Forwarded from اتحاد بازنشستگان
🍃🍃
روز جهانی مبارزه با اعدام
🖌در سال ۲۰۰۲ چندین سازمان جهانی مدافع حقوق بشر از جمله «عفو بین‌الملل» و «همبستگی جهانی علیه مجازات اعدام» روز ۱۰ اکتبر را «روز جهانی مبارزه با اعدام» اعلام کردند
ما هم همصدا با این نهادها با صدای بلند با مجازات اعدام مخالفتومی‌کنیم زیرا اعتقاد داریم این مجازات حتی به شرط مجرم بودن محکوم، به ارتکاب جرم پایان نمی‌دهد؛ مجازات اعدام به کاهش وقوع جرایم منجر نشده و نمی‌تواند به عنوان یک عامل بازدارنده موثر در نظر گرفته شود.
آنچه جامعه را از وقوع جرم در امان نگاه می‌دارد بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه، آموزش و پرورش، و برخورداری از عدالت اجتماعی است. جرم در قریب به اتفاق موارد دلایل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دارد و نیک آگاهیم که قانون در تنبیه مجرمان فرودست به شدت سخت‌گیرتر و خشن‌تر است، دیده‌ایم که مجازات اعدام به صورت تبعیض‌آمیز اجرا می‌شود و اقلیت‌ها، فقرا و افراد با امکانات کمتر بیشتر در معرض این مجازات قرار می‌گیرند.
از سوی دیگر کدام سیستم قضایی را می‌شناسیم که احتمال خطا در محکومیت افراد در آن به صفر رسیده باشد، حال آن‌که اعدام مجازاتی برگشت‌ناپذیر است و در صورت خطا، جبران آن غیرممکن است.
اعدام سلب حق حیات یک انسان است و این عمل با اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است.
بسیاری از محکومین به اعدام در یک فرایند انتظار چند ساله عذاب روانی شدیدی تحمل می‌کنند که خود شکنجه محسوب می‌شود.
مجازات اعدام پیامی مبنی بر مشروعیت خشونت به جامعه ارسال می‌کند و به افزایش خشونت در جامعه دامن می‌زند.
اعدام نقض اصل برابری همه انسان‌ها است زیرا کافی است فرد مجرم از امکانات کافی برای دفاع از خود برخوردار باشد آن‌گاه می‌توان دید که برای جرم یکسان، مجازات یکسان وجود ندارد.
ما باور داریم که این مجازات نه تنها بازدارنده نیست، بلکه یک مجازات غیرانسانی، تبعیض‌آمیز است و با اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است. مجازات‌های جایگزین موثرتر و انسانی‌تری وجود دارند که می‌توانند فرد مجرم را تغییر دهند و به یک زندگی خاتمه ندهد..
براساس گزارش‌های سازمان حقوق بشر ایران، از مهر ۱۴۰۱ تا ۲۰ شهریور ۱۴۰۳، دست‌کم ۱,۴۵۲ نفر در زندان های کشور اعدام شده‌اند. این در حالی است که طی دو سال پیش از آن، یعنی از مهر ۱۳۹۹ تا شهریور ۱۴۰۱، تعداد اعدام‌ها به ۷۷۹ مورد می‌رسید.
امید به دادرسی عادلانه و تطابق حکم و مجازات در این دادگاه‌ها آرزویی خام است. هر کس کارش به دادگاه و مجامع قضایی افتاده باشد می‌داند که دادخواهی و دادرسی چه فرایند غیرعادلانه‌ای را طی می‌کند.
اما افزایش همین آمار، منطق موافقان با مجازات اعدام را هم باطل اعلام می‌کند زیرا قرار بوده است که اعدام مجازاتی بازدارنده باشد، پس این افزایش اعدام به چه معناست؟
#همه_با_هم_به_مجازات_اعدام_نه_بگوییم
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn
روز جهانی مبارزه با اعدام
🖌در سال ۲۰۰۲ چندین سازمان جهانی مدافع حقوق بشر از جمله «عفو بین‌الملل» و «همبستگی جهانی علیه مجازات اعدام» روز ۱۰ اکتبر را «روز جهانی مبارزه با اعدام» اعلام کردند
ما هم همصدا با این نهادها با صدای بلند با مجازات اعدام مخالفتومی‌کنیم زیرا اعتقاد داریم این مجازات حتی به شرط مجرم بودن محکوم، به ارتکاب جرم پایان نمی‌دهد؛ مجازات اعدام به کاهش وقوع جرایم منجر نشده و نمی‌تواند به عنوان یک عامل بازدارنده موثر در نظر گرفته شود.
آنچه جامعه را از وقوع جرم در امان نگاه می‌دارد بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه، آموزش و پرورش، و برخورداری از عدالت اجتماعی است. جرم در قریب به اتفاق موارد دلایل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دارد و نیک آگاهیم که قانون در تنبیه مجرمان فرودست به شدت سخت‌گیرتر و خشن‌تر است، دیده‌ایم که مجازات اعدام به صورت تبعیض‌آمیز اجرا می‌شود و اقلیت‌ها، فقرا و افراد با امکانات کمتر بیشتر در معرض این مجازات قرار می‌گیرند.
از سوی دیگر کدام سیستم قضایی را می‌شناسیم که احتمال خطا در محکومیت افراد در آن به صفر رسیده باشد، حال آن‌که اعدام مجازاتی برگشت‌ناپذیر است و در صورت خطا، جبران آن غیرممکن است.
اعدام سلب حق حیات یک انسان است و این عمل با اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است.
بسیاری از محکومین به اعدام در یک فرایند انتظار چند ساله عذاب روانی شدیدی تحمل می‌کنند که خود شکنجه محسوب می‌شود.
مجازات اعدام پیامی مبنی بر مشروعیت خشونت به جامعه ارسال می‌کند و به افزایش خشونت در جامعه دامن می‌زند.
اعدام نقض اصل برابری همه انسان‌ها است زیرا کافی است فرد مجرم از امکانات کافی برای دفاع از خود برخوردار باشد آن‌گاه می‌توان دید که برای جرم یکسان، مجازات یکسان وجود ندارد.
ما باور داریم که این مجازات نه تنها بازدارنده نیست، بلکه یک مجازات غیرانسانی، تبعیض‌آمیز است و با اصول بنیادین حقوق بشر در تضاد است. مجازات‌های جایگزین موثرتر و انسانی‌تری وجود دارند که می‌توانند فرد مجرم را تغییر دهند و به یک زندگی خاتمه ندهد..
براساس گزارش‌های سازمان حقوق بشر ایران، از مهر ۱۴۰۱ تا ۲۰ شهریور ۱۴۰۳، دست‌کم ۱,۴۵۲ نفر در زندان های کشور اعدام شده‌اند. این در حالی است که طی دو سال پیش از آن، یعنی از مهر ۱۳۹۹ تا شهریور ۱۴۰۱، تعداد اعدام‌ها به ۷۷۹ مورد می‌رسید.
امید به دادرسی عادلانه و تطابق حکم و مجازات در این دادگاه‌ها آرزویی خام است. هر کس کارش به دادگاه و مجامع قضایی افتاده باشد می‌داند که دادخواهی و دادرسی چه فرایند غیرعادلانه‌ای را طی می‌کند.
اما افزایش همین آمار، منطق موافقان با مجازات اعدام را هم باطل اعلام می‌کند زیرا قرار بوده است که اعدام مجازاتی بازدارنده باشد، پس این افزایش اعدام به چه معناست؟
#همه_با_هم_به_مجازات_اعدام_نه_بگوییم
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn