⚫️ غزلی از حسین جنتی

.
📌همسرم چندروز پیش گفت: شعری برای من بگو...
‌
‌
به شعر می‌کِشم این قصه‌را چو بسیاران...
که عاشقِ تواَم ای مهربان‌تر از باران!
که رازِ عشق برون‌می‌زند به ناچاری،
چنان‌که بوی خوش از حجره‌های عطاران!
‌
ولی دریغ که امروز ای تمامتِ‌من!
رها‌نمی‌کُنَدَم غصه‌ی گرفتاران...
رها‌نمی‌کُنَدَم بانگِ سیلیِ ناچار،
به گونه‌های غم‌انگیزِ آبروداران!
رها‌نمی‌کُنَدَم خفتگانِ در سرما،
به زیرِ سایه‌ی وحشت‌فزای آواران!
رها‌نمی‌کُنَدَم حسرتِ عزاداری،
که مانده بر جگرِ زخمیِ عزاداران!
رها‌نمی‌کُنَدَم پوزبندِ تلخِ سکوت،
که خنده‌می‌زند از گوشه‌ی لبِ یاران!
رها‌نمی‌کُنَدَم رویِ شانه‌ی ضحاک،
زبان‌درازیِ چندش‌درآورِ ماران!
رها‌نمی‌کُنَدَم شانه‌های یخ‌زدگان...
رها‌نمی‌کُنَدَم کوله‌ی سبکباران!
‌
برایت ای زنِ من! عاشقانه خواهم گفت...
اگر رها‌شوم از کُشتگانِ نیزاران!

‌
#حسین_جنتی
#عشق

منبع : کانال شاعر

▪️▪️▪️▪️

🔹 #کانال_معلمان_عدالتخواه
👇👇👇

🆔 @edalatxah

از طریق لینک زیر به ما بپیوندید 👇

https://tttttt.me/edalatxah
‌