This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔴حضور پر رنگ زنان در تظاهرات کشاورزان
#زنان_معلم به همراه #زنان_کارگر و اینک #زنان_کشاورز در صف مقدم مطالبه گری قرار دارند
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
🆔 @edalatxah
#زنان_معلم به همراه #زنان_کارگر و اینک #زنان_کشاورز در صف مقدم مطالبه گری قرار دارند
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
🆔 @edalatxah
#بیدارزنی : گزارش سازمان بین‌المللی کار: «تعرض و تبعیض جنسی علیه زنان کارگر در صنعت پوشاک/ زنان کارگر را در امور مداخله دهید»
اگرچه بیشتر کارگران سراسر جهان از آثار کرونا منفی مصون نمانده‌اند ولی کارگران برخی از صنوف در بخش‌های مختلف این کره خاکی بیشتر آسیب دیده‌اند. کارگران آسیایی که در صنعت پوشاک فعالیت می‌کنند، در زمره گروهی قرار دارند که بیشتر تحت آثار منفی کرونا قرار گرفته‌اند.
به گزارش سازمان بین‌المللی کار، اگرچه وضعیت تمامی کارگران صنعت پوشاک در آسیا نامناسب است، ولی کارگران زن شاغل در این صنعت به مراتب شرایط بدتری دارند.
گزارش جدید سازمان بین‌المللی کار در خصوص زنان کارگر در صنعت پوشاک نشان می‌دهد، گسترش و شیوع کووید ۱۹ بر زندگی این کارگران تاثیر گذاشته و شرایط کاری آنها را سخت کرده است. زنان کارگر صنایع پوشاک، به جز مشکلات ناشی از شیوع کرونا، با چالش‌های مثل تبعیض جنسیتی، تعرض، نقص حقوق زنان در محیط کار، تعهدات وصول نشده از سوی کارفرما و تعهدات خانوادگی روبرو هستند که دشواری شرایط کاری آنها را دو چندان کرده است.
۸۰ درصد از کارگران صنایع پوشاک در آسیا، زن هستند. «جانی سیمپسون»، یکی از کارشناسان ارشد سازمان بین‌المللی کار در منطقه آسیا و اقیانوسیه درباره وضعیت زنان شاغل در کارخانه‌های تولیدکننده پوشاک می‌گوید: «زنان با چالش‌های زیادی در محیط کار روبرو می‌شوند و تعهدات بسیاری دارند که باید در خانه انجام دهند. چالش‌های محیط کار و تعهدات آنها در خانه، شرایط کاری آنها را بسیار سخت می‌کند».
صادرات کشورهای صادرکننده پوشاک، در نیمه اول سال ۲۰۲۰ به دلیل گسترش کرونا، حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است. بسیاری از کارگران به دلیل کاهش صادرات و تعطیلی کارخانه تعدیل و بیکار شده‌اند. برخی از کارخانه‌ها، با ۵۰ درصد از نیروی انسانی خود، فعالیتشان را دوباره از سر گرفته‌اند. ۶۵ میلیون کارگر در کارخانه‌های تولیدکننده پوشاک قاره‌های آسیا و اقیانوسیه شاغل هستند که این آمار معادل ۷۵درصد از کل کارگران صنایع پوشاک در جهان است.
سازمان بین‌المللی کار توصیه می‌کند: «کارفرما باید توجه بیشتری به تعدیل نیرو و تعهدهای نابرابر خود برای زنان کارگر صنعت پوشاک انجام دهد تا با آغاز به کار دوباره کارخانه‌ها، آنها به کار خود بازگردند. گسترش کرونا، خشونت و تبعیض‌های جنسیتی علیه زنان در محیط کار را پررنگ کرده‌است، کارفرما باید مبارزه با آزار و اذیت زنان در محیط کار را تقویت کند. علاوه بر این موارد، کارفرما صدای زنان کارگر را بشنود و از رای و نظر نماینده‌های زنان کارگر در تصمیمات خود بهره بگیرد».
#آزار_جنسی
#زنان_کارگر
@bidarzani
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah
اگرچه بیشتر کارگران سراسر جهان از آثار کرونا منفی مصون نمانده‌اند ولی کارگران برخی از صنوف در بخش‌های مختلف این کره خاکی بیشتر آسیب دیده‌اند. کارگران آسیایی که در صنعت پوشاک فعالیت می‌کنند، در زمره گروهی قرار دارند که بیشتر تحت آثار منفی کرونا قرار گرفته‌اند.
به گزارش سازمان بین‌المللی کار، اگرچه وضعیت تمامی کارگران صنعت پوشاک در آسیا نامناسب است، ولی کارگران زن شاغل در این صنعت به مراتب شرایط بدتری دارند.
گزارش جدید سازمان بین‌المللی کار در خصوص زنان کارگر در صنعت پوشاک نشان می‌دهد، گسترش و شیوع کووید ۱۹ بر زندگی این کارگران تاثیر گذاشته و شرایط کاری آنها را سخت کرده است. زنان کارگر صنایع پوشاک، به جز مشکلات ناشی از شیوع کرونا، با چالش‌های مثل تبعیض جنسیتی، تعرض، نقص حقوق زنان در محیط کار، تعهدات وصول نشده از سوی کارفرما و تعهدات خانوادگی روبرو هستند که دشواری شرایط کاری آنها را دو چندان کرده است.
۸۰ درصد از کارگران صنایع پوشاک در آسیا، زن هستند. «جانی سیمپسون»، یکی از کارشناسان ارشد سازمان بین‌المللی کار در منطقه آسیا و اقیانوسیه درباره وضعیت زنان شاغل در کارخانه‌های تولیدکننده پوشاک می‌گوید: «زنان با چالش‌های زیادی در محیط کار روبرو می‌شوند و تعهدات بسیاری دارند که باید در خانه انجام دهند. چالش‌های محیط کار و تعهدات آنها در خانه، شرایط کاری آنها را بسیار سخت می‌کند».
صادرات کشورهای صادرکننده پوشاک، در نیمه اول سال ۲۰۲۰ به دلیل گسترش کرونا، حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است. بسیاری از کارگران به دلیل کاهش صادرات و تعطیلی کارخانه تعدیل و بیکار شده‌اند. برخی از کارخانه‌ها، با ۵۰ درصد از نیروی انسانی خود، فعالیتشان را دوباره از سر گرفته‌اند. ۶۵ میلیون کارگر در کارخانه‌های تولیدکننده پوشاک قاره‌های آسیا و اقیانوسیه شاغل هستند که این آمار معادل ۷۵درصد از کل کارگران صنایع پوشاک در جهان است.
سازمان بین‌المللی کار توصیه می‌کند: «کارفرما باید توجه بیشتری به تعدیل نیرو و تعهدهای نابرابر خود برای زنان کارگر صنعت پوشاک انجام دهد تا با آغاز به کار دوباره کارخانه‌ها، آنها به کار خود بازگردند. گسترش کرونا، خشونت و تبعیض‌های جنسیتی علیه زنان در محیط کار را پررنگ کرده‌است، کارفرما باید مبارزه با آزار و اذیت زنان در محیط کار را تقویت کند. علاوه بر این موارد، کارفرما صدای زنان کارگر را بشنود و از رای و نظر نماینده‌های زنان کارگر در تصمیمات خود بهره بگیرد».
#آزار_جنسی
#زنان_کارگر
@bidarzani
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah
📌اقتصاد سیاسی اشتغال زنان (مشاغل غیررسمی و مجموع بی‌ثبات‌کاران)
✍🏽شکیبا عسگرپور
بیدارزنی: بررسی «حاشیه‌ای شدن اشتغال زنان در ایران»، گزاره‌ای متکی بر تحلیل سیاسی، تاریخی، نقش مذهب، تبعات جهانی‌سازی فقر و اقتصاد بازار آزاد بر حق معیشت و حضور زنان در اجتماع است.
اگر به نیمه‌ی اول دهه‌ی ۵۰ رجوع کنیم، با افزایش درآمد نفتی و سپس رکود عمیق آن مواجه خواهیم شد. طوری که سنگ‌بنای هر گونه بررسی وضعیت اشتغال (فراجنسیتی) پیش از دهه‌ی ۴۰ را درکنار مابقی وجوه «اقتصاد سرنیزه‌ای» (به تعبیر بیژن جزنی) قرار می‌دهد. افزایش چشم‌گیر مهاجرت شهر به روستا، بورژوازی کمپرادورِ حاکم و تقویت صنعتی‌سازی بدنه‌ی تولید، از عوامل تعیین کننده‌ی سیاست‌گذاری‌های «جنسیت در مشاغل زنان» در دوره‌ی پهلوی دوم است. در سال ۱۳۵۵، بالغ بر ۱۹۴،۰۰۰ نفر (۱۶ درصد) از زنان در سطوح بالای سلسله مراتب کارْ شاغل بودند که این شامل سرمایه‌داران، خرده بورژوازی مدرن و طبقه‌ی متوسط بود. مابقی بدنه‌ی یک میلیونی زنان شاغل (یعنی ۸۴ درصد) در سطوح دیگر معلمان، پرستاران، کارگران کارخانجات و «مشاغل غیررسمی» قرار می‌گرفتند، یعنی همان بدنه‌ی ۴۱ درصدی مشاغل بدون مزد و یا «زنان کارگر و کارکنان فامیلی بدون مزد».
سازمان آمار ایران، وضعیت شغلی را در شش دسته تعریف می‌کند: «کارفرمایان، کارکنان مستقل، مزد و حقوق‌بگیران بخش خصوصی، مزد و حقوق‌بگیران بخش عمومی (بنیادها)، کارکنان فامیلی بدون مزد و کسانی که وضعیت شغلی آنان نامشخص (مشاغل غیررسمی) است». متن پیش‌رو سعی در بررسی دو گزینه‌ی آخر این دسته‌بندی دارد:
«کار بی‌مزد کارگران زن در مشاغل خانوادگی و
کارگران تولیدی‌های زیر زمینی و بی‌ثبات‌کاران».
#روز_جهانی_کارگر #زنان_کارگر #اشتغال_زنان #مشاغل_غیررسمی
متن کامل این مقاله را در بیدارزنی بخوانید: https://bidarzani.com/35265
🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah
✍🏽شکیبا عسگرپور
بیدارزنی: بررسی «حاشیه‌ای شدن اشتغال زنان در ایران»، گزاره‌ای متکی بر تحلیل سیاسی، تاریخی، نقش مذهب، تبعات جهانی‌سازی فقر و اقتصاد بازار آزاد بر حق معیشت و حضور زنان در اجتماع است.
اگر به نیمه‌ی اول دهه‌ی ۵۰ رجوع کنیم، با افزایش درآمد نفتی و سپس رکود عمیق آن مواجه خواهیم شد. طوری که سنگ‌بنای هر گونه بررسی وضعیت اشتغال (فراجنسیتی) پیش از دهه‌ی ۴۰ را درکنار مابقی وجوه «اقتصاد سرنیزه‌ای» (به تعبیر بیژن جزنی) قرار می‌دهد. افزایش چشم‌گیر مهاجرت شهر به روستا، بورژوازی کمپرادورِ حاکم و تقویت صنعتی‌سازی بدنه‌ی تولید، از عوامل تعیین کننده‌ی سیاست‌گذاری‌های «جنسیت در مشاغل زنان» در دوره‌ی پهلوی دوم است. در سال ۱۳۵۵، بالغ بر ۱۹۴،۰۰۰ نفر (۱۶ درصد) از زنان در سطوح بالای سلسله مراتب کارْ شاغل بودند که این شامل سرمایه‌داران، خرده بورژوازی مدرن و طبقه‌ی متوسط بود. مابقی بدنه‌ی یک میلیونی زنان شاغل (یعنی ۸۴ درصد) در سطوح دیگر معلمان، پرستاران، کارگران کارخانجات و «مشاغل غیررسمی» قرار می‌گرفتند، یعنی همان بدنه‌ی ۴۱ درصدی مشاغل بدون مزد و یا «زنان کارگر و کارکنان فامیلی بدون مزد».
سازمان آمار ایران، وضعیت شغلی را در شش دسته تعریف می‌کند: «کارفرمایان، کارکنان مستقل، مزد و حقوق‌بگیران بخش خصوصی، مزد و حقوق‌بگیران بخش عمومی (بنیادها)، کارکنان فامیلی بدون مزد و کسانی که وضعیت شغلی آنان نامشخص (مشاغل غیررسمی) است». متن پیش‌رو سعی در بررسی دو گزینه‌ی آخر این دسته‌بندی دارد:
«کار بی‌مزد کارگران زن در مشاغل خانوادگی و
کارگران تولیدی‌های زیر زمینی و بی‌ثبات‌کاران».
#روز_جهانی_کارگر #زنان_کارگر #اشتغال_زنان #مشاغل_غیررسمی
متن کامل این مقاله را در بیدارزنی بخوانید: https://bidarzani.com/35265
🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah
بیدارزنی
اقتصاد سیاسی اشتغال زنان (مشاغل غیررسمی و مجموع بی‌ثبات‌کاران)/ شکیبا عسگرپور - بیدارزنی
این مقاله مروری است به حاشیه‌ای شدن اشتغال زنان در ایران و روند طرد زنان از بازار کار رسمی به بازار کار غیررسمی طی چهار دهه گذشته.
🟣 یک زن کارگر کارخانه «نساجی کویر سمنان» به‌دلیل گیر کردن مقنعه در دستگاه ریسندگی جان خود را از دست داد.
خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، هویت این زن کارگر را مرضیه طاهریان، ۲۱ ساله گزارش کرد و به نقل از منابع آگاه نوشت که این کارگر شامگاه شنبه ۱۵ آبان در کارخانه ریسندگی «نساجی کویر سمنان» دچار حادثه شده و گیرکردن سرش در دستگاه ریسندگی به مرگ او منجر شده است. بر پایه این گزارش علت دقیق حادثه هنوز در دست بررسی است.
به گزارش زمانه، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی سمنان هم مرگ این کارگر را تأیید کرد و به صدا و سیما جمهوری اسلامی گفت که او به دلیل «خفگی» جان باخته است. این مقام مسئول توضیح بیشتری در باره این حادثه نداد. ایران از جمله کشورهای پرخطر برای کارگران است و سالانه در گزارش‌های رسمی مرگ هزار کارگر بر اثر حوادث کاری گزارش می‌شود. گزارش‌های رسمی تنها حوادث کاری را شامل می‌شوند که به پزشکی قانونی و نهادهای انتظامی گزارش شده است.
#زنان_کارگر
#فقدان_ایمنی
@bidarzani
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
خبرگزاری دولتی کار ایران (ایلنا)، هویت این زن کارگر را مرضیه طاهریان، ۲۱ ساله گزارش کرد و به نقل از منابع آگاه نوشت که این کارگر شامگاه شنبه ۱۵ آبان در کارخانه ریسندگی «نساجی کویر سمنان» دچار حادثه شده و گیرکردن سرش در دستگاه ریسندگی به مرگ او منجر شده است. بر پایه این گزارش علت دقیق حادثه هنوز در دست بررسی است.
به گزارش زمانه، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی سمنان هم مرگ این کارگر را تأیید کرد و به صدا و سیما جمهوری اسلامی گفت که او به دلیل «خفگی» جان باخته است. این مقام مسئول توضیح بیشتری در باره این حادثه نداد. ایران از جمله کشورهای پرخطر برای کارگران است و سالانه در گزارش‌های رسمی مرگ هزار کارگر بر اثر حوادث کاری گزارش می‌شود. گزارش‌های رسمی تنها حوادث کاری را شامل می‌شوند که به پزشکی قانونی و نهادهای انتظامی گزارش شده است.
#زنان_کارگر
#فقدان_ایمنی
@bidarzani
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah