🔴 رای بدهیم یا رای ندهیم؟
#ارسالی_همکار
آیا اگر رای ندهیم کره ی شمالی خواهیم شد؟ برای این که ایران کره شمالی گردد دو شرط مهم لازم است؛ نخست حاکمیتی کاملا یکدست در همه تصمصم گیری ها به ویژه بی رحمی و سرکوب و دوم مردمانی به تمامی نظم پذیر. جمهوری اسلامی هرگز حاکمیتی به تمامی یکدست نخواهد شد چون بنیان های دیگرشدگی و ناهمسانی را در ساختار قانونی و تفاوت و دیگر شدگی را در ساختار واقعی می توانیم ببینیم. همچنین ایران تاریخی قابل اعتنا از سیاست ورزی و مبارزه ی خونین برای آزادی دارد. دوم کره شمالی شدن نیازمند مردمانی بشدت نظم پذیر است، مردمان ایران هرگز تن به نظم اجتماعی مانند شرق آسیا نمی تواند بسپارند.
ولی اگر ایرانیان رای ندهند و ابراهیم رئیسی یا جلیلی به مقام ریاست جمهوری برسند و از سوی دیگر مذاکرات وین نتواند برجام را احیا کند و تحریم های امریکا را کم کند، به احتمال زیاد ایران ونزوئلا خواهد شد و هیچ دور نیست قحطی دراین کشور و در عرصه سیاسی هم به احتمال زیاد جمع شدن بساط انتخابات ریاست جمهوری در ایران.
اگر رای داده و شخص شایسته و کارامدی را انتخاب کنیم، میتوانیم منتظر اوضاع بهتر شویم؟ با وجود ساختار سیاسی فعلی رای دادن مردم و انتخاب کسی چون همتی یا هر کسی هر چقدر شایسته و کاردان، چندان تغییری نمی تواند در وضعیت کشور و شرایط مردم ایجاد کند. تنها می توان دلخوش بود که قحطی نخواهد آمد یا ونزوئلا نخواهیم شد (البته اگر در چنین شرایطی کانون های اصلی قدرت بگذارند که مذاکره با کشورهای غربی و قدرتمند به نتیجه دلخواه و به سود کشور و مردم برسد). مشکل ایران تنها انتخاب رئیس جمهوری خوب نیست بلکه عمده مسئله ایران ساختار کنونی جمهوری اسلامی است که راه رشد و توسعه و پیشرفت کشور را کور کرده است. راه نجات ایران و پیشرفت و توسعه آن نخست تغییر و تحول ساختار موجود به سوی نظامی مردسالار و سکولار است و سپس حضور افرادی قوی و دلسوز بر سر پست های مدیریتی کلان و میانه و سوم اتخاذ و اجرای برنامه های علمی برای اداره کشور است.
آیا رای ندادن می تواند موجب رویدادهای خوب و موثر برای کشور گردد؟ اگر مردم رای ندهند و کسی چون رئیس یا جلیلی رئیس جمهور گردد، شاید مردم با بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی روبرو شوند، ولی این احتمالا می تواند موجب گردد ایرانیان به خود بیایند و رخوت و رکود و ترس را از خود دور کرده، و با کوشش و مبارزه، برای تغییر و تحول ساختارهای سیاسی پافشاری کنند. برای هر تغییر و تحولی به سوی توسعه مردم همیشه مهمترین عامل هستند و باید برای این مهم اراده کنند.
مخلص کلام: چه رای بدهید و چه رای ندهید، تا زمانی که بر پای مطالبات و خواسته های خود، تا زمانی که برای احقاق حق و دادستاندن، تا زمانی که برای تصمیم ها و سیاست ها غلط، پای کار مبارزه و اعتراض و دادگری نایستید، تا زمانی که برای این مهم، رنج نکشید و عرق نریزد و هزینه ندهید، وضع همین است که می بینید. مشکل اصلی ما رای دادن یا رای دادن نیست، مشکل بینادین ما ترس، مصلحت اندیشی، بی تفاوتی و رخوت ماست.
#علی_شمایلی
16 خردادماه 1400، کرانه کویر
🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah
#ارسالی_همکار
آیا اگر رای ندهیم کره ی شمالی خواهیم شد؟ برای این که ایران کره شمالی گردد دو شرط مهم لازم است؛ نخست حاکمیتی کاملا یکدست در همه تصمصم گیری ها به ویژه بی رحمی و سرکوب و دوم مردمانی به تمامی نظم پذیر. جمهوری اسلامی هرگز حاکمیتی به تمامی یکدست نخواهد شد چون بنیان های دیگرشدگی و ناهمسانی را در ساختار قانونی و تفاوت و دیگر شدگی را در ساختار واقعی می توانیم ببینیم. همچنین ایران تاریخی قابل اعتنا از سیاست ورزی و مبارزه ی خونین برای آزادی دارد. دوم کره شمالی شدن نیازمند مردمانی بشدت نظم پذیر است، مردمان ایران هرگز تن به نظم اجتماعی مانند شرق آسیا نمی تواند بسپارند.
ولی اگر ایرانیان رای ندهند و ابراهیم رئیسی یا جلیلی به مقام ریاست جمهوری برسند و از سوی دیگر مذاکرات وین نتواند برجام را احیا کند و تحریم های امریکا را کم کند، به احتمال زیاد ایران ونزوئلا خواهد شد و هیچ دور نیست قحطی دراین کشور و در عرصه سیاسی هم به احتمال زیاد جمع شدن بساط انتخابات ریاست جمهوری در ایران.
اگر رای داده و شخص شایسته و کارامدی را انتخاب کنیم، میتوانیم منتظر اوضاع بهتر شویم؟ با وجود ساختار سیاسی فعلی رای دادن مردم و انتخاب کسی چون همتی یا هر کسی هر چقدر شایسته و کاردان، چندان تغییری نمی تواند در وضعیت کشور و شرایط مردم ایجاد کند. تنها می توان دلخوش بود که قحطی نخواهد آمد یا ونزوئلا نخواهیم شد (البته اگر در چنین شرایطی کانون های اصلی قدرت بگذارند که مذاکره با کشورهای غربی و قدرتمند به نتیجه دلخواه و به سود کشور و مردم برسد). مشکل ایران تنها انتخاب رئیس جمهوری خوب نیست بلکه عمده مسئله ایران ساختار کنونی جمهوری اسلامی است که راه رشد و توسعه و پیشرفت کشور را کور کرده است. راه نجات ایران و پیشرفت و توسعه آن نخست تغییر و تحول ساختار موجود به سوی نظامی مردسالار و سکولار است و سپس حضور افرادی قوی و دلسوز بر سر پست های مدیریتی کلان و میانه و سوم اتخاذ و اجرای برنامه های علمی برای اداره کشور است.
آیا رای ندادن می تواند موجب رویدادهای خوب و موثر برای کشور گردد؟ اگر مردم رای ندهند و کسی چون رئیس یا جلیلی رئیس جمهور گردد، شاید مردم با بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی روبرو شوند، ولی این احتمالا می تواند موجب گردد ایرانیان به خود بیایند و رخوت و رکود و ترس را از خود دور کرده، و با کوشش و مبارزه، برای تغییر و تحول ساختارهای سیاسی پافشاری کنند. برای هر تغییر و تحولی به سوی توسعه مردم همیشه مهمترین عامل هستند و باید برای این مهم اراده کنند.
مخلص کلام: چه رای بدهید و چه رای ندهید، تا زمانی که بر پای مطالبات و خواسته های خود، تا زمانی که برای احقاق حق و دادستاندن، تا زمانی که برای تصمیم ها و سیاست ها غلط، پای کار مبارزه و اعتراض و دادگری نایستید، تا زمانی که برای این مهم، رنج نکشید و عرق نریزد و هزینه ندهید، وضع همین است که می بینید. مشکل اصلی ما رای دادن یا رای دادن نیست، مشکل بینادین ما ترس، مصلحت اندیشی، بی تفاوتی و رخوت ماست.
#علی_شمایلی
16 خردادماه 1400، کرانه کویر
🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah