از همان سالها و سالهای بعد در خانواده ها شروع به فارسی صحبت کردن با یکدیگر کردند و زبان ترکی در بین انها غریب؛ و صحبت با زبان مادری برایشان کسر شان شد و این رویه کم کم نهادینه شد و اکنون خانواده هایی که با بچه ها و نوه های خود ترکی صحبت میکنند خیلی کم هستند و فرزندانشان با زبان مادری غریب شدند!!
یک باور غلطی که در حال حاضر در جامعه شکل گرفته و خیلی از والدین به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند؛ لهجه دار شدن فرزندانشان است و بر این نکته اصرار میکنند که در صورت یاد دادن زبان ترکی؛ فرزندانشان نمیتوانند فارسی صحبت کنند و به قولی با لهجه صحبت میکنند.
خدمت این والدین محترم باید عرض کرد؛ زمانی که معلمان در روستا کودکان را تشویق به فارسی صحبت میکردند؛ خبری از تکنولوژی ؛ اینترنت؛ رسانه های مجازی و... نبود و کودکان ترک به دنیا می آمدند و تا قبل از اینکه راهی مدرسه بشوند؛ فارسی را فقط در برنامه های تلویزیون و رادیو ان هم به صورت خیلی کم فرا میگرفتند و صحبت با زبان فارسی برایشان سخت بود؛ اما حال که فرزندی که به دنیا می آید به لطف تکنولوژی از همان ابتدا و قبل از رفتن به مدرسه زبان فارسی را سلیس صحبت میکند ایا نیازی نیست ترکی را یاد بگیرید؟؟؟ و به عبارتی قبلا فرزندان ترک زبان به دنیا می امدند و باید فارسی یاد میگرفتند که اکنون بر عکس این قضیه اتفاق افتاده و کودکان ترک زبان از بدو تولد با زبان ترکی خود غریب هستند و برخی از والدین هم در این میان لهجه دار شدن فرزندانشان را بهانه کرده و به همین بهانه کودکان خود را از یادگیری زبان مادری محروم میکنند که بسی جای تاسف و تامل دارد.
متاسفانه چه ترک زبانان در روستاها و چه در شهرها دیگر اهمیتی برای زبان مادری خود قائل نیستند و اکثریت آنها با یک همبستگی و اتحاد خاصی سعی در نابودی زبان مادری خود دارند و هر کدام برای صحبت نکردن در جمع های خانوادگی و جامعه با زبان ترکی و آموزش ندادن ان به کودکان خود هزاران دلیل توجیه کننده بیان میکنند که متاسفانه با رویه پیش گرفته شده صحبت کردن با زبان ترکی در خیلی از خانواده ها کم کم در حال فراموشی هست که این قضیه در بین خیلی از ترکهای خراسان مشاهده میشود.
به هر حال شوربختانه جامعه به سمتی پیش رفته که خیلی از خانواده ها نمیخواهند فرزندانشان زبان ترکی را یاد بگیرند و فقط ترکی صحبت کردن به مادر بزرگها و پدر بزرگها ختم شده و همان ها هم خیلی اوقات با نوه هایشان از سر ناچاری فارسی صحبت میکنند،،تا رفته رفته و با سرعت بیشتری به سوی نابودی زبان مادریمان حرکت کنیم.
آقای هاینیرش بل نویسنده برجسته المانی و برنده جایزه نوبل ادبی به پسرش میگوید:
پسرم! وقتی می بینی کسی لهجه دارد، معنایش این است که، از تو یک زبان بیشتر می داند
ما نیز به لهجه دار بودن را افتخار کنیم و بدانیم لهجه دار بودن یعنی دانستن یک زبان بیشتر از دیگران؛ پس بیاییم زبان ترکی زبان مادریمان را حمایت کنیم و با آموزش آن به کودکانمان؛ آیندگان را از داشتن این زبان شیرین محروم نکنیم تا زبانی که بخشی از هویت و فرهنگ اجتماعی ما را تشکیل می دهد به ورطه فراموش نرود و همچنان پایدار و زنده بماند و در کنار زبان پر محتوای فارسی زبان شیرین و ملی کشور عزیزمان؛ زبان مادریمان را نیز فراموش نکنیم.
#زبان_ترکی_را_از_فرزندانمان_دریغ_نکنیم
#زبان_ترکی_بخشی_از_هویت_ما_است
#زبان_ترکی_برای_ما_یعنی:
#هویت_اصل_ریشه
✍محسن احمدی
۲ اسفند ۱۴۰۰
✅اسفیدان تماشا
🆔 @Esfidan_Tamasha