مدرسه‌ رهایی
2.13K subscribers
6.63K photos
2.06K videos
189 files
4.78K links
«مدرسه‌ رهایی» نام جدید کانال «معلمان عدالت‌خواه»
است. این کانال انعکاس صدای آزادی‌ و عدالت‌ خواهی دانش‌آموزان و معلمان است.

با نگاهی به سایر جنبش‌های
#اجتماعی، #صنفی و #مدنی
____________________________

#مدرسه_رهایی
Download Telegram
Forwarded from هیمه
🔴 #سخن_ششم : آسیب شناسی فعالیت صنفی

جعفر ابراهیمی ، فعال صنفی معلمان

May 12, 2020

#بخش_اول : نقش مسئولیت پذیری فردی در پویایی تشکل های صنفی

همواره از دوران دانشجویی که به‌صورت جدی در دانشگاه و سپس به‌عنوان معلم، فعالیت سیاسی و اجتماعی داشته‌ام این سؤال برایم مطرح بوده است که چرا تشکل‌های مدنی نمی‌توانند پویا باشند چرا فعالان عرصه‌های مختلف بعد از مدتی به سمت فعالیت محفلی پیش می‌روند یا اگر در برابر محفل شدن مقاومت می‌کنند چرا تشکیلاتشان گسترده نمی‌شود و چرا مطالباتشان اجتماعی نمی‌گردد؟

یکی از پاسخ‌های دمِ دست و به نظر من مهم «سرکوب تشکل یابی مستقل» پیش و بعد از انقلاب 57 است. سرکوب باعث می‌شود که تجربه‌های یک نسل به نسل بعد منتقل نگردد و هر جمع نوپایی بدون اتکا به پیشینه‌ی تاریخی، حرکت برایش سخت خواهد بود؛ اما در کنار این پاسخِ درست که می‌توان از آن به‌عنوانِ یکی از عوامل بیرونی نام برد بررسی عوامل درونی به نظر نگارنده مهم و پراهمیت است. ما اگر بخواهیم در قالب یک تشکل مدنی و صنفی پویا شویم باید هم عوامل بیرونی را خوب بشناسیم هم عوامل درونی را آسیب‌شناسی نماییم و با ضعف‌های خود درست و منطقی برخورد کنیم. به نظر نگارنده در هر فعالیت جمعی از فعالیت سیاسی تا صنفی و در هر بُعد از سطح ملی تا محلی، مدعیان فعالیت باید واجد خصلت‌ها و ویژگی‌هایی باشند مانند روحیه مسئولیت‌پذیری، نقادی و انتقادپذیری، مشارکت‌جویی، شجاعت و ... در نقطه مقابل باید از برخی خصلت‌ها پرهیز نماید. به‌عنوان‌مثال افراد با خصلت‌های فردگرایانه هر گز نمی‌توانند منشأ تغییرات مثبت باشند.

🔹ادامه سخن ششم را در لینک زیر بخوانید :‌

https://plink.ir/Xz0nm
Forwarded from هیمه
🔴 #سخن_ششم : آسیب شناسی فعالیت صنفی

جعفر ابراهیمی ، فعال صنفی معلمان

May 12, 2020

#بخش_اول : نقش مسئولیت پذیری فردی در پویایی تشکل های صنفی

همواره از دوران دانشجویی که به‌صورت جدی در دانشگاه و سپس به‌عنوان معلم، فعالیت سیاسی و اجتماعی داشته‌ام این سؤال برایم مطرح بوده است که چرا تشکل‌های مدنی نمی‌توانند پویا باشند چرا فعالان عرصه‌های مختلف بعد از مدتی به سمت فعالیت محفلی پیش می‌روند یا اگر در برابر محفل شدن مقاومت می‌کنند چرا تشکیلاتشان گسترده نمی‌شود و چرا مطالباتشان اجتماعی نمی‌گردد؟

یکی از پاسخ‌های دمِ دست و به نظر من مهم «سرکوب تشکل یابی مستقل» پیش و بعد از انقلاب 57 است. سرکوب باعث می‌شود که تجربه‌های یک نسل به نسل بعد منتقل نگردد و هر جمع نوپایی بدون اتکا به پیشینه‌ی تاریخی، حرکت برایش سخت خواهد بود؛ اما در کنار این پاسخِ درست که می‌توان از آن به‌عنوانِ یکی از عوامل بیرونی نام برد بررسی عوامل درونی به نظر نگارنده مهم و پراهمیت است. ما اگر بخواهیم در قالب یک تشکل مدنی و صنفی پویا شویم باید هم عوامل بیرونی را خوب بشناسیم هم عوامل درونی را آسیب‌شناسی نماییم و با ضعف‌های خود درست و منطقی برخورد کنیم. به نظر نگارنده در هر فعالیت جمعی از فعالیت سیاسی تا صنفی و در هر بُعد از سطح ملی تا محلی، مدعیان فعالیت باید واجد خصلت‌ها و ویژگی‌هایی باشند مانند روحیه مسئولیت‌پذیری، نقادی و انتقادپذیری، مشارکت‌جویی، شجاعت و ... در نقطه مقابل باید از برخی خصلت‌ها پرهیز نماید. به‌عنوان‌مثال افراد با خصلت‌های فردگرایانه هر گز نمی‌توانند منشأ تغییرات مثبت باشند.

🔹ادامه سخن ششم را در لینک زیر بخوانید :‌

https://plink.ir/Xz0nm