🔴 در باب معرفی باغگلی

قسمت آخر : چه باید کرد؟

✍ جعفر ابراهیمی

در دو قسمت قبل به این استدلال پرداختیم که باغگلی باشد یا نباشد معلمان نباید مطالبه‌گری را به وزیر گره بزنند در نهایت به این سوال می‌پردازیم که وقتی افراد ناشایست اینچنین قرار است سکاندار آموزش و پرورش شوند چاره چیست؟ آیا باید سکوت کرد؟ این همه توهین به معلمان را نادیده گرفت؟ صد البته پاسخ منفی است به نظر نگارنده در برخورد با این قضیه باید به نکات زیر دقت نمود؛

🔻اول نباید نسبت به دولت متوهم بود از رئیسی انتظار همین است؛ تعجب آنجاست که برخی فعالان صنفی و رسانه‌ای که تا دیروز هشتگ #نه_به_رئیسی می‌زدند امروز از او غیر باغگلی را مطالبه می‌کنند.
به مجلس مثلا انقلابی که پر از نیروهای مرتجع و واپسگراست، که #طرح_صیانت آنها وجهی از طالبانی بودن آنهاست نباید دخیل بست و امید واهی داشت. اینها در بحث دادن رای صلاحیت به وزرا، حتی سیاسی و ایدئولوژیک هم عمل نمی‌کنند، بلکه باندی و فرقه‌ای عمل نموده، دنبال رانت و سهم بیشتر هستند.
نحوه مواجهه و وعده و وعید دروغ آنان در مورد #رتبه_بندی معلمان و #همسان‌سازی حقوق بازنشستگان را نباید از یاد برد.

🔻دوم؛ نباید با تشکل‌های وابسته و قلابی منتسب به معلمان همسویی نمود آنها مانند انجمن اسلامی معلمان که چهار دهه در قدرت و بدنه آموزش و پرورش بودند، هرگز مسئولیت کارهای خود را به عهده نمی‌گیرند و مانند مجمع فرهنگیان ایران اسلامی دنبال رانت و سهم بوده و هستند، از گذشته باید درس گرفت. با آمدن دولت جدید تشکل‌های وابسته اصولگرا سهم خواهی خواهند کرد نباید در دام آنها افتاد.

🔻سوم؛ ظرف مطالبه‌گری داشتن تشکیلات مستقل و متکی بر بدنه است. بدون تشکل‌یابی مستقل مطالبه‌گری ره به جایی نخواهد برد.
فضای مجازی ظرفیت خوبی دارد اما با کمپین کردن صرف و ایجاد گروه ۱و ۲ و ۳ و ... و اعتماد به افرادی که صرفا در این فضا دنبال دیده‌ شدن هستند و حاضر به کار جمعی نیستند مطالبه صنفی برجسته و محقق نمی‌شود.
باید تشکل‌های صنفی موجود را تقویت نمود و هر جا تشکل نیست با حداقل افراد هسته تشکل را شکل داد و عضوگیری نمود.
تشکل‌یابی نیاز به اجازه از صاحبان قدرت ندارد این یک حق است، حقی که در قانون اساسی همین حکومت وجود دارد حتی اگر این قانون هم نبود ما باید تشکل خود را ایجاد می‌کردیم. برای آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی نباید منتظر اجازه حاکمان ماند. فرقه‌گرایی، ماجراجویی، چهره سازی و حرکات فردی و نمایشی یکی از موانع تشکل‌یابی است وسوسه دیده‌شدن و مورد توجه رسانه‌های جریان مسلط قرار گرفتن یک خصلت ضد حرکت جمعی است این سبک کار باید نقد و از آن پرهیز شود.

🔻چهارم؛ مطالبات صنفی و معیشتی را باید شناخت دسته‌بندی نمود و سپس اولویت بندی کرد و از تمام ظرفیت‌ها برای تحقق مطالبات استفاده نمود.
نباید مساله صنفی را به امر معیشتی و رفاهی معلمان فروکاست باید مطالبات آموزشی به سود دانش‌آموزان و والدین را مدنظر داشت و با شقه کردن نیروی کار آموزشی به نیروی آزاد، خرید خدمات، دانشسرایی، معلم جوان، معلم باسابقه، بازنشستگان و ...توسط دولت مقابله نمود، ما نباید به مطالبه‌گری بر مبنای منافع فردی و بخشی نگاه کنیم مطالبه باید منافع همه را در نظر بگیرد.

🔻سخن آخر؛ معلمان ایران با سایر اقشار اجتماعی از کارگران تا زنان و پرستاران و ... در یک هم سرنوشتی با هم به سر می‌برند میانگین حقوق یک معلم تازه استخدام با یک کارگر فرقی ندارد. از سویی سرنوشت ما به نوع حکمرانی صاحبان قدرت بستگی دارد و مطالبات ما، مطالبه از قدرت مسلط است؛ قدرتی که نماینده یک طبقه اقلیت است و اکثریت زحمتکش جامعه را استثمار کرده‌است؛ پس در این شرایط همبستگی و اتحاد برای تحقق مطالبات امری ضروری است و آن برداشت تقلیل‌گرایانه از امر صنفی که آن را صرفا به چند مطالبه معیشتی کاهش می‌دهد آفت است و مانع همبستگی است و نمی‌تواند در کنار جنبش سراسری مردم ایران بایستد و خواست‌های دموکراتیک را مطالبه کند.
این نگاه امرسیاسی را مذموم می‌داند غافل از آنکه مطالبه آب آشامیدنی، امروز امری سیاسی است. این مساله بسیار ضروری است و فعالان صنفی باید پیرامون آن گفتگو کنند.

🔸چون امروز نه امر صنفی، بلکه هر امری سیاسی است.

۱ شهریور ۱۴۰۰

لینک قسمت اول :
https://tttttt.me/kahimeh/625

لینک قسمت دوم :
https://tttttt.me/kahimeh/627


📌 آدرس اینستاگرام :
https://www.instagram.com/p/CS6Il8lrwOQ/?utm_medium=share_sheet

🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah