💠 #بیانیه

🔴 بیانیه جمعی از فعالان مدنی، صنفی، هنری  محبوس در زندان اوین در اعتراض به اعدام جوان معترض، زنده یاد #محسن_شکاری

🔸خیزش خشونت‌پرهیزی که طی ماه‌های اخیر، جوانان پر شور وطن را در هر کوی و برزن به میدان آورده، در تداوم جنبش آزادی خواهانه‌ی مردم ایران از مشروطه تا امروز سرمایه عظیم و ارزشمندی است که امید به توسعه دموکراسی و عدالت را در ایران فردا نوید می‌دهد. در این میان طالبان قدرت و حافظان وضع موجود ناتوان در درک و فهم زبان و صدای، #زن_زندگی_آزادی، تنها به سرکوب و منکوب کردن آن می‌اندیشند و در این توهم به سر می‌برند که آتش فروزان اعتراضات را می‌توان با توسل به خشونت عریان خاموش کرد.

🔸اعدام جوان ۲۳ ساله، زنده یاد #محسن_شکاری، نشانه‌ی اوج بی‌خردی و بی تدبیریست درحالی که خیزش اعتراضی کنونی راه خود را در بستری از امید، زندگی، صلح، دوستی، آرامش و خشونت پرهیزی جستجو می‌کند، نباید پاسخ آن‌ها با بازداشت و زندان و اعدام داده شود.

🔸حاکمان گمان نبرند که می‌توان با تشدید خشونت از سیاست مشت آهنین به ساحل امن و آرامش رسید و بر کرسی قدرت ماند، مگر اعدام و حبس و محرومیت مانع از خیزش‌های متعدد پیشین و امروز شده که تصور می‌شود، قتل و اعدام معترضان جوان، آن‌ها را از ادامه تلاش برای ساختن زندگی بهتر و ایرانی آباد و آزاد باز خواهدداشت.

🔸 بدانید شعله‌های خشونت و نفرتی که به‌پاکرده‌اید، دامنتان را خواهد گرفت.

🔸به بند می‌کشید و نیاموخته‌اید که بند زندانی را خاموش نمی‌کند. می کشید و گمان می کنید چوبه‌ی دار، صحنه‌ی اقتدار شماست.

🔸اما اعدام هر معترض نمایش استیصال و درماندگیتان و موجب ایستادگی و قوام بیشتر معترضان است. گویی نیاموخته.اید که هر کس، انسانی را به ناحق به‌قتل برساند جامعه‌ای را به‌قتل رسانده است.

🔸ما جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین، فارغ از هر تعلق سیاسی فکری ضمن محکوم کردن ترویج و تشویق خشونت خواستار توقف سیاست‌ها و رفتارهای خشونت‌آمیز، به‌ویژه صدور و اجرای احکام اعدام هستیم و در کنار همه‌ی علاقه‌مندان توسعه آزادی، دموکراسی و عدالت در ایران تمامی تلاش خود را مصروف توقف چرخه خشونت می‌کنیم.


۱ - #رسول_بداقی
۲- #جعفر_پناهی
۳- #مصطفی_تاجزاده
۴- #محمد_حبیبی
۵- #امیر_سالار_داوودی
۶- #حسین_رزاق
۷- #محمد_رسول_اف
۸- #حسن_سعیدی
۹- #رضا_شهابی
۱۰- #علیرضا_فرشی
۱۱- #سعید_مدنی
۱۲- #مهدی_محمودیان
۱۳- #اکبر_نعیمی

۱۸ آذر ۱۴۰۱
زندان اوین

🆔 @kashowra

🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

💠 #بیانیه

به نام خداوند جان و خرد

بیانیه کانون صنفی معلمان به مناسبت دوم اسفند
روز جهانی #زبان_مادری

🔺#بازنشر


🔹 به منظور بزرگداشت زبان مادری و در راستای محافظت از میراث فرهنگی بشر دوم اسفند ماه به عنوان روز جهانی زبان مادری از سوی سازمان آموزشی علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) نام‌گذاری شده است. کانون صنفی معلمان‌ایران (تهران)، ضمن گرامی‌داشت این روز جهانی و تبریک به همه معلمان و دانش آموزان در سراسر کشور، وظیفه خود می‌داند که از حق آموزش به زبان مادری برای همه اقوام ایرانی دفاع کند. دفاع از چنین حقی مبتنی بر دلایل و مستنداتی است که به صورت مختصر بیان می شود:

۱- دفاع از آموزش با کیفیت برای همه کودکان

یونسکو از سال ۱۹۵۲ آموزش به زبان مادری را به خصوص در مراحل اولیه آموزشی کودکان تشویق و تبلیغ کرده است. از نظر این نهاد وابسته به سازمان ملل متحد، آموزش به زبان مادری حق کودکان است. زیرا کودکان، زبان مادری خویش را بهتر درک می کنند و همین درک، موجب می‌شود آنها از آموزش باکیفیت و بهتری برخوردار شده و از فعالیت آموزشی لذت ببرند. در مناطقی که زبان آموزشی و زبان مادری کودک یکسان نیستند، احتمال افزایش افت تحصیلی و ترک تحصیل زودهنگام دانش‌آموزان بیشتر می‌شود. در کنار این‌ها اضطراب و فشار ناشی از یادگیری زبان جدید برای کودکانی که به آموزش زبان غیر مادری اجبار می‌شوند از عواملی است که تاکید بر آموزش زبان مادری را در چارچوب دفاع از حقوق کودکان قرار می‌دهد.

۲- دفاع از عدالت آموزشی

در همه این سالها ما به عنوان یک تشکل صنفی و فرهنگی همواره و به حق از گسترش عدالت آموزشی در کشور دفاع کرده‌ایم. دفاع از عدالت آموزشی بدون دفاع از حق آموزش به زبان مادری حمایتی ناقص و نارسا است.
به دو دلیل:
اول، این حق هر انسان است که به زبان مادری خود صحبت کند، بخواند و بنویسد. حقی بدیهی که نادیده گرفتن آن به مثابه نقض حقوق انسانی است.
دوم، آزادی انتخاب به عنوان یکی از حقوق بنیادین انسان ایجاب می‌کند که هر انسان و شهروندی در انتخاب یا عدم انتخاب زبان مادریش به عنوان زبان آموزش مختار باشد. تجربه ملی‌گرایی از نوع شوروی سابق پیش چشم ماست و به ما هشدار می‌دهد که دفاع از عدالت و برابری، منهای حقوق‌بشر و آزادی، ارمغانش دگماتیسم و جبرگرایی است.
لذا از نظر این تشکل صنفی/ فرهنگی دفاع از آموزش به زبان مادری از پیش فرض‌های دفاع از عدالت آموزشی است.

۳- دفاع از همبستگی قومی

در این شرایط سخت و اسفناک اقتصادی که مردم کشور با بحران‌های متعدد روبرو هستند؛ وظیفه ما به عنوان یک تشکل صنفی/فرهنگی ایجاب می‌کند از گسترش همبستگی و مهرورزی میان اقوام ساکن این سرزمین دفاع کنیم. دفاع از حق آموزش به زبان مادری و اجرای عملی آن می‌تواند از اشاعه نفرت پراکنی میان قومیت‌های مختلف جلوگیری کرده و حس اقلیت قومی بودن را بزداید. بی شک همه آنهایی که با قومیت‌ها و مذاهب مختلف در این سرزمین زندگی می کنند حق استفاده برابر از منافع عمومی را دارند. بهره مندی از چنین حقی است که می‌تواند احساس تعلق خاطر سرزمینی را زنده نگه داشته و از واگرایی در حوزه سیاسی و اجتماعی جلوگیری کند. لازمه چنین حقی احترام به زبان مادری همه اقوام ایرانی و فراهم کردن بستر مناسب برای بهره‌مندی همه قومیت‌های ساکن ایران برای اشاعه زبان و فرهنگ خود است.

۴- معاهدات بین المللی و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
در طی سه دهه گذشته مجمع عمومی سازمان ملل متحد قوانین و معاهدات متعددی را در جهت دفاع از آموزش زبان مادری به تصویب رسانده است. ماده ۲۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، ماده ۳۰ کنوانسیون حقوق کودک، ماده ۴ اعلامیه حقوق افراد متعلق به اقلیت های قومی، ملی ،مذهبی و زبانی ،ماده ۵۲ اعلامیه جهانی حقوق زبانی و از همه مهمتر منشور زبان مادری سازمان یونسکو از آن جمله است .
این معاهدات همه دولت‌های عضو را الزام می کند که در جهت تقویت و گسترش زبان مادری در میان قومیت‌ها و ملیت‌های خود بکوشند. جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یکی از اعضای سازمان ملل موظف به اجرای معاهدات بین‌المللی است. علاوه بر این در خود قانون اساسی نیز به صراحت بر آزادی آموزش به زبان مادری تاکید شده است. در اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است:
"... استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است."

ادامه در صفحه ۲👇

🆔 @KSMtehran

همچنین اصول ۱۹، ۲۲ و ۳۲ قانون اساسی با اشاره به برابری همه اقوام ایرانی و هرگونه عدم تبعیض اجتماعی و فرهنگی به نوعی دیگر این حق مسلم بشری را مورد تاکید قرار داده است.
از طرف دیگر دولت ایران با الحاق چندین معاهده بین المللی از جمله کنوانسیون حقوق کودک که طبق ماده ۹ قانون مدنی در حکم قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی به شمار می‌آیند، حق آموزش زبان مادری را بدون هیچ قید و شرطی به رسمیت شناخته است.
بر این اساس کانون صنفی معلمان ایران (تهران) ضمن تبریک مجدد روز جهانی زبان مادری به همه اقوام ایرانی، از دولت جمهوری اسلامی ایران می‌خواهد، شرایط و بستر لازم و مناسب برای آموزش به زبان مادری را برای همه قومیت‌ها فراهم کرده و از این طریق ضمن اجرای اصول معطل مانده قانون اساسی به معاهدات و میثاق‌های بین‌المللی خود پای‌بند باشد.

اول اسفند ۱۳۹۹
کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

لینک ترجمه بیانیه به #زبان_بلوچی
https://tttttt.me/KSMtehran/350
https://tttttt.me/KSMtehran/351
لینک ترجمه بیانیه به #زبان_عربی
https://tttttt.me/KSMtehran/335
https://tttttt.me/KSMtehran/336
لینک ترجمه بیانیه به #زبان_کردی
https://tttttt.me/KSMtehran/338
https://tttttt.me/KSMtehran/340
لینک ترجمه بیانیه به #زبان_ترکی
https://tttttt.me/KSMtehran/345
https://tttttt.me/KSMtehran/349
🔹🔹🔹

#بیانیه
#روز_جهانی_زبان_مادری
#تقویم_کانون
#نابرابری_آموزشی=#نابرابری_اجتماعی

♦️♦️♦️

🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران (تهران)


🆔 @KSMtehran


https://tttttt.me/KSMtehran/329

.
🟥بیانیه‌ی ۳۲۶ نفر از استادان دانشگاه‌های سراسر کشور درباره‌ی حملات شیمیایی زنجیره‌ای و سازماندهی شده به مدارش دخترانه‌ کشور


حاکمیت جمهوی اسلامی، مسؤلان امنیت کشور!

بیش از چند ماه است که اخبار بهت‌آور، مخوف و منزجرکننده‌ی حملات شیمیایی به مدارس دخترانه در شهرهای مختلف کشور به یکی از نگرانی‌های عمده‌ی خانواده‌ها و شهروندان تبدیل شده است. رویدادی بس شرم‌آور برای حاکمیتی که علیرغم ادعای حفاظت از امنیت درون مرزی و فرامرزی،  ماه‌هاست در مقابل این تهدید آشکار امنیت ملی، دست روی دست گذاشته و اقدام بازدارنده ای نکرده است.

از آنجا که حاکمیت در نظر مردم به نحو نومیدکننده‌ای به مرحله‌ی بی‌اعتمادی و بدبینی رسیده و بیم آن می‌رود که در چنین موقعیتی، حوادثی دردناک‌تر از این‌ها هم در انتظار کشور باشد؛ تحمل این فجایع روزافزون، خارج از توان و طاقت روانی جامعه است. حداقل انتظار از حاکمیت در این وضعیت استیصال و بی‌اعتمادی، عملکردی منسجم، ضرب‌الاجلی و بسیار شفاف با نتیجه‌‌ای قاطع است.

بدینوسیله ما استادان دانشگاه در کنار نهاد مظلوم آموزش و پرورش و همصدا با معلمان این مرز و بوم، این جنایت هولناک را محکوم کرده و عاملان آن را در شمار بی‌رحم‌ترین، خطرناک‌ترین و منفورترین دشمنان دانش و آگاهی و سرزندگی کودکان و نوجوانان ایران دانسته و خطاب به کسانی که عهده‌دار وظیفه‌ی تامین و حفاظت از امنیت ملی‌اند اعلام می‌داریم:

پیش از آن‌که خشم فزاینده‌ی مردم بی‌پناه که اکنون جگرگوشه‌ها و دختران معصوم خود را در مقابل تهدیدی چنین بی‌رحمانه و ویرانگر می‌بینند، دامن‌گیر شود، چاره‌ای بیندیشید. اطلاعات خود درباره ابعاد مختلف این موضوع و عاملان و آمران این جنایات را هرچه سریع‌تر و بی‌پرده‌پوشی و کاملا شفاف به ملت اعلام کرده، عاملان را به پیشگاه عدالت بسپرید و عملا ختم این جنایت را تضمین کنید. یقین بدانید که سرپوش‌گذاشتن بر این جنایت یا تخفیف آن و عدم افشا و محاکمه‌ی عاملان از سوی وجدان عمومی جامعه به معنای تصریح حاکمیت بر همدستی و همسویی با این جنایت تلقی خواهد شد و تبعات طوفانی آن را به سرعت تجربه خواهید کرد.

تعداد و اسامی امضاکنندگان را در اینستنت ویو بخوانید:

#بیانیه
4⃣7⃣0⃣3⃣
🆔@senfi_uni_iran

🛑#بیانیه
انجمن صنفی فرهنگیان استان مرکزی ، در حمایت از خواسته‌های همکاران شیراز
#ایرج_رهنما و #غلامرضا_غلامی_کندازی

مردم شریف ایران
اولیا و دانش آموزان گرامی

🔹ما آموزگاران کشور محنت زده ایران ؛ برای رسیدن به خواسته های به حق خود ؛ تمام راه های قانونی و مورد تصویب و تایید خود نظام جمهوری اسلامی را طی کرده ایم ؛ اما متاسفانه نه تنها منتج به نتیجه مطلوب نگردیده است ؛ بلکه دراین راه دشوار با انواع و اقسام سنگ اندازی های حکومتی روبرو شده ایم؛ تا جاییکه حکومتیان حتی به قوانین مصرح خود در قانون اساسی و قوانین مدنی و حقوقی نیز پایبند نبوده اند و تلاش کرده اند، به روشهای مختلف احکام ، مدت زمان بازداشت ، حصر و زندانی کردن همکاران بی گناه ما را که هدفی جز بیان خواسته های صنفی ما را نداشته اند طولانی نمایند ؛ که در صورت تامین آن مطالبات، نیازهای اساسی دانش آموزان سراسر کشور از جمله ، آموزش فراگیر و رایگان برای همه ، محقق می شده است .

🔹اما ناباورانه ؛ شاهد مسدود شدن راه های مسالمت آمیز و قانونی برای رسیدن به آن مطالبات از طرف نهادهایی هستیم‌ که هرگونه امید برای آزادی همکاران را مبدل به یاس می کند.
اکنون ؛ دو تن از همکاران با شرافت ما ،#ایرج_رهنما و #غلامرضا_غلامی_کندازی ، در استان فارس با مشاهده این همه نا عدالتی و سنگ اندازی های شبه قانونی که متاسفانه اراده ای بر حبس غیر قانونی آنها نیز دیده می شود و نهایتا این عزیزان را مجبور کرده است که با اعتصاب غذای خشک جان شیرین خود را بابت پایان دادن به این احکام‌ ظالمانه به خاطر اندازند.

🔹#انجمن_صنفی_فرهنگیان_استان_مرکزی ؛ ضمن حمایت قاطعانه خود از این همکاران ؛ اعلام می دارد و از نهادهای حقوقی و دیگر انجمن های صنفی فرهنگیان کشور استدعا دارد ؛ تا دیر نشده است ، همت و تلاش خود را برای آزادی این بزرگواران مضاعف نموده تا هرچه سریعتر زمینه آزادی این تلاشگران عرصه مطالبه گری فراهم شود و قوه قضائیه به وظایف قانونی و شرعی خودش که مبین آزادی بی قید و شرط آنهاست ، عمل نماید .

والعاقبت للمتقین


✍انجمن صنفی فرهنگیان استان مرکزی

"اول بهمن یک هزار و چهارصد و دو"


https://tttttt.me/kashowra

#بیانیه_مشترک_تشکلهای_مستقل

📣 برای افزایش عمومی مزدها به پا خیزیم و تلاش های ضدکارگریِ دولت و کارفرمایان را خنثی کنیم!

افزایش مزد در شرایط فلاکت‌بار کنونی به ضرورتی اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده است. دستمزدهائی که توسط دولت، وزارت کار و به اصطلاح نمایندگان کارگری منصوب آنها در شورای عالی کار تصویب می شوند نمی توانند هزینه های زندگی طبقه کارگر را تامین کنند. سال هاست که کارگران به این فقر و سیه روزی گسترده اعتراض دارند و کارخانه وکارگاه، مراکز آموزشی و درمانی و بهداشتی و حتی  خیابان ها را به محلی برای انعکاس خواست های خود برگزیده و فریاد حق طلبی سر داده اند. مبارزات مستمر بازنشستگان – که بخش جدائی ناپذیری از طبقۀ کارگر را تشکیل می دهند- در هر هفته و اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان و کارگران گروه ملی فولاد اهواز در هفته های اخیر، نمونه هائی از اعتراضات به حق و دامنه داری هستند که در آنها خواست اصلی کارگران معترض، افزایش مزد و مزایای شغلی است.
اما رژیم جمهوری اسلامی در طول ٤٥ سالی که روی کار است، همواره در نبرد میان کارگر و کارفرما، مدافع منافع استثمارگرانۀ سرمایه داران است چون از یکسو، خود این دولت، بزرگترین سرمایه دار است و از سوی دیگر، سردمداران آن به خاطر انحصار قدرت سیاسی، نبود ساز و کار پاسخگوئی، نبود حسابرسی و کنترل مردمی و با استفاده از اختناق و فساد حاکم، بخش های عظیمی از وسایل تولید و کار کشور را تصاحب کرده اند و هر صدای حق خواهی را با کشتار و زندان و اخراج از محل کار پاسخ می دهند. تا هنگامی که مقاومت و مبارزۀ سراسری طبقۀ کارگر صورت نگیرد، وضع کارگران و زحمتکشان جامعه هر روز بدتر خواهد شد. کسانی که مسبب فقر،سیه روزی و درماندگی اکثریت ٩٠درصدی افراد جامعه هستند،نمی خواهند و نمی توانند در جهت رفع محرومیت توده های زحمتکش گام بردارند.از این رو، کارگران خود باید به فکر منافع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود باشند. دیگر نیروهای طبقاتی یا توان چنین کاری را ندارند و یا خواهان چنین تلاشی نیستند، زیرا منافعشان ضد منافع طبقۀ کارگر است.
کارگران درآمدی جز مزد خود ندارند؛ آن هم مشروط به اینکه کاری داشته باشند. اما مزدهای کارگران همواره چهار یا پنج برابر پائین تر از هزینه هایی بوده که برای معیشت خانوار متوسط کارگری لازم است. برای مثال، آخرین حداقل دستمزدی که دولت و شورای عالی کار برای سال ۱۴۰۲ تصویب کردند با کل مزایای شغلی – که به همه کارگران تعلق نمی گیرد - مبلغ ۷۴۰۰۰۰۰ تومان (هفت میلیون و چهار صد هزار تومان) بود. این مبلغ به زحمت هزینۀیک هفتۀ یک خانوار متوسط شهری در سال۱۴۰۲را تامین می کند زیرا براساس آمارهای رسمی، میانگین هزینۀ یک خانوادۀ چهارنفری در این سال از سی میلیون تومان در ماه بیشتر است. به همین طریق براساس پیش بینی نرخ تورم در سال ۱۴۰۳، میانگین هزینۀ زندگی یک خانوار شهری از چهل و پنج میلیون تومان در ماه کمتر نخواهد بود.
برای دستیابی به افزایش مزد راهی جز مبارزه و پنجه در افکندن با دولت، کارفرما و سرمایه داران قابل تصور نیست. زیرا دولت و کارفرماها نه تنها هیچ اراده ای برای افزایش مزد از خود نشان نمی دهند، بلکه با تمام امکانات قانونی و غیرقانونی خود می کوشند به بهانه های واهی مانند مبارزه با تورم، ضرورت اشتغال زائی،رقابت پذیری و ترغیب سرمایه داران به سرمایه گذاری و یا این دروغ فاحش که اقتصاد ایران توانائی تأمین مزدی بالاتر از مزدهای جاری را ندارد، از افزایش مزد جلوگیری کنند. دولت با بدعت گذاری های شیادانه افزایش و پرداخت هر سطحی از مزد را منوط به توافق با کارفرما زیر عنوان «مزدهای توافقی» می کند. این بدان معنی است که می خواهد همان قانون دست و پاشکسته حداقل دستمزد را هم دور بزند و برای اینکه مسیر بهره کشی و استثمار را بدون مقاومت کارگران هموار سازد، ماده قانونی جدیدی برایش تصویب می کند.
کارگران مزدی یدی و فکری در ایران با اعضای خانواده شان حدود ٦٠ در صد جمعیت کشور را تشکیل می دهند و بیش از ٨٠ درصد کل تولید جامعه محصول کار آنهاست. از این رو بدیهی است که مزد کارگران نباید از میانگین هزینۀ یک خانوار متوسط شهری کمتر باشد. چنانکه گفته شد میانگین هزینه های زندگی یک خانوار چهارنفرۀ شهری در سال ۱۴۰۳، حداقل معادل چهل و پنج میلیون تومان در ماه خواهد بود.
ما از تمام کارگران مزدی واحدهای صنعتی، خدماتی، کشاورزی، ساختمانی، معدنی و غیره در بخش های خصوصی و دولتی دعوت می کنیم در محیط کار خود و در سطح جامعه برای حداقل دستمزد چهل و پنج میلیون تومان در ماه مبارزه کنند. ⬇️⬇️⬇️