⭕️در دفاع از تجمع ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
✍🏼 رضا امانی‌فر

مدتی از تجمع روز معلم گذشته است، ولی هنوز عده‌ای این تجمع را مایه‌ای برای حمله به شورا، و نه نقد به آن، به کار می‌گیرند. به این دلیل، می‌گویم «نقد نمی‌کنند» که نقد بایستی «فرارونده» باشد. به این معنی که ناقد بایستی از نقد خویش فرا رود و گزینه یا گزینه‌های عملی و موثری را به عنوان جایگزین پیشنهاد دهد.
ابتدا گزارش و خوانشی از آن تجمع ارایه می‌دهم و سپس سوالاتی را پیش روی منتقدین و معترضین می‌نهم.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی بیش از یک سال و نیم بود که هیچ اقدام عملی و موثری در عرصه مطالبه‌گری نداشت. در واقع، سرکوب شدید تشکل‌های صنفی و زندان و اخراج و پرونده‌سازی برای معلمان راه را بر هر نوع مطالبه‌گری بست. شورای هماهنگی غیر قانونی شناخته شد، هیچ نهاد و مسئولی نامه‌ها و تظلم‌خواهی‌های معلمان را تحویل نگرفت (به عنوان نمونه نامه ۱۰ هزار امضایی که به قوه قضاییه فرستاده شد). مسئولین حاضر به گفت‌وگو و مذاکره با نمایندگان معلمان نشدند (به عنوان نمونه نمایندگان کانون صنفی معلمان استان بوشهر بارها به اداره کل آموزش و پرورش مراجعه کردند و مدیر کل و معاونین حاضر به دیدار با آنها نشدند) و هر انتقاد و اعتراضی با مشت آهنین مواجه شد.
در این شرایط و با رخوت و رکود بیش از یک سال و نیمه جنبش معلمان، شورای هماهنگی جهت گرامیداشت هفته معلم فراخوان تجمع در روز ۱۳ اردیبهشت را داد. در اوج فشار و تهدیدی که متوجه معلمان بود، آنها در بیش از ۱۸ شهر کشور به فراخوان شورای هماهنگی پاسخ مثبت دادند و به خیابان آمدند. حتی اگر تعداد افرادی که در هر شهر به خیابان آمدند، از انگشتان دست هم کمتر باشد، باز هم حضور معلمان ۱۸ شهر آمار قابل توجهی است که متاسفانه آن به چشم منتقدان و معترضان آمد و این نیامد. خاطرنشان می‌کنم که تجمعات سال ۱۴۰۰ - که آغازش شهریور آن سال بود - با ۶ شهر شروع شد، در مهر حدود ۲۵ شهر و در ماه‌های بعد به این تعداد افزوده شد و در بهمن‌ماه بیش از ۲۰۰ شهر و هزاران معلم به خیابان آمدند. این آمار - از اندک تا بسیارش - مربوط به زمانی است که فضا امنیتی نبود و تهدیدی متوجه معلمان نمی‌شد.
تجمع ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ در حالی برگزار گردید و بیش از ۱۸ شهر از آن استقبال کردند که فضا به شدت امنیتی بود و معلمان نیز بیش از یکسال و نیم به خیابان نیامده بودند. منتقدان و مخالفان نه عامل موثر فضای امنیتی و سرکوب را به تحلیلشان راه می‌دهند و نه روند تجمعات معلمان در سال ۱۴۰۰ را در نظر می‌گیرند. از زوایای دیگری نیز می‌توان به موضوع پرداخت که واقعیت را بیشتر آشکار می‌کند. این که تشکل‌ها نتوانسته‌اند به بدنه پیوند بخورند، بخشی از ماجراست که آن هم عاملش را صرفا نمی‌توان در خود تشکل‌ها جستجو کرد. در اینجا نیز بایستی عوامل سرکوب، ترس، تهدید، پرونده‌سازی و…. را لحاظ کرد.

به هر حال شورای هماهنگی آنچه می‌توانست و مقدور بود را با توجه به همه محدودیت‌ها و انسدادها انجام داد و نتیجه بلافصل آن نیز گزارشی بود که در بالا آمد. این که شورا بعد از یک سال و نیم فضا را شکست و حضورش را در صحنه مدنی ایران اعلام کرد و همچنین پویایی و بالندگی و کوتاه نیامدن شورا در هر شرایطی از مواضع اصولی‌اش، نتایج دیگری است که در مجالی دیگر می‌توان به آن پرداخت.
با این خوانش و گزارش اکنون چند سوال از منتقدین و مخالفین آن تجمع دارم:
خود شما چه تلاشی برای شکل‌گیری آن تجمع کردید؟
آیا شما در آن تجمع شرکت کردید؟
با توجه به انسداد همه‌ی روش‌های مطالبه‌گری چه گزینه‌ای غیر از تجمع در ذهنتان داشتید یا به شورا ارایه دادید؟
اکنون فکر می‌کنید چه روش یا روش‌هایی برای مطالبه‌گری صنفی متشکل و موثر وجود دارد؟
آیا این روش‌ها باعث برون‌رفت جنبش معلمان از سکوت و خمود و رخوت شورا می‌شود؟
اگر این اتفاق می‌افتد چگونه و چه زمانی؟
آیا سکوت شورا و عدم فراخوان تجمع - آن هم در هفته بزرگداشت معلم - ادامه سکوت و رخوت یک سال و نیمه نبود؟
و در آخر عدم فراخوان به تجمع ۱۳ اردیبهشت چه دستاوردی می‌توانست داشته باشد که با آن تجمع از دست داده‌ایم؟
من به برخی از نتایج و دستاوردهای آن تجمع اشاره کرده‌ام، شما نتایج و دستاوردهای عدم تجمع را بفرمایید.


منبع : کانال کانون صنفی معلمان استان بوشهر


🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇
🆔 @kashowranews

‍ می‌دانم سخت است برای آنانی که هیچگاه حتی تصور سیم‌خاردارهای مرز، به ذهنشان غیرعادی نیامده است چه برسد به اینکه خارها و دوشکاهای به نشان گرفته‌‌ در هر دو سمت آن، روح و روانشان را خونین و جان زندگی نکرده‌ی‌ عزیزانشان را به زیر خروارها خاک فرستاده باشد اما باز سعی کنيد تصور کنید که روزی دو قدرت اشغالگر بین تهران و کرج یک خط دل‌بخواهانه‌ای روی نقشه بکشند، بعد اسم آن را بگذارند "مرز"! آنگاه تهران را بخوانید کشور "الف" و کرج بشود کشور "ب".
شهروندان کشور الف، تهرانی‌ها، مجبور شوند با زبان مثلا چینی و شهروندان کشور ب، کرجی‌ها، با زبان روسی تحصیل بکنند. در هر دو سمت این نوار مرزی هیچ امکان اقتصادی‌ای وجود نداشته باشد و تمام منابع آنها غارت شود برای مناطق دیگری. بخش بزرگی از مردم، کودکان، زنان، مردان و خلاصه پیر و جوان مجبور شوند برای لقمه‌ای نان به کولبری روی بیاورند و بسته‌های سنگین را به کول بگیرند؛ آن را از مسیر درکه قله به قله برسانند به عظیمیه در کرج، و حین این رفت و آمد به جرم عبور از "مرز"!!! با دوشکا به آنها شلیک شود.

#سینا_رسول زاده و نیز ده‌ها کولبر و سوخت‌بر دیگر، روزانه از این قربانیان هستند، کودک-کولبری که به جای عبور از خط فرضی بین کرج و تهران، از خط فرضی بین بانه و سلیمانی عبور کرد.

اگر می‌خواهید بدانید حال ما در کوردستان و بلوچستان چگونه است و نسبت ما با این خطوط استعماری و اشغالی فرضی چگونه است بویژه وقتی که خبر کشتار کولبرها و سوخت‌بران را می‌شنویم، فقط برای یک دقیقه بدون گاردگیری برگردید به مثال آن خط فرضی بین کرج و تهران.

🔻🔻🔻

لینک عضویت در #مدرسه_رهایی

https://tttttt.me/edalatxah

🔴 اندیشه‌‌های پاک پویان


☑️ ٣ خرداد ١٣۵٠ امیرپرویز پویان و رحمت پیرونذیری که از اعضاء سازمان چریک‌های فدایی خلق بودند، پس از اینکه تا آخرین گلوله با نیروهای پلیس جنگیدند و اسناد مهم را امحا کردند،برای اینکه اسیر نشوند به زندگی خود پایان دادند.


☑️ در اواسط اردیبهشت ماه ۱۳۴۹، امیرپرویز پویان رساله‌ای با هنوان «ضرورت مبارزه‌ی مسلحانه و رد تئوری بقا» نوشت. به گفته‌ی پویان، «نبود شرایط دموکراتیک» به احساس عمومی «ترس و سرکوب» افزوده و توده‌ها را از روشنفکران انقلابی جدا نگه داشته است.


☑️ تحت چنین شرایطی او اظهار می‌دارد که توده‌ها و به ویژه طبقه‌ی کارگر، «قدرت دشمن خود را مطلق می‌دانند» در همان حالی که کاملا نسبت به «ناتوانی خود ار زهایی از دست دشمن مسلط» کاملا متقاعد شده‌اند. اعتقاد به صحت این قضیه‌ی فلج‌کننده «دو قضیه‌ی مطلق» مانع از تلاش توده‌ها برای رسیدن به یک جامعه‌ی آزاد و رها شده بود.


☑️ تا زمانی که این دو مطلق فلج‌کننده در ذهن مردم دست‌نخورده باقی بماند، روشنفکران انقلابی نمی‌توانند موفق به برقراری رابطه‌ی معنادار با مردم شوند.
تحت چنین شرایطی بعضی از روشنفکران بر آن‌اند که باید «سیاست صبر و انتظار» در پیش گرفت و منتظر «لحظه‌ی مناسب» و «شرایط مناسب» شد. چنین سیاستی دست آخر به این می‌انجامد که به «حفظ خود» همت گماریم و عملا هیچ کار مبارزاتی و انقلابی‌ای در راستای ضربه زدن به رژيم نمی‌کنیم.


☑️ پویان نتیجه می‌گیرد که باید حُکم «بیایید حمله نکنیم تا زنده بمانیم برای لحظه‌ی مناسب» را با این حُکم جایگزین کنیم که «برای زنده ماندن مجبوریم حمله کنیم». به این ترتیب چاره‌ی کار در «دفاع مشروع» در برابر تجاوزهای متعدد حکومت نیست، بلکه باید به حکومت «تعرض» کرد.

#امیرپرویز_پویان
#دو_مطلق
#لحظه‌ی_مناسب
#تعرض_به_رژیم
#ضرورت_مبارزه_مسلحانه
#رد_تئوری_بقا

@sarkhatism

گروه‌ها و سازمان‌های فاشیستی در #لندن تظاهراتی برگزار کردند علیه پذیرش مهاجران و افزایش جمعیت مهاجر در انگلیس. شما می‌توانید این‌جا حد اعلای خرفتیِ راست برانداز و سطلیون را مشاهده کنید که با پرچم شیر و خورشیدشان رفته‌اند دوشادوش مهاجرستیزان حرکت می‌کنند. جهان کوچکی دارند و کله‌هایی پر از بی‌عقلی. آن‌قدر بی‌عقل‌اند که گمان می‌کنند فاشیست و مهاجرستیز اروپایی این‌ها را که مهاجر نمی‌داند و معتقد است ایرانی "کله‌سیاه" و "خارجی" نیست. جدن دیاسپورای ایرانی وضعیت رقت‌انگیزی دارد. هر روز ورق‌های ننگین تازه‌ای رو می‌کنند و با سرعت در مسیر تبدیل شدن به منفورترین گروه مهاجر در غرب حرکت می‌کنند.

#ایرونی_ساقه_و_برگ_و_ریشه


@Blackfishvoice1

🔴 کار هنری از مجموعه‌‌ی «لکه‌‌های سفید»

ارسالی از یاران #همراه_سرخط

گروهی از هنرمندان معترض در یک پرفورمنس اعتراضی با موضوع‌ «لکه‌‌ی سفید» (آغ‌ لکه)، اعتراض خود را در اطراف شهر به نمایش گذاشته‌اند.
هنرمندان‌ لکه‌های اعتراضی خود را روی اشیا و درختان‌ بریده‌ شده ثبت‌ کرده‌اند.
فعالین‌ هنری، لکه‌‌ی سفید را به شکلی نمادین‌ گسترش‌ داده‌اند‌ که‌ برای درد جامعه‌ و‌ محیط‌زیست‌  را نمایان‌ کرده و صدای تبعیض را به جامعه‌ گوشزد می‌کند.

#لکه‌های_سفید
#آغ‌لکه
#هنر_اعتراضی
#تبعیض
#استثمار_محیط_زیست

@sarkhatism

گسترش کارزار #سه‌_شنبه‌_های_نه_به_اعدام در نوزدهمین هفته؛ پیوستن ۸ زندانی سیاسی-عقیدتی واحد ۳ زندان قزلحصار به #کارزار_نه_به_اعدام


طی چندماه اخیر به دنبال موج اعدام‌ها که تیغ برنده آن برگردن زندانیان عادی نشسته بود، در تاریخ ۹ بهمن ۱۴۰۲ جمعی از زندانیان عادی قزلحصار با تشریح شرایط خود، از همه زندانیان در زندان‌های سراسر کشور درخواست همراهی و حمایت کردند. این شرایط مرگبار زندانیان عادی، توسط انبوهی از زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف مورد توجه و حمایت قرار گرفت. چرا که از نظر زندانیان سیاسی کاملا واضح بود که اعدام زندانیان سیاسی مقدمه اجرای اعدام‌های بیشتر درمیان زندانیان عادی و اعدام زندانیان عادی وسیله‌ای برای سرکوب و ارعاب همه اقشار جامعه و لاپوشانی اعدا‌م‌های سیاسی است؛ لذا بلافاصله استمداد زندانیان عادی از بقیه زندانیان ابتدا توسط زندانیان سیاسی قزلحصار وسپس سایر زندانیان مورد اجابت قرار گرفت.

در شرایطی که زندانیان عادی سالن هفت واحد یک قزلحصار هم در هفته گذشته طی یک فیلم چند دقیقه‌ای از انبوه اعدام‌ها (هفته‌ای ۱۰-۲۰ اعدام) خبردادند...شرایط زندان‌ها و اعدام‌ها عینی‌تر شد.

از طرفی طی ماه‌های اخیر زندانیان اعتصابی به طور متناوب به قتل‌عام زندانیان اهل سنت هم پرداخته و نسبت به اعدام هشدار داده‌ بودند اما متاسفانه قاسم آبسته، داوود عبدالهی، ایوب کریمی، فرهاد سلیمی، انور خضری و خسرو بشارت اعدام شدند و تنها بازمانده این پرونده کامران شیخه که در خطر اجرای حکم اعدام است به دلایل نامعلوم به تازگی از زندان قزلحصار به زندان مهاباد منتقل شده‌است.

در هفته نوزدهم کارزار، زندانیان عقیدتی_سیاسی اهل سنت و همبندیان این زندانیانِ جان‌باخته در واحد ۳ زندان قزلحصار، در پیامی به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام اعلام کرده‌اند به کارزار می‌پیوندند.
اسامی آنها به شرح زیر است:
فریدون ذاکری نسب، صلاح‌الدین ضیایی، عیدو شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، محمد صالح زیادالله، عبدالله وریا، عبدالکریم قنبرزهی

لازم به ذکر است که این زندانیان در شرایطی غیر انسانی در سالنی مشهور به "سوئیت" (انفرادی‌های مخصوص زندانیان زیر حکم اعدام) نگهداری می‌شوند. خاصه اینکه چهار تن از این زندانیان یعنی آقایان: عیدو شه‌بخش، عبدالغنی شه‌بخش، سلیمان شه‌بخش وعبدالکریم قنبرزهی، هم‌اکنون محکوم به اعدام و در معرض اجرای حکم هستند.

درحال حاضر زندانیان در زندان‌های قزلحصار، اوین، مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی و نقده سه‌شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ برای نوزدهمین هفته است که هر سه‌شنبه‌ در این «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، اعتصاب غذا می‌کنند. زندانیان اعتصابی در این زندان‌ها خواستار توجه به وضعیت این زندانیان و حمایت از آنها هستند.


#جمهوری_اعدام
#قاسم_آبسته، #داوود_عبدالهی، #ایوب_کریمی، #فرهاد_سلیمی، #انور_خضری #خسرو_بشارت
#کامران_شیخه #مهاباد
#زندان_قزلحصار #زندان_اوین #قیام_علیه_اعدام #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

🔹 تأثیر تغییر اقلیم بر آموزش

مدارس ایران در سال‌های اخیر روزهای زیادی را به‌دلیل آلودگی هوا، سرما، ریزگردها، طوفان‌های شن، سیل‌های فصلی، و گرمای شدید تعطیل بوده‌اند. همچنین برخی استان‌های کشور در طول سال تحصیلی شرایط حدی آب‌وهوایی را تجربه می‌کنند که تأثیر معناداری بر افت کیفیت یادگیری دانش‌آموزان دارد. بانک جهانی در آپریل ۲۰۲۴ گزارشی با عنوان «تأثیر تغییر اقلیم بر آموزش» منتشر کرده است که در ادامه چکیدۀ آن‌را می‌خوانید.

🔸 آموزش می‌تواند کلید پایان‌دادن به فقر در یک سیارۀ زیست‌پذیر باشد؛ سیاره‌ای که دولت‌ها باید هم‌اکنون برای محافظت از آن اقدام کنند. تغییرات آب‌وهوایی به افزایش تعداد و شدت رویدادهای حدی اقلیمی مانند طوفان، سیل، خشکسالی، موج گرما، و آتش‌سوزی منجر می‌شود. این رویدادها به‌نوبۀخود به اختلال در تحصیل نظیر تشدید افت یادگیری و ترک تحصیل منجر می‌شوند.

🔸 تغییرات اقلیم به تعطیلی گستردۀ مدارس منجر شده است. یک کودک ۱۰ساله در سال ۲۰۲۴ آتش‌سوزی جنگل‌ها و طوفان‌های استوایی را دو برابر بیشتر، سیل رودخانه‌ها را سه برابر بیشتر، ازبین‌رفتن محصولات کشاورزی را چهار برابر بیشتر، و خشکسالی را پنج برابر بیشتر از یک کودک ۱۰ساله در سال ۱۹۷۰ تجربه می‌کند. در طول ۲۰ سال گذشته، تعطیلی مدارس در اثر رویدادهای شدید اقلیمی-که پنج میلیون نفر یا بیشتر را تحت تأثیر قرار داده‌اند- در حدود ۷۵ درصد بیشتر شده است. این تعطیلی‌ها بیشتر به‌دلیل آسیب‌پذیری زیرساخت‌ها و استفاده از زیرساخت‌های مدارس برای سرپناه اضطراری گاه بسیار طولانی‌ بوده است.

🔸 علاوه‌براین، افزایش دما نیز مانع یادگیری می‌شود. هر روزِ مدرسه که با گرمای شدید همراه باشد به‌معنای افت یادگیری است. هرچند اندازۀ تأثیر نامشخص است و تاحدزیادی به شرایط زمینه‌ای [پایگاه اقتصادی-اجتماعی خانواده، سطح برخورداری منطقۀ سکونت، کیفیت مدرسه، و ...] بستگی دارد، اما اتلاف یادگیری در دماهای بالاتر قطعی است. براساس تجزیه و تحلیل دقیق داده‌ها، دانش‌آموزان در ۱۰ درصد گرم‌ترین شهرهای برزیل، به‌دلیل افزایش میزان قرارگرفتن در معرض گرما سالانه حدود یک درصد اتلاف یادگیری را تجربه کرده‌اند. این بدان معنا است که یک دانش‌آموز متوسط در طول دورۀ تحصیل بین ۰.۶۶ تا ۱.۵ سال یادگیری را به‌دلیل بالابودن دما از دست می‌دهد. این زیان‌های یادگیری در بلندمدت به کاهش درآمد، افت بهره‌وری، نابرابری بیشتر، و ناآرامی‌های اجتماعی بیشتر می‌انجامد.

🔸 با وجود این پیامدهای فاجعه‌بار، آموزش همچنان در دستور کار سیاست‌های اقلیمی نادیده گرفته می‌شود. در سال ۲۰۲۰ کمتر از ۱.۳ درصد کمک‌های توسعه‌ای مرتبط با اقلیم به آموزش اختصاص یافته است.
این گزارش چهار محور را برای حفاظت دولت‌ها از نظام آموزشی در برابر تغییر اقلیم به‌منظور تقویت تأثیر آموزش بر توسعه، کاهش فقر، و انسجام اجتماعی پایدار پیشنهاد می‌کند: ۱. مدیریت آموزش برای تاب‌آوری، ۲. زیرساخت مدرسه برای تاب‌آوری، ۳. تضمین تداوم یادگیری در مواجهه با شوک‌های اقلیمی، و ۴. استفاده از دانش‌آموزان و معلمان به‌عنوان عوامل تغییر. در این گزارش برای این چهار محور به‌اختصار دستور کار عملی و مثال‌هایی عملیاتی ارائه شده است.
@omidi_reza

🔺در بهارِ ۱۴۰۱ موجِ جدیدی از اعتصابات معلمان آغاز شد. در آن‌روزها #لیبرال_فاشیستها که سال‌ها بر طبلِ رهبرسازی در خارج از کشور، مداخله‌ی خارجی و سلبریتی‌‌محوری کوبیده بودند، نه تنها با معلمان هم‌صدا نشدند بلکه دست در دستِ دستگاه سرکوب، در شبکه‌‌های اجتماعی مشغول پرونده‌سازی شدند. کار به‌جایی رسید که برخی از آن‌ها در نهایتِ وقاحت، اعتصابِ معلمان در چهارگوشه‌ی ایران را "مصرفِ خیابان‌" و "اعتراض مجاز" نامیدند.

🔺حاکمیتِ جمهوری اسلامی که منتظرِ خیزشی از جنسِ دی و آبان بود، برای جلوگیری از امکانِ سازمان‌یابیِ اعترضات، به منازلِ اعضای شوراهای صنفی معلمان یورش برد و به‌سرعت در رسانه‌های خود سناريو‌های نخ‌نماشده را کلید زد.

🔺با آغاز اعتراضات #زن_زندگی_آزادی اکثریت نفراتِ شوراهای معلمان در زندان‌ها محبوس بودند و با رسیدنِ دامنه‌ی اعتراضات به مدارس، سرکوب هارتر شد و موجی از احکامِ فله‌ای برای اخراج معلمانِ معترض صادر گردید.

🔺در همان روزها که معلمانِ سازمانده در زندان بودند، راستِ برانداز از واشنگتن و تورنتو و ... طلبکارانه فغان می‌زد که "پس معلمان‌ چرا به اعتراضات ملحق نمی‌شوند؟" "چرا اعتصاب سراسری شکل نمی‌دهند؟"
از این‌که آن‌ها سازمان‌دهی اجتماعی را با تدارکِ هیئت طفلان مسلم اشتباه گرفته‌اند و الفبای تشکل‌سازی را نمی‌دانند که بگذریم، می‌رسیم به این‌که آن‌ها حتی سرکوبِ هدفمند معلمان پیش از آغاز قیام را سانسور می‌کردند تا چنان شود که انگل‌هایی نظیر بچه‌ی شاهِ شاهِ مخلوع مدعی شوند: "مشعل مبارزه چهل است که در دست من است". زکی!

🔺بر همین مدار است که هرگاه گعده‌های جسدمعاش را نقد می‌کنیم، برخی سوال می‌کنند: "پس چرا کسی را قبول ندارید؟" تو گویی اولا: برای پیش‌راندنِ امرِ مبارزه الزاما باید با یکی یا چند عدد از دلقک‌‌های خارجه بیعت کرد و ب: گویی "همه" آن‌ها هستند نه فعالینی که داخل کشور ایستاده و چشم در چشم استبداد از جوانی و زندگی خود هزینه می‌کنند برای روشن نگاه داشتنِ چراغ مبارزه. اسامی‌ای که در زیر درج می‌شوند، تعدادی از پرشمارِ معلمانی هستند که علاوه بر تحملِ زندان و شکنجه، از ادامه‌ی کار منع شده‌اند تا حتی امکانِ معیشت‌شان ( معیشت حداقلی با دستمزد معلمی) مسدود شود‌. برخی از این معلمان بیش از دو دهه است که مشغول فعالیت مدنی هستند.
از مخاطبین و مریدانِ "اتحاد توئیتریِ جرج‌تاون" سوال کنید که نام چند تن را شنیده‌اند و درباره‌ی فعالیت‌های آن‌ها می‌دانند:

#رسول_بداقی
#محمد_حبیبی
#محمد_دارکش
#حسن_نظریان
#جعفر_ابراهیمی
#عزیز_قاسم‌_زاده
#فریبا_انامی
#سارا_سیاهپور
#شیوا_عاملی_راد
#عاتکه_رجبی
#محمد_سعیدی_ابواسحاقی
#حمید_جعفری
#تحسین_مصطفی
#شهربانو_امانی
#روح_الله_مردانی


#طبقه_کارگر #سرکوب_معلمان #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

⭕️ #یاسین_رامین همسر مهناز افشار: آن فلسطینی‌ها مقصرند و مرگ زنان و کودکان فلسطینی نیز در این جنگ، امری طبیعی است!

#مدرسه_رهایی : از امثال رامین که امروز سوپر برانداز شده و به همراه زنش بخشی از فاشیسم خارج‌نشین را تشکیل می‌دهند این مواضع طبیعی است.
کسانی که نان خود را به خون کودکان ایران زده‌اند و شیرخشک فاسد را به مدد رانت پدر ولایتمدار خود به حلق کودکان ایران ریخته‌اند طبیعی است برای کودکان فلسطینی اهمیتی قایل نشوند.
تاریخ بعدها نشان خواهد داد که موضعگیری مخالف نظام این افراد بخشی از صدور اپوزیسیون به خارج است. کودکان محروم شده امروز، عصیانگران فردایند و انتقام خود را از این قماش خواهند گرفت.

🔻🔺🔻
@edalatxah

*هشدار: حاوی تصاویر دلخراش
🔴 دستکم ۳۹ فلسطینی در جریان حمله اسرائیل به یک مدرسه در غزه کشته شدند

همین امروز، پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۳ که بسیاری از خانواده‌ها در ایران برای سال جدید در حال ثبت‌نام فرزندانشان در مدارس هستند، دستکم ۳۹ نفر از جمله ده‌ها کودک فلسطینی در حمله‌ی موشکی اسرائیل به یک مدرسه محل اسکان آوارگان در غزه کشته و ده‌ها نفر زخمی شدند.

این مدرسه تحت پوشش «UNRWA» (آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی سازمان ملل) در اردوگاه نصیرات بوده است. بازمانده‌ی آوارگان و پناهندگان فلسطینی که عزیزان و هموطنان‌شان پیشتر در کمپ پناهندگان رفح زنده زنده سوزانده شده بودند، امروز در نقطه‌ی دیگری از نوار غزه کشته شدند.
تصاویر منتشرشده توسط خبرنگاران فلسطینی در ساعات اولیه امروز ردیف‌هایی از اجساد فلسطینیان را که در بیمارستان الاقصی در دیرالبلح چیده شده‌اند، نشان می‌دهد. مادری در یکی از تصاویر فریاد می‌زند: «جنگ بس است! ما ده‌ها بار آواره شده‌ایم. آن‌ها کودکان ما را در حالی که خواب بودند، کشتند». آن‌ها کودکان ما در حالیکه خواب بودند، کشتند. آن‌ها کودکان ما را در حالیکه گرسنه بودند، کشتند. آن‌ها کودکان ما را پیش از آن‌که زبان باز کنند، کشتند. آن‌ها کودکان ما را پیش از آن‌که زمین و درختان زیتون را بشناسند، کشتند.

به این دریای خون که بر ویرانه‌های مدرسه‌‌‌ی غزه باقی مانده نگاه کنید. اگر با دیدن دریای خون جاری کودکان و زنان و مردان فلسطینی شانه بالا می‌اندازید، کلاهتان را بالاتر بگذارد و از شرف و وجدانتان جدی‌تر سوال کنید. این دریای خون، امتداد خون تمامی مظلومان و مبارزان راستین تاریخ است. خون سارینا و کیان و ابوالفضل و هستی و … در ایران راهش را می‌‌گیرد و به سرزمین‌های اشغالی فلسطین می‌رسد و با خون کودکان فلسطینی درهم می‌آمیزد. این امتداد همان خونی است که در جریان قیام ژینا خطاب به قاتلان داخلی می‌گفتیم «میان ما و شما دریایی خون فاصله است». ما نه فقط می‌بایست تکلیف‌‌مان را با «ما»ی کاذبی که هربار بواسطه‌ی هر قیام و جنبشی سر بر می‌آورد، روشن کنیم؛ بلکه باید تصریح کنیم که مقصودمان از این «شما» چه کسانی است؟ این «شما» آیا فقط جمهوری خون‌ریز و غاصب اسلامی را شامل می‌شود یا هر رژیم غاصب و کشتار و خونریزی‌ را نشانه می‌گیرد؟

#فلسطین
#غزه
#علیه_اشغال
#علیه_نسل_کشی
#علیه_بوم_کشی
#القدس_لنا

@sarkhatism

‏يارب امنحني أرجل العنكبوت
لأتعلق أنا وكل أطفال الشرق بسقف الوطن
حتى تمرّ هذه المرحلة...

خدایا، به من پاهای عنکبوت عطا کن
که من و تمام کودکان خاورمیانه
به سقف وطن آویزان شویم
تا این روزگار بگذرد...


#محمد_الماغوط
مترجم: #سعید_هلیچی


#نسل_کشی_در_غزه


@Everydayresistance1

⭕️ بخش‌هایی از سخنرانی #شعبان_محمدی در مقابل ILO در اعتراض به حضور نمایندگان حکومت در نشست سازمان جهانی کار.
در این برنامه فعالان کارگری ضمن تجمع مقابل سازمان جهانی کار، خواستار اخراج نمایندگان قلابی شدند که خود را نماینده کارگران ایران می‌نامند نمایندگان واقعی کارگران و معلمان کسانی هستند که قربانی تیغ سرکوب شدند و تشکل‌های مستقل ایرانی در این نشست به صورت رسمی نماینده ندارند و نماینده حکومت ضد کارگری در آنجا شرکت کرده‌اند.

🔻🔺🔻
@edalatxah

#مدرسه_رهایی:

بیرون بیا رفیق!
خطر کن با پول خُردی که دیگر پول نیست
با جای خوابی که در زیر باران است
و با کاری که فردا از دست اش خواهی داد.
پا به خیابان بگذار! بِرَزم!
برای صبر کردن خیلی دیر شده است.
به یاری ما بشتاب تا به خود کمک کرده باشی
همبستگی بکن!

بیرون بیا رفیق
در برابر سلاح ها از دستمزد ات دفاع کن!
اگر تو بدانی که چیزی برای از دست دادن نداری
آنگاه پلیس، اسلحه کم خواهد آورد!

پا به خیابان بگذار! بِرَزم!
برای صبر کردن خیلی دیر شده است.
به یاری ما بشتاب تا به خود کمک کرده باشی
همبستگی بکن!


«برتولت برشت»
بازسرایی شهاب برهان


🔻🔺🔻
@edalatxah