مدرسه‌ رهایی
2.34K subscribers
6.97K photos
2.16K videos
199 files
4.99K links
«مدرسه‌ رهایی» نام جدید کانال «معلمان عدالت‌خواه»
است. این کانال انعکاس صدای آزادی‌ و عدالت‌ خواهی دانش‌آموزان و معلمان است و با رویکرد رادیکال و انتقادی به دنبال معرفی آموزش رهایی‌بخش است.
ما معتقد به اتحاد جنبش‌های اجتماعی بر بستر عینی و طبقاتی هستیم.
Download Telegram
🔴 به مناسبت ۲۵نوامبر، روز منع خشونت علیه زنان، پنجشنبه ۴ آذرماه راس ساعت ۲۱، با یکدیگر با هشتگ #همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت توییت می‌کنیم.

#توفان_توییتری

🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد

🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
🟣 افزایش ۲۶ درصدی زنان «خود سرپرست» در کشور: ۹۳ هزار زن سرپرست خانوار، تنها در سیستان و بلوچستان

زهرا ابراهیمی، مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده استانداری سیستان و بلوچستان در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا گفته است که گزارش آمارهای رسمی در ارتباط با زنان سرپرست خانوار نشان می‌دهد که در دهه‌های اخیر تعداد خانوار دارای سرپرست زن افزایش حدود ۸، ۲۶ درصدی داشته است و سیستان و بلوچستان با ۱، ۲۰ درصد  بیشترین زنان گروه یاد شده را به خود اختصاص داده‌ است، سیستان و بلوچستان ۹۳ هزار زن خود سرپرست دارد.

به گفته ابراهیمی به طور کلی جمعیت فعال زن سرپرست خانوار  رشد ۶، ۲۳ درصدی داشته و جمعیت شاغل زنان خانوار نیز در بازه مذکور با رشد ۱، ۲۳ درصدی همراه بوده است.

او محوری‌ترین دلیل به گسترش شمار زنان سرپرست خانوار را، توسعه نیافتگی فراگیر منطقه دانسته و گفته درحقیقت این «فقر» است که توانمندی زنان را در مواجهه با مسایل معیشتی با مشکل روبرو ساخته است. سیاری از زنان استان به ویژه ساکنان روستاها و سکونتگاه‌های حاشیه‌ای به دلیل فقدان تحصیلات دانشگاهی و مهارت‌های زندگی و همچنین شغل مناسب از امنیت مالی بی‌بهره بوده و در تامین اصلی‌ترین مایحتاج زندگی خود به شوهران‌شان وابستگی شدید دارند و مسایلی نظیر اعتیاد و... به چالش های پیرامون آنان دامن زده است. همچنین  پاندمی کرونا نیز محدودیت های این گروه از زنان را بیشتر کرده و با تغییر مناسبات اجتماعی و اقتصادی متاثر از این بحران، زنان سیستان و بلوچستان برای امرار معاش با مشکلات زیادی روبرو شده است.
ابراهیمی گفته: «این گروه از زنان اغلب با عوامل آسیب‌زایی همچون تبعیضات فرهنگی، ضعف دسترسی به فرصت‌های شغلی، بی‌سوادی یا کم‌سوادی، نداشتن درآمد مستمر و مشکلات روحی و روانی مواجهند».

او ثبت نشدن رسمی ازدواج های سنتی و شرعی را از مشکلات دیگر در این زمینه خوانده و گفته این گونه ازدواج‌ها بار مضاعفی را بر دوش زنان خواهد گذاشت چرا که اکثریت کسانی که به صورت سنتی ازدواج می‌کنند از دهک‌های پایین درآمدی جامعه هستند و علاوه بر اینکه بد سرپرست «تلقی می‌شوند»، در صورت طلاق یا فوت همسر، باز هم از منظر قانونی هیچ گونه حقوقی نخواهند داشت.

ازدواج زنان با مردان غیر ایرانی در استان‌های مرزی که فقر اقتصادی از عمده دلایل آن است نیر باعث می‌شود که زنان از هیچ گونه حقوقی برخوردار نشوند و با فوت یا ترک همسر سرپرستی زندگی و کودکانی که شناسنامه ندارند بر عهده آنها باقی می‌ماند.

سیستان و بلوچستان جزو چهار استان نخست کشور در تعداد ازدواج دختران در سنین پایین است، که علاوه بر این که پدیده کودک مادری را رقم می‌زند، در صورت ترک همسر، سن زنان خود سرپرست را به زیر ۲۰ سال می رساند که خود مقدمه‌ای برای افزایش مشکلات این گروه از زنان است.

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#تبعیض_سیستماتیک

@bidarzani

🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah
🟣 طی سه روز گذشته، در کنار بهت و وحشت جمعی از یک فاجعه‌ی دیگر قتل ناموسی زنان، شاهد تایید و تقویت ریشه‌های خشونت علیه زنان از طیف‌های مختلف نیز بودیم.

مورد اول، مهر تایید همیشگی بر «غیرت مردانه»‌ی سه‌گانه‌ی «همسر، پدر، عمو»ی #مونا_حیدری و پاک کردن صورت مسئله‌ی جنایت، از سوی حاکمیت و رسانه‌های وابسته به آن بود. در گزارش منتشر شده از خبرگزاری فارس، مثله‌سازی تن این کودک، ذیل «خدشه‌دار شدن غیرت همسر» جا زده شد و پدر این کودک نیز از «صدور گواهی رشد از دادگاه» برای روادید عقد و ‌ازدواج او در ۱۲ سالگی گفت. نشریه‌ی سازندگی متعلق به‌طیف اصلاح‌طلب با مدیر مسئولی «محمد قوچانی»، بریدن سر یک کودک‌همسر و کودک مادرِ تحت خشونت را «عشق کور» نامید تا علاوه بر سیاسی‌زدایی از روند قانونی گستره‌ی اعمال خشونت علیه زنان، تمامی این فاجعه‌ی هولناک را به «هیجانات یک شوهر عاشق» تقلیل دهد. در این بین، رسته‌ی سومی با اتکا بر قومیتی خواندن سطح زن‌کشی، باز هم چشم خود را بر گستردگی خشونت علیه زنان بستند و با رویکردی فاشیستی، تقاطعِ جنسیت، اتنیک، طبقه و نژاد را نادیده گرفتند. این همان دیدگاهی است که سایر زن‌کشی‌ها در کلان‌شهرها را این‌بار با تکیه بر «غیرت مردانه‌ی یک مرد فارس» فهم و معنا می‌کند.

▪️طی ساعات گذشته، یکی از آخرین تصاویر مونا حیدری در ترکیه منتشر شده است. او در کنار پدر خود به آرامش رسیده است و چهره‌اش خندان است، چرا که از زبان پدر خود، صحبت‌هایی مبنی بر حمایت و پایان خشونت خانگی را شنیده است. او از عمق جنایت آتی عمو، همسر و پدر خود بی‌اطلاع است. رنج منجمد شده در این تصویر، ستم‌های تقاطعی تحمیل شده بر زیست این کودک و وجود بی‌پناهی حتی در جغرافیایی دیگر، بسیار ویران‌گر است. آیا مکتوب کردن نگاه فروغ فرخزاد، خشم ما از انتخاب و ادای واژگان را تسهیل خواهد کرد؟

«من از جهان بی‌تفاوتی فکرها و حرف‌ها و صداها می‌آیم

و این جهان به لانه‌ی مارانْ مانند است

و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمی‌ست

که همچنان که تو را می‌بوسند

در ذهن خود طناب دار تو را می بافند...



#زن_کشی #قتل_ناموسی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت

@bidarzani

🔹🔹🔹

با لینک زیر عضو کانال معلمان عدالتخواه شوید:
http://tttttt.me/edalatxah
🟣 این داس و قمه را کدام سیستم، کدام قانون، کدام مناسبات به دست پدران و همسران داده؟

▪️«پروین ذبیحی» در گفت‌وگو با سایت «اتحادیه آزاد کارگران ایران»

از متن: «خشونت‌های ناموسی، بخشی از خشونت سیستماتیک جامعه و واکنش فعالانه برای حراست از نظم موجود و مجازات برای افرادی است که خارج از عرف فرهنگی، سنتی و مذهبی جامعه خود عمل می‌کنند و می‌خواهند روابط شخصی، مالکیت بر جسم و جان خود و مسیر زندگیشان را تعیین کنند (بیشتر زنان) و در واقع مکانیزمی برای کنترل جنسیت و نهادینه شدن واژه‌های غیرت، شرف و ناموس است تا بتوانند نه تنها زنان، بلکه کل جامعه را کنترل کنند که از جمله می‌توان به ازدواج اجباری، پوشش اجباری، ممانعت از تحصیل، کودک همسری، ختنه زنان، اسیدپاشی و سبعانه‌ترین شیوه آن یعنی قتل اشاره نمود.»

پروین ذبیحی دانشجوی اخراجی تربیت معلم سنندج، کنشگر حقوق زنان، عضو جامعه حمایت از زنان کردستان، عضو هیئت مدیره انجمن آذر مهر و مؤسس کمیته علیه خشونت‌های ناموسی در دهه هشتاد شمسی است که بخاطر فعالیت‌های‌اش در زمینه حقوق زنان برنده جایزه حقوق بشری سازمان سودیوند در سال ۲۰۰۷ نیز شده است.

سوال اول: خانم ذبیحی همانطوریکه خودتان میدانید قتل فجیع مونا حیدری اولین قتل ناموسی و متاسفانه آخرین آنها هم نخواهد بود. فائزه ملکی، رومینا اشرفی، ریحانه عامری، فاطمه فرحی، شکیبا بختیار، مبینا سوری زنان دیگری هستند که در سال گذشته به شکلی فجیع توسط اعضای خانواده خود به دلایل «ناموس‌پرستانه» به قتل رسیدند. البته “قتل های ناموسی” مختص به ایران نیست. بر طبق گزارش صندوق جمعیت ملل متحد سالانه ۵۰۰۰ زن به دلایل ناموسی کشته می‌شوند. اما بنظر شما، کدام فاکتورهای سیاسی-اقتصادی و اجتماعی در جامعه ایران نقش بازی میکنند تا مونا حیدری این طور فجیعانه به قتل برسد...


ادامه‌ی متن را در وبسایت رادیو زمانه بخوانید:

https://www.radiozamaneh.com/704342/


#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت
#زن_ناموس_هیچکس_نیست

@bidarzani
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah