⭕️ بیانیه کانون صنفی فرهنگیان #گیلان_در_محکومیت_برخورد_امنیتی_با_معلمان_تهران
به نام خداوند جان و خرد
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر دل دلیل است آورده ایم
اگر داغ شرط است ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان گُرده ایم
اگر خنجر دوستان گَردنیم
گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
تجمع آرام و مسالمت آمیز معلمان و کنشگران صنفی در مقابل سازمان برنامه و بودجه با دخالت وحشیانه و خشونت آمیز نیروهای امنیتی، لباس شخصی ها و نیروی انتظامی، به خونین کردن سر و روی معلمان حاضر به ویژه خانم ها و ضرب و شتمشان و دستگیری تعدادی از معلمان کشیده شد و معلمانِ خسته از ترکه ی تبعیض و بی عدالتی، در هفته ی معلم و در حالی که در تریبون های رسمی از مسئولان، منزلت و کرامت معلمان را در شعار شنیده اند، در عمل شنیع ترین و بی رحمانه ترین نوع سرکوب را به چشم خویش عیان دیدند.
خشونت دیروز ثابت کرد اساساً دولتمردان اصولگرا و اصلاح طلب در هر چیزی اختلاف نظر داشته باشند، بر سر سرکوب مطالبات به حق معلمان در راه دستیابی به حق تشکل یابی مستقل و آموزش رایگان و مقاومت در برابر خواسته ی خروج از خط فقر،اختلافی ندارند.
دولت روحانی که در این دوره با شعارهای رادیکالی و اپوزسیونی رای مردم و از جمله جامعه ی معلمان را گرفت، چه توجیهی برای این سرکوب وحشیانه آن هم در مقابل سازمان برنامه و بودجه نهاد تحت امرش دارد؟
وزارت آموزش و پرورش و شخص وزیر گویی در تعطیلات تاریخی است. بیشترین هجمه ها به حق و حقوق معلم نه تنها با کمترین واکنش او مواجه نمی شود و او را وا نمی دارد بر اساس سنت «اخلاق وظیفه مدار» به محکوم کردن این رفتارهای قبیح بنشیند که متاسفانه به نوعی خود را در تقابل با خواسته های معلمان هم قرار می دهد.
لذت صندلی های موقت برایشان التذاذی شبه ابدیت خلق کرده و چشمهایشان را بر تلخی ها بسته و گوش هایشان را بر دادخواهی ها رسته و وجدان هایشان را از استقبال حقیقت های تلخ جامعه ی معلمان جسته و قشر فرهیخته و مرجع معلمان را از هر امیدی به دولتمردان خسته کرده است.
گویی در این سرزمین گروهی آزادی حداکثری را در دریدن و بریدن دارند و هرگز هم این جماعت و بانیان و آمرانشان مورد محاکمه قرار نمی گیرند اما در هفته ی معلم بهترین معلمان سرزمینمان را به بدترین شکل مورد آزار و اذیت قرار می دهند و از ابتدایی ترین حقوق معلمی محروم می کنند.
هفت سال زندان رسول بداقی که متاسفانه دیروز هم به اسارت گرفته شد، زندانی شدن محمود بهشتی لنگرودی، عبدالرضا قنبری، علی اکبر باغانی، مختار اسدی، محسن عمرانی، اسماعیل عبدی که هیجدهمین روز اعتصاب غذا را می گذراند، به راستی جز قساوت و شقاوت در حق مهم ترین گروه مرجع جامعه، چه معنایی را متبادر می کند؟
در این میان بردن با دستبند و پابند محمد فلاحی دبیر کانون معلمان تهران ضرب و شتم سنگین زنان معلم و به ویژه دستگیری دوباره و خشونت آمیز محمد حبیبی که تا این لحظه محل نگهداریش هم معلوم نیست، جامعه ی معلمان و کنشگران صنفی را به شدت نگران سلامت دوستان و در خطر افتادن جان آنها می کند.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان ضمن محکومیت شدید دستگیری توام با ضرب و شتم معلمان این سرزمین، مسئولیت این حمله و تضییع حقوق معلمان را بر عهده دولت و عوامل قوه قضائيه می داند و هشدار می دهد که در صورت استمرار این رفتارها و عدم پیگیری حقوق معلمان زندانی و شکنجه شده، هزینه های سهمناک تری پیش روی میهن و ملت خواهد خواهد بود و شاید در آن هنگام هیچ تصمیم عاقلانه ای کارگر نیفتد.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان 21 اردیبهشت 97
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
به نام خداوند جان و خرد
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر دل دلیل است آورده ایم
اگر داغ شرط است ما برده ایم
اگر دشنه ی دشمنان گُرده ایم
اگر خنجر دوستان گَردنیم
گواهی بخواهید اینک گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
تجمع آرام و مسالمت آمیز معلمان و کنشگران صنفی در مقابل سازمان برنامه و بودجه با دخالت وحشیانه و خشونت آمیز نیروهای امنیتی، لباس شخصی ها و نیروی انتظامی، به خونین کردن سر و روی معلمان حاضر به ویژه خانم ها و ضرب و شتمشان و دستگیری تعدادی از معلمان کشیده شد و معلمانِ خسته از ترکه ی تبعیض و بی عدالتی، در هفته ی معلم و در حالی که در تریبون های رسمی از مسئولان، منزلت و کرامت معلمان را در شعار شنیده اند، در عمل شنیع ترین و بی رحمانه ترین نوع سرکوب را به چشم خویش عیان دیدند.
خشونت دیروز ثابت کرد اساساً دولتمردان اصولگرا و اصلاح طلب در هر چیزی اختلاف نظر داشته باشند، بر سر سرکوب مطالبات به حق معلمان در راه دستیابی به حق تشکل یابی مستقل و آموزش رایگان و مقاومت در برابر خواسته ی خروج از خط فقر،اختلافی ندارند.
دولت روحانی که در این دوره با شعارهای رادیکالی و اپوزسیونی رای مردم و از جمله جامعه ی معلمان را گرفت، چه توجیهی برای این سرکوب وحشیانه آن هم در مقابل سازمان برنامه و بودجه نهاد تحت امرش دارد؟
وزارت آموزش و پرورش و شخص وزیر گویی در تعطیلات تاریخی است. بیشترین هجمه ها به حق و حقوق معلم نه تنها با کمترین واکنش او مواجه نمی شود و او را وا نمی دارد بر اساس سنت «اخلاق وظیفه مدار» به محکوم کردن این رفتارهای قبیح بنشیند که متاسفانه به نوعی خود را در تقابل با خواسته های معلمان هم قرار می دهد.
لذت صندلی های موقت برایشان التذاذی شبه ابدیت خلق کرده و چشمهایشان را بر تلخی ها بسته و گوش هایشان را بر دادخواهی ها رسته و وجدان هایشان را از استقبال حقیقت های تلخ جامعه ی معلمان جسته و قشر فرهیخته و مرجع معلمان را از هر امیدی به دولتمردان خسته کرده است.
گویی در این سرزمین گروهی آزادی حداکثری را در دریدن و بریدن دارند و هرگز هم این جماعت و بانیان و آمرانشان مورد محاکمه قرار نمی گیرند اما در هفته ی معلم بهترین معلمان سرزمینمان را به بدترین شکل مورد آزار و اذیت قرار می دهند و از ابتدایی ترین حقوق معلمی محروم می کنند.
هفت سال زندان رسول بداقی که متاسفانه دیروز هم به اسارت گرفته شد، زندانی شدن محمود بهشتی لنگرودی، عبدالرضا قنبری، علی اکبر باغانی، مختار اسدی، محسن عمرانی، اسماعیل عبدی که هیجدهمین روز اعتصاب غذا را می گذراند، به راستی جز قساوت و شقاوت در حق مهم ترین گروه مرجع جامعه، چه معنایی را متبادر می کند؟
در این میان بردن با دستبند و پابند محمد فلاحی دبیر کانون معلمان تهران ضرب و شتم سنگین زنان معلم و به ویژه دستگیری دوباره و خشونت آمیز محمد حبیبی که تا این لحظه محل نگهداریش هم معلوم نیست، جامعه ی معلمان و کنشگران صنفی را به شدت نگران سلامت دوستان و در خطر افتادن جان آنها می کند.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان ضمن محکومیت شدید دستگیری توام با ضرب و شتم معلمان این سرزمین، مسئولیت این حمله و تضییع حقوق معلمان را بر عهده دولت و عوامل قوه قضائيه می داند و هشدار می دهد که در صورت استمرار این رفتارها و عدم پیگیری حقوق معلمان زندانی و شکنجه شده، هزینه های سهمناک تری پیش روی میهن و ملت خواهد خواهد بود و شاید در آن هنگام هیچ تصمیم عاقلانه ای کارگر نیفتد.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان 21 اردیبهشت 97
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah