⭕️ اراده ای برای اصلاح ساختار آموزش وپرورش وجود ندارد
✍ صلاح آزادی / فعال صنفی معلمان
🔺بررسی ها حاکی از این واقعیت تلخ است که تنها تعدادی اندک از وزرای آموزش وپرورش بعد از روی کارآمدن جمهوری اسلامی توانستند دوره وزرات خودرا به پایان برسانند، و با استعفای هر وزیری بلافاصله ماراتن سیاسیون تشنه قدرت جهت تصاحب کرسی وزارت
شروع می شود و دراین پیشی گرفتنها تنها فاکتوری که نادیده و مغفول واقع می گردد، اعتلای آموزش وپرورشی است که برای تصاحبش سرودست می شکنند، اما آنچه که درعملکرد ودستاورد پایانی حضرات می بینیم، تنزل کیفیت آموزش و به زیر خط فقر راندن معیشت معلمان وبازنشستگان است.
🔺علت وجود چنین سیکل معیوبی اصلا جای تعجب نیست !
چرا که خانه از پای بست ویران است،
وجود نگاههای ابزاری در مدیران رده های بالای حاکمیت، آموزش وپرورش را میدانی برای زدوبندهای سیاسی و نردبانی جهت رسیدن به مقاصدی که ارتباطی با تعالی آموزش وپرورش ندارد باشعارهایی که ضمانت اجرایی ندارند چند صباحی را برمسند وزارت به سر می برند، مسلم است دستاوردهای حاصل از فرایند چنین آمدن و رفتنها، رقابت آنها درسوق دادن آموزش رایگان به بخش خصوصی و توسعه انواع مدارس غیرانتفاعی، تیزهوشان، نمونه و... درکشور بوده که خروجی چنین طرح هایی پیامدهایی چون طبقاتی شدن جامعه و رایج شدن مدارس لاکچری باشهریه های از پنج تا یکصد میلیون تومان مخصوص طبقات فرادست و به حاشیه راندن فرودستان جامعه را درپی داشته است.
متاسفانه سالهاست با این واقعیت مواجه هستیم که دولتمردان هم در راستای نگاه حاکمیت با انتخاب افرادی نالایق که کوچکترین درکی از حال و روز آموزش وپرورش و معیشت معلمان شاغل و بازنشسته ندارند، ثابت کرده اند که هیچگاه اهمیتی برای آموزش وپرورش قائل نبوده و دربرابر عواقب سرنوشت آیندگان از خود سلب مسولیت می کنند.
واضح است آنچه که موجبات چنین فرایندی را در یگانه نهاد متولی تعلیم وتربیت کشور فراهم نموده است، در اولویت قرارنگرفتن این دستگاه عریض وطویل ازجانب حاکمیت و مجموعه دولتهای حال وگذشته در طول بیشتر از چهاردهه حاکمیت را نمایان می نماید،
عدم اراده واقعی درجهت ایجاد ساختاری توانمند با تکیه بر رویکردهای برنامه محور ومدون همچنین عدم تخصیص بودجه مناسب و پاسخگو که بتواند زمینه اصلاح ساختارهای بنیادین در آموزش وپرورش را تضمین نماید با استعفای فلان وزیر وبهمان مشیر میسر نمی گردد.
🔺 #کشتی به گل نشسته آموزش وپرورش هرگاه درصدر دغدغه های اصلی کشور وحاکمان قرار گرفت آن وقت می توان امیدوار بود که آموزش وپرورش درمسیر درست راههای توسعه یافتگی را براساس نیازجامعه مدرن درپیش خواهد گرفت.
صرفه جویی وتلاش برای کاهش هزینه های آپ درقالب برنامه های مضحکی همچون استفاده از مشارکت بخش خصوصی برای اداره مدارس دولتی، و کاهش سهم اعتبارات غیرپرسنلی از ۱/٦ درصد به حدود یک درصد جز اینکه کیفیت آموزش را با چالش مواجه کند چه نقشی در اعتلای فرهنگ جامعه دارد؟
لازم به ذکر است که، ازاصلی ترین خواسته های جامعه معلمان :
حذف نگاههای تمامیت خواهانه حاکم برجامعه می باشد که جز تنگ نظری های خود حاضر به شنیدن صدای معلمان عدالتخواه و منتقدانی نیستند که برای اعتلای فرهنگ وآیندگان جامعه تلاش می کنند.
🔺با تمام ضعفهایی که در ساختار فعلی نهاد متولی تعلیم وتربیت وجود دارد، از ضعفهای سیستم فشل آموزشی کشور بر مبنای مطالب حجیم و به درد نخور که دانش آموزان را بدون توجه به یادگیری انواع مهارتها ی عملی صرفا با اندوخته ای از محفوظات درجامعه رها می کند #ریشه در نگاه کلان #حاکمیت دارد نه در $برنامه_وزیر، پس تا این نگاههای محافظه کارانه نسبت به جامعه بزرگ آموزش وپرورش اصلاح نگردد، امید به تغییر مهره ها انتظاری بیهوده و محال خواهد بود.
🔺سالهاست که معلمان و فعالین باعضویت در تشکلهای مستقل صنفی با رصدکردن موانع و راههای برون رفت از مشکلات عدیده ای که تهدیدی جدی برای آموزش وپرورش کشور بشمار می آیند به طرق مختلف درتکاپو هستند، اما در کمال ناباوری مورد ستم حاکمیت و نهادهای قضایی و امنیتی قرارگرفته و دلسوزان دغدغه مند تعلیم و تربیت با انواع اتهام های واهی با تحمیل احکام بلندمدت زندان، تبعید و اخراج از کار مواجه شده اند.
بزعم نگارنده تنها زمانی می توان به ایجاد تغیرات اساسی و بنیادین درجهت آموزش وپرورشی پویا، مدرن وتوانمند امیدوار بود که:
تنها نهاد متولی تعلیم و ترییت کشور مورد #حمایت_نظام_حاکم باشد و در #اولویت_اول حاکمیت قرارگیرد، واقعیتی که تا به امروز همچنان مورد #بی_مهری_حاکمان_و_دولتمردان بوده است، و انگار #اراده_ای برای #اصلاح_ساختار آن وجود #ندارد.
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
✍ صلاح آزادی / فعال صنفی معلمان
🔺بررسی ها حاکی از این واقعیت تلخ است که تنها تعدادی اندک از وزرای آموزش وپرورش بعد از روی کارآمدن جمهوری اسلامی توانستند دوره وزرات خودرا به پایان برسانند، و با استعفای هر وزیری بلافاصله ماراتن سیاسیون تشنه قدرت جهت تصاحب کرسی وزارت
شروع می شود و دراین پیشی گرفتنها تنها فاکتوری که نادیده و مغفول واقع می گردد، اعتلای آموزش وپرورشی است که برای تصاحبش سرودست می شکنند، اما آنچه که درعملکرد ودستاورد پایانی حضرات می بینیم، تنزل کیفیت آموزش و به زیر خط فقر راندن معیشت معلمان وبازنشستگان است.
🔺علت وجود چنین سیکل معیوبی اصلا جای تعجب نیست !
چرا که خانه از پای بست ویران است،
وجود نگاههای ابزاری در مدیران رده های بالای حاکمیت، آموزش وپرورش را میدانی برای زدوبندهای سیاسی و نردبانی جهت رسیدن به مقاصدی که ارتباطی با تعالی آموزش وپرورش ندارد باشعارهایی که ضمانت اجرایی ندارند چند صباحی را برمسند وزارت به سر می برند، مسلم است دستاوردهای حاصل از فرایند چنین آمدن و رفتنها، رقابت آنها درسوق دادن آموزش رایگان به بخش خصوصی و توسعه انواع مدارس غیرانتفاعی، تیزهوشان، نمونه و... درکشور بوده که خروجی چنین طرح هایی پیامدهایی چون طبقاتی شدن جامعه و رایج شدن مدارس لاکچری باشهریه های از پنج تا یکصد میلیون تومان مخصوص طبقات فرادست و به حاشیه راندن فرودستان جامعه را درپی داشته است.
متاسفانه سالهاست با این واقعیت مواجه هستیم که دولتمردان هم در راستای نگاه حاکمیت با انتخاب افرادی نالایق که کوچکترین درکی از حال و روز آموزش وپرورش و معیشت معلمان شاغل و بازنشسته ندارند، ثابت کرده اند که هیچگاه اهمیتی برای آموزش وپرورش قائل نبوده و دربرابر عواقب سرنوشت آیندگان از خود سلب مسولیت می کنند.
واضح است آنچه که موجبات چنین فرایندی را در یگانه نهاد متولی تعلیم وتربیت کشور فراهم نموده است، در اولویت قرارنگرفتن این دستگاه عریض وطویل ازجانب حاکمیت و مجموعه دولتهای حال وگذشته در طول بیشتر از چهاردهه حاکمیت را نمایان می نماید،
عدم اراده واقعی درجهت ایجاد ساختاری توانمند با تکیه بر رویکردهای برنامه محور ومدون همچنین عدم تخصیص بودجه مناسب و پاسخگو که بتواند زمینه اصلاح ساختارهای بنیادین در آموزش وپرورش را تضمین نماید با استعفای فلان وزیر وبهمان مشیر میسر نمی گردد.
🔺 #کشتی به گل نشسته آموزش وپرورش هرگاه درصدر دغدغه های اصلی کشور وحاکمان قرار گرفت آن وقت می توان امیدوار بود که آموزش وپرورش درمسیر درست راههای توسعه یافتگی را براساس نیازجامعه مدرن درپیش خواهد گرفت.
صرفه جویی وتلاش برای کاهش هزینه های آپ درقالب برنامه های مضحکی همچون استفاده از مشارکت بخش خصوصی برای اداره مدارس دولتی، و کاهش سهم اعتبارات غیرپرسنلی از ۱/٦ درصد به حدود یک درصد جز اینکه کیفیت آموزش را با چالش مواجه کند چه نقشی در اعتلای فرهنگ جامعه دارد؟
لازم به ذکر است که، ازاصلی ترین خواسته های جامعه معلمان :
حذف نگاههای تمامیت خواهانه حاکم برجامعه می باشد که جز تنگ نظری های خود حاضر به شنیدن صدای معلمان عدالتخواه و منتقدانی نیستند که برای اعتلای فرهنگ وآیندگان جامعه تلاش می کنند.
🔺با تمام ضعفهایی که در ساختار فعلی نهاد متولی تعلیم وتربیت وجود دارد، از ضعفهای سیستم فشل آموزشی کشور بر مبنای مطالب حجیم و به درد نخور که دانش آموزان را بدون توجه به یادگیری انواع مهارتها ی عملی صرفا با اندوخته ای از محفوظات درجامعه رها می کند #ریشه در نگاه کلان #حاکمیت دارد نه در $برنامه_وزیر، پس تا این نگاههای محافظه کارانه نسبت به جامعه بزرگ آموزش وپرورش اصلاح نگردد، امید به تغییر مهره ها انتظاری بیهوده و محال خواهد بود.
🔺سالهاست که معلمان و فعالین باعضویت در تشکلهای مستقل صنفی با رصدکردن موانع و راههای برون رفت از مشکلات عدیده ای که تهدیدی جدی برای آموزش وپرورش کشور بشمار می آیند به طرق مختلف درتکاپو هستند، اما در کمال ناباوری مورد ستم حاکمیت و نهادهای قضایی و امنیتی قرارگرفته و دلسوزان دغدغه مند تعلیم و تربیت با انواع اتهام های واهی با تحمیل احکام بلندمدت زندان، تبعید و اخراج از کار مواجه شده اند.
بزعم نگارنده تنها زمانی می توان به ایجاد تغیرات اساسی و بنیادین درجهت آموزش وپرورشی پویا، مدرن وتوانمند امیدوار بود که:
تنها نهاد متولی تعلیم و ترییت کشور مورد #حمایت_نظام_حاکم باشد و در #اولویت_اول حاکمیت قرارگیرد، واقعیتی که تا به امروز همچنان مورد #بی_مهری_حاکمان_و_دولتمردان بوده است، و انگار #اراده_ای برای #اصلاح_ساختار آن وجود #ندارد.
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah