🔴گفتگو با یک مربی مهدکودک

جدال با کرونا، وقتی امنیت شغلی به صفر می‌رسد!

✍جلوه جواهری


🔹مهدهای کودک از اولین مکان‌هایی بودند که بعد از شیوع جهانی کووید ۱۹ با دستور «ستاد ملی مبارزه با کرونا» تعطیل شدند.

به گفته مدیرکل بهزیستی استان گیلان ۲۵۰۰ مربی مهدکودک با تعطیلی ۴۹۷ مهد به دلیل شیوع کرونا در این استان بیکار شده‌اند و تداوم شرایط فعلی منجر به ورشکستگی و تعطیلی دائم این مراکز که ۸۰ درصدشان استیجاری هستند، خواهد شد.
بیش از ۱۵ هزار مهدکودک جهت نگهداری کودکان در کشور فعالیت می‌کنند که تنها یک درصد آن دولتی محسوب می‌شود. نزدیک به ۱۵۰ هزار پرسنل در مهدکودک‌های کشور مشغول به کار هستند.
به این ترتیب، درآمد ۹۹ درصد از مهدکودک‌ها از محل شهریه است.
مهدهایی که تحت نظارت بهزیستی هستند از طرف دولت تعطیل شدند، اما هیچ امکاناتی به آن‌ها ارائه نشده است.

🔹 مهدکودکی که در آن کار می‌کنید در دوران کرونا چه وضعیتی پیدا کرد؟

🔷 مهدکودک ما طبیعتاً بسته شد.
احتمال زیاد هم دارد که مدیر مهد ما نتواند دوباره آن را باز کند.
برای اینکه مجبور شد مکان مهد فعلی را به صاحبخانه پس بدهد چون نمی‌توانست از عهده اجاره آن برآید.
حالا وقتی کرونا تمام شود اگر بتواند مهد را به مکان جدید منتقل می‌کند ولی هیچ‌چیز معلوم نیست.
مدیران مهدکودک‌هایی که مکانشان اجاره‌ای نیست باز می‌توانند مدت بیشتری دوام بیاورند. حالا باید ببینیم کی بخشنامه می‌شود که مهدها می‌توانند بازشوند.
ولی مهدهایی مثل مهد ما مشخص نیست که دیگر بتوانند سرپا شوند.
اگر بخشنامه بشود و مدیر مهد ما بتواند ساختمان جدیدی اجاره کند دوباره باید ساختمان را تجهیز کند.
مثلاً دیوارها را فوم‌بندی کند و دوباره هزینه کند.


🔷 به گفته  مدیرکل امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی کشور، مهدهای کودک‌ محیطی مناسب برای فعالیت و #اشتغال_زنان تحصیل‌کرده‌ کشور هستند و نصف زنان جامعه می‌توانند با فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی خود در مهدکودک‌ها خدمت کنند؛ اما به نظر می‌رسد این زنان شاغل از امنیت شغلی و دستمزد بسیار پایین برخوردارند و در زمانه سخت کرونا نیز کاملاً به حال خود رها شده‌اند.

🔷 من بیمۀ کامل بودم، اما با شرایطی که پیش آمد و مهد تعطیل شد، مدیر مهد ما بیمۀ من را هم ۱۵ روز کرد، اگر قبول نمی‌کردم برایم ترک کار می‌زد.
حق بیمه را هم تا وقتی که مهد باز بشود، خودم باید پرداخت کنم. من یکی دو ماه را پرداخت کردم اما اگر نتوانم ممکن است بگویم برایم ترک کار بزند.
چون شدنی نیست

#زنان_و_کرونا
#کرونا
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah

💥ادامه‌ی مصاحبه را در INSTANT VIEW بحوانید👇

https://tttttt.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30026&rhash=3ec4f87be6d7d1

🔷کرونا بهانه‌ای برای کارفرمایان و دولت

✍بنفشه جمالی

🔹 بازار اشتغال ایران بازاری مردانه است که بر پایه تبعیض و نابرابری‌های جنسیتی پایه‌گذاری شده است. بر اساس آمارهای اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران که در خصوص میزان بیکاری زنان منتشر شده، سهم زنان از بازار کار در تابستان سال ۹۸، کمتر از ۲۰ درصد بوده است.

🔹بر اساس آمارهای اعلام شده حدود سه میلیون زن سرپرست خانوار در کشور وجود دارند. زنانی که به دلیل قوانین و سیاست‌های نابرابر مجبورند در بازارهای غیررسمی با حقوق اندک و ساعات کاری بالا مشغول به کار شوند و بسیاری از آن‌ها در ماه‌های گذشته و به دلیل اپیدمی کرونا جزء اولین گروه‌های کاری بوده‌اند که تعدیل و اخراج شده‌اند. 

⭕️با شیوع  ویروس کرونا تاکنون ۷۰۰ هزار زن شاغل در ایران بیکار شده‌اند.


📍بیکاری زنان روستایی


🔹آمارهای اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران میانگین مشارکت زنان روستایی ایران را حدود ۴۰ درصد نشان می‌دهند. به گفته فاطمه اسماعیلی پور، مدیرعامل تعاونی صندوق خرد زنان روستایی، بسیاری از زنان در مناطق روستایی که به دامداری، پرورش گیاهان دارویی، صنایع‌دستی و… مشغول بوده‌اند با شیوع ویروس کرونا به‌طور کامل شغل خود را از دست داده‌اند.

#اشتغال_زنان
#بیکاری
#کرونا
منبع: بیدارزنی
@bidarzani
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah

👈🏽ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏼


https://tttttt.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30306&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌اقتصاد سیاسی اشتغال زنان (مشاغل غیررسمی و مجموع بی‌ثبات‌کاران)

✍🏽شکیبا عسگرپور

بیدارزنی: بررسی «حاشیه‌ای شدن اشتغال زنان در ایران»، گزاره‌ای متکی بر تحلیل سیاسی، تاریخی، نقش مذهب، تبعات جهانی‌سازی فقر و اقتصاد بازار آزاد بر حق معیشت و حضور زنان در اجتماع است‌.

اگر به نیمه‌ی اول دهه‌ی ۵۰ رجوع کنیم، با افزایش درآمد نفتی و سپس رکود عمیق آن مواجه خواهیم شد. طوری که سنگ‌بنای هر گونه بررسی وضعیت اشتغال (فراجنسیتی) پیش از دهه‌ی ۴۰ را درکنار مابقی وجوه «اقتصاد سرنیزه‌ای» (به تعبیر بیژن جزنی) قرار می‌دهد. افزایش چشم‌گیر مهاجرت شهر به روستا، بورژوازی کمپرادورِ حاکم و تقویت صنعتی‌سازی بدنه‌ی تولید، از عوامل تعیین کننده‌ی سیاست‌گذاری‌های «جنسیت در مشاغل زنان» در دوره‌ی پهلوی دوم است. در سال ۱۳۵۵، بالغ بر ۱۹۴،۰۰۰ نفر (۱۶ درصد) از زنان در سطوح بالای سلسله مراتب کارْ شاغل بودند که این شامل سرمایه‌داران، خرده بورژوازی مدرن و طبقه‌ی متوسط بود. مابقی بدنه‌ی یک میلیونی زنان شاغل (یعنی ۸۴ درصد) در سطوح دیگر معلمان، پرستاران، کارگران کارخانجات و «مشاغل غیررسمی» قرار می‌گرفتند، یعنی همان بدنه‌ی ۴۱ درصدی مشاغل بدون مزد و یا «زنان کارگر و کارکنان فامیلی بدون مزد».

سازمان آمار ایران، وضعیت شغلی را در شش دسته تعریف می‌کند: «کارفرمایان، کارکنان مستقل، مزد و حقوق‌بگیران بخش خصوصی، مزد و حقوق‌بگیران بخش عمومی (بنیادها)، کارکنان فامیلی بدون مزد و کسانی که وضعیت شغلی آنان نامشخص (مشاغل غیررسمی) است». متن پیش‌رو سعی در بررسی دو گزینه‌ی آخر این دسته‌بندی دارد:

«کار بی‌مزد کارگران زن در مشاغل خانوادگی و
کارگران تولیدی‌های زیر زمینی و بی‌ثبات‌کاران».

#روز_جهانی_کارگر #زنان_کارگر #اشتغال_زنان #مشاغل_غیررسمی

متن کامل این مقاله را در بیدارزنی بخوانید: https://bidarzani.com/35265

🔹🔹🔹
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه

🆔 @edalatxah

📌 وضعیت زنان شاغل در بخش خصوصی

✍🏽 فروغ سمیع‌نیا

🟣 پرونده ویژه: تبعیض جنسیتی در حوزه کار


#بیدارزنی : از متن: «استان گیلان از جمله استان‌های فقیر در بخش صنعت است. تعداد سرمایه‌گذاران در بخش صنعت کم بوده و کارخانه‌های زیادی در استان پس از خصوصی سازی تعطیل شدند. با توجه به ضعیف شدن کشاورزی طی سالهای گذشته در استان ما با نیروی بیکار زیادی مواجه هستیم. شرایط فوق باعث می‌شود که اندک کارفرمایان باقی مانده نیز کارگران ارزان زیادی در اختیار داشته باشند که خیل عظیم نیروی کار در واقع تهدیدی برای کارگران محسوب شود تا در مقابل هر گونه ستم سکوت کنند. یکی از استان‌هایی است که در آن وضعیت زنان و بخصوص کارگران زن شاغل در بخش خصوصی بسیار دردناک است. با گفتگو و دیدن وضعیت چندین نفر از کارگران استان تلاش کردم تا گوشه ای از وضعیت دردناک کار این زنان را در این یادداشت نشان داده شود. برا ی این امر با کارگران سه کارخانه و تولیدی در دو شهرک صنعتی مختلف استان گفتگو کردیم».

#اشتغال_زنان #بخش_خصوصی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43053

🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه

🆔 @edalatxah

https://tttttt.me/edalatxah

📌 علیه تبعیض جنسیتی در آموزش عالی و بازار کار (بخش اول)

✍🏽 جلوه جواهری

🟣 پرونده ویژه: تبعیض جنسیتی در حوزه کار


#بیدارزنی: «ورود به دانشگاه به ویژه برای بسیاری از فرودستان به معنی عرصه‌ای است که بتوانند پایگاه اجتماعی و سپس اقتصادی خود را با شانس بیشتر و بهتر برای ورود به بازار کار تغییر دهند. به همین دلیل است که زنان در تمام سال‌های بعد از انقلاب، علی‌رغم همه‌ی تبعیض‌های جنسیتی در نهاد آموزش عالی، به دنبال ورود به دانشگاه و دستیابی به آموزش عالی بوده‌اند.

اگر به تاریخ مبارزات زنان برای دستیابی به حق آموزش نگاهی بیندازیم می‌بینیم که زنان از ابتدا برای به دست آوردن این حق، راهی طولانی را پیمودند و موانع بسیاری را از سر گذراندند. اما این خواستِ تغییر وضعیت اگر هم منجر به ارتقای پایگاه اجتماعی آنان شده باشد لزوماً تغییر پایگاه اقتصادی آن‌ها را به همراه نداشته است. در این مقاله سعی دارم این موضوع را کمی بشکافم که چطور پیوند این دو در ایران به ویژه در بستر تبعیض جنسیتی موجود گسسته شده است».

#اشتغال_زنان‌ #تبعیض_جنسیتی #آموزش_عالی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43076

@bidarzani
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

📌کووید ۱۹ و کار زنان در منطقه‌ی خاورمیانه و شمال آفریقا

✍🏽ولنتاین مقدم
برگردان: مهتاب محبوب

🟣 پرونده ویژه: تبعیض جنسیتی در حوزه کار

#بیدارزنی: شیوع بیماری‌ها، درست مانند بحران‌های اقتصادی، زنان و مردان را به نحوی متفاوت تحت تأثیر قرار می‌دهد و پاندمی‌ها (همه‌گیری‌ جهانی) نابرابری‌های اجتماعی و جنسیتی موجود را وخیم‌تر می‌کند. تأثیرات جنسیتی کووید ۱۹ بر زنان در زمینه‌های مختلفی بررسی شده است، از جمله در زمینه اشتغال، درآمد و از دست دادن امکان تحرک؛ در بستر نیاز فزاینده به کار خانگیِ زنان و زمان طولانی که صرف آموزش کودکان در خانه و مراقبت از بیماران و سالمندان می‌شود؛ این مسئله که با طولانی‌ شدن زمانِ اجباری ماندن در خانه خشونت خانگی به شدت افزایش می‌یابد؛ اخراج پناهندگان یا مهاجران؛ و آسیب‌پذیر بودن در برابر این ویروس در کارهای عمدتاً زنانه مانند بخش بهداشت و سلامت، آموزش در مدارس، صنعت غذایی و دیگر بخش‌های کاری خط مقدم و اساسی. این تأثیرات در کل منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا هم دیده می‌شود، اما با ویژگی‌های متمایزِ خود.

فارغ از تنوع در منابع اقتصادی و ثروت و سیستم‌های سیاسی در سراسر منطقه، در #کشورهای_خاورمیانه و #شمال‌_آفریقا سطح مشارکت زنان در نیروی کار بسیار پایین و آمار بیکاری جوانان، به ویژه در میان زنان، بالاست. بعضی خانوارها نیروی کار خانگی استخدام می‌کنند، نیروهایی که تحت پوشش قانون کار نیستند. کشورهای شورای همکاری خلیج(۱)، به علاوهٔ اردن و لبنان تعداد زیادی کارگر خانگی مهاجر استخدام می‌کنند، بیشتر از جنوب و جنوب‌شرقی آسیا که فاقد حقوق کار هستند. کشورهای شورای خلیج تعداد بالایی از متخصصان بخش سلامت را هم استخدام می‌کنند. قوانین، سیاست‌ها و هنجارهای تبعیض جنسیتی مانند قوانین خانواده که زنان را تحت حمایت (قیمومیت/کنترل) بستگان مرد تعریف می‌کند غالبند. قوانین سفت و سخت درباره خشونت علیه زنان تنها در سال‌های اخیر به تصویب رسیده‌اند و نه در همهٔ کشورها. #لبنان ، #مراکش و #تونس بدهی بالایی نسبت به درآمد ناخالص ملی‌شان دارند و #ایران و #سوریه از تحریم‌های تنبیهی ایالات متحده رنج می‌برند. بیشتر کشورهای با درآمد متوسط شاهد دو دهه بدتر شدن خدمات عمومی از جمله سلامت عمومی و آموزش بوده‌اند. به جز کشورهای شورای خلیج، کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا کمترین ادغام در همکاری‌های اقتصادی را دارند و مراودات در زمینه توسعه‌ای در میان این کشورها بسیار کم است.

▪️در آخر، مشخصهٔ این منطقه هزینهٔ بالای نظامی (به ویژه در کشورهای شورای همکاری خلیج)، منازعات مداوم و حضور جمعیت‌های پناهنده است. چنین ویژگی‌های نهادی و اجتماعی-جمعیتی، گسترش و تجربه کووید-۱۹ در کل منطقه و در میان جمعیت‌های متنوع آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

▪️هدف این مقاله پرداختن به تأثیر این پاندمی بر مشارکت اقتصادی زنان است. مدارکِ در دسترس نشان می‌دهند که از زنان در مشاغل بخش عمومی به طور کلی حمایت شده است، با این حال به انحاء مختلف در کشورهای متفاوت نرخ بیکاری زنان افزایش یافته است. اثرات منفی طولانی‌مدت‌تر را می‌توان توسط اقدامات دولتی کاهش داد، برای نمونه تأمین اجتماعی مادران شاغل و اقدامات دیگر برای ادغام زنان در بازار کار. مقاله با دو سناریوی متضاد برای آیندهٔ پسا-پاندمی پایان می‌یابد.

#اشتغال_زنان #نابرابری #تبعیض #پناهجویان #خاورمیانه #پاندمی_کرونا

ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43085


@bidarzani

🔹برای آگاهی از تازه‌ترین اخبار صنفی، آموزشی و اجتماعی ایران و جهان؛ به کانال #معلمان_عدالتخواه بپیوندید. 🔹
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

📌بررسی مشاغل خانگی زنان فرودست و بی‌ثبات‌کار (با محوریت نقد عملکرد استارتاپ‌های غذای خانگی)


🟣 پرونده ویژه: تبعیض جنسیتی در حوزه کار


✍🏽 شکیبا عسگرپور


بیدارزنی: «استارتاپ‌ها» (۱) یا آنچه توسط سرمایه‌گذاران داخلی، «اکوسیستم کارآفرینی» نامیده می‌شوند، برای ارتقا و تبدیل شدن به ابر نهادی اقتصادی، همان شکل پدیداری سرمایه در دورپیمایی‌ها را خواهند پیمود. به این طریق که در دورپیمایی پول_سرمایه، نقطه‌ی عزیمت شیوه‌ی وجود سرمایه، پول است، سرمایه‌دار با این پول، شرایط عینی تولید (مواد خام، ابزار کار، ساختمان‌ها، تاسیسات، مواد کمکی و…) و نیروی کار را می‌خرد تا فرآیندی از تولید را آغاز کند… همین فرآیند یعنی شکل پولیِ نقطه آغاز و انجام آن و رسیدن به پولی بیشتر، این قابلیت را دارد که با حذف مرحله‌ی تعیین کننده‌ی تولید ارزش و ارزش اضافی، در سود سرمایه‌ی تجاری یا سرمایه‌های اعتباری و مجازی و بهره، واقعیت یابد. (۲)

جدا از کلیت آسیب‌شناسی مزایا و یا تضییع حقوق نیروی کار در حوزه‌ی «مشاغل خدماتی استارتاپی»، پرداخت به این قسم از کارآفرینی را نیز می‌بایست بسیار پیشینی‌تر و ذیل مختصات بازار بررسی کرد. تاریخ تحولات نظام سرمایه‌داری به ما یادآور می‌شود که به‌همان نسبت که «منطق بازار آزاد» به آزادی تولید کنندگان واقعی و آزادی نسبی نوع بشر منجر نشد، به‌همان نسبت نیز طی بیش از دویست سال گذشته، تاکیدا مفهومِ «آزادی» به «آزادی کسب و کار» و تعریف «مردم» به «مصرف کننده» تقلیل پیدا کرده است. در حقیقت، ساختار ضدکارگری استارتاپ‌های خدماتی را می‌بایست ذیل هر اپ و مبتنی بر عملکرد هر یک از آنان بررسی کرد تا بتوان سیاهه‌ای مشترک از بهره‌کشی حداکثری از نیروی کار، فقدان ثبات شغلی و عدم تخصیص بیمه را نمایان‌تر کر‌د...

▪️در ایران نیز «تاکیدا» مطابق با سیاست‌های تجلیل از کارآفرینان و سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد، استارتاپ‌هایی در تمامی زمینه‌ها رشد پیدا کرده است. از کاریابی و بخش حیوانات گرفته تا وجوه مختلف خدماتی و خاصه حوزه‌ی «غذا» در این گستره عرض اندام می‌کنند. از آنجا که متن پیش‌رو سعی در پرداخت به مشاغل خانگی زنان در حوزه‌ی غذا و کیک‌های خانگی دارد، گفتگو با چهار نفر از زنان مشغول به‌کار در این حوزه صورت پذیرفته است. همچنین لیست استارتاپ‌های مختص این بخش با محوریت بیشترین کاربری در یک جدول طراحی شده است (جدول شماره ۱).

کلانْ استارتاپ‌هایی نظیر «اسنپ‌فود» با حجم تقاضای میلیونی و درصد بالای دریافتی از هر کافه، رستوران، نانوایی، سوپر مارکت و…مصداق سود حداکثری کارآفرین و عادی‌سازی از فقدان حقوق اولیه کارگران نظیر ثبات شغلی، درصد مکفی، بیمه و چشم‌انداز اقتصادی برای نیروی کار است. طی سه سال گذشته پیک‌های موتوری «اسنپ» ‌و «اسنپ‌فود»، دست به اعتصاب‌هایی تاریخ‌ساز در جهت پایان دادن به استثمار هر روزه‌ی این مجموعه زدند.

اعتصابات دی‌ماه ۹۷ در اعتراض به کاهش ۳۰ درصدی کرایه‌ی پیک‌ها، تجمع رانندگان در آذر ۹۸ و اعتصاب ۹۹/۰۹/۰۹، همچنین دو اعتصاب ۲۵ خرداد و تیرماه‌ ۱۴۰۰ مواردی از این دست است. البته اسنپ، فقط در دو گزاره‌ی «مقاومت نیروهای کار» و «چرخش سرمایه‌ی میلیاردی برای مدیران» آن نام آشنا نیست. از تئوریزه و قانونی کردن نقض حریم حقوق کاربران بر مبنای ماده‌ی ۴ و ۵ قوانین مصوب این شرکت، تا کنترل حجاب و انحصاری‌سازی استارتاپ‌های خدماتی در این شرکت، بخشی از روند هر روزه‌ی «اکوسیستم کارآفرینی»ای است که ۱۰ درصد سهام آن متعلق به سپاه پاسداران است.

▪️زنان بی‌ثبات‌کاری که غذاهای خانگی خود را در خیابان می‌فروشند

خانم محمدنژاد در رده‌ی زنانی است که تجربه‌ی موفقی در استخدام استارتاپ‌های غذای خانگی نداشته است: «برای کسی که دستش به دهنش می‌رسه خیلی هم خوبه. تا ماهی ده پونزده میلیون هم درمیارن، اما نه برای منی که برنج هندی و‌ «قاطی» میخرم. باز پاییز تو راهه و آش و سوپْ مشتری داره‌. به جز راننده‌ها، مسافرها هم می‌خرن. معمولا تو سایت‌های غذای خانگی، غذای آبکی نمیشه گذاشت، میگن حمل‌اش سخته، اما خب به جیب من که میخوره، ها؟»


#اشتغال_زنان #بی‌ثبات‌کاران #مشاغل_خانگی #استارتاپ‌ها

ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43112


@bidarzani
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

این معلم «معصومه دولتی» دبیر بیکار شده دبیرستان های دخترانه کابل است، که پس از منع تحصیل دختران از سوی طالبان، آنها را در خانه اش درس می دهد.
محیط اتاق وضع اقتصادی خانم دولتی را نشان می دهد. او با همه مشکلاتی که دارد مبارزه با طالبانیسم را نه در سخن بلکه در عمل آغاز کرده است.
عکس با اجازه از او گرفته شده است.
عکاس: حسن شیروانی

#ستم_علیه_زنان
#اشتغال_زنان
#حق_تحصیل_زنان
#طالبانیسم_در_خاورمیانه
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

🟣 چگونه «رینگ» مرضیه را کشت؟
(گزارشی از درون کارخانه نساجی کویر سمنان)

در روزهای گذشته جان‌باختنِ یک کارگر ۲۱ساله به‌نام «مرضیه طاهریان» در کارخانه نساجی کویر سمنان خبرساز شد. خبرگزاری‌های دولتی در ایران «بی‌احتیاطی از سوی کارگر» را عامل مرگ او اعلام کردند اما در روزهای بعد مشخص شد گیر کردنِ مقنعه‌ای که مرضیه به صورت اجباری به‌سر داشته، در دستگاه و آسیب به سر او علت اصلی جان‌باختنش بوده است.

یک منبع آگاه از درون کارخانه نساجی کویر سمنان که نخواست نامش فاش شود، در گفت‌و گو با زمانه جزییات جدیدی درباره وضعیت کاریِ کارگران زن و مرد در این کارخانه و همچنین چگونگی جان‌باختن مرضیه طاهریان را در اختیار زمانه قرار داده است.

شرکت نساجی کویر سمنان یک کارخانه صنعتی واقع در فاز یک از شهرک صنعتی شرق، در کیلومتر ۸ جاده سمنان- دامغان است که با مدیریت فردی به‌نام «امیررضا فیض» در زمینه تولید انواع نخ ظریف پنبه اى و الیاف مصنوعى فعالیت دارد.

▪️کارگران زن؛ هشت ساعت دویدنِ بی‌‌وقفه، هوای دم کرده و حجاب اجباری

«به علت اینکه فیتیله‌ها، نیمچه نخ‌ها و نخ‌ها در دستگاه‌های تولیدی، دچار پارگی‌های مداومِ پیوندها و پایین آمدن کیفیت محصولات نشود، باید دما و رطوبت سالن در یک درجه‌ خاص تنظیم باشد. این دما و رطوبت، حالتی شرجی و دم کرده به فضا می‌دهد. مشابه رفتن با پوشش کامل در حمامِ بخار. در این محیط، کارگران زن، باید از پوشش مانتو، شلوار و مقنعه استفاده کنند که حتی راه رفتن در این هوای شرجی را برای آنها بسیار سخت می‌کند. کارگران به هیچ عنوان اجازه‌ی نشستن ندارند و در صورت مشاهده‌ی نشستن یک کارگر در گوشه و کنار سالن، به او تذکر داده می‌شود و در صورت تکرار، در مراحل بعد اخطار و برخوردهای جدی تر شامل حال کارگر خواهد شد.»

به‌گفته او، هر کارگر هشت ساعت به صورت مستمر در حال دویدن بین دستگاه‌هاست. در حالی که نه تنها از پوشش مناسب و ایمن برخوردار نیست بلکه کمترین موارد ایمنی دستگاه‌ها، بعضا به علت مستهلک بودن، هم در نظر گرفته نشده است.

▪️رینگ، دستگاهی که جان مرضیه را گرفت
«سالن  A، رینگ ۲، واحد ۸۲۰»

عبارت ذکر شده، آدرس دقیق نقطه‌ای در کارخانه نساجی کویر سمنان‌ است که مرضیه طاهریان به‌دلیل داشتنِ حجاب اجباری و به‌خاطر عدم ایمن سازیِ محل کارش توسط کارفرما، جانش را از دست داده است.
همه‌ کسانی که برای مدتی اوپراتور رینگ ۱ و ۲ در سالن قدیم یا همان سالن A بودند، متفق‌القول معتقدند که این دو دستگاه پارگیِ پیوند وحشتناکی دارند. میزان ِ پیچیدگی نیمچه نخ به دور سیلندر‌ها به علت همین پارگی‌های مداومِ پیوند، بسیار زیاد است. این دو دستگاهِ کلافه کننده‌ای که اکثرا حالت درهم ریختگی دارند، همچنان استارت شده و به تولید ادامه می‌دهند.»

او می‌گوید نقص فنی دستگاه‌ها باعث می‌شد مرضیه به صورت پیوسته در میان دو رینگ در حال دویدن باشد:

«۱۰ دقیقه‌ آخر هر شیفت، فشار کاری اوپراتورهای رینگ، به بالاترین حد خود می‌رسد. بوبین‌های خالی باید تعویض شده باشد (بعضا در هر شیفت کاری و برای هر دستگاه ۳۰۰تا ۴۰۰ بوبین باید طی شیفت تعویض شود). دستگاه پارگی پیوند نداشته باشد. پیچیدگی دور سیلندرها برطرف شده و واحد‌های غیر فعال باید فعال شوند. سپراتورها، آپرون‌ها و آپرون گیرها و سایر قطعات رینگ باید صحیح و سالم به اوپراتور شیفت بعد تحویل گردند. هر کارگر دو دستگاه رینگ را طی هشت ساعت کاری نگه می‌دارد که هر دستگاه شامل ۱۲۰۰ واحد است، علاوه بر اینکه عملا تمام مدت کاری را در حال دویدن بین دستگاه هاست، درپایان شیفت هم با سرعت بالا باید نخ کشی و پیوند واحدهای غیرفعال را انجام دهد.»

به‌گفته او، مرضیه طاهریان در حال مایع دادن به ماسوره‌ واحد غیرفعال ۸۲۰ بوده که مقنعه و موهای پشت سر بافته شده‌اش در یک لحظه بین سیلندر گیر کرد و منجر به جان‌باختنِ او شد.
منبع: رادیو زمانه

#اشتغال_زنان #ناامنی_شغلی #تبعیض_جنسیتی #حجاب_اجباری


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3nokBQJ

🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

📌روایتی از تبعیض‌ها و فشارها بر «پرستاران زن»



🟡 گفتگوی ویژه با #زنان_پرستار، پیرامون تجمع اخیر پرستارانْ مقابل ساختمان وزارت بهداشت، وضعیت بی‌ثبات‌کاری، معیشت و تبعیض جنسیتی علیه زنان پرستار


#بیدارزنی: شاغلان بهداشت و درمان، به‌خصوص پرستاران، از آبان سال ۹۸، به‌شدت درگیر یک همه‌گیری جهانی به نام ویروس« کرونا» شدند که جان بسیاری را ستانده و هنوز هم جان‌های بسیاری را تهدید می‌کند. پرستاران در صف مقدم مبارزه با مرگ‌ومیر ناشی از این ویروس بوده‌اند. با شیوع ویروس، آن‌ها در بیمارستان‌هایشان در چند شیفت متوالی کار کرده‌اند؛ تعداد بالای مرگ‌ومیر بیمارانشان را تاب آورده‌اند؛ مشکلات روحی زیادی را متحمل شده‌اند و طبق گزارش‌ها تعداد ۴۰۰ پرستار به‌دلیل مشکلات ریوی از چرخه‌ی درمان خارج شده‌اند[۱]. این فقط بخشی از مصائب شغلی آن‌هاست.

بسیاری از آن‌ها، به‌خصوص در اوایل بحران کرونا، تا چندین روز از دیدن فرزندان، پدر، مادر و خانواده‌ی خود محروم ماندند. در اوج این بیماری، برخی از آن‌ها حداقل روزی بیست گواهی فوت می‌نوشتند که منجر به آمار بالای افسردگی و اضطراب در میان آن‌ها شد. مشکلات معیشت، گرانی و آمار بالای تورم و مشکلات مربوط به مسکن نیز در این مدت آن‌ها را آسیب‌پذیرتر کرده است.

▪️مدتی پیش، آن‌ها موفق شدند تجمعی را در مقابل ساختمان وزارت بهداشت شکل دهند که تقریباً از سراسر کشور گرد آمده بودند. دو خواسته‌ی عمده در این تجمع هم بر روی بنرها و هم در شعارهایشان دیده می‌شد: تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی و برقراری فوق‌العاده خاص برای شاغلان در مراکز بهداشتی درمانی و دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور.

🟣 به همین بهانه با چند تن از زنان شاغل در این حوزه مصاحبه کرده‌ایم. آن‌ها از شرایط زندگی کاری و خانوادگی خود و اینکه چگونه به صفوف مطالبه‌گری این صنف پیوسته‌اند، می‌گویند.


از متن: «مریم» از شیفت‌های طولانی، تعداد بالای مرگ‌ومیر و بغضی که دائم در گلوی کادر سلامت است می‌گوید. او پرستاری است که از سال ۹۰ تا کنون به‌صورت قراردادی کار می‌کند.

او تصریح می‌کند: «با همه‌ی این کمبود نیروی پرستار و نیازی که بیمارستان‌ها دارند، تعداد زیادی از ما دارای ثبات شغلی نیستیم و هنوز، هرساله، ما قراردادی‌ها را گزینش می‌کنند. این یعنی هربار ممکن است برای ادای توضیح به مدیریت گزینش برویم و مثلاً بگوییم چرا با فلان همکار مرد در حال خندیدن دیده شده‌ایم و یا چرا آرایش می‌کنیم یا چرا مقنعه‌مان عقب است و موهایمان دیده می‌شود.»

مریم ادامه می‌دهد: «واقعیت این است که در محیط کارِ ما، همیشه امکان تأمین خواسته‌های آن‌ها وجود ندارد؛ تقصیر من نیست که موقع کار با این ماسک‌ها و این گان‌ها و دستکش‌ها، امکان مرتب کردن این مقنعه‌ی روی سرم، آن‌طور که آن‌ها انتظار دارند، وجود ندارد. ما در محیط کارمان آنقدر استرس و نگرانی و آه و ناله‌های مریض داریم که این بی‌ثباتی هرساله و گاهی هر شش ماه فقط بر استرس ما دامن می‌زند و هربار روحمان را می‌خراشد.»

مریم همچنین اضافه می‌کند: «این فشارها بیشتر بر روی زنان است. هم جامعه و هم به‌تبع‌آن مسئولان مربوطه، مثل گزینش و حراست، روی زن‌ها خیلی بیشتر حساس‌اند. وضعیت پوشش و نحوه‌ی ارتباط ما با همکار، بیمار و همراهانشان همیشه تحت کنترل بوده است. نه اینکه رسمی‌ها آزاد بوده باشند، بلکه لزوم تأیید مدیریت گزینش برای ما، در ابتدای هر سال، برای بستن قرارداد جدید اهمیت اساسی دارد و این موقعیتمان را بی‌ثبات و تابع سلایق کسانی می‌کند که شایستگی شغلی ملاک تأیید یا عدم تأییدشان نیست. آن‌ها بارها به ما گفته‌اندکه شما نیروهای قراردادی هستید و گزینش می‌تواند تأییدتان نکند.»

او در ادامه ماجرای دوستی را تعریف می‌کند که گویا عکس‌های بدون حجابش در صفحه‌ی اینستاگرامش توسط شخصی به گزینش گزارش می‌شود و گزینش به‌دلیل داشتن عکس بی‌حجاب در شبکه‌های مجازی قراردادش را فسخ کرده است. او تأکید می‌کند که «سایه‌ی ترس از عدم تمدید قراردادمان همیشه روی سر ماست.»

مریم توضیح می‌دهد: «علاوه بر این موارد، ما هیچ‌گونه حق اعتراضی به هیچ وضعیت ناخوشایندی نداریم. اگر مثلاً گفتیم چرا تعداد شیفتمان زیاد است و یا چرا حقوقمان کم است و یا حرفی حاکی از اعتراض به زبان بیاوریم، بلافاصله به ما یادآوری می‌کنند که شماها قراردادی هستید و به‌راحتی با یک عدم نیاز و یا هر بهانه‌ی دیگر می‌توانند قراردادمان را فسخ کنند.»


#اشتغال_زنان #پرستاران #فقر_و_تبعیض #بی‌ثبات‌کاران #بهداشت_و_درمان_خصوصی


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43931

🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah