⭕️ بازنشستگان، پزشکیان، حسن نصرالله

✍ اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)
#دیدگاه_بازنشسته

جدا از اینکه در مناظرات انتخاباتی، مسعود پزشکیان به دفعات حمایت خود را از بازنشستگان مطرح نمود، در تاریخ ۱۷ تیر ۱۴۰۳ پس از پیروزی در انتخابات؛ او در یک دیدار با تعدادی از بازنشستگان قول داد که برای حل مشکلاتِ آنها هر کاری که از دستش بر می آید انجام دهد. اما هنوز این گفتگو از ذهن بازنشستگان پاک نشده بود که فردای آن روز در خبرها خواندیم «آقای پزشکیان روز دوشنبه ۱۸ تیر در پیامی به حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، که پاسخی به پیام تبریک او به شمار می‌رود، با اشاره به پشتیانی جمهوری اسلامی از "مقاومت" گفته است این حمایت با قدرت؛ تداوم خواهد داشت». این حمایت فقط حمایت از حسن نصرالله و چمدان چمدان دلارهایی که برای او فرستاده می شود نیست، بلکه حمایت سیاسی و مالی از گروه های نیابتی دیگری چون حماس در غزه، حوثی ها در یمن، حشدالشعبی در عراق هم می باشد با در نظر گرفتن این مسئله که پزشکیان اطمینان دارد «جنبش‌های مقاومت در منطقه اجازه نخواهند داد این رژیم (اسرائیل) به سیاست‌های جنگ‌افروزانه و جنایت‌کارانه خود علیه مردم مظلوم فلسطین و دیگر ملت‌های منطقه ادامه دهد». اعتقاد راسخ پزشکیان به چنین حمایتی، نشان دهنده پذیرش دیگر بخشهای سیاست خارجی این حکومت نیز می باشد. نمیتوان از نیروهای نیابتی حمایت کرد و برای استفاده صلح‌آمیز و جلوگیری از استفاده نظامی از انرژی هسته‌ای با "آژانس بین‌المللی انرژی اتمی"  به توافق رسید و یا از تولید موشکهای دوربردی که قادر به حمل کلاهکهای هسته ای هستند جلوگیری کرد. همین سیاست های جنگ افروزانه عامل تحریمها می باشند، سیاستهایی که با منافع بازنشستگان و دیگر اقشار زحمتکش این جامعه هرگز همخوانی ندارند و تنها؛ گروه های مافیایی درون حکومت هستند که از این آب گل آلود ماهی میگیرند.

پزشکیان در همان دوران انتخابات نیز گفت "برنامه ای ندارم و هرکس رئیس جمهور می شود باید همان سیاست کلی نظام را پیش ببرد". او در آن دوران سیاست کلی نظام را باز نکرد چرا که رقبای او هم حاضر نبودند بر سر این "سیاست کلی نظام" صحبتی بکنند؛ اما هم اکنون که او با واقعیات روبرو شده است نمیتواند سکوت کند؛ باید موضعگیری صریح خود را نسبت به تک تک مسائل درون حکومت مشخص کند.
پزشکیان بین خواسته های حسن نصرالله و خواسته های بازنشستگان یکی را باید انتخاب کند! یا باید چمدان چمدان دلار برای حسن نصرالله بفرستد و یا بازنشستگان را از زیر خط فقر نجات دهد! بین ساختن موشکهای دوربرد و بازسازی صندوقهای بازنشستگان یکی را باید انتخاب کرد! یا باید اورانیوم را غنی کرد و یا سفره یازنشستگان را، نمیتوان هر دو را با هم غنی کرد!

وقتی پزشکیان سیاست خارجی موجود را ادامه میدهد؛ نشان میدهد نه میخواهد و نه میتواند اقتصاد سیاه و زیر زمینی که خواهان حفظ شرایط موجود میباشد را به کنترل خود درآورد! ستاد اجرایی امام، بنیاد مستضعفین؛ بنیاد شهید، قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء، آستان قدس رضوی و بسیاری از گروه های مافیایی شناخته شده و شناخته نشده؛ در اقتصاد کشورِ ما یکه تازی میکنند و پزشکیان بدون هیچگونه اعتراضی همچون رئیس جمهورهای پیشین باید بر عملکرد این نهادها مهر تایید بزند!! نمیتوان هم بر عملکرد این نهادها و گروههای مافیایی مهر تایید زد و هم از منافع بازنشستگان دم زد!

پزشکیان در چارچوبی کار میکند (او خود این مسئله را خوب میداند) که سرلشکر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سید یحیی صفوی صراحتا اعلام کرد که علاوه بر سه قوه مجریه، مقننه و قضایی، قوه چهارمی نیز وجود دارد بنام "قوه مسلح". آگاهی پزشکیان از همین قوه چهارم است که کلمه "باید" را در جمله خود بکار میبرد «هرکس رئیس جمهور میشود "باید" همان سیاست کلی نظام را پیش ببرد». چنین رئیس جمهوری هرگز بی اراده نیست بلکه او با اراده کامل بدنبال اجرا کردن سیاستهایی میباشد که تا کنون بازنشستگان و دیگر اقشار زحمتکش این جامعه را بخاک سیاه نشانده اند. بنابراین با انتخاب رئیس جمهور جدید که تغییری در "سیاست کلی نظام" ایجاد نمیشود، بازنشستگان باید همچنان به مطالبه گری خود ادامه دهند و همواره در کف خیابان حضور داشته باشند!
۲۷ تیر ۱۴۰۳

#مقاومت_جمعی
#جنبش_بازنشستگان
#طبقه_کارگر
🔻🔻🔻
#مدرسه_رهایی
🆔 @edalatxah

⭕️ چه کسی وزیر بشود؟

✍ اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)
#دیدگاه_بازنشسته

به احتمال خیلی زیاد در این روزها وزرای کابینه مسعود پزشکیان رئیس جمهور؛ انتخاب شده اند اما با این گفته ی او که از پیشنهادات لایه های مختلف جامعه جهت انتخاب وزرا استقبال خواهد شد؛ عده ای به تکاپو افتاده (تکاپویی کاذب) که برای وزیرِ "صنف" خود این فرد و یا آن فرد را پیشنهاد دهند و گاه برای افراد غیر پیشنهادی خود، دست به افشاگری میزنند! هرچند عرصه این افشاگریها داغ و شیرین است اما متاسفانه عده ای از دوستان هم؛ به گرداب این تکاپوی کاذب افتاده اند. تکاپویی که دانسته و ندانسته تلاش میکند مرز مابین کارگران (به معنای عام کلمه) و حکومت بعنوان بزرگترین کارفرما را مخدوش نماید. واقعیت این است که منافع ما حقوق بگیران و منافع حکومت (بزرگترین کارفرما) هرگز یکسان نیست و این منافع کاملا در تضاد با یکدیگر قرار دارند و این واقعیت در طول این ۴۵ سال هر روز بیشتر خود را نشان داده است، هر چه ما بیشتر به زیر خط فقر فرو میرویم مسئولین حکومت و اعضاء خانواده های آنها مرفه تر میشوند و بر ثروت آنها افزوده میگردد. این تفکر که طرف مقابل به ما اجازه بدهد که ما کسی را در جبهه او قرار دهیم که از منافع ما دفاع نماید؛ هالو دانستن طرف مقابل میباشد که گویا بر منافع خود واقف نیست!!
افرادی که فکر میکنند با انتخاب فلان فردِ "خوب" در این وزارتخانه اوضاع و احوال ما "خوب" میشود، در حقیقت نهادهای حکومتی را جدا از یکدیگر در نظر میگیرند، حال آنکه تمامی وزارتخانه ها و بطور کلی تمامی نهادهای دولتی و غیر دولتی، تمامی نهادهای پیدا و پنهان حکومت یک کاسه میباشند و تمامی آنها باید طبق "سیاست کلی نظام" فعالیت نمایند! وقتی مسعود پزشکیان رئیس جمهور میگوید «هرکس رئیس جمهور می شود باید همان "سیاست کلی نظام" را پیش ببرد»، حتماً وزیر او نیز میگوید «هرکس وزیر می شود هم؛ باید همان "سیاست کلی نظام" را پیش ببرد». محمد خاتمی از یاران نزدیک پزشکیان در دوران ریاست جمهوریِ خود؛ به این نتیجه میرسد که "رئیس جمهور یک تدارکاتچی است"، بنابراین در چنین شرایطی یک وزیر بیشتر از یک "پادو" نیست!
اما این تکاپو از آن جهت کاذب میباشد که این حکومت در طول عمر خود نشان داده است که هرگز برای اراده مردم ارزشی قائل نیست و تمامی انتخابات؛ مهندسی شده میباشند. تشکیل کابینه با این تبلیغات که از پیشنهادات لایه های مختلف جامعه جهت انتخاب وزرا استفاده شده است، مسئول نمودن مردم در درد و رنجی خواهد بود که خود بر سر خود آورده اند و درنتیجه حق اعتراضی ندارند، بیاد بیاوریم آن مناظره تلوزیونی محمد جواد ظریف در تابستان ۹۷ را که مجری از وزیر خارجه ایران پرسید «مردم می‌پرسند این‌همه کشور در دنیا روابط خوبی با دیگر کشورها دارند و فشاری روی‌شان نیست، چرا فشار روی ایران است؟»، ظریف پاسخ داد «یک دلیل وجود دارد و آن؛ این است که ما خودمان انتخاب کردیم یک جور دیگر زندگی کنیم».
تا کنون هر دولتی که بر سر کار آمده عامل تمام معضلات جامعه را (جدا از حکومتهای خارجی)، دولتهای قبلی (جناح رقیب در حکومت) اعلام کرده است و عدم توانایی و همچنین عدم تمایل خود جهت تغییر اوضاع به نفع زحمتکشان را با دادن وعده سپری کرده است. حکومت هر روز در حل مشکلات جامعه بیشتر مستاصل میشود و در این رابطه؛ گفتن این جمله اعتراضی از طرف هر مسئولی که "رقیب با سنگ اندازیها مانع پیشبرد اصلاحات میشود" و یا "رقیب زمین سوخته تحویل داده است"، توقعی میباشد در حد "پیش پا انداختن یک فرش قرمز" و یا "گلباران کردن مسیر" جهت مبارزه با رقیب؛ تا وعده های داده شده برآورده شوند! اما در طول این ۴۵ سال نه تنها این بهانه ها هر روز بیشتر رنگ باخته اند و رنگ میبازند بلکه تلاشهای رنگارنگ در جهت شریک نمودن زحمتکشان در سرنوشت شوم خود (با انتخاب رئیس جمهور و یا وزرا) نیز؛ بی ثمر گردیده، عدم شرکت بیش از نیمی از واجدین شرایط در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ گواه بر همین مدعاست.
دوم مرداد ۱۴۰۳

📌 لینک یادداشت مرتبط :
https://tttttt.me/edalatxah/18237