⭕️ ۱۰ نفر از "معلمان" را دار بزنید؛ تا حساب کار دست بقیه ییاید.
جناب اقای روحانی؛ بنده معلم نیستم؛ بلکه فرزند یک فرهنگی هستم؛ برادر یک معلمم؛ برادرزاده ی یک معلم؛ پسردایی یک معلم و برادر شوهر یک معلم، داشتم به این فکر می کردم که با #حقوق_یک_میلیون_و_اندی معلمی که وارد عرصه تعلیم و تربیت می شود ؛ تورم سیصد درصدی' مدرسه های کپری و زاغه ای؛ دیوارهای ترک گرفته؛ با سنوات معوق مانده؛ با حق اضافه کاری های عقب افتاده با .... بازهم این معلمان #سر_کار می روند و دست از تعلیم فرزندان ما بر نمی دارند؛ این حقیر گمان می کنم هدف ، تعطیلی آموزش و پرورش است؛ اگر چنین باشد؛ ده نفر از #معلمان را #دار بزنید تا حساب کار دستشان بیاید.
اقای روحانی !از وقتی جناب اقای #نوبخت بر معاونتی بالاتر از صدارت نشست؛ روزگار معلمان #روی_خوش ندیده؛ چرا؟!
اقای روحانی !مفهوم #توسعه_یکنواخت چیست؟! به راستی چرا با وجود تاکیدات #سند_چشم انداز به حوزه ی اموزش؛ با توجه به سیاست های کلان رهبری انقلاب؛ دولت شما اینچنین از #حوزه _آموزش مانده است؟!
اما ای برادر و همکار خبرنگار و نویسنده ی عزیز که انتشار #ویدیوی_تنبیه_یک_دانش_اموز مایه ی روشنفکری و #ادای_تکلیف برای شما شده است؛ رنگ خجالت و شرم اگرچه از #تنبیه_بی_ملاحظه ی کودکان پیداست؛ اما #ریشه_اش در #فیش های حقوقی معلمانی پیداست؛ که بیشتر از انکه بشود به ان حقوق نام نهاد یک کمک هزینه است.
کاش #نمایندگان مجلس در این روزهای بودجه درک کنند که #یک_میلیون نفر_از_ارزشمندترین ادم های این مملکت به جای #تکریم ؛ #تحریم شده اند.
مهدی اسفندیار
منبع : کانال"نه به عوامفریبی"👇👇
@nabeavamfaribi
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
جناب اقای روحانی؛ بنده معلم نیستم؛ بلکه فرزند یک فرهنگی هستم؛ برادر یک معلمم؛ برادرزاده ی یک معلم؛ پسردایی یک معلم و برادر شوهر یک معلم، داشتم به این فکر می کردم که با #حقوق_یک_میلیون_و_اندی معلمی که وارد عرصه تعلیم و تربیت می شود ؛ تورم سیصد درصدی' مدرسه های کپری و زاغه ای؛ دیوارهای ترک گرفته؛ با سنوات معوق مانده؛ با حق اضافه کاری های عقب افتاده با .... بازهم این معلمان #سر_کار می روند و دست از تعلیم فرزندان ما بر نمی دارند؛ این حقیر گمان می کنم هدف ، تعطیلی آموزش و پرورش است؛ اگر چنین باشد؛ ده نفر از #معلمان را #دار بزنید تا حساب کار دستشان بیاید.
اقای روحانی !از وقتی جناب اقای #نوبخت بر معاونتی بالاتر از صدارت نشست؛ روزگار معلمان #روی_خوش ندیده؛ چرا؟!
اقای روحانی !مفهوم #توسعه_یکنواخت چیست؟! به راستی چرا با وجود تاکیدات #سند_چشم انداز به حوزه ی اموزش؛ با توجه به سیاست های کلان رهبری انقلاب؛ دولت شما اینچنین از #حوزه _آموزش مانده است؟!
اما ای برادر و همکار خبرنگار و نویسنده ی عزیز که انتشار #ویدیوی_تنبیه_یک_دانش_اموز مایه ی روشنفکری و #ادای_تکلیف برای شما شده است؛ رنگ خجالت و شرم اگرچه از #تنبیه_بی_ملاحظه ی کودکان پیداست؛ اما #ریشه_اش در #فیش های حقوقی معلمانی پیداست؛ که بیشتر از انکه بشود به ان حقوق نام نهاد یک کمک هزینه است.
کاش #نمایندگان مجلس در این روزهای بودجه درک کنند که #یک_میلیون نفر_از_ارزشمندترین ادم های این مملکت به جای #تکریم ؛ #تحریم شده اند.
مهدی اسفندیار
منبع : کانال"نه به عوامفریبی"👇👇
@nabeavamfaribi
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
⭕️ اراده ای برای اصلاح ساختار آموزش وپرورش وجود ندارد
✍ صلاح آزادی / فعال صنفی معلمان
🔺بررسی ها حاکی از این واقعیت تلخ است که تنها تعدادی اندک از وزرای آموزش وپرورش بعد از روی کارآمدن جمهوری اسلامی توانستند دوره وزرات خودرا به پایان برسانند، و با استعفای هر وزیری بلافاصله ماراتن سیاسیون تشنه قدرت جهت تصاحب کرسی وزارت
شروع می شود و دراین پیشی گرفتنها تنها فاکتوری که نادیده و مغفول واقع می گردد، اعتلای آموزش وپرورشی است که برای تصاحبش سرودست می شکنند، اما آنچه که درعملکرد ودستاورد پایانی حضرات می بینیم، تنزل کیفیت آموزش و به زیر خط فقر راندن معیشت معلمان وبازنشستگان است.
🔺علت وجود چنین سیکل معیوبی اصلا جای تعجب نیست !
چرا که خانه از پای بست ویران است،
وجود نگاههای ابزاری در مدیران رده های بالای حاکمیت، آموزش وپرورش را میدانی برای زدوبندهای سیاسی و نردبانی جهت رسیدن به مقاصدی که ارتباطی با تعالی آموزش وپرورش ندارد باشعارهایی که ضمانت اجرایی ندارند چند صباحی را برمسند وزارت به سر می برند، مسلم است دستاوردهای حاصل از فرایند چنین آمدن و رفتنها، رقابت آنها درسوق دادن آموزش رایگان به بخش خصوصی و توسعه انواع مدارس غیرانتفاعی، تیزهوشان، نمونه و... درکشور بوده که خروجی چنین طرح هایی پیامدهایی چون طبقاتی شدن جامعه و رایج شدن مدارس لاکچری باشهریه های از پنج تا یکصد میلیون تومان مخصوص طبقات فرادست و به حاشیه راندن فرودستان جامعه را درپی داشته است.
متاسفانه سالهاست با این واقعیت مواجه هستیم که دولتمردان هم در راستای نگاه حاکمیت با انتخاب افرادی نالایق که کوچکترین درکی از حال و روز آموزش وپرورش و معیشت معلمان شاغل و بازنشسته ندارند، ثابت کرده اند که هیچگاه اهمیتی برای آموزش وپرورش قائل نبوده و دربرابر عواقب سرنوشت آیندگان از خود سلب مسولیت می کنند.
واضح است آنچه که موجبات چنین فرایندی را در یگانه نهاد متولی تعلیم وتربیت کشور فراهم نموده است، در اولویت قرارنگرفتن این دستگاه عریض وطویل ازجانب حاکمیت و مجموعه دولتهای حال وگذشته در طول بیشتر از چهاردهه حاکمیت را نمایان می نماید،
عدم اراده واقعی درجهت ایجاد ساختاری توانمند با تکیه بر رویکردهای برنامه محور ومدون همچنین عدم تخصیص بودجه مناسب و پاسخگو که بتواند زمینه اصلاح ساختارهای بنیادین در آموزش وپرورش را تضمین نماید با استعفای فلان وزیر وبهمان مشیر میسر نمی گردد.
🔺 #کشتی به گل نشسته آموزش وپرورش هرگاه درصدر دغدغه های اصلی کشور وحاکمان قرار گرفت آن وقت می توان امیدوار بود که آموزش وپرورش درمسیر درست راههای توسعه یافتگی را براساس نیازجامعه مدرن درپیش خواهد گرفت.
صرفه جویی وتلاش برای کاهش هزینه های آپ درقالب برنامه های مضحکی همچون استفاده از مشارکت بخش خصوصی برای اداره مدارس دولتی، و کاهش سهم اعتبارات غیرپرسنلی از ۱/٦ درصد به حدود یک درصد جز اینکه کیفیت آموزش را با چالش مواجه کند چه نقشی در اعتلای فرهنگ جامعه دارد؟
لازم به ذکر است که، ازاصلی ترین خواسته های جامعه معلمان :
حذف نگاههای تمامیت خواهانه حاکم برجامعه می باشد که جز تنگ نظری های خود حاضر به شنیدن صدای معلمان عدالتخواه و منتقدانی نیستند که برای اعتلای فرهنگ وآیندگان جامعه تلاش می کنند.
🔺با تمام ضعفهایی که در ساختار فعلی نهاد متولی تعلیم وتربیت وجود دارد، از ضعفهای سیستم فشل آموزشی کشور بر مبنای مطالب حجیم و به درد نخور که دانش آموزان را بدون توجه به یادگیری انواع مهارتها ی عملی صرفا با اندوخته ای از محفوظات درجامعه رها می کند #ریشه در نگاه کلان #حاکمیت دارد نه در $برنامه_وزیر، پس تا این نگاههای محافظه کارانه نسبت به جامعه بزرگ آموزش وپرورش اصلاح نگردد، امید به تغییر مهره ها انتظاری بیهوده و محال خواهد بود.
🔺سالهاست که معلمان و فعالین باعضویت در تشکلهای مستقل صنفی با رصدکردن موانع و راههای برون رفت از مشکلات عدیده ای که تهدیدی جدی برای آموزش وپرورش کشور بشمار می آیند به طرق مختلف درتکاپو هستند، اما در کمال ناباوری مورد ستم حاکمیت و نهادهای قضایی و امنیتی قرارگرفته و دلسوزان دغدغه مند تعلیم و تربیت با انواع اتهام های واهی با تحمیل احکام بلندمدت زندان، تبعید و اخراج از کار مواجه شده اند.
بزعم نگارنده تنها زمانی می توان به ایجاد تغیرات اساسی و بنیادین درجهت آموزش وپرورشی پویا، مدرن وتوانمند امیدوار بود که:
تنها نهاد متولی تعلیم و ترییت کشور مورد #حمایت_نظام_حاکم باشد و در #اولویت_اول حاکمیت قرارگیرد، واقعیتی که تا به امروز همچنان مورد #بی_مهری_حاکمان_و_دولتمردان بوده است، و انگار #اراده_ای برای #اصلاح_ساختار آن وجود #ندارد.
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
✍ صلاح آزادی / فعال صنفی معلمان
🔺بررسی ها حاکی از این واقعیت تلخ است که تنها تعدادی اندک از وزرای آموزش وپرورش بعد از روی کارآمدن جمهوری اسلامی توانستند دوره وزرات خودرا به پایان برسانند، و با استعفای هر وزیری بلافاصله ماراتن سیاسیون تشنه قدرت جهت تصاحب کرسی وزارت
شروع می شود و دراین پیشی گرفتنها تنها فاکتوری که نادیده و مغفول واقع می گردد، اعتلای آموزش وپرورشی است که برای تصاحبش سرودست می شکنند، اما آنچه که درعملکرد ودستاورد پایانی حضرات می بینیم، تنزل کیفیت آموزش و به زیر خط فقر راندن معیشت معلمان وبازنشستگان است.
🔺علت وجود چنین سیکل معیوبی اصلا جای تعجب نیست !
چرا که خانه از پای بست ویران است،
وجود نگاههای ابزاری در مدیران رده های بالای حاکمیت، آموزش وپرورش را میدانی برای زدوبندهای سیاسی و نردبانی جهت رسیدن به مقاصدی که ارتباطی با تعالی آموزش وپرورش ندارد باشعارهایی که ضمانت اجرایی ندارند چند صباحی را برمسند وزارت به سر می برند، مسلم است دستاوردهای حاصل از فرایند چنین آمدن و رفتنها، رقابت آنها درسوق دادن آموزش رایگان به بخش خصوصی و توسعه انواع مدارس غیرانتفاعی، تیزهوشان، نمونه و... درکشور بوده که خروجی چنین طرح هایی پیامدهایی چون طبقاتی شدن جامعه و رایج شدن مدارس لاکچری باشهریه های از پنج تا یکصد میلیون تومان مخصوص طبقات فرادست و به حاشیه راندن فرودستان جامعه را درپی داشته است.
متاسفانه سالهاست با این واقعیت مواجه هستیم که دولتمردان هم در راستای نگاه حاکمیت با انتخاب افرادی نالایق که کوچکترین درکی از حال و روز آموزش وپرورش و معیشت معلمان شاغل و بازنشسته ندارند، ثابت کرده اند که هیچگاه اهمیتی برای آموزش وپرورش قائل نبوده و دربرابر عواقب سرنوشت آیندگان از خود سلب مسولیت می کنند.
واضح است آنچه که موجبات چنین فرایندی را در یگانه نهاد متولی تعلیم وتربیت کشور فراهم نموده است، در اولویت قرارنگرفتن این دستگاه عریض وطویل ازجانب حاکمیت و مجموعه دولتهای حال وگذشته در طول بیشتر از چهاردهه حاکمیت را نمایان می نماید،
عدم اراده واقعی درجهت ایجاد ساختاری توانمند با تکیه بر رویکردهای برنامه محور ومدون همچنین عدم تخصیص بودجه مناسب و پاسخگو که بتواند زمینه اصلاح ساختارهای بنیادین در آموزش وپرورش را تضمین نماید با استعفای فلان وزیر وبهمان مشیر میسر نمی گردد.
🔺 #کشتی به گل نشسته آموزش وپرورش هرگاه درصدر دغدغه های اصلی کشور وحاکمان قرار گرفت آن وقت می توان امیدوار بود که آموزش وپرورش درمسیر درست راههای توسعه یافتگی را براساس نیازجامعه مدرن درپیش خواهد گرفت.
صرفه جویی وتلاش برای کاهش هزینه های آپ درقالب برنامه های مضحکی همچون استفاده از مشارکت بخش خصوصی برای اداره مدارس دولتی، و کاهش سهم اعتبارات غیرپرسنلی از ۱/٦ درصد به حدود یک درصد جز اینکه کیفیت آموزش را با چالش مواجه کند چه نقشی در اعتلای فرهنگ جامعه دارد؟
لازم به ذکر است که، ازاصلی ترین خواسته های جامعه معلمان :
حذف نگاههای تمامیت خواهانه حاکم برجامعه می باشد که جز تنگ نظری های خود حاضر به شنیدن صدای معلمان عدالتخواه و منتقدانی نیستند که برای اعتلای فرهنگ وآیندگان جامعه تلاش می کنند.
🔺با تمام ضعفهایی که در ساختار فعلی نهاد متولی تعلیم وتربیت وجود دارد، از ضعفهای سیستم فشل آموزشی کشور بر مبنای مطالب حجیم و به درد نخور که دانش آموزان را بدون توجه به یادگیری انواع مهارتها ی عملی صرفا با اندوخته ای از محفوظات درجامعه رها می کند #ریشه در نگاه کلان #حاکمیت دارد نه در $برنامه_وزیر، پس تا این نگاههای محافظه کارانه نسبت به جامعه بزرگ آموزش وپرورش اصلاح نگردد، امید به تغییر مهره ها انتظاری بیهوده و محال خواهد بود.
🔺سالهاست که معلمان و فعالین باعضویت در تشکلهای مستقل صنفی با رصدکردن موانع و راههای برون رفت از مشکلات عدیده ای که تهدیدی جدی برای آموزش وپرورش کشور بشمار می آیند به طرق مختلف درتکاپو هستند، اما در کمال ناباوری مورد ستم حاکمیت و نهادهای قضایی و امنیتی قرارگرفته و دلسوزان دغدغه مند تعلیم و تربیت با انواع اتهام های واهی با تحمیل احکام بلندمدت زندان، تبعید و اخراج از کار مواجه شده اند.
بزعم نگارنده تنها زمانی می توان به ایجاد تغیرات اساسی و بنیادین درجهت آموزش وپرورشی پویا، مدرن وتوانمند امیدوار بود که:
تنها نهاد متولی تعلیم و ترییت کشور مورد #حمایت_نظام_حاکم باشد و در #اولویت_اول حاکمیت قرارگیرد، واقعیتی که تا به امروز همچنان مورد #بی_مهری_حاکمان_و_دولتمردان بوده است، و انگار #اراده_ای برای #اصلاح_ساختار آن وجود #ندارد.
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
#گریز_از_رادیکالیسم و شرکت فعالان صنفی، مدنی و سیاسی در بازی انتخابات
#یادداشت_روز، ۲۰ تیر ۱۴۰۳
واژه #رادیکال در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران چون ابلیسی به نظر می‌رسد که افراد با بسم‌الله و صلوات و چند فوت به اطراف از آن می‌گریزند؛ بدون اینکه معنایی از آن در ذهن داشته باشند. واژه رادیکال به #ریشه و #بنیاد امور اشاره دارد. رادیکالیسم عمق را نشانه می‌رود و فعالین صنفی و اجتماعی و سیاسی ما به طرزی غریب از عمق می‌گریزند. گویی از غرق شدن هراسانند. در سطح بازی می‌کنند تا نکند نیاز به غور در اعماق پیش آید. در پی نظریه‌های از پیش آماده‌اند تا گریزگاهی برای خویش فراهم آورند. چنگ به آنچه موجود است می‌زنند تا از خطر تولید کردن و آفریدن برهند.
به تعبیر نیچه «انسان چیزی است که می‌باید بر آن چیره شد». ولی دنده و دندان شکستنی در این راه خطرناک وجود دارد که ترجیح می‌دهند آنچه هست بر آنها چیره شود؛ زیرا در نزدیک‌ترین احتمال ممکن گریزگاهی از مسئولیت را همراه خواهد داشت.
«رادیکالیسم» را بدون غوری در معنا #خشونت تعریف می‌کنند و آنگاه گزاره «خشونت خشونت می‌آورد». گو این که پذیرفته‌اند صرفا بایستی رفتار مردم در زنجیر مورد قضاوت قرار گیرد و صاحبان قدرت - به دلیل قدرتشان - منزه از داوری‌اند. گویا ادبیات حاکمان را پذیرفته‌اند که سرکوب خویش را قانون و قاعده و … می‌نامند و پاسخ مردم را خشونت و ناهنجاری و….
در این بستر عجیب نیست که برخی از همین #رادیکال‌گریزان استدلال آورند که بالاخره این با آن - هرچند در جزء - تفاوت دارند و به فریب بازی بد و بدتر می‌غلطند. فعال صنفی و سیاسی که سال‌ها سعی در مبارزه داشته و هزینه‌ها داده است، همین که از ریشه‌ها می‌گریزد، این احتمال پیش پایش سبز می‌شود که فعلا این سطح را ویرایش کنیم که در منظری حداقلی از زشتی و پلشتی برهیم. چون با بر هم زدن و برداشتن و عبور از سطح، ممکن است به لایه‌های زیرینی برسیم که نه توان مواجهه با آن را داریم و نه می‌خواهیم در چیزی غرق شویم که نمی‌دانیم به کجا راه خواهد برد. بنابراین، آرزو و تخیل و آرمان رهایی را از مردم و نیز خویشتن می‌دزدیم و توصیه به بازی در زمین واقعیتی می‌کنیم که فعلا جاری است و بنابراین از #«فعلا» عبور نمی‌کنیم.
نمایش انتخابات اخیر و ورود و تبلیغ فعالان صنفی و مدنی و سیاسی برای شرکت در این بازی، نه تنها هزینه‌کرد هویتی برای حاکمیت بود که از طریق عناوین «فعال حوزه …» گرد آمده است (این عناوین سرمایه‌ای از اعتماد اجتماعی ایجاد می‌کرد که به صندوق جمهوری اسلامی ریخته شد)، که محصول گریز از مفاهیمی بود که اشاره به کند و کاو و تغییر در ریشه‌ها و بنیان‌ها دارد.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah
#یادداشت_روز، ۲۰ تیر ۱۴۰۳
واژه #رادیکال در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران چون ابلیسی به نظر می‌رسد که افراد با بسم‌الله و صلوات و چند فوت به اطراف از آن می‌گریزند؛ بدون اینکه معنایی از آن در ذهن داشته باشند. واژه رادیکال به #ریشه و #بنیاد امور اشاره دارد. رادیکالیسم عمق را نشانه می‌رود و فعالین صنفی و اجتماعی و سیاسی ما به طرزی غریب از عمق می‌گریزند. گویی از غرق شدن هراسانند. در سطح بازی می‌کنند تا نکند نیاز به غور در اعماق پیش آید. در پی نظریه‌های از پیش آماده‌اند تا گریزگاهی برای خویش فراهم آورند. چنگ به آنچه موجود است می‌زنند تا از خطر تولید کردن و آفریدن برهند.
به تعبیر نیچه «انسان چیزی است که می‌باید بر آن چیره شد». ولی دنده و دندان شکستنی در این راه خطرناک وجود دارد که ترجیح می‌دهند آنچه هست بر آنها چیره شود؛ زیرا در نزدیک‌ترین احتمال ممکن گریزگاهی از مسئولیت را همراه خواهد داشت.
«رادیکالیسم» را بدون غوری در معنا #خشونت تعریف می‌کنند و آنگاه گزاره «خشونت خشونت می‌آورد». گو این که پذیرفته‌اند صرفا بایستی رفتار مردم در زنجیر مورد قضاوت قرار گیرد و صاحبان قدرت - به دلیل قدرتشان - منزه از داوری‌اند. گویا ادبیات حاکمان را پذیرفته‌اند که سرکوب خویش را قانون و قاعده و … می‌نامند و پاسخ مردم را خشونت و ناهنجاری و….
در این بستر عجیب نیست که برخی از همین #رادیکال‌گریزان استدلال آورند که بالاخره این با آن - هرچند در جزء - تفاوت دارند و به فریب بازی بد و بدتر می‌غلطند. فعال صنفی و سیاسی که سال‌ها سعی در مبارزه داشته و هزینه‌ها داده است، همین که از ریشه‌ها می‌گریزد، این احتمال پیش پایش سبز می‌شود که فعلا این سطح را ویرایش کنیم که در منظری حداقلی از زشتی و پلشتی برهیم. چون با بر هم زدن و برداشتن و عبور از سطح، ممکن است به لایه‌های زیرینی برسیم که نه توان مواجهه با آن را داریم و نه می‌خواهیم در چیزی غرق شویم که نمی‌دانیم به کجا راه خواهد برد. بنابراین، آرزو و تخیل و آرمان رهایی را از مردم و نیز خویشتن می‌دزدیم و توصیه به بازی در زمین واقعیتی می‌کنیم که فعلا جاری است و بنابراین از #«فعلا» عبور نمی‌کنیم.
نمایش انتخابات اخیر و ورود و تبلیغ فعالان صنفی و مدنی و سیاسی برای شرکت در این بازی، نه تنها هزینه‌کرد هویتی برای حاکمیت بود که از طریق عناوین «فعال حوزه …» گرد آمده است (این عناوین سرمایه‌ای از اعتماد اجتماعی ایجاد می‌کرد که به صندوق جمهوری اسلامی ریخته شد)، که محصول گریز از مفاهیمی بود که اشاره به کند و کاو و تغییر در ریشه‌ها و بنیان‌ها دارد.
#مدرسه_رهایی
🔻🔺🔻
@edalatxah