در ترکیه موج جدیدی از شکار خارجیان/پناهجویان/پناهندگان به راه افتاده است.
دو شب پیش در محله‌ی «اوندر» از بخش آلتینداغ آنکارا طی یک درگیری دو جوان سوری دو جوان ترک را با چاقو مضروب کردند و موجب مرگ یکی از آن‌ها شدند. بعد از آن اتفاق، ساکنان ترک محله به سوری‌ها حمله کردند. نیروهای پلیس ویژه وارد عمل شدند. شب گذشته هم درگیری‌ها ادامه داشته و به مغازه‌های سوری‌ها حمله کردند، البته نیروهای پلیس این‌بار راه کوچه را برای حمله‌کنندگان باز کردند و با تشویق آن‌ها روبه‌رو شدند. حمله‌کنندگان می‌گویند سوری‌ها را می‌کشیم و اموال‌شان را غارت می‌کنیم. این تحولات را باید در زمینه‌ی گسترده‌تر #خارجی‌ستیزی تشدیدشده به‌واسطه‌ی ورود حجم عظیم پناهجویان افغانستانی به ترکیه ظرف هفته‌های اخیر فهمید. «آرای عمومی» ترکیه متشکل از نه تنها گرایشات ملی‌گرایانه‌ی راست و اسلامی، حتی گرایشات چپ میانه، سوسیال دموکرات و سکولارهای #آتاتورکیست هم که بخش عمده‌ای از رسانه در انحصار آنهاست، شدیداً تحت تاثیر این بحران‌ها خصلت‌های #شوونیستی خود را بروز داده‌اند. حزب حاکم از طرفی با معامله بر سر جان پناهجویان اتحادیه اروپا را تیغ می‌زند و برای خود «نیروی کار ارزان» وارد می‌کند و از طرف دیگر ناتوان از سازماندهی لازم برای اسکان و ثبت درخواست پناهجویی است. حزب مخالف اصلی یعنی حزب جمهوری‌خواه خلق نیز در خیلی از موارد به شیوه‌ی خودش سیاست خارجی‌ستیزی را پیش می‌برد. در چنین شرايطي که گفتار چپ رادیکال و انقلابی هم پژواک چندانی ندارد، با یک چرخش ایدئولوژیک، خارجیان/پناهجویان به عنوان عامل اصلی مشکلات موجود بازنمایی و عرضه می‌شوند و پایگاه اجتماعی #فاشیستی جریانات اسلام‌گرا، #ملی‌گرایان افراطی و آتاتورکیست‌ها در سطح محلات شهر به حرکت در می‌آیند و به شکار خارجیان می‌روند. تاریخ شاهد نمونه‌های زیادی بوده که غلیان عواطف شوونیستی منجر به قتل‌عام و بگیر و ببند «دیگری‌های» دولت-ملت‌ها شده‌اند. به هر ترتیب نیروهای مخالف #سوسیالیست و کمونیست باید در برابر این شرایط موضع بگیرند و در صورت امکان در سطح محلات نیز #سازماندهی داشته باشند. لازم به گفتن نیست که در صورت ادامه و تشدید این وضع، شرایط اجتماعی به طرز مهیبی انفجاری می‌شوند. جامعه و دولت ترکیه هم در یکی از پر تلاطم‌ترین دوره‌های خود به سر می‌برد و درگیر انواع متعددی از بحران‌ها از جمله بحران‌های مشروعیت، کارآمدی، مهاجرتی، سیاسی، اقتصادی و ظرف سالیان اخیر شدیداً اقلیمی است. خارجیان یا پناهندگان هم روزی در قالب سوری‌ها، روز دیگر در شکل افغانستانی‌ها، ایرانی‌ها، یا پناهندگان از کشورهای شمال آفریقا به عنوان مسببان وضع موجود در پيشگاه جامعه و دولت محاکمه و مجازات می‌شوند. به این ترتیب یک دولت-ملت ظاهراً مقتدر، اسلامی و بومی (اگرچه تا بیخ و بن نولیبرال و اقتدارگرا)، تمام تضادهای درونی خود را تا مدتی به تعویق می‌اندازد. ملی‌گرایی آن هم از نوع شوونیستی/اسلامی‌اش همیشه سلاح قدرتمندی در دست دولت‌ها بوده است.
برگرفته از صفحه‌ی فیس‌بوکِ #مهرداد_امامی
#ترکیه #حزب_عدالت_و_توسعه #نژادپرستی #فاشیسم #مهاجرستیزی
🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah
دو شب پیش در محله‌ی «اوندر» از بخش آلتینداغ آنکارا طی یک درگیری دو جوان سوری دو جوان ترک را با چاقو مضروب کردند و موجب مرگ یکی از آن‌ها شدند. بعد از آن اتفاق، ساکنان ترک محله به سوری‌ها حمله کردند. نیروهای پلیس ویژه وارد عمل شدند. شب گذشته هم درگیری‌ها ادامه داشته و به مغازه‌های سوری‌ها حمله کردند، البته نیروهای پلیس این‌بار راه کوچه را برای حمله‌کنندگان باز کردند و با تشویق آن‌ها روبه‌رو شدند. حمله‌کنندگان می‌گویند سوری‌ها را می‌کشیم و اموال‌شان را غارت می‌کنیم. این تحولات را باید در زمینه‌ی گسترده‌تر #خارجی‌ستیزی تشدیدشده به‌واسطه‌ی ورود حجم عظیم پناهجویان افغانستانی به ترکیه ظرف هفته‌های اخیر فهمید. «آرای عمومی» ترکیه متشکل از نه تنها گرایشات ملی‌گرایانه‌ی راست و اسلامی، حتی گرایشات چپ میانه، سوسیال دموکرات و سکولارهای #آتاتورکیست هم که بخش عمده‌ای از رسانه در انحصار آنهاست، شدیداً تحت تاثیر این بحران‌ها خصلت‌های #شوونیستی خود را بروز داده‌اند. حزب حاکم از طرفی با معامله بر سر جان پناهجویان اتحادیه اروپا را تیغ می‌زند و برای خود «نیروی کار ارزان» وارد می‌کند و از طرف دیگر ناتوان از سازماندهی لازم برای اسکان و ثبت درخواست پناهجویی است. حزب مخالف اصلی یعنی حزب جمهوری‌خواه خلق نیز در خیلی از موارد به شیوه‌ی خودش سیاست خارجی‌ستیزی را پیش می‌برد. در چنین شرايطي که گفتار چپ رادیکال و انقلابی هم پژواک چندانی ندارد، با یک چرخش ایدئولوژیک، خارجیان/پناهجویان به عنوان عامل اصلی مشکلات موجود بازنمایی و عرضه می‌شوند و پایگاه اجتماعی #فاشیستی جریانات اسلام‌گرا، #ملی‌گرایان افراطی و آتاتورکیست‌ها در سطح محلات شهر به حرکت در می‌آیند و به شکار خارجیان می‌روند. تاریخ شاهد نمونه‌های زیادی بوده که غلیان عواطف شوونیستی منجر به قتل‌عام و بگیر و ببند «دیگری‌های» دولت-ملت‌ها شده‌اند. به هر ترتیب نیروهای مخالف #سوسیالیست و کمونیست باید در برابر این شرایط موضع بگیرند و در صورت امکان در سطح محلات نیز #سازماندهی داشته باشند. لازم به گفتن نیست که در صورت ادامه و تشدید این وضع، شرایط اجتماعی به طرز مهیبی انفجاری می‌شوند. جامعه و دولت ترکیه هم در یکی از پر تلاطم‌ترین دوره‌های خود به سر می‌برد و درگیر انواع متعددی از بحران‌ها از جمله بحران‌های مشروعیت، کارآمدی، مهاجرتی، سیاسی، اقتصادی و ظرف سالیان اخیر شدیداً اقلیمی است. خارجیان یا پناهندگان هم روزی در قالب سوری‌ها، روز دیگر در شکل افغانستانی‌ها، ایرانی‌ها، یا پناهندگان از کشورهای شمال آفریقا به عنوان مسببان وضع موجود در پيشگاه جامعه و دولت محاکمه و مجازات می‌شوند. به این ترتیب یک دولت-ملت ظاهراً مقتدر، اسلامی و بومی (اگرچه تا بیخ و بن نولیبرال و اقتدارگرا)، تمام تضادهای درونی خود را تا مدتی به تعویق می‌اندازد. ملی‌گرایی آن هم از نوع شوونیستی/اسلامی‌اش همیشه سلاح قدرتمندی در دست دولت‌ها بوده است.
برگرفته از صفحه‌ی فیس‌بوکِ #مهرداد_امامی
#ترکیه #حزب_عدالت_و_توسعه #نژادپرستی #فاشیسم #مهاجرستیزی
🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah