🔴 درباره‌ی کنشگری دانش‌آموزی و استفاده‌ی سیاسی از کودک
«کنشگری دانش‌آموزی» شعار گروه رگباره. هدف ما در رگبار فقط پوشش اخبار دانش‌آموزها نیست. هدف ما فقط این نیست که به مشکلات دانش‌آموزها به عنوان یه صنف بپردازیم.
هدف نهایی رگبار اینه که دانش‌آموزها نه فقط به عنوان دانش‌آموز بلکه به عنوان جمعیت قابل توجهی از جامعه آگاهی سیاسی پیدا کنن و نسبت به محیط‌شون واکنش داشته باشن و با این آگاهی و دغدغه «کنشگری» کنن.
این کنشگری می‌تونه در فضای مدرسه باشه. ممکنه در اعتراض به یک رفتار نادرست از سمت مسئولین مدرسه یا یک قانون اشتباه یا شیوه‌ی تدریس نامناسب باشه و یا می‌تونه در سطح گسترده‌تری به مسائل جامعه بپردازه.
✔️ وقتی دانش‌آموزها از کودکی و نوجوانی به اتفاقات محیط زندگی‌شون حساس باشن، به عنوان بزرگسال هم همین‌طور رفتار می‌کنن.
اما بعضی‌ها فکر می‌کنند دانش‌آموزها به سن لازم برای فعالیت سیاسی نرسیدن. مسئله‌ی سوء استفاده‌ی احزاب و گروه‌های سیاسی از کودکان و نوجوانان برای مقاصد سیاسی‌شون یه مسئله‌ی جدیه.
خیلی از ما در ایام اعتراضات با کودکان و نوجوانانی رو به رو شدیم که در قالب بسیج با یه کلاه کاسکت و باتوم به خیابون فرستاده شدن تا در کار سرکوب مشارکت کنن.
این آشکارترین و کثیف‌ترین شکل از شستشوی مغزی کودکان برای مقاصد سیاسی در جامعه‌ی ماست.
شکی نیست که شستشوی مغزی و تحمیل عقاید به کودکان و نوجوانان به هر شکلی محکومه. اما آیا چنین سوء استفاده‌هایی می‌تونه باعث بشه تا ما عاملیت و آگاهی تمام کودکان و نوجوانان رو زیر سوال ببریم؟
آیا می‌تونیم فرض کنیم که عده‌ای بزرگسال حق دارن برای بچه‌ها قوانین و قواعدی تعریف کنن و خود بچه‌ها هیچ حقی برای اعتراض یا حتی نقد به این قوانین ندارن؟
به این فرض که فرد صرفا به دلیل سن و سالش از سطح مشخصی از سواد و آگاهی برخورداره جنسیت زدگی Ageism گفته میشه. ما به زودی در یک مطلب جداگانه به نقد این پیش‌داوری‌ها خواهیم پرداخت.
اما نباید فراموش کنیم که از نگاه جامعه کودک هیچ وقت برای پذیرفتن عقاید سنتی و مذهبی کم سن و سال نیست.
هدف دستگاه پیچیده‌ی آموزش و تربیت جامعه تحمیل یه چهره‌ی مطیع و سازشکار به کودکه. خانواده و مدرسه هم مهره‌هایی از این دستگاه هستن.
اگه شما از پدر و مادر یک کودک پنج یا شش ساله بپرسید که بچه‌ی شما چپ‌گراست یا راست‌گرا؟ کمونیسته یا لیبرال؟ طبیعیه که والدین کودک جواب بدن: این بچه هنوز عقلش به این چیزها نمی‌رسه. اما اگه از همون پدر و مادر بپرسید مذهب بچه‌ی شما چیه؟ به احتمال زیاد جواب می‌شنوید که: این بچه مسلمونه، این بچه شیعه‌ست و... .
کلیشه‌های جنسیتی و بقیه‌ی نقش‌های اجتماعی هم از همون ابتدای تولد به کودک تحمیل میشن. اما اگه کودک یا نوجوانی علیه این عقاید و سنت‌ها صحبتی کنه همه بهش میگن که داره «گنده‌تر از دهنش حرف می‌زنه».
ما در رگبار از حق کودک برای مواجهه‌ی آگاهانه با مسائل اجتماعی دفاع می‌کنیم. ما از حق دانش‌آموزها برای نقد مدرسه و کتاب‌های درسی و حق‌شون برای تلاش در جهت ایجاد تغییر حمایت می‌کنیم. هشتگ #تاریخ_مبارزات_دانش‌آموزی نشون میده که چطور در نقاط مهمی از تاریخ آگاهی و کنشگری دانش‌آموزی باعث تغییرات مهم و حتی اساسی در جامعه شده.
پس زنده‌باد اتحاد کودکان و نوجوانان برای تغییر جهانی که به ارث بردن!
زنده باد آگاهی و کنشگری دانش‌آموزی!
@Ragbaarchannel 🚩
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah
«کنشگری دانش‌آموزی» شعار گروه رگباره. هدف ما در رگبار فقط پوشش اخبار دانش‌آموزها نیست. هدف ما فقط این نیست که به مشکلات دانش‌آموزها به عنوان یه صنف بپردازیم.
هدف نهایی رگبار اینه که دانش‌آموزها نه فقط به عنوان دانش‌آموز بلکه به عنوان جمعیت قابل توجهی از جامعه آگاهی سیاسی پیدا کنن و نسبت به محیط‌شون واکنش داشته باشن و با این آگاهی و دغدغه «کنشگری» کنن.
این کنشگری می‌تونه در فضای مدرسه باشه. ممکنه در اعتراض به یک رفتار نادرست از سمت مسئولین مدرسه یا یک قانون اشتباه یا شیوه‌ی تدریس نامناسب باشه و یا می‌تونه در سطح گسترده‌تری به مسائل جامعه بپردازه.
✔️ وقتی دانش‌آموزها از کودکی و نوجوانی به اتفاقات محیط زندگی‌شون حساس باشن، به عنوان بزرگسال هم همین‌طور رفتار می‌کنن.
اما بعضی‌ها فکر می‌کنند دانش‌آموزها به سن لازم برای فعالیت سیاسی نرسیدن. مسئله‌ی سوء استفاده‌ی احزاب و گروه‌های سیاسی از کودکان و نوجوانان برای مقاصد سیاسی‌شون یه مسئله‌ی جدیه.
خیلی از ما در ایام اعتراضات با کودکان و نوجوانانی رو به رو شدیم که در قالب بسیج با یه کلاه کاسکت و باتوم به خیابون فرستاده شدن تا در کار سرکوب مشارکت کنن.
این آشکارترین و کثیف‌ترین شکل از شستشوی مغزی کودکان برای مقاصد سیاسی در جامعه‌ی ماست.
شکی نیست که شستشوی مغزی و تحمیل عقاید به کودکان و نوجوانان به هر شکلی محکومه. اما آیا چنین سوء استفاده‌هایی می‌تونه باعث بشه تا ما عاملیت و آگاهی تمام کودکان و نوجوانان رو زیر سوال ببریم؟
آیا می‌تونیم فرض کنیم که عده‌ای بزرگسال حق دارن برای بچه‌ها قوانین و قواعدی تعریف کنن و خود بچه‌ها هیچ حقی برای اعتراض یا حتی نقد به این قوانین ندارن؟
به این فرض که فرد صرفا به دلیل سن و سالش از سطح مشخصی از سواد و آگاهی برخورداره جنسیت زدگی Ageism گفته میشه. ما به زودی در یک مطلب جداگانه به نقد این پیش‌داوری‌ها خواهیم پرداخت.
اما نباید فراموش کنیم که از نگاه جامعه کودک هیچ وقت برای پذیرفتن عقاید سنتی و مذهبی کم سن و سال نیست.
هدف دستگاه پیچیده‌ی آموزش و تربیت جامعه تحمیل یه چهره‌ی مطیع و سازشکار به کودکه. خانواده و مدرسه هم مهره‌هایی از این دستگاه هستن.
اگه شما از پدر و مادر یک کودک پنج یا شش ساله بپرسید که بچه‌ی شما چپ‌گراست یا راست‌گرا؟ کمونیسته یا لیبرال؟ طبیعیه که والدین کودک جواب بدن: این بچه هنوز عقلش به این چیزها نمی‌رسه. اما اگه از همون پدر و مادر بپرسید مذهب بچه‌ی شما چیه؟ به احتمال زیاد جواب می‌شنوید که: این بچه مسلمونه، این بچه شیعه‌ست و... .
کلیشه‌های جنسیتی و بقیه‌ی نقش‌های اجتماعی هم از همون ابتدای تولد به کودک تحمیل میشن. اما اگه کودک یا نوجوانی علیه این عقاید و سنت‌ها صحبتی کنه همه بهش میگن که داره «گنده‌تر از دهنش حرف می‌زنه».
ما در رگبار از حق کودک برای مواجهه‌ی آگاهانه با مسائل اجتماعی دفاع می‌کنیم. ما از حق دانش‌آموزها برای نقد مدرسه و کتاب‌های درسی و حق‌شون برای تلاش در جهت ایجاد تغییر حمایت می‌کنیم. هشتگ #تاریخ_مبارزات_دانش‌آموزی نشون میده که چطور در نقاط مهمی از تاریخ آگاهی و کنشگری دانش‌آموزی باعث تغییرات مهم و حتی اساسی در جامعه شده.
پس زنده‌باد اتحاد کودکان و نوجوانان برای تغییر جهانی که به ارث بردن!
زنده باد آگاهی و کنشگری دانش‌آموزی!
@Ragbaarchannel 🚩
🔺🔻🔺
🆔 @edalatxah