⭕️ رهایی با غلبه بر ترس ممکن است
#یادداشت_روز
هیچ عاملی به اندازه «ایجاد ترس» نمیتواند ماهیت دیکتاتوریها را تعریف کند. دیکتاتورها با ایجاد اشکال مختلفی از ترس که هر کدام میتواند دیگری را تقویت کنند به حیات خود ادامه میدهند.
جمهوری اسلامی نیز از این قاعده استثنا نیست. در مقابل منتقدان و معترضان اوایل انقلاب «ترس از دشمنان اسلام» را برای توده دینداری - که حل مشکلات خود را در اسلام جستجو میکرد - استفاده کرد. سپس سبب جنگافروزی شد و هشت سال جنگ و پیامدهای آن را بر مردم تحمیل کرد. توهم توطئه ایجاد کرد. سرکوبهای داخلی و جنگافروزیهای خارجی را به اشکال مختلف پیش برد و هر کدام از این روشها، روشهای دیگر را تقویت میکرد. در انتخاباتها نیز از سالها پیش دوگانه ترس از رقیب را در مردم ایجاد کرد. این طیف از حکومت ترس از آن طیف را در بین هواداران خود تبلیغ کردند و آن طیف دیگر مردم را با ایجاد ترس از به قدرت رسیدن رقیب به پای صندوق رای کشاند.
انتخابات اخیر نیز در همین زمین بازی پیش میرود. به مناظرهها نگاهی بیندازید. این هوادارن خود را از پیامدهای ریاستجمهوری آن میترساند و آن نیز همین شیوه را بازی میکند. فقط مخاطبان آنها متفاوتند. با هواداران این دو نیز که صحبت کنیم، باز همین ترس را منتقل میکنند. هیچ کدام هیچ امیدی را تزریق نمیکنند و هر دو طیف در شرایطی که امروز مردم در آن درگیرند، سهیمند. تاریخچه نقش آن در این چند دهه نیز بر کسی پوشیده نیست.
سخن آخر این که رهایی ملت در این زمین بازی ممکن نیست و به تعبیر آدورنو رهایی در غلبه بر ترس است.
۱۳ تیر ۱۴۰۳
#نه_به_انتصابات
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز
هیچ عاملی به اندازه «ایجاد ترس» نمیتواند ماهیت دیکتاتوریها را تعریف کند. دیکتاتورها با ایجاد اشکال مختلفی از ترس که هر کدام میتواند دیگری را تقویت کنند به حیات خود ادامه میدهند.
جمهوری اسلامی نیز از این قاعده استثنا نیست. در مقابل منتقدان و معترضان اوایل انقلاب «ترس از دشمنان اسلام» را برای توده دینداری - که حل مشکلات خود را در اسلام جستجو میکرد - استفاده کرد. سپس سبب جنگافروزی شد و هشت سال جنگ و پیامدهای آن را بر مردم تحمیل کرد. توهم توطئه ایجاد کرد. سرکوبهای داخلی و جنگافروزیهای خارجی را به اشکال مختلف پیش برد و هر کدام از این روشها، روشهای دیگر را تقویت میکرد. در انتخاباتها نیز از سالها پیش دوگانه ترس از رقیب را در مردم ایجاد کرد. این طیف از حکومت ترس از آن طیف را در بین هواداران خود تبلیغ کردند و آن طیف دیگر مردم را با ایجاد ترس از به قدرت رسیدن رقیب به پای صندوق رای کشاند.
انتخابات اخیر نیز در همین زمین بازی پیش میرود. به مناظرهها نگاهی بیندازید. این هوادارن خود را از پیامدهای ریاستجمهوری آن میترساند و آن نیز همین شیوه را بازی میکند. فقط مخاطبان آنها متفاوتند. با هواداران این دو نیز که صحبت کنیم، باز همین ترس را منتقل میکنند. هیچ کدام هیچ امیدی را تزریق نمیکنند و هر دو طیف در شرایطی که امروز مردم در آن درگیرند، سهیمند. تاریخچه نقش آن در این چند دهه نیز بر کسی پوشیده نیست.
سخن آخر این که رهایی ملت در این زمین بازی ممکن نیست و به تعبیر آدورنو رهایی در غلبه بر ترس است.
۱۳ تیر ۱۴۰۳
#نه_به_انتصابات
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
🔻🔺🔻
@edalatxah
⭕️ راه پیشرو : تشکلیابی مستقل و مقاومت
#یادداشت_روز
در طول یک ماه گذشته و شوی انتخابات در حالی که باندهای مافیایی قدرت تحت عنوان اصولگرا و اصلاحطلب به دنبال تحمیق تودهها با انواع ترفندها بودند دو چیز در بطن جامعه در جریان بودهاست.
🔸در یک سو و در راس آن حاکمیت با تمام باندهای ریز و درشتش و به اشکال مختلف در حال سرکوب بودند :
جنگ علیه زنان در خیابان حضور داشت
احضار، بازجویی و زندان فعالان متوقف نشد
صدور احکام بغی و اعدام قابل توجه بود
ماشین اعدام به کشتار ادامه میداد
زنکشی متوقف نشد.
کودکان کار همچنان استثمار میشدند
و ...
🔸 در سمت مقابل در جبهه مردم، مبارزه علیه دیکتاتوری سرمایهسالار در جریان بود.
زندانیان مقاوم و مبارز همچنان بر سر موضع انتخابات را تحریم کردند و در کارزار سهشنبههای نه به اعدام به ماشین کشتار اعتراض کردند
بازنشستگان شجاع خیابان در خیابان بودند.
خانوادههای دادخواه بر دفاع از خون عزیزانشان تاکید کردند.
تشکلهای مستقل بر مبارزه سازمانیافته تاکید نمودند.
مردم به اشکال مختلف در تحریم فعال بودند.
کارگران پروژهای نفت و گاز در اعتصاب باشکوه به سر میبرند
و ...
📌 فردای انتخابات چه پزشکیان رییس جمهور نظام شود چه جلیلی، صف بندی فوق به هم نخواهد خورد.
اگر جلیلی از صندوق بیرون بیاید باید برای مبارزه با پوپولیسم ولایی آماده شد باید محور کذایی مقاومت را افشا نمود که اینها مدافع فرودستان و طبقه کارگر نیستند باید نشان داد که جلیلی با پزشکیان در اجرای سیاستهای ضد مردمی و نئولیبرالی فرقی ندارد.
اگر پزشکیان رییسجمهور شود باید به مبارزه با پوپولیسم از جنس اصلاحطلبان رفت آنها در پروپاگاندا و جنگ روانی از رقیب خود ماهرترند پس مبارزه با آنان پیچیدهتر است. پزشکیان در حالی که دم از سیاستهای رفاهی و آموزش و بهداشت رایگان میگوید سرسپرده رهبر و سیاستهای اصل ۴۴ و گسترش خصوصیسازی است.
با این اوصاف سرکوب و اختناق با جلیلی یا پزشکیان فقط شکل ظاهریاش عوض میشود پس تمام نیروهای مترقی و آزادیخواه به خصوص کسانی که به مبارزه طبقاتی اعتقاد دارند چارهای ندارند جز اینکه با تشکلیابی مستقل و مقاومت راه دشوار آزادی و برابری را طی نمایند. در این میان معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر نباید اسیر توهم و اسطوره طبقه متوسط متوهم قرار بگیرند. راه معلمان از بازنشستگان ، زنان ، کارگران، دانشجویان، بیثبات کاران، پرستاران و حاشیهنشینان و محذوفان جدا نیست.
۱۴ تیر ۱۴۰۳
#نه_به_انتصابات
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز
در طول یک ماه گذشته و شوی انتخابات در حالی که باندهای مافیایی قدرت تحت عنوان اصولگرا و اصلاحطلب به دنبال تحمیق تودهها با انواع ترفندها بودند دو چیز در بطن جامعه در جریان بودهاست.
🔸در یک سو و در راس آن حاکمیت با تمام باندهای ریز و درشتش و به اشکال مختلف در حال سرکوب بودند :
جنگ علیه زنان در خیابان حضور داشت
احضار، بازجویی و زندان فعالان متوقف نشد
صدور احکام بغی و اعدام قابل توجه بود
ماشین اعدام به کشتار ادامه میداد
زنکشی متوقف نشد.
کودکان کار همچنان استثمار میشدند
و ...
🔸 در سمت مقابل در جبهه مردم، مبارزه علیه دیکتاتوری سرمایهسالار در جریان بود.
زندانیان مقاوم و مبارز همچنان بر سر موضع انتخابات را تحریم کردند و در کارزار سهشنبههای نه به اعدام به ماشین کشتار اعتراض کردند
بازنشستگان شجاع خیابان در خیابان بودند.
خانوادههای دادخواه بر دفاع از خون عزیزانشان تاکید کردند.
تشکلهای مستقل بر مبارزه سازمانیافته تاکید نمودند.
مردم به اشکال مختلف در تحریم فعال بودند.
کارگران پروژهای نفت و گاز در اعتصاب باشکوه به سر میبرند
و ...
📌 فردای انتخابات چه پزشکیان رییس جمهور نظام شود چه جلیلی، صف بندی فوق به هم نخواهد خورد.
اگر جلیلی از صندوق بیرون بیاید باید برای مبارزه با پوپولیسم ولایی آماده شد باید محور کذایی مقاومت را افشا نمود که اینها مدافع فرودستان و طبقه کارگر نیستند باید نشان داد که جلیلی با پزشکیان در اجرای سیاستهای ضد مردمی و نئولیبرالی فرقی ندارد.
اگر پزشکیان رییسجمهور شود باید به مبارزه با پوپولیسم از جنس اصلاحطلبان رفت آنها در پروپاگاندا و جنگ روانی از رقیب خود ماهرترند پس مبارزه با آنان پیچیدهتر است. پزشکیان در حالی که دم از سیاستهای رفاهی و آموزش و بهداشت رایگان میگوید سرسپرده رهبر و سیاستهای اصل ۴۴ و گسترش خصوصیسازی است.
با این اوصاف سرکوب و اختناق با جلیلی یا پزشکیان فقط شکل ظاهریاش عوض میشود پس تمام نیروهای مترقی و آزادیخواه به خصوص کسانی که به مبارزه طبقاتی اعتقاد دارند چارهای ندارند جز اینکه با تشکلیابی مستقل و مقاومت راه دشوار آزادی و برابری را طی نمایند. در این میان معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر نباید اسیر توهم و اسطوره طبقه متوسط متوهم قرار بگیرند. راه معلمان از بازنشستگان ، زنان ، کارگران، دانشجویان، بیثبات کاران، پرستاران و حاشیهنشینان و محذوفان جدا نیست.
۱۴ تیر ۱۴۰۳
#نه_به_انتصابات
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
🔻🔺🔻
@edalatxah
⭕️ ضرورت مبارزه با #باند_اصلاحطلبان
#یادداشت_روز
پس از فراز و نشیب فراوان سرانجام نمایش انتخابات به پایان رسید و پزشکیان به عنوان رییسجمهور نظام منصوب شد. پیشتر نوشته بودیم که راه پیش رو تشکلیابی مستقل و مقاومت است و اینک باید برای جنبش مردم ایران به صورت عام و جنبش معلمان و طبقه کارگر به صورت خاص راه خود را ترسیم نماییم.
پزشکیان متعلق به آن بخش از بورژوازی تحت حاکمیت حکومت ولایت فقیه است که علیرغم پیشینه جنایتکارانه توانست با فریبکاری رای بیشتری نصیب خود نماید و به پاستور راه پیدا نماید. باند مافیایی پیرامون او بر خلاف رقیب توانست با سوار شدن بر رقیب هراسی موفق شود.
اینکه چرا هسته اصلی نظام ادامه مسیر رییسی را با میدان دادن به پزشکیان برنتابید و تن به باند اصلاحطلبان داد بحث مفصل دیگری است که به آن باید پرداخت.
اما اینجا بحث بر سر آن است که مواجهه مخالفان پزشکیان در میان تحریم کنندگان چگونه باید باشد برای منظور باید دید سیاستها و برنامههای او چیست؟
مروری به مواضع ستاد پزشکیان نشان میدهد برنامههای وی چیزی جز سیاستهای کلی نظام در داخل و خارج نخواهد بود احتمالا نظام اگر بخواهد تن به نرمش قهرمانانه بدهد آنها همان مسیری خواهند رفت که دولت روحانی رفت و اگر برجام هم احیا شود چیزی نصیب سفره فرودستان نخواهد شد.
در سیاست داخلی علیرغم ادعاهایش در حوزه بهداشت و آموزش، در حوزه اقتصادی دولت او به ناچار به سمت اجرای سیاستهای نئولیبرالی خواهد رفت چرا که برنامههای کلی حکومت خارج از این چارچوب نبوده و نیست. او برای این سیاستها به خاطر انفجاری بودن مطالبات اقتصادی و معیشتی قادر نخواهد بود به مطالبات پاسخ دهد؛ چرا که بخشهایی از قدرت و مافیای رقیب در مقابل اوست پس سعی خواهد نمود با ژست طرفداری از آزادیهای مدنی خود را مدافع گشایش فضای فرهنگی نشان دهد. آنها در فریبکاری حرفهای هستند اما مسأله این است که بعد از قیام ژینا این حوزه توسط زنان پیشتاز فتح شدهاست و تضادها و بحرانهایش بالا خواهد گرفت.
احتمالا او نیز مانند خاتمی و روحانی به کمک بوقچیهای اجیر شده و #روشنفکرنمایان_خائن به خون مردم، روی این گزاره سوار خواهد شد که « ما میخواهیم اصلاح کنیم اما نمیگذارند »؛ این همان جایی است که افول پزشکیان آغاز خواهد شد و شاهد هشتگ #من_پشیمانم خواهیم بود.
پزشکیان از یک طرف در حاکمیت باند مقابل را پیش رو دارد از طرفی در سطح جامعه مطالبات سرکوب شده او را احاطه خواهد کرد.
احتمالا اولین اعتراضات در بین آن بخشی از هوادارانش خواهد بود که به امید واهی تغییر به پزشکیان رای دادهاند. طبیعی است که این فشار با وجود اکثریت تحریم کنندگان تشدید خواهد شد.
در چنین شرایطی نیروهای مترقی و پیشرو بایستی از مطالبات رادیکال در حوزههای مختلف عقبنشینی ننمایند با رویکردی طبقاتی با تمام اشکال ستم و تبعیض ناشی از سیاستهای نئولیبرالی مقابله و با نفی ستم جنسیتی بر آرمانهای قیام ژینا تاکید نموده و با پیگیری رفع ستم ملی نشان دهند که دل بستن به سراب پزشکیان بیهوده بوده است.
جنبش معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر باید چون یک دهه گذشته بر حقوق صنفی معلمان و حقوق دانشآموزان تاکید و بر حق تجمع، اعتصاب و تحصن پافشاری کند و مدافع حقوق اکثریت تحت ستم باشد و فراموش نکند که تحقق مطالباتش در ظرف تشکلیابی مستقل محقق خواهد شد.
مبارزه با جناحی که در یک سمتش در حوزه اجتماعی کارشناسان سوسیال رفرمیستی مانند #احمد_میدری وجود دارد و در سمت سیاستهای کلان اقتصادی، پیرو صندوق بینالمللی پول است و فرد بورسبازی چون #حسین_عبده_تبریزی به وی مشاوره میدهد سخت و پیچیده است. ضمنن حامیان این باند در جامعه فرهنگیان از طریق تشکلهای وابسته و برخی فعالان صنفی ( که بوی کباب به مشامشان خورده است ) میکوشند مسیر مطالبه گری را منحرف و تشکلهای صنفی مستقل را به محاق ببرند. برنامه اصلی آنان برای به محاق بردن جنبش معلمان ایجاد شکاف در صفوف فعالان صنفی، تضعیف تشکلهای صنفی به بهانه ایجاد #نظام_معلمی، #وعدهدرمانی و انداختن تقصیرها به گردن جناح مقابل است. کاری که اگر جلیلی هم سر کار میآمد با شیوهای دیگر به آن اقدام میکرد. در پایان باید بر این نکته تاکید نمود که ضرورت مبارزه و افشای باند اصلاحطلبان به معنای نادیده گرفتن باند رقیب در قدرت نیست.
۱۶ تیر ۱۴۰۳
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز
پس از فراز و نشیب فراوان سرانجام نمایش انتخابات به پایان رسید و پزشکیان به عنوان رییسجمهور نظام منصوب شد. پیشتر نوشته بودیم که راه پیش رو تشکلیابی مستقل و مقاومت است و اینک باید برای جنبش مردم ایران به صورت عام و جنبش معلمان و طبقه کارگر به صورت خاص راه خود را ترسیم نماییم.
پزشکیان متعلق به آن بخش از بورژوازی تحت حاکمیت حکومت ولایت فقیه است که علیرغم پیشینه جنایتکارانه توانست با فریبکاری رای بیشتری نصیب خود نماید و به پاستور راه پیدا نماید. باند مافیایی پیرامون او بر خلاف رقیب توانست با سوار شدن بر رقیب هراسی موفق شود.
اینکه چرا هسته اصلی نظام ادامه مسیر رییسی را با میدان دادن به پزشکیان برنتابید و تن به باند اصلاحطلبان داد بحث مفصل دیگری است که به آن باید پرداخت.
اما اینجا بحث بر سر آن است که مواجهه مخالفان پزشکیان در میان تحریم کنندگان چگونه باید باشد برای منظور باید دید سیاستها و برنامههای او چیست؟
مروری به مواضع ستاد پزشکیان نشان میدهد برنامههای وی چیزی جز سیاستهای کلی نظام در داخل و خارج نخواهد بود احتمالا نظام اگر بخواهد تن به نرمش قهرمانانه بدهد آنها همان مسیری خواهند رفت که دولت روحانی رفت و اگر برجام هم احیا شود چیزی نصیب سفره فرودستان نخواهد شد.
در سیاست داخلی علیرغم ادعاهایش در حوزه بهداشت و آموزش، در حوزه اقتصادی دولت او به ناچار به سمت اجرای سیاستهای نئولیبرالی خواهد رفت چرا که برنامههای کلی حکومت خارج از این چارچوب نبوده و نیست. او برای این سیاستها به خاطر انفجاری بودن مطالبات اقتصادی و معیشتی قادر نخواهد بود به مطالبات پاسخ دهد؛ چرا که بخشهایی از قدرت و مافیای رقیب در مقابل اوست پس سعی خواهد نمود با ژست طرفداری از آزادیهای مدنی خود را مدافع گشایش فضای فرهنگی نشان دهد. آنها در فریبکاری حرفهای هستند اما مسأله این است که بعد از قیام ژینا این حوزه توسط زنان پیشتاز فتح شدهاست و تضادها و بحرانهایش بالا خواهد گرفت.
احتمالا او نیز مانند خاتمی و روحانی به کمک بوقچیهای اجیر شده و #روشنفکرنمایان_خائن به خون مردم، روی این گزاره سوار خواهد شد که « ما میخواهیم اصلاح کنیم اما نمیگذارند »؛ این همان جایی است که افول پزشکیان آغاز خواهد شد و شاهد هشتگ #من_پشیمانم خواهیم بود.
پزشکیان از یک طرف در حاکمیت باند مقابل را پیش رو دارد از طرفی در سطح جامعه مطالبات سرکوب شده او را احاطه خواهد کرد.
احتمالا اولین اعتراضات در بین آن بخشی از هوادارانش خواهد بود که به امید واهی تغییر به پزشکیان رای دادهاند. طبیعی است که این فشار با وجود اکثریت تحریم کنندگان تشدید خواهد شد.
در چنین شرایطی نیروهای مترقی و پیشرو بایستی از مطالبات رادیکال در حوزههای مختلف عقبنشینی ننمایند با رویکردی طبقاتی با تمام اشکال ستم و تبعیض ناشی از سیاستهای نئولیبرالی مقابله و با نفی ستم جنسیتی بر آرمانهای قیام ژینا تاکید نموده و با پیگیری رفع ستم ملی نشان دهند که دل بستن به سراب پزشکیان بیهوده بوده است.
جنبش معلمان به عنوان بخشی از طبقه کارگر باید چون یک دهه گذشته بر حقوق صنفی معلمان و حقوق دانشآموزان تاکید و بر حق تجمع، اعتصاب و تحصن پافشاری کند و مدافع حقوق اکثریت تحت ستم باشد و فراموش نکند که تحقق مطالباتش در ظرف تشکلیابی مستقل محقق خواهد شد.
مبارزه با جناحی که در یک سمتش در حوزه اجتماعی کارشناسان سوسیال رفرمیستی مانند #احمد_میدری وجود دارد و در سمت سیاستهای کلان اقتصادی، پیرو صندوق بینالمللی پول است و فرد بورسبازی چون #حسین_عبده_تبریزی به وی مشاوره میدهد سخت و پیچیده است. ضمنن حامیان این باند در جامعه فرهنگیان از طریق تشکلهای وابسته و برخی فعالان صنفی ( که بوی کباب به مشامشان خورده است ) میکوشند مسیر مطالبه گری را منحرف و تشکلهای صنفی مستقل را به محاق ببرند. برنامه اصلی آنان برای به محاق بردن جنبش معلمان ایجاد شکاف در صفوف فعالان صنفی، تضعیف تشکلهای صنفی به بهانه ایجاد #نظام_معلمی، #وعدهدرمانی و انداختن تقصیرها به گردن جناح مقابل است. کاری که اگر جلیلی هم سر کار میآمد با شیوهای دیگر به آن اقدام میکرد. در پایان باید بر این نکته تاکید نمود که ضرورت مبارزه و افشای باند اصلاحطلبان به معنای نادیده گرفتن باند رقیب در قدرت نیست.
۱۶ تیر ۱۴۰۳
🔻🔺🔻
@edalatxah
⭕️ اقلیت خائن چه کسانی بودند؟
#یادداشت_روز
۱۷ تیر ۱۴۰۳
در طول انتخابات یکی از هشتگهای پر تکرار برای توصیف رای دهندگان #اقلیت_خائن بود. که بیشتر توسط بخشی از اپوزیسیون و عمدتا خارجنشین زده میشد. در کنار آن برخی اعلام مواضع توسط افراد به این صورت بود که رای دهندگان را کسانی توصیف میکردند که بدون در نظر گرفتن خونهای ریخته شده انگشت به خون جانباختگان راه آزادی و برابری میزدند. به عنوان مثال خانوادههای جانباختگان برای بیدار کردن وجدانهای خفته از این ادبیات استفاده میکردند. با اندکی تامل این ادبیات خانوادههای دادخواه قابل درک است چرا که آنان عزیزان خود را روانه گورستان کردند و نمایندگان دو جناح در نمایش انتخابات بالفعل قاتلان فرزندان این سرزمین بوده و هستند اما سوال این است آیا تمام رای دهندگان خائن هستند؟ اطلاق اقلیت خائن به چه کسانی درست است؟
🔸اول اینکه با فرض درست بودن آمار مشارکت، رای دهندگان در هر دو دوره اقلیت هستند و اگر بخواهیم با همان استدلال ظریف( که در دور اول گفت، ۶۰ درصد رای ندادند و ۲۰ درصد به پزشکیان رای دادند پس ۸۰ درصد مخالف جلیلی هستند) پزشکیان رییسجمهور نظام و تنها ۲۵ درصد مردم ایران است پس رایدهندگان به باند استمرارطلبان در اقلیت آشکار هستند.
🔸دوم اینکه آیا این جمعیت ۲۵ درصدی همه یک دست هستند و از منافع یکسان برخوردارند؟ آیا همه خائن هستند یا تنها بخشی به خونهای به ناحق ریخته شده خیانت نمودهاند؟ در پاسخ باید گفت حساب کارگزاران نظام و کسانی که رانت و قدرت داشته و خواهند داشت که اظهر من الشمس است آنها از صدر تا ذیل از #خاتمی و #کروبی تا #ظریف و #آذریجهرمی و تمام جبهه موسوم به اصلاحطلبان خائن به آرمانهای ملت ایران هستند چرا که بارها از پشت به اعتماد این مردم خنجر زدهاند.
آن دسته از روشنفکرنمایان از #غنینژاد سینهچاک سرمایهداری هار تا #اباذری مدعی و مخالف نئولیبرالیسم و از #سروش تا #داوریاردکانی و به قول دوستی هیات حاکمه فاسد علوم اجتماعی و ... که نقش روشنفکر وابسته به جناحی از حکومت را بازی کردند خائنتر از کارگزاران استمرارطلب هستند آنها سرکوب دانشگاه و دانشجویان و زنان و کودکان را دیدهاند اما با شامورتیبازی و جلیلی هراسی از منتهیالیه راست تا چپ در آغوش هم غش کردند تا لکه ننگی بر دامانشان ثبت گردد.
در بین معلمان و کارگران، تشکلهای وابسته و زرد و فعالان منفردی که برای بهرهمندی از رانت و قدرت، مطالبات معیشتی را برای داغ کردن تنور انتخابات به کار بستند و چشم بر خون دانشآموزان به خون خفته بستند و عامل ستادی کاندیداهای دو جناح تبدیل شدند و مجری انتخابات گشتند در صورتی که میدانستند عامل تعرض به سفره کارگران و معلمان و پرستاران همین باندهای مافیایی هستند اگر خائن نیستند چه نام دارند؟
📌اما حساب آن بخش از مردم که به خاطر ترس از بیآیندگی، فقدان سازمان، گشودن راهی حداقلی و ... مقهور فضا شدند و انگشت خود را آلوده کردند را باید از این جماعت خائن جدا کرد. جوانانی که به غلط گمان میکنند استمرارطلبان کذاب برای آنها آزادی و کار میآورند را باید نقد کرد راه نشان داد و با آنان گفتگو نمود ولی به نظر اطلاق خائن به آنان شایسته نیست. معلم و کارگری که ناامیدانه و در غیاب آگاهی طبقاتی به دشمن طبقاتیاش رای میدهد را نباید با برچسب خائن راند.
باید قبول نماییم که کمپین انتخاباتی نامزدها به خصوص پزشکیان بسیار زیرکانه عمل نمودند و توانستند بخشی از مردم را پای صندوق رای بکشانند.
این جماعت که رای دادند اما نه رانتی نصیبشان خواهد شد و نه قدرتی و نیروی ایدئولوژیک سیستم حاکم نیستند حسابشان از #اقلیت_خائن جداست. نیروهای مترقی و پیشرو باید جامعه خود را خوب بشناسند و مانند #فاشیستهای_راست مردم را محکوم ننمایند. این بخش از رای دهندگان نیروهای بالقوه اعتراضات فردا هستند که به زودی از آنان #من_پشیمانم را خواهیم شنید در حالی که امثال #کیوان_صمیمی در حال توجیه رای خود و داستانسرایی هستند.
✅ ما یادمان نمیرود که وقتی بر اثر بیکفایتی و خیانت خاتمی، دولت احمدینژاد سر بر آورد همین روشنفکرنماها او را محصول انتخاب طبقه فرودست و معلمان میدانستند و همین معلمان چگونه در مقابل مجلس بزرگترین تجمع تاریخ خود را در سال ۱۳۸۵ رقم زدند و بهایش را پرداختند و باز همین معلمان چگونه پیش از قیام ژینا در تجمعات گسترده در سال ۱۴۰۰ خیابانها را تسخیر کردند. حساب معلمانی که رای دادند از حساب کسانی که معلمان را پای صندوقهای رای کشاندند و به دنبال میوهچینی از مطالبهگری معلمان هستند جداست.
ما به همرنجان خود که بنابر هر دلیلی راه ما را انتخاب نکردند خائن نمیگوییم ولی با آنان برخورد انتقادی و حسابشان را از اقلیت خائن جدا میکنیم.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز
۱۷ تیر ۱۴۰۳
در طول انتخابات یکی از هشتگهای پر تکرار برای توصیف رای دهندگان #اقلیت_خائن بود. که بیشتر توسط بخشی از اپوزیسیون و عمدتا خارجنشین زده میشد. در کنار آن برخی اعلام مواضع توسط افراد به این صورت بود که رای دهندگان را کسانی توصیف میکردند که بدون در نظر گرفتن خونهای ریخته شده انگشت به خون جانباختگان راه آزادی و برابری میزدند. به عنوان مثال خانوادههای جانباختگان برای بیدار کردن وجدانهای خفته از این ادبیات استفاده میکردند. با اندکی تامل این ادبیات خانوادههای دادخواه قابل درک است چرا که آنان عزیزان خود را روانه گورستان کردند و نمایندگان دو جناح در نمایش انتخابات بالفعل قاتلان فرزندان این سرزمین بوده و هستند اما سوال این است آیا تمام رای دهندگان خائن هستند؟ اطلاق اقلیت خائن به چه کسانی درست است؟
🔸اول اینکه با فرض درست بودن آمار مشارکت، رای دهندگان در هر دو دوره اقلیت هستند و اگر بخواهیم با همان استدلال ظریف( که در دور اول گفت، ۶۰ درصد رای ندادند و ۲۰ درصد به پزشکیان رای دادند پس ۸۰ درصد مخالف جلیلی هستند) پزشکیان رییسجمهور نظام و تنها ۲۵ درصد مردم ایران است پس رایدهندگان به باند استمرارطلبان در اقلیت آشکار هستند.
🔸دوم اینکه آیا این جمعیت ۲۵ درصدی همه یک دست هستند و از منافع یکسان برخوردارند؟ آیا همه خائن هستند یا تنها بخشی به خونهای به ناحق ریخته شده خیانت نمودهاند؟ در پاسخ باید گفت حساب کارگزاران نظام و کسانی که رانت و قدرت داشته و خواهند داشت که اظهر من الشمس است آنها از صدر تا ذیل از #خاتمی و #کروبی تا #ظریف و #آذریجهرمی و تمام جبهه موسوم به اصلاحطلبان خائن به آرمانهای ملت ایران هستند چرا که بارها از پشت به اعتماد این مردم خنجر زدهاند.
آن دسته از روشنفکرنمایان از #غنینژاد سینهچاک سرمایهداری هار تا #اباذری مدعی و مخالف نئولیبرالیسم و از #سروش تا #داوریاردکانی و به قول دوستی هیات حاکمه فاسد علوم اجتماعی و ... که نقش روشنفکر وابسته به جناحی از حکومت را بازی کردند خائنتر از کارگزاران استمرارطلب هستند آنها سرکوب دانشگاه و دانشجویان و زنان و کودکان را دیدهاند اما با شامورتیبازی و جلیلی هراسی از منتهیالیه راست تا چپ در آغوش هم غش کردند تا لکه ننگی بر دامانشان ثبت گردد.
در بین معلمان و کارگران، تشکلهای وابسته و زرد و فعالان منفردی که برای بهرهمندی از رانت و قدرت، مطالبات معیشتی را برای داغ کردن تنور انتخابات به کار بستند و چشم بر خون دانشآموزان به خون خفته بستند و عامل ستادی کاندیداهای دو جناح تبدیل شدند و مجری انتخابات گشتند در صورتی که میدانستند عامل تعرض به سفره کارگران و معلمان و پرستاران همین باندهای مافیایی هستند اگر خائن نیستند چه نام دارند؟
📌اما حساب آن بخش از مردم که به خاطر ترس از بیآیندگی، فقدان سازمان، گشودن راهی حداقلی و ... مقهور فضا شدند و انگشت خود را آلوده کردند را باید از این جماعت خائن جدا کرد. جوانانی که به غلط گمان میکنند استمرارطلبان کذاب برای آنها آزادی و کار میآورند را باید نقد کرد راه نشان داد و با آنان گفتگو نمود ولی به نظر اطلاق خائن به آنان شایسته نیست. معلم و کارگری که ناامیدانه و در غیاب آگاهی طبقاتی به دشمن طبقاتیاش رای میدهد را نباید با برچسب خائن راند.
باید قبول نماییم که کمپین انتخاباتی نامزدها به خصوص پزشکیان بسیار زیرکانه عمل نمودند و توانستند بخشی از مردم را پای صندوق رای بکشانند.
این جماعت که رای دادند اما نه رانتی نصیبشان خواهد شد و نه قدرتی و نیروی ایدئولوژیک سیستم حاکم نیستند حسابشان از #اقلیت_خائن جداست. نیروهای مترقی و پیشرو باید جامعه خود را خوب بشناسند و مانند #فاشیستهای_راست مردم را محکوم ننمایند. این بخش از رای دهندگان نیروهای بالقوه اعتراضات فردا هستند که به زودی از آنان #من_پشیمانم را خواهیم شنید در حالی که امثال #کیوان_صمیمی در حال توجیه رای خود و داستانسرایی هستند.
✅ ما یادمان نمیرود که وقتی بر اثر بیکفایتی و خیانت خاتمی، دولت احمدینژاد سر بر آورد همین روشنفکرنماها او را محصول انتخاب طبقه فرودست و معلمان میدانستند و همین معلمان چگونه در مقابل مجلس بزرگترین تجمع تاریخ خود را در سال ۱۳۸۵ رقم زدند و بهایش را پرداختند و باز همین معلمان چگونه پیش از قیام ژینا در تجمعات گسترده در سال ۱۴۰۰ خیابانها را تسخیر کردند. حساب معلمانی که رای دادند از حساب کسانی که معلمان را پای صندوقهای رای کشاندند و به دنبال میوهچینی از مطالبهگری معلمان هستند جداست.
ما به همرنجان خود که بنابر هر دلیلی راه ما را انتخاب نکردند خائن نمیگوییم ولی با آنان برخورد انتقادی و حسابشان را از اقلیت خائن جدا میکنیم.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
مدرسه رهایی
Photo
⭕️ ۱۸ تیر ۱۳۷۸ سرآغاز عبور از اصلاحطلبان
#یادداشت_روز
امروز ۱۸ تیر یادآور حمله وحشیانه به دانشجویان و کوی دانشگاه است. آن زمان پروژه بازی اصلاحطلبان برای فریب مردم در اول راه بود هنگامی که دانشجویان برای اعتراض به وضعیت موجود و سرکوب و سانسور به میدان آمدند دولت خاتمی در برابر حمله #گاز_انبری قالیباف و بسیجیهای مورد حمایت، عقبنشینی کرد و چهره واقعی خود را نشان داد.
اعتراضات که در ابتدا در تهران شروع و توسط دانشجویان حامی خاتمی در دفتر تحکیم وحدت گسترش یافت از مدیریت آنان خارج و تمام دانشجویان در اکثر دانشگاهها به آن پیوستند و رادیکال شد. #حسن_روحانی در نماز جمعه درخواست برخورد شدید با اغتشاشگران را نمود و اصلاحطلبان با پشت کردن به شعارهای خود با جناح رقیب دانشجویان را سرکوب نمودند.
اما اصلاحطلبان که همواره به دنبال میوهچینی از اعتراضات بودند با طرح شعار «ایران برای همه ایرانیان و رسیدگی به پرونده کوی دانشگاه تهران و کشتار دانشجویان دانشگاه #تبریز » بر موج انتخابات در مجلس ششم سوار شدند و اکثریت مجلس را از آن خود کردند حالا مجلس و دولت در دست آنان بود و همین باعث شد که نتوانند هنگامی که از شعارهای خود عقب نشینی می کردند چهره فریبکارانه خود را پنهان نمایند.
بعد از کوی و تشکیل مجلس ششم وقتی اولین نشانههای استمرارطلبی بارز شد سال ۷۹ جمعی از فعالان دانشجویی درون همان دفترتحکیم تز «عبور از خاتمی» را مطرح کردند و متهم به تندروی از سوی تمام جناح های درونی اصلاحطلبان شدند. بسیاری از عبور کنندگان از خاتمی در سال ۸۴ به دامن کروبی و معین و بعدا رفسنجانی برگشتند تا به #احمدینژاد مجال ندهند این نشان می داد که آنان هنوز دلباخته اصلاح طلبان بودند چرا که سال ۸۸ باز به بهانه «نه به احمدی نژاد» به دامان کروبی و میرحسین غش کردند و باز درس نگرفتند و در سال 92 و 96 سر از ستادهای روحانی در آوردند تا رییسی رای نیاورد. امروز خوشبختانه بخشی از آن افراد به جمع تحریمی ها پیوستند و از #رقیب_هراسی فاصله گرفتند.
اما کسانی که بدنه اصلی ستاد پزشکیان را تشکیل میدادند همان بخشی از اصلاح طلبان و حامیانشان بودند که #عبور_از_خاتمی را تندروی تلقی می کردند این جماعت از سال ۷۶ به خاطر برخورداری از رانت و ثروت فربه شدند و با همان شیوه ای که برای خاتمی و روحانی بازار گرمی کردند #پزشکیان را با فریبکاری و رقیب هراسی بی آنکه مسئولیت خود را در استمرار وضعیت موجود به عهده بگیرند روانه پاستور کردند تا بر سر سفره انقلاب نشسته، مردم را چپاول و غارت کنند و مزد خوش خدمتی به نظام و رهبری را بگیرند آنان هیچگاه دغدغه دموکراسی و آزادی نداشته و ندارند.
هدف نوشتن در مورد عاقبت عبور کنندگان از خاتمی و مخالفانشان نبود هدف آشکار نمودن وجه افشاگرانه حادثه کوی دانشگاه بود. این حادثه اگر چه زخم های فراوانی بر تن دانشگاه گذاشت و جانهای عزیزی چون #عزت_ابراهیمنژاد را گرفت و هنوز مادر #سعید_زینالی از سرنوشت فرزندش بیخبر است اما بعد از وقایع و اعتراضات اسلامشهر، قزوین و مشهد در نیمه اول دهه هفتاد، مهمترین حرکت اعتراضی و سرکوب شده بعد از دهه شصت بود. دانشجویان هزینه دادند اما مسیر جدیدی گشودند همان زمان چهره واقعی و منافقانه استمرارطلبان برای وجدان های آگاه رو شد و نشان داد که دخیل بستن به این جماعت چیزی نصیب مردم به خصوص اکثریت فرودست نمیکند.
کوی دانشگاه سر آغاز عبور از اصلاح طلبان بود و دانشجویان پیشرو در دی ۹۶ آخرین میخ ها را بر تابوت این باند مافیایی کوبیدند هنگامی که اتمام ماجرا را فریاد زدند.
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
#کوی_دانشگاه
#نه_به_انتصابات
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز
امروز ۱۸ تیر یادآور حمله وحشیانه به دانشجویان و کوی دانشگاه است. آن زمان پروژه بازی اصلاحطلبان برای فریب مردم در اول راه بود هنگامی که دانشجویان برای اعتراض به وضعیت موجود و سرکوب و سانسور به میدان آمدند دولت خاتمی در برابر حمله #گاز_انبری قالیباف و بسیجیهای مورد حمایت، عقبنشینی کرد و چهره واقعی خود را نشان داد.
اعتراضات که در ابتدا در تهران شروع و توسط دانشجویان حامی خاتمی در دفتر تحکیم وحدت گسترش یافت از مدیریت آنان خارج و تمام دانشجویان در اکثر دانشگاهها به آن پیوستند و رادیکال شد. #حسن_روحانی در نماز جمعه درخواست برخورد شدید با اغتشاشگران را نمود و اصلاحطلبان با پشت کردن به شعارهای خود با جناح رقیب دانشجویان را سرکوب نمودند.
اما اصلاحطلبان که همواره به دنبال میوهچینی از اعتراضات بودند با طرح شعار «ایران برای همه ایرانیان و رسیدگی به پرونده کوی دانشگاه تهران و کشتار دانشجویان دانشگاه #تبریز » بر موج انتخابات در مجلس ششم سوار شدند و اکثریت مجلس را از آن خود کردند حالا مجلس و دولت در دست آنان بود و همین باعث شد که نتوانند هنگامی که از شعارهای خود عقب نشینی می کردند چهره فریبکارانه خود را پنهان نمایند.
بعد از کوی و تشکیل مجلس ششم وقتی اولین نشانههای استمرارطلبی بارز شد سال ۷۹ جمعی از فعالان دانشجویی درون همان دفترتحکیم تز «عبور از خاتمی» را مطرح کردند و متهم به تندروی از سوی تمام جناح های درونی اصلاحطلبان شدند. بسیاری از عبور کنندگان از خاتمی در سال ۸۴ به دامن کروبی و معین و بعدا رفسنجانی برگشتند تا به #احمدینژاد مجال ندهند این نشان می داد که آنان هنوز دلباخته اصلاح طلبان بودند چرا که سال ۸۸ باز به بهانه «نه به احمدی نژاد» به دامان کروبی و میرحسین غش کردند و باز درس نگرفتند و در سال 92 و 96 سر از ستادهای روحانی در آوردند تا رییسی رای نیاورد. امروز خوشبختانه بخشی از آن افراد به جمع تحریمی ها پیوستند و از #رقیب_هراسی فاصله گرفتند.
اما کسانی که بدنه اصلی ستاد پزشکیان را تشکیل میدادند همان بخشی از اصلاح طلبان و حامیانشان بودند که #عبور_از_خاتمی را تندروی تلقی می کردند این جماعت از سال ۷۶ به خاطر برخورداری از رانت و ثروت فربه شدند و با همان شیوه ای که برای خاتمی و روحانی بازار گرمی کردند #پزشکیان را با فریبکاری و رقیب هراسی بی آنکه مسئولیت خود را در استمرار وضعیت موجود به عهده بگیرند روانه پاستور کردند تا بر سر سفره انقلاب نشسته، مردم را چپاول و غارت کنند و مزد خوش خدمتی به نظام و رهبری را بگیرند آنان هیچگاه دغدغه دموکراسی و آزادی نداشته و ندارند.
هدف نوشتن در مورد عاقبت عبور کنندگان از خاتمی و مخالفانشان نبود هدف آشکار نمودن وجه افشاگرانه حادثه کوی دانشگاه بود. این حادثه اگر چه زخم های فراوانی بر تن دانشگاه گذاشت و جانهای عزیزی چون #عزت_ابراهیمنژاد را گرفت و هنوز مادر #سعید_زینالی از سرنوشت فرزندش بیخبر است اما بعد از وقایع و اعتراضات اسلامشهر، قزوین و مشهد در نیمه اول دهه هفتاد، مهمترین حرکت اعتراضی و سرکوب شده بعد از دهه شصت بود. دانشجویان هزینه دادند اما مسیر جدیدی گشودند همان زمان چهره واقعی و منافقانه استمرارطلبان برای وجدان های آگاه رو شد و نشان داد که دخیل بستن به این جماعت چیزی نصیب مردم به خصوص اکثریت فرودست نمیکند.
کوی دانشگاه سر آغاز عبور از اصلاح طلبان بود و دانشجویان پیشرو در دی ۹۶ آخرین میخ ها را بر تابوت این باند مافیایی کوبیدند هنگامی که اتمام ماجرا را فریاد زدند.
#اصلاحطلب_اصولگرا
#دیگه_تمومه_ماجرا
#کوی_دانشگاه
#نه_به_انتصابات
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
#گریز_از_رادیکالیسم و شرکت فعالان صنفی، مدنی و سیاسی در بازی انتخابات
#یادداشت_روز، ۲۰ تیر ۱۴۰۳
واژه #رادیکال در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران چون ابلیسی به نظر میرسد که افراد با بسمالله و صلوات و چند فوت به اطراف از آن میگریزند؛ بدون اینکه معنایی از آن در ذهن داشته باشند. واژه رادیکال به #ریشه و #بنیاد امور اشاره دارد. رادیکالیسم عمق را نشانه میرود و فعالین صنفی و اجتماعی و سیاسی ما به طرزی غریب از عمق میگریزند. گویی از غرق شدن هراسانند. در سطح بازی میکنند تا نکند نیاز به غور در اعماق پیش آید. در پی نظریههای از پیش آمادهاند تا گریزگاهی برای خویش فراهم آورند. چنگ به آنچه موجود است میزنند تا از خطر تولید کردن و آفریدن برهند.
به تعبیر نیچه «انسان چیزی است که میباید بر آن چیره شد». ولی دنده و دندان شکستنی در این راه خطرناک وجود دارد که ترجیح میدهند آنچه هست بر آنها چیره شود؛ زیرا در نزدیکترین احتمال ممکن گریزگاهی از مسئولیت را همراه خواهد داشت.
«رادیکالیسم» را بدون غوری در معنا #خشونت تعریف میکنند و آنگاه گزاره «خشونت خشونت میآورد». گو این که پذیرفتهاند صرفا بایستی رفتار مردم در زنجیر مورد قضاوت قرار گیرد و صاحبان قدرت - به دلیل قدرتشان - منزه از داوریاند. گویا ادبیات حاکمان را پذیرفتهاند که سرکوب خویش را قانون و قاعده و … مینامند و پاسخ مردم را خشونت و ناهنجاری و….
در این بستر عجیب نیست که برخی از همین #رادیکالگریزان استدلال آورند که بالاخره این با آن - هرچند در جزء - تفاوت دارند و به فریب بازی بد و بدتر میغلطند. فعال صنفی و سیاسی که سالها سعی در مبارزه داشته و هزینهها داده است، همین که از ریشهها میگریزد، این احتمال پیش پایش سبز میشود که فعلا این سطح را ویرایش کنیم که در منظری حداقلی از زشتی و پلشتی برهیم. چون با بر هم زدن و برداشتن و عبور از سطح، ممکن است به لایههای زیرینی برسیم که نه توان مواجهه با آن را داریم و نه میخواهیم در چیزی غرق شویم که نمیدانیم به کجا راه خواهد برد. بنابراین، آرزو و تخیل و آرمان رهایی را از مردم و نیز خویشتن میدزدیم و توصیه به بازی در زمین واقعیتی میکنیم که فعلا جاری است و بنابراین از #«فعلا» عبور نمیکنیم.
نمایش انتخابات اخیر و ورود و تبلیغ فعالان صنفی و مدنی و سیاسی برای شرکت در این بازی، نه تنها هزینهکرد هویتی برای حاکمیت بود که از طریق عناوین «فعال حوزه …» گرد آمده است (این عناوین سرمایهای از اعتماد اجتماعی ایجاد میکرد که به صندوق جمهوری اسلامی ریخته شد)، که محصول گریز از مفاهیمی بود که اشاره به کند و کاو و تغییر در ریشهها و بنیانها دارد.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز، ۲۰ تیر ۱۴۰۳
واژه #رادیکال در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران چون ابلیسی به نظر میرسد که افراد با بسمالله و صلوات و چند فوت به اطراف از آن میگریزند؛ بدون اینکه معنایی از آن در ذهن داشته باشند. واژه رادیکال به #ریشه و #بنیاد امور اشاره دارد. رادیکالیسم عمق را نشانه میرود و فعالین صنفی و اجتماعی و سیاسی ما به طرزی غریب از عمق میگریزند. گویی از غرق شدن هراسانند. در سطح بازی میکنند تا نکند نیاز به غور در اعماق پیش آید. در پی نظریههای از پیش آمادهاند تا گریزگاهی برای خویش فراهم آورند. چنگ به آنچه موجود است میزنند تا از خطر تولید کردن و آفریدن برهند.
به تعبیر نیچه «انسان چیزی است که میباید بر آن چیره شد». ولی دنده و دندان شکستنی در این راه خطرناک وجود دارد که ترجیح میدهند آنچه هست بر آنها چیره شود؛ زیرا در نزدیکترین احتمال ممکن گریزگاهی از مسئولیت را همراه خواهد داشت.
«رادیکالیسم» را بدون غوری در معنا #خشونت تعریف میکنند و آنگاه گزاره «خشونت خشونت میآورد». گو این که پذیرفتهاند صرفا بایستی رفتار مردم در زنجیر مورد قضاوت قرار گیرد و صاحبان قدرت - به دلیل قدرتشان - منزه از داوریاند. گویا ادبیات حاکمان را پذیرفتهاند که سرکوب خویش را قانون و قاعده و … مینامند و پاسخ مردم را خشونت و ناهنجاری و….
در این بستر عجیب نیست که برخی از همین #رادیکالگریزان استدلال آورند که بالاخره این با آن - هرچند در جزء - تفاوت دارند و به فریب بازی بد و بدتر میغلطند. فعال صنفی و سیاسی که سالها سعی در مبارزه داشته و هزینهها داده است، همین که از ریشهها میگریزد، این احتمال پیش پایش سبز میشود که فعلا این سطح را ویرایش کنیم که در منظری حداقلی از زشتی و پلشتی برهیم. چون با بر هم زدن و برداشتن و عبور از سطح، ممکن است به لایههای زیرینی برسیم که نه توان مواجهه با آن را داریم و نه میخواهیم در چیزی غرق شویم که نمیدانیم به کجا راه خواهد برد. بنابراین، آرزو و تخیل و آرمان رهایی را از مردم و نیز خویشتن میدزدیم و توصیه به بازی در زمین واقعیتی میکنیم که فعلا جاری است و بنابراین از #«فعلا» عبور نمیکنیم.
نمایش انتخابات اخیر و ورود و تبلیغ فعالان صنفی و مدنی و سیاسی برای شرکت در این بازی، نه تنها هزینهکرد هویتی برای حاکمیت بود که از طریق عناوین «فعال حوزه …» گرد آمده است (این عناوین سرمایهای از اعتماد اجتماعی ایجاد میکرد که به صندوق جمهوری اسلامی ریخته شد)، که محصول گریز از مفاهیمی بود که اشاره به کند و کاو و تغییر در ریشهها و بنیانها دارد.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
⭕️ اخراج، بازنمایی آموزش و پرورش به مثابه اردوگاه
به بهانه ادامه اخراج معلمان معترض
#یادداشت_روز، ۲۲ تیر ۱۴۰۳
آموزش و پرورش امنیتی که تفکر نظامیگریِ ولایتمحورِ خشونتگرا بیش از هر امری در آن جاری و ساری است رفته رفته از وضعیت پادگان به وضعیت اردوگاه شیفت کرده است.
مسئولیت این برساخت ضد انسانی بر عهده حاکمیت خشونت پیشهای است که اعلان جنگ با معلمان و حمله مستقیم از طریق افسران قرارگاه هیئتهای تخلفات اداری و حراستها فرماندهی، طراحی و اجرا می شود.
در اردوگاه، انسان از هویت خویش تهی می کنند که باید به آن نیز اقرار کند و در آموزش و پرورش معلم را از هستی خویش، که با پذیرش بردگی محض معلم اش می نامند و در صورت عدم پذیرش، متخلفی که اخراج بهای آن است.
دو گانه اخراج/ بردگی، بر گرفته از منطق اردوگاه است که توسط عوامل ایدئولوژی منحطی عملی می گردد که داعیه رسیدن به قله توسط تنها اربابِ اردوگاه آفرینِ آن سند تحول نام گرفته است!!!
در آموزش و پرورش ما انسانِ ترازِ اردوگاه صادر می شود، انسانی که اندیشه را نیاموزد، پرسش را گناه بداند، به فرمان خداوندگار ایدئولوژی بر تخت پروکروستس دراز کشد و آن را راهی به سوی بهشت تلقی کند، رستگاری در بردگی محض ببیند و کالایی شود برای انباشت سودِ کار فرمایِ اعظم.
اخراج، صورت مدرن!! سنتی دیرینه در تاریخ استبداد است، نوشیدن جام شوکران توسط سقراط به جرم تشویش افکار جوانان به فرمان هیئت مرگ جباران، سرگذشت اسپینوزا و رانده شدن آن از جامعه، زنده زنده سوختن جیوردانو برونو فیلسوف ایتالیایی توسط اربابان قدرت و مذهب در آتش و شواهد بسیاری دیگر در تاریخ توحش.
کشته شدن خانعلی، صمد، هرمز گرجی بیانی، فرزاد کمانگر و...
و اکنون علاوه بر زندان که نمود خشونت عریان علیه عقلانیت است، از زرادخانه هیئتهای تخلفات اداری آغشته به سبعیت، که قلم را را به گور سپرده و درفش را بر دست گرفته، حکم اخراج فله ای صادر می شود که در توهم خویش نقش جباران را از چهره بزدایند، قدرت قانون و سلسله مراتب بوروکراسی را نمایندگی کنند!!. حال آنکه "والتر بنیامین" بخوبی نقاب از رخ تمدن برافکند و بدرستی گفت: هیچ سندی از تمدن وجود ندارد که همزمان سند توحش هم نباشد.
آری، اردوگاه در آموزش و پرورش بازنمایی می شود از خیل استخدام بردگان ایدئولوژی رسمی قدرت تا کشتن و مسموم کردن دانش آموزان و نیز اخراج دانش آموزان و معلمان.
🔴 همه ی ما ( کارگران، دانشآموزان ، معلمان) ایده اخراج را همان ایده سلاخی، گهواره یهودا، لوله تمساح و گیوتین می دانیم که در شیوه حکمرانی تان زنده و جاری است. و نیک می دانیم، مبارزه خود غایت است و خرد پیروز نهایی.
🔴 معتقدیم ساختار این اردوگاه و دم و دستگاه آن قطعا شکستنی است. خشم و خروش مقدسی در پشت دیوارهایتان انباشته، انسانهایی از ترس ترسیده در حال عصیاناند؛ سوژه های خود بنیادی که انقیاد و فرمانبری را تاب نمی آوردند، در قیام #زن_زندگی_آزادی رشد و هویت یافته، تخم رهایی در عقل کاشته و با رنجِ باطوم و ساچمه و تحقیر آن را آبیاری می کنند.
🔴 پیام این است: مبارزه خود غایت است، خرد پیروز نهایی.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
به بهانه ادامه اخراج معلمان معترض
#یادداشت_روز، ۲۲ تیر ۱۴۰۳
آموزش و پرورش امنیتی که تفکر نظامیگریِ ولایتمحورِ خشونتگرا بیش از هر امری در آن جاری و ساری است رفته رفته از وضعیت پادگان به وضعیت اردوگاه شیفت کرده است.
مسئولیت این برساخت ضد انسانی بر عهده حاکمیت خشونت پیشهای است که اعلان جنگ با معلمان و حمله مستقیم از طریق افسران قرارگاه هیئتهای تخلفات اداری و حراستها فرماندهی، طراحی و اجرا می شود.
در اردوگاه، انسان از هویت خویش تهی می کنند که باید به آن نیز اقرار کند و در آموزش و پرورش معلم را از هستی خویش، که با پذیرش بردگی محض معلم اش می نامند و در صورت عدم پذیرش، متخلفی که اخراج بهای آن است.
دو گانه اخراج/ بردگی، بر گرفته از منطق اردوگاه است که توسط عوامل ایدئولوژی منحطی عملی می گردد که داعیه رسیدن به قله توسط تنها اربابِ اردوگاه آفرینِ آن سند تحول نام گرفته است!!!
در آموزش و پرورش ما انسانِ ترازِ اردوگاه صادر می شود، انسانی که اندیشه را نیاموزد، پرسش را گناه بداند، به فرمان خداوندگار ایدئولوژی بر تخت پروکروستس دراز کشد و آن را راهی به سوی بهشت تلقی کند، رستگاری در بردگی محض ببیند و کالایی شود برای انباشت سودِ کار فرمایِ اعظم.
اخراج، صورت مدرن!! سنتی دیرینه در تاریخ استبداد است، نوشیدن جام شوکران توسط سقراط به جرم تشویش افکار جوانان به فرمان هیئت مرگ جباران، سرگذشت اسپینوزا و رانده شدن آن از جامعه، زنده زنده سوختن جیوردانو برونو فیلسوف ایتالیایی توسط اربابان قدرت و مذهب در آتش و شواهد بسیاری دیگر در تاریخ توحش.
کشته شدن خانعلی، صمد، هرمز گرجی بیانی، فرزاد کمانگر و...
و اکنون علاوه بر زندان که نمود خشونت عریان علیه عقلانیت است، از زرادخانه هیئتهای تخلفات اداری آغشته به سبعیت، که قلم را را به گور سپرده و درفش را بر دست گرفته، حکم اخراج فله ای صادر می شود که در توهم خویش نقش جباران را از چهره بزدایند، قدرت قانون و سلسله مراتب بوروکراسی را نمایندگی کنند!!. حال آنکه "والتر بنیامین" بخوبی نقاب از رخ تمدن برافکند و بدرستی گفت: هیچ سندی از تمدن وجود ندارد که همزمان سند توحش هم نباشد.
آری، اردوگاه در آموزش و پرورش بازنمایی می شود از خیل استخدام بردگان ایدئولوژی رسمی قدرت تا کشتن و مسموم کردن دانش آموزان و نیز اخراج دانش آموزان و معلمان.
🔴 همه ی ما ( کارگران، دانشآموزان ، معلمان) ایده اخراج را همان ایده سلاخی، گهواره یهودا، لوله تمساح و گیوتین می دانیم که در شیوه حکمرانی تان زنده و جاری است. و نیک می دانیم، مبارزه خود غایت است و خرد پیروز نهایی.
🔴 معتقدیم ساختار این اردوگاه و دم و دستگاه آن قطعا شکستنی است. خشم و خروش مقدسی در پشت دیوارهایتان انباشته، انسانهایی از ترس ترسیده در حال عصیاناند؛ سوژه های خود بنیادی که انقیاد و فرمانبری را تاب نمی آوردند، در قیام #زن_زندگی_آزادی رشد و هویت یافته، تخم رهایی در عقل کاشته و با رنجِ باطوم و ساچمه و تحقیر آن را آبیاری می کنند.
🔴 پیام این است: مبارزه خود غایت است، خرد پیروز نهایی.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
⭕️ صندوق ذخیره فرهنگیان محلی برای غارت سرمایه معلمان
#یادداشت_روز ، ۲۳ تیر ۱۴۰۳
این روزها و با پایان عمر دولت رئیسی اخباری مبنی بر صدور بخشنامههای عزل و نصب دیده میشود و این باند مقابل را نگران کردهاست. کسانی که نسبت به این عزل و نصبها هشدار میدهند نگران مردم نیستند آنان به رانتی فکر میکنند که با رفتن اصولگرایان باید نصیب اصلاح طلبان شود. برای مردم عادی و طبقه کارگر تفاوتی نمیکند که چه کسی قرار است آنها را استثمار کند به عبارتی دعوای صورت گرفته یک دعوای باندی بر سر منابع ثروت و قدرت است.
باند اصلاح طلبان با زبان بیزبانی به باند اصولگرایان میگوید نوبت چپاول شما تمام شده است حالا نوبت ماست. گواه این ادعا دورههایی است که اصلاح طلبان آمدهاند و تغییری در وضعیت زندگی مردم نکرده است و یا اصولگرایان با شعارهای پرطمطراق به قدرت برگشته ولی بیش از گذشته مردم را تاراج کردهاند.
#صندوق_ذخیره_فرهنگیان با ثروت زیاد که از سرمایه فرهنگیان به وجود آمده یکی از آن بنگاههای اقتصادی است که باندهای مختلف برای تصاحب آن با هم رقابت میکنند. اینکه تشکلهای وابسته به اصلاحطلبان مانند انجمن اسلامی، سازمان معلمان و مجمع فرهنگیان داعیهدار حمایت از حقوق معلمان و به خصوص صندوق ذخیره فرهنگیان هستند جای بسی تامل است.
اگر امروز آنها نگران عزل و نصبها در درون صندوق هستند نگرانیشان بابت آن است که برای صندوق ذخیره فرهنگیان کیسه دوختهاند. باید اذعان نمود که وضعیت اسفبار صندوق نتیجه عملکرد تمام دولتها از خاتمی تا احمدی نژاد و از روحانی تا رئیسی است.
در زمان خاتمی این صندوق تحت سیطره وزیر وقت و باندش بود و محل غارت ثروت معلمان. در زمان احمدی نژاد این منبع رانت به نزدیکان وی منتقل شد و در زمان روحانی آنان بودند که اداره صندوق را بر عهده داشتند و نفرات خود را در موقعیتهای کلیدی قرار دادند با آمدن دولت رئیسی دوباره صندوق تحت نظارت و سیطره این باند قرار گرفت و حالا که صحبت از بازگشت اصلاح طلبان به پاستور است عدهای برای صندوق ذخیره فرهنگیان دندان تیز کردهاند.
به عنوان نمونه در دوره روحانی افراد حزبی و سیاسی وابسته به اصلاح طلبان و اعتدالیون پستهای صندوق ذخیره فرهنگیان را بین خود تقسیم نموده بودند مثلا سخنگوی حزب موسوم به اتحاد ملت ایران اسلامی فردی به نام #حسین_نورانینژاد در دوره روحانی مسئول روابط عمومی صندوق ذخیره فرهنگیان بوده است و افراد بسیاری مانند وی در ارکان صندوق نقش داشتهاند حالا هم که #عباس_عبدی و #طاهره_نقیئی و #فرج_کمیجانی نگران صندوق هستند نگرانیشان از این جنس است که مبادا این پستهای مدیریتی به اطرافیانشان نرسد.
البته باید تاکید نمود افشا کردن نقشه اصلاح طلبان در صندوق به معنای نادیده نگرفتن غارتگری باند مقابل نیست این تاکیدات برای آن است که نشان دهیم این جماعت نگران حقوق معلمان نیستند بلکه دلواپس منابع رانت و ثروت خود هستند.
اگر صندوق ذخیره فرهنگیان با سرمایه و به نام فرهنگیان است باید مدیریت آن به معلمان واگذار گردد و حق مالکیت آنان به رسمیت شناخته شود حالا باید روزهای بعد منتظر ماند و دید که با تغییر دولت چه کسانی بر مسند مدیریتی این صندوق قرار خواهند گرفت. کسانی که به عزل و نصبهای امروز معترضند ببینیم فردا چه کسانی را و از کدام حزب و جناح روانه صندوق میکنند زمان خود افشاکننده بسیاری چیزهاست.
#مدرسه_رهایی
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
#یادداشت_روز ، ۲۳ تیر ۱۴۰۳
این روزها و با پایان عمر دولت رئیسی اخباری مبنی بر صدور بخشنامههای عزل و نصب دیده میشود و این باند مقابل را نگران کردهاست. کسانی که نسبت به این عزل و نصبها هشدار میدهند نگران مردم نیستند آنان به رانتی فکر میکنند که با رفتن اصولگرایان باید نصیب اصلاح طلبان شود. برای مردم عادی و طبقه کارگر تفاوتی نمیکند که چه کسی قرار است آنها را استثمار کند به عبارتی دعوای صورت گرفته یک دعوای باندی بر سر منابع ثروت و قدرت است.
باند اصلاح طلبان با زبان بیزبانی به باند اصولگرایان میگوید نوبت چپاول شما تمام شده است حالا نوبت ماست. گواه این ادعا دورههایی است که اصلاح طلبان آمدهاند و تغییری در وضعیت زندگی مردم نکرده است و یا اصولگرایان با شعارهای پرطمطراق به قدرت برگشته ولی بیش از گذشته مردم را تاراج کردهاند.
#صندوق_ذخیره_فرهنگیان با ثروت زیاد که از سرمایه فرهنگیان به وجود آمده یکی از آن بنگاههای اقتصادی است که باندهای مختلف برای تصاحب آن با هم رقابت میکنند. اینکه تشکلهای وابسته به اصلاحطلبان مانند انجمن اسلامی، سازمان معلمان و مجمع فرهنگیان داعیهدار حمایت از حقوق معلمان و به خصوص صندوق ذخیره فرهنگیان هستند جای بسی تامل است.
اگر امروز آنها نگران عزل و نصبها در درون صندوق هستند نگرانیشان بابت آن است که برای صندوق ذخیره فرهنگیان کیسه دوختهاند. باید اذعان نمود که وضعیت اسفبار صندوق نتیجه عملکرد تمام دولتها از خاتمی تا احمدی نژاد و از روحانی تا رئیسی است.
در زمان خاتمی این صندوق تحت سیطره وزیر وقت و باندش بود و محل غارت ثروت معلمان. در زمان احمدی نژاد این منبع رانت به نزدیکان وی منتقل شد و در زمان روحانی آنان بودند که اداره صندوق را بر عهده داشتند و نفرات خود را در موقعیتهای کلیدی قرار دادند با آمدن دولت رئیسی دوباره صندوق تحت نظارت و سیطره این باند قرار گرفت و حالا که صحبت از بازگشت اصلاح طلبان به پاستور است عدهای برای صندوق ذخیره فرهنگیان دندان تیز کردهاند.
به عنوان نمونه در دوره روحانی افراد حزبی و سیاسی وابسته به اصلاح طلبان و اعتدالیون پستهای صندوق ذخیره فرهنگیان را بین خود تقسیم نموده بودند مثلا سخنگوی حزب موسوم به اتحاد ملت ایران اسلامی فردی به نام #حسین_نورانینژاد در دوره روحانی مسئول روابط عمومی صندوق ذخیره فرهنگیان بوده است و افراد بسیاری مانند وی در ارکان صندوق نقش داشتهاند حالا هم که #عباس_عبدی و #طاهره_نقیئی و #فرج_کمیجانی نگران صندوق هستند نگرانیشان از این جنس است که مبادا این پستهای مدیریتی به اطرافیانشان نرسد.
البته باید تاکید نمود افشا کردن نقشه اصلاح طلبان در صندوق به معنای نادیده نگرفتن غارتگری باند مقابل نیست این تاکیدات برای آن است که نشان دهیم این جماعت نگران حقوق معلمان نیستند بلکه دلواپس منابع رانت و ثروت خود هستند.
اگر صندوق ذخیره فرهنگیان با سرمایه و به نام فرهنگیان است باید مدیریت آن به معلمان واگذار گردد و حق مالکیت آنان به رسمیت شناخته شود حالا باید روزهای بعد منتظر ماند و دید که با تغییر دولت چه کسانی بر مسند مدیریتی این صندوق قرار خواهند گرفت. کسانی که به عزل و نصبهای امروز معترضند ببینیم فردا چه کسانی را و از کدام حزب و جناح روانه صندوق میکنند زمان خود افشاکننده بسیاری چیزهاست.
#مدرسه_رهایی
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
⭕️ پستهای وزارتی منبع رانت ثروت و قدرت
#یادداشت_روز ، ۲۴ تیر ۱۴۰۳
به همان دلایل مبرهن که پزشکیان رییسجمهور منتخب نظام است و نه مردم ایران، پس وزرا به خصوص وزیر آموزش و پرورش نیز #وزیر_نظام است از همین رو تلاش برای تأثیرگذاری در انتخاب وزیر مانند همان بحث شرکت در انتخابات امری بیهوده است و زمین بازی فعالان صنفی و تشکلهای مستقل نیست. اینکه یک عده #کارگروه زدهاند و اسم و رزومه برای #ظریف ارسال میکنند و وزیر پیشنهاد میدهند ناشی از دغدغه برای آینده مدرسه، معلمان و کودکان نیست افراد و تشکلهای زرد و #وابسته فرصت را مغتنم دیدهاند تا مهرههای خود را در جایگاه های کلیدی بچینند تا به موقع رانت و ثروت را درو نمایند.
این روزها شاهد آن هستیم که تشکلهای وابسته مدام در کانالهای خود از نقششان در پیروزی در انتخابات میگویند #کارچاقکنها و #لابیگران فعال شدهاند و در حال رایزنی و فرستادن پیغام هستند. استدلال آنان این است که به دنبال وزیر کارآمد هستند اما حقیقت آن است که آنان به دنبال وزیری هستند که پست و مقام بیشتری نصیب باند آنان نماید چرا که اساسا وزیر در نظام جمهوری اسلامی هرگز برآمده از جامعه معلمان نبوده و خواستههای عمومی حوزه آموزش و نیازهای دانشآموزان را نمایندگی نکردهاست.
نظام آموزشی در ایران ایدئولوژیک و غیردموکراتیک است وزیر آموزش و پرورش در اصل مجری سیاستهای طبقاتی و ایدئولوژیک حاکمیت است و چیزی به نام مشارکت معلمان و دانشآموزان و متخصصان تعلیم و تربیت در این ساختار وجود ندارد. تصمیمگیری در مورد سیاستهای کلان آموزشی در شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت میگیرد و به صورت مستمر نهادهای امنیتی بر مدیران نظارت دارند.
از آنجایی که بحرانها و چالشهای آموزش و پرورش مانند بحران نیروی کار، ناکارآمدی در ارایه آموزش کیفی و عادلانه و رایگان، پولی و کالاییسازی گسترده آموزش عمومی، وضعیت اسفناک معیشت معلمان و ... دارای ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کلان دارند پس عملا وزیر هرگز قادر به ایجاد تغییرات و رفع بحران نیست.
از سویی، آموزش و پرورش بسیار گسترده و یک نهاد کلیدی حاکمیتی است و اکثریت جامعه با آن مرتبط هستند و این موقعیت خاصی برای مرتبط شدن با سایر ارکان را به وزیر و باند پیرامونش میدهد. در اصل پستهای وزارتی فرصت مناسبی برای برخورداری از کانالهای منتهی به رانت ثروت و قدرت است و افراد به مدد جایگاهی که در این وزارتخانه به دست میآورند فرصت دستیابی به منابع ثروت و قدرت برای آنان فراهم میگردد. از این منظر دعوای باندی بر سر تصاحب وزارتخانه از سوی تشکلهای وابسته مانند #سازمان_معلمان، #مجمع_فرهنگیان و #انجمن_اسلامی و #افراد_بانفوذ قابل تحلیل است. از سوی دیگر باند مقابل یعنی جناح موسوم به اصولگرایان مقاومت میکند تا به راحتی همه وزارتخانه را تسلیم رقیب نکند تا این منبع رانت و قدرت حفظ گردد.
#نه_به_تشکلهای_وابسته
#نه_به_تشکلهای_زرد
🔻🔻🔻
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
#یادداشت_روز ، ۲۴ تیر ۱۴۰۳
به همان دلایل مبرهن که پزشکیان رییسجمهور منتخب نظام است و نه مردم ایران، پس وزرا به خصوص وزیر آموزش و پرورش نیز #وزیر_نظام است از همین رو تلاش برای تأثیرگذاری در انتخاب وزیر مانند همان بحث شرکت در انتخابات امری بیهوده است و زمین بازی فعالان صنفی و تشکلهای مستقل نیست. اینکه یک عده #کارگروه زدهاند و اسم و رزومه برای #ظریف ارسال میکنند و وزیر پیشنهاد میدهند ناشی از دغدغه برای آینده مدرسه، معلمان و کودکان نیست افراد و تشکلهای زرد و #وابسته فرصت را مغتنم دیدهاند تا مهرههای خود را در جایگاه های کلیدی بچینند تا به موقع رانت و ثروت را درو نمایند.
این روزها شاهد آن هستیم که تشکلهای وابسته مدام در کانالهای خود از نقششان در پیروزی در انتخابات میگویند #کارچاقکنها و #لابیگران فعال شدهاند و در حال رایزنی و فرستادن پیغام هستند. استدلال آنان این است که به دنبال وزیر کارآمد هستند اما حقیقت آن است که آنان به دنبال وزیری هستند که پست و مقام بیشتری نصیب باند آنان نماید چرا که اساسا وزیر در نظام جمهوری اسلامی هرگز برآمده از جامعه معلمان نبوده و خواستههای عمومی حوزه آموزش و نیازهای دانشآموزان را نمایندگی نکردهاست.
نظام آموزشی در ایران ایدئولوژیک و غیردموکراتیک است وزیر آموزش و پرورش در اصل مجری سیاستهای طبقاتی و ایدئولوژیک حاکمیت است و چیزی به نام مشارکت معلمان و دانشآموزان و متخصصان تعلیم و تربیت در این ساختار وجود ندارد. تصمیمگیری در مورد سیاستهای کلان آموزشی در شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت میگیرد و به صورت مستمر نهادهای امنیتی بر مدیران نظارت دارند.
از آنجایی که بحرانها و چالشهای آموزش و پرورش مانند بحران نیروی کار، ناکارآمدی در ارایه آموزش کیفی و عادلانه و رایگان، پولی و کالاییسازی گسترده آموزش عمومی، وضعیت اسفناک معیشت معلمان و ... دارای ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کلان دارند پس عملا وزیر هرگز قادر به ایجاد تغییرات و رفع بحران نیست.
از سویی، آموزش و پرورش بسیار گسترده و یک نهاد کلیدی حاکمیتی است و اکثریت جامعه با آن مرتبط هستند و این موقعیت خاصی برای مرتبط شدن با سایر ارکان را به وزیر و باند پیرامونش میدهد. در اصل پستهای وزارتی فرصت مناسبی برای برخورداری از کانالهای منتهی به رانت ثروت و قدرت است و افراد به مدد جایگاهی که در این وزارتخانه به دست میآورند فرصت دستیابی به منابع ثروت و قدرت برای آنان فراهم میگردد. از این منظر دعوای باندی بر سر تصاحب وزارتخانه از سوی تشکلهای وابسته مانند #سازمان_معلمان، #مجمع_فرهنگیان و #انجمن_اسلامی و #افراد_بانفوذ قابل تحلیل است. از سوی دیگر باند مقابل یعنی جناح موسوم به اصولگرایان مقاومت میکند تا به راحتی همه وزارتخانه را تسلیم رقیب نکند تا این منبع رانت و قدرت حفظ گردد.
#نه_به_تشکلهای_وابسته
#نه_به_تشکلهای_زرد
🔻🔻🔻
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah
مدرسه رهایی
Photo
⭕️ #برای_ایران یا #برای_پاستور و #برای_وزارت
#یادداشت_روز ، ۲۸ تیر ۱۴۰۳
شعار هواداران پزشکیان در انتخابات #برای_ایران بود اما هنوز دولت شکل نگرفته مشخص شدهاست که این شعار فقط مصرف انتخاباتی داشتهاست و نزاع باندهای درون جبهه اصلاحات کار را به جایی رسانده که پدرخوانده این جبهه که ذات و ماهیت فرصتطلبانه هممسلکهای خود را خوب میشناسد با گلایه گفته است : شعار برای ایران قبل از انتخابات، به شعار برای وزارت تبدیل شده.!
پزشکیان هم آب پاکی را روی دست بخشی از هوادارانش ریخته و در پاسخ به کسی که به وی گفته ما به تو مشروط رای دادیم گفته : شما از حب علی به من رای ندادید از بغض معاویه رای دادید و نباید از من توقع داشته باشید.
حالا این دو اتفاق را بگذارید در کنار آن هیاهوی قبل و بعد از انتخاب پزشکیان که ستادش مدعی میشد قرار است او رییسجمهور همه از جمله ۶۰ درصد تحریمی باشد و ... اگر صد روز لازم بود تا پوشالی بودن وعدههای روحانی و رییسی مشخص گردد پزشکیان آب پاکی را روی دست همه ریخته و ثابت کرده یک پوپولیست از جنس احمدینژاد است البته با میزان ذوب شدگی بیشتر.
امثال زیدآبادی هم که میدانند به همین زودی کارزار پشیمانم به راه خواهد افتاد و قماش آنها باید پاسخگوی عملکرد و حمایت خود باشند از همین حالا هشدار میدهد که توقع نباید از پزشکیان مانند خاتمی و روحانی باشد ...
در شورای راهبردی تعیین وزرا هم که مافیای قدرت و ثروت در حال تکه پاره کردن هم هستند و هر کدام میخواهند به گونهای سهم خود در رانت را افزایش دهند. انگار واقعا قرار است وزیر و کابینه با این ساز و کار انتخاب گردد و ... اما این افراد خوب میدانند اگر رسیدن به وزارت از این راه ممکن نیست اما حضور در کارگروههای تعیین وزیر فرصتی برای سهمخواهی است.
نمونه آن هم همین کمیته کذایی برای تعیین وزیر آموزش و پرورش است یک مشت جماعت ضد فرهنگ و رانتخوار با سوابق اجرایی و پیشینه تاریک جمع شدهاند و قرار است برای فرهنگیان این مملکت و دانشآموزان وزیر تعیین کنند.
البته همین کارگروهها فرصت خوبی است تا معلمان چهره واقعی این جماعت را بشناسند همه اینها که در ستاد فرهنگیان مدعی بودند برای ایران جمع شدهاند برای وزارت به جان هم افتادهاند.
به طوری که #طاهره_نقیئی دبیرکل تشکل وابسته سازمان معلمان رفتار برخی افراد رزومه به دست برای پست وزارت را #چندشآور خوانده همچنین وی از شفاف نبودن ساز و کار شکایت کردهاست.
نقیئی در حالی دم از اخلاق و شفافیت میزند که معلوم نیست که به عنوان یک فعال سیاسی اصلاحطلب همراه با #صفر_اسلامی چرا خودشان در این کمیته به عنوان نماینده تشکل صنفی حضور دارند. اگر نخواهیم مانند وی از کلمه چندشآور استفاده نماییم این رفتار بسیار فریبکارانه و حتی سرکوبگرانه است. سواستفاده از نام تشکلهای صنفی امری غیراخلاقی و خیانت به هزینههای فعالان از جمله معلمان زندانی است. گویی #فرج_کمیجانی و تشکلش تمام جایگاهها را اشغال نموده و افراد خود را در کمیته گذاشته و اینها مجبور شدهاند عنوان نماینده تشکل صنفی را برای خود جعل نمایند.
مرور موارد فوق نشان میدهد که تا چه حد شعار #برای_ایران دروغ بود و آن چیز که برای این جماعت استمرارطلب اهمیت داشت و دارد رسیدن به #پاستور و #وزارت و به تبع آن منابع سرشار از #رانت است.
البته موضوع به این سادگی نیست در روزهای آتی نه پزشکیان و نه جناح و افراد هوادارش نمیتوانند با دوگانه «حب علی و بغض معاویه» یا تکرار این که «میخواهد نمیگذارند» از زیر مسئولیت خود شانه خالی نمایند. جامعه ایران به عقب بر نمیگردد چون مطالبه گری دنده عقب نداشته و سر ایستادن ندارد.
https://tttttt.me/edalatxah/18242?single
#یادداشت_روز ، ۲۸ تیر ۱۴۰۳
شعار هواداران پزشکیان در انتخابات #برای_ایران بود اما هنوز دولت شکل نگرفته مشخص شدهاست که این شعار فقط مصرف انتخاباتی داشتهاست و نزاع باندهای درون جبهه اصلاحات کار را به جایی رسانده که پدرخوانده این جبهه که ذات و ماهیت فرصتطلبانه هممسلکهای خود را خوب میشناسد با گلایه گفته است : شعار برای ایران قبل از انتخابات، به شعار برای وزارت تبدیل شده.!
پزشکیان هم آب پاکی را روی دست بخشی از هوادارانش ریخته و در پاسخ به کسی که به وی گفته ما به تو مشروط رای دادیم گفته : شما از حب علی به من رای ندادید از بغض معاویه رای دادید و نباید از من توقع داشته باشید.
حالا این دو اتفاق را بگذارید در کنار آن هیاهوی قبل و بعد از انتخاب پزشکیان که ستادش مدعی میشد قرار است او رییسجمهور همه از جمله ۶۰ درصد تحریمی باشد و ... اگر صد روز لازم بود تا پوشالی بودن وعدههای روحانی و رییسی مشخص گردد پزشکیان آب پاکی را روی دست همه ریخته و ثابت کرده یک پوپولیست از جنس احمدینژاد است البته با میزان ذوب شدگی بیشتر.
امثال زیدآبادی هم که میدانند به همین زودی کارزار پشیمانم به راه خواهد افتاد و قماش آنها باید پاسخگوی عملکرد و حمایت خود باشند از همین حالا هشدار میدهد که توقع نباید از پزشکیان مانند خاتمی و روحانی باشد ...
در شورای راهبردی تعیین وزرا هم که مافیای قدرت و ثروت در حال تکه پاره کردن هم هستند و هر کدام میخواهند به گونهای سهم خود در رانت را افزایش دهند. انگار واقعا قرار است وزیر و کابینه با این ساز و کار انتخاب گردد و ... اما این افراد خوب میدانند اگر رسیدن به وزارت از این راه ممکن نیست اما حضور در کارگروههای تعیین وزیر فرصتی برای سهمخواهی است.
نمونه آن هم همین کمیته کذایی برای تعیین وزیر آموزش و پرورش است یک مشت جماعت ضد فرهنگ و رانتخوار با سوابق اجرایی و پیشینه تاریک جمع شدهاند و قرار است برای فرهنگیان این مملکت و دانشآموزان وزیر تعیین کنند.
البته همین کارگروهها فرصت خوبی است تا معلمان چهره واقعی این جماعت را بشناسند همه اینها که در ستاد فرهنگیان مدعی بودند برای ایران جمع شدهاند برای وزارت به جان هم افتادهاند.
به طوری که #طاهره_نقیئی دبیرکل تشکل وابسته سازمان معلمان رفتار برخی افراد رزومه به دست برای پست وزارت را #چندشآور خوانده همچنین وی از شفاف نبودن ساز و کار شکایت کردهاست.
نقیئی در حالی دم از اخلاق و شفافیت میزند که معلوم نیست که به عنوان یک فعال سیاسی اصلاحطلب همراه با #صفر_اسلامی چرا خودشان در این کمیته به عنوان نماینده تشکل صنفی حضور دارند. اگر نخواهیم مانند وی از کلمه چندشآور استفاده نماییم این رفتار بسیار فریبکارانه و حتی سرکوبگرانه است. سواستفاده از نام تشکلهای صنفی امری غیراخلاقی و خیانت به هزینههای فعالان از جمله معلمان زندانی است. گویی #فرج_کمیجانی و تشکلش تمام جایگاهها را اشغال نموده و افراد خود را در کمیته گذاشته و اینها مجبور شدهاند عنوان نماینده تشکل صنفی را برای خود جعل نمایند.
مرور موارد فوق نشان میدهد که تا چه حد شعار #برای_ایران دروغ بود و آن چیز که برای این جماعت استمرارطلب اهمیت داشت و دارد رسیدن به #پاستور و #وزارت و به تبع آن منابع سرشار از #رانت است.
البته موضوع به این سادگی نیست در روزهای آتی نه پزشکیان و نه جناح و افراد هوادارش نمیتوانند با دوگانه «حب علی و بغض معاویه» یا تکرار این که «میخواهد نمیگذارند» از زیر مسئولیت خود شانه خالی نمایند. جامعه ایران به عقب بر نمیگردد چون مطالبه گری دنده عقب نداشته و سر ایستادن ندارد.
https://tttttt.me/edalatxah/18242?single
Telegram
مدرسه رهایی