#اعتراض_سراسری معلمان به عدم دریافت حق التدریس و حق الزحمه امتحانات
صدها نفر از معلمان سراسر كشور در همان دقايق اوليه تشکیل كمپين پيگيرى پرداخت حق التدريس ها با ثبت اسامى خود طى توماری به آ.پ اعلام كرده اند كه از پايان بهمن ماه جارى در كلاس هاى درس حاضر نخواهند شد
معلمان معترض علاوه بر مطالبه حق التدريس سال جارى تحصیلی هنوز حق الزحمه امتحانات سال گذشته را نیز دریافت نکرده اند
پ.ن: غلط رایج واژه تومار ( ریشه یونانی دارد ) ، طومار است که معرب تومار است نه شکل املایی آن در فارسی
https://tttttt.me/edalatxah/1626
🆔 @edalatxah
صدها نفر از معلمان سراسر كشور در همان دقايق اوليه تشکیل كمپين پيگيرى پرداخت حق التدريس ها با ثبت اسامى خود طى توماری به آ.پ اعلام كرده اند كه از پايان بهمن ماه جارى در كلاس هاى درس حاضر نخواهند شد
معلمان معترض علاوه بر مطالبه حق التدريس سال جارى تحصیلی هنوز حق الزحمه امتحانات سال گذشته را نیز دریافت نکرده اند
پ.ن: غلط رایج واژه تومار ( ریشه یونانی دارد ) ، طومار است که معرب تومار است نه شکل املایی آن در فارسی
https://tttttt.me/edalatxah/1626
🆔 @edalatxah
Telegram
معلمان عدالت‌خواه
Forwarded from سرخط
🔴 در ستایش تشکل‌یابی معلمان
۲۰ اردیبهشت سال جاریْ معلمان فریاد «نان کار آزادی» و «آموزش رهایی» سر دادند. هم‌زمان با این فریاد برابری‌طلب، «محمد حبیبی» پیش چشم همگان با وحشی‌گری عیان روی زمین کشیده شد و پشت میله‌هایی قرار گرفت که پیش‌تر اعلام کردند، قرار است ۷ سال و نیم به طول انجامد.
پس از این تاریخ بود که دیگر معلمان با خشونت‌آمیزترین نوع بازداشت ها و اعمال پرونده‌سازی‌ها مواجه شدند:
⚪️ بازداشت ده‌ها معلمِ عضو «کانون صنفی معلمان» در مهرماه سال جاری در سراسر کشور
⚪️ ضرب و شتم معلمان در اصفهان
⚪️ بازداشت های طولانی مدت فعالین صنفی معلمان در طول چند ماه گذشته
تنها بخشی از برخوردهای امنیتی با صدای اعتراضات معلمان بود. احضارهای پیاپی، تهدید به اخراج از محیط کار، حمله به محل کار معلمان، ضبط وسایل شخصی و... را به مجموعه برخوردهای امنیتی می‌توان اضافه کرد.
چنین رویکردهاییْ ابدا محدود به سال ۹۷ نیست. در تمامی سالیان اخیر، فعالین فرهنگی با حبس‌های طولانی مدت و سرکوب‌های متمادی روبرو بودند.
با این حال حتی لحظه‌ای انقطاع یا خلل در پیوستگی اعتراضات معلمان ایجاد نشده است.
تنها نگاهی به چند کنش اعتراضی اخیر معلمان که در سطحی وسیع انجام گرفت، گویای این مدعاست:
دو تحصن سراسری معلمان در اعتراض به وضعیت معیشتی و پولی‌سازی آموزش که همراهی دانشجویان و دانش‌آموزان را در پی داشت، «چالش فیش حقوقی» که در اعتراض به دستمزدها انجام گرفت و معلمان در مناطق مختلف کشور، فیش های حقوقی خود را آتش زدند و به سطل زباله انداختند، انواع حمایت ها از معلمین دربند، تجمعات معلمان و... تنها مواردی اندک از این پیوستگی اعتراض و مداخله‌ی معلمان در سیاسی‌ترین وجه خود است.
معلمان توانستند با وجود تمام سرکوب‌ها و تهدیدهای موجود، تشکل‌یابی و کنش هماهنگ و سراسری خود را حفظ کنند. آنان به عنوان آموزگاران ما نه تنها به وضعیت معیشت خود، بلکه به وضعیت دانش‌آموزان و والدین دانش آموزان خود اعتراض کردند.
آنان یکی از متشکل‌ترین گروه‌هایی هستند که با راهکارهای مبتکرانه و در سطحی وسیع به‌صورتی پیوسته در مقابل خصوصی‌سازی در ساحت آموزش ایستادند.
این بار در اسفندماه، تحصن سراسری دیگری را پیش‌رو دارند.
بدون شک تمام گروه‌های دیگر که از سیاست‌های چپاولی خصوصی‌سازی، شدیدترین آسیب‌ها را دیدند، باید از تشکل‌یابی و اعتراضات معلمان بیاموزند.
بسیار ضروری است که دانش‌آموزان، والدین محصلین، دانشجویان و کارگران که بیش از همه از سیاست خصوصی‌سازیْ زندگی‌شان آسیب دیده است، به هر نحوی که می‌توانند با اعتراضات معلمان همراهی کنند یا حداقل صدای اعتراض‌شان باشند.
«متن از گروه نویسندگان #سرخط »
#اعتراض_سراسری_معلمان
#خصوصی_سازی
#کالایی_سازی_آموزش
#نان_کار_آزادی
@Sarkhatism
۲۰ اردیبهشت سال جاریْ معلمان فریاد «نان کار آزادی» و «آموزش رهایی» سر دادند. هم‌زمان با این فریاد برابری‌طلب، «محمد حبیبی» پیش چشم همگان با وحشی‌گری عیان روی زمین کشیده شد و پشت میله‌هایی قرار گرفت که پیش‌تر اعلام کردند، قرار است ۷ سال و نیم به طول انجامد.
پس از این تاریخ بود که دیگر معلمان با خشونت‌آمیزترین نوع بازداشت ها و اعمال پرونده‌سازی‌ها مواجه شدند:
⚪️ بازداشت ده‌ها معلمِ عضو «کانون صنفی معلمان» در مهرماه سال جاری در سراسر کشور
⚪️ ضرب و شتم معلمان در اصفهان
⚪️ بازداشت های طولانی مدت فعالین صنفی معلمان در طول چند ماه گذشته
تنها بخشی از برخوردهای امنیتی با صدای اعتراضات معلمان بود. احضارهای پیاپی، تهدید به اخراج از محیط کار، حمله به محل کار معلمان، ضبط وسایل شخصی و... را به مجموعه برخوردهای امنیتی می‌توان اضافه کرد.
چنین رویکردهاییْ ابدا محدود به سال ۹۷ نیست. در تمامی سالیان اخیر، فعالین فرهنگی با حبس‌های طولانی مدت و سرکوب‌های متمادی روبرو بودند.
با این حال حتی لحظه‌ای انقطاع یا خلل در پیوستگی اعتراضات معلمان ایجاد نشده است.
تنها نگاهی به چند کنش اعتراضی اخیر معلمان که در سطحی وسیع انجام گرفت، گویای این مدعاست:
دو تحصن سراسری معلمان در اعتراض به وضعیت معیشتی و پولی‌سازی آموزش که همراهی دانشجویان و دانش‌آموزان را در پی داشت، «چالش فیش حقوقی» که در اعتراض به دستمزدها انجام گرفت و معلمان در مناطق مختلف کشور، فیش های حقوقی خود را آتش زدند و به سطل زباله انداختند، انواع حمایت ها از معلمین دربند، تجمعات معلمان و... تنها مواردی اندک از این پیوستگی اعتراض و مداخله‌ی معلمان در سیاسی‌ترین وجه خود است.
معلمان توانستند با وجود تمام سرکوب‌ها و تهدیدهای موجود، تشکل‌یابی و کنش هماهنگ و سراسری خود را حفظ کنند. آنان به عنوان آموزگاران ما نه تنها به وضعیت معیشت خود، بلکه به وضعیت دانش‌آموزان و والدین دانش آموزان خود اعتراض کردند.
آنان یکی از متشکل‌ترین گروه‌هایی هستند که با راهکارهای مبتکرانه و در سطحی وسیع به‌صورتی پیوسته در مقابل خصوصی‌سازی در ساحت آموزش ایستادند.
این بار در اسفندماه، تحصن سراسری دیگری را پیش‌رو دارند.
بدون شک تمام گروه‌های دیگر که از سیاست‌های چپاولی خصوصی‌سازی، شدیدترین آسیب‌ها را دیدند، باید از تشکل‌یابی و اعتراضات معلمان بیاموزند.
بسیار ضروری است که دانش‌آموزان، والدین محصلین، دانشجویان و کارگران که بیش از همه از سیاست خصوصی‌سازیْ زندگی‌شان آسیب دیده است، به هر نحوی که می‌توانند با اعتراضات معلمان همراهی کنند یا حداقل صدای اعتراض‌شان باشند.
«متن از گروه نویسندگان #سرخط »
#اعتراض_سراسری_معلمان
#خصوصی_سازی
#کالایی_سازی_آموزش
#نان_کار_آزادی
@Sarkhatism