🛑 مشق نئولیبرالیسم در مدرسه

نوشته‌ی: جلال نباتی/ معلم

16 اکتبر 2019

🔸 به دلیل اجرای سیاست‌های حذف خدمات رفاهی و روی آوردن به سیاست‌هایی که در آن خدمات رفاهی و امکانات عمومی به فروش می‌رسد آموزش و پرورش به سمت پولی شدن حرکت کرده و این حرکت با شتاب بیشتری به سراشیبی نزدیک می‌شود. سیاست‌های فروش خدمات رفاهی و کالایی کردن آن، سیاستی نئولیبرالیستی است که در پی حذف کامل خدمات رفاهی است تا منطق بازار در همۀ امور حکمفرما شود. به نظر مجریان این سیاست‌ها بازار می‌تواند روابط خود را بر اساس عرضه و تقاضا تنظیم کند و در راستای اجرای این سیاست‌ها بدیهی است همه چیز در جامعه به عنوان کالا نگریسته شود تا به فروش برسد. به همین علّت با تبلیغات و شعارها و گفته‌های نغز و جذاب سعی می‌کنند خریداران را ترغیب به خرید اجناس کنند. شعارهای سیاست‌های نئولیبرالیستی زیبا و جذاب هستند و چون با خرید و فروش و سرمایه و پول در ارتباط هستند، امکان جذب افراد به این گفته‌های رنگین بسیار زیاد است امّا هرگز این سیاست‌ها توضیح نمی‌دهند که به دست آوردن بی‌رویه ثروت و سرمایه، چه مابه‌ازا و عوارضی برای جامعه دارد و ممکن است این سیاست‌ها بنیان جامعۀ انسانی و محیط زیست را نابود کند. برای سیاست‌های نئولیبرالیستی، به دلیل جمعیت زیادی که در امر آموزش و مدرسه وجود دارد، امکان سرمایه‌گذاری و رقابت و به دست آوردن ارزش افزوده در آن بیشتر است.

🔸 ایران در سیاست‌گذاری آموزش و پرورش با سرعتی سرسام‌‌آور به سمت سیاست‌های نئولیبرالیسم می‌رود. اجرای این سیاست‌ها بعد از دوران جنگ در هر دولتی اجرا شده است و در هر موردی که دولت‌های مختلف با هم اختلاف داشته باشند در این سیاست‌ها پیرو و مشوّق هم بودند و در همۀ دولت‌ها این سیاست‌ها پیگیری شده است و با سر کارآمدن هر دولتی با هر گرایش سیاسی، قسمتی از برنامه‌های نئولیبرالیسم در آموزش اجرا شده است که به چند نمونه از این سیاست‌ها اشاره خواهد شد.

🔸 یکی از طرح‌هایی که در آموزش و پرورش در حال اجرایی شدن است، طرح «معلّم تمام وقت» است که با توجّه به این طرح معلّمان می‌توانند در صورت تمایل شش ساعت اضافه، تدریس کنند و در مقابل مبلغی به حقوقشان اضافه می‌شود که این اضافه حقوق، در حقوق بازنشستگی نیز تأثیرگذار خواهد بود. در اضافه تدریس که به عنوان اضافه کاری از آن یاد می‌شود، دریافت مبلغ اضافه‌کاری در حقوق بازنشستگی تأثیرگذار نبود. به دلیل وضعیت ناهنجار اقتصادی و پایین بودن حقوق، داشتن یک زندگی معمولی خارج از دسترس است، اضافه حقوق در این شرایط، حتّی اگر منوط به کار بیش‌تر باشد که عوارض روحی و روانی و جسمی زیادی دارد، متقاضیانی خواهد داشت. مجریان این سیاست‌ها به جای افزایش حقوق و مزایا که امکان یک زندگی معمولی را فراهم کند بدون آنکه به ساعت کار افراد اضافه شود، اضافه حقوق را منوط به کار اضافه کرده‌اند. این نگاه و بینش نسبت به کار آموزشی از شی‌محور بودن و کمّی‌نگری افراد است که فقط کار را در تولید یک شی در نظر می‌گیرند و اگر چنین عملی انجام نشود آن‌را کار و فعّالیت در نظر نمی‌گیرند به باور آنان کار معلّمی تولید محسوس ندارد، پس کار محسوب نمی‌شود و امری بیهوده است...

🔹 متن کامل ابن مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-14g

#جلال_نباتی
#کالاشدگی #آموزش_رایگان #جنبش_معلمان #نئولیبرالیسم


🔻🔻🔻
🔻🔻🔻🔻
🔹 #کانال_معلمان_عدالتخواه

🆔 @edalatxah

🔹 نوشته‌های دریافتی 🔹

‏▫️ ملاحظات حذف‌شده «پری اندرسون»‏
‏▫️در نقد یادداشت‌هایی از یوسف اباذری و متین غفاریان

نوشته‌ی: ایمان بهپسند

‏28 ژوئیه 2021‏

🔸 یوسف اباذری در شماره یکم مجله کتاب امروز یادداشت مفصلی با عنوان «مشیت الهی و ‏امنیت ملی» درباره‌ی کتاب «دیوان و فرمان» پری اندرسون که مدتی پیش شاپور اعتماد آن را ترجمه ‏کرده بود نوشته است؛ اباذری در ابتدای یادداشتش می‌گوید: «شاپور اعتماد عقل کرده و در این ‏سال‌ها چسبیده به گرامشی، اندرسون و چامسکی که تن به بازاری شدن نمی‌دهند». این دومین ‏یادداشتِ مجله است که نام اندرسون در آن تکرار می‌شود. یادداشت اول، مقاله‌ی متین غفاریان در ‏مورد کتاب «میعاد در دوزخ» نوشته حمید شوکت است که بخش‌هایی از آن به کتاب «ملاحظاتی ‏درباره‌ی مارکسیسم غربی» پری اندرسون ارجاع می‌دهد.‏

🔸 در حدود همان روزهایی که مجله کتاب امروز منتشر شد، دو کتاب دیگر از اندرسون به نام «ه ‏مثل هژمونی» و «معادلات و تناقضات آنتونیو گرامشی» (تجدید چاپ)، هر دو با ترجمه شاپور اعتماد ‏به بازار آمد. این مراجعه‌ها توسط اباذری و غفاریان در شماره یک مجله کتاب امروز به سردبیری ‏متین غفاریان، و انتشار کتاب‌های یاد شده از اندرسون، بهانه‌های اصلی این یادداشت هستند. ‏برداشت من این است که اتفاقا ترجمه‌ی آثار پری اندرسون توسط شاپور اعتماد به‌طور مستقیم ‏نقد تناقضات و مشکلات نگاه یوسف اباذری و شاگردانش از جمله متین غفاریان به فعالیت سیاسی ‏در ایران است.‏

🔸 جمله یوسف اباذری درباره‌ی توجه شاپور اعتماد به اندرسون کاملا صحیح است؛ اما انگیزه‌ی ‏شاپور اعتماد از ترجمه‌ی آثار پری اندرسون در این سال‌ها جای بحث فراوان دارد که نه یوسف ‏اباذری و نه متین غفاریان در نوشته‌های خود، آگاهانه به آن اشاره‌ای نمی‌کنند. اباذری و غفاریان در ‏این یادداشت‌ها در راستای نتیجه‌ای از پیش مشخص، بدون در نظر گرفتن صورت‌بندی و هسته‌ی ‏اصلی آثار اندرسون به طور مکرر به او ارجاع می‌دهند. خواهیم دید که این حذف و تقلیل‌های ‏آگاهانه آشکارا در راستای توجیه نگاه محافظه‌کارانه این‌دو به فضای سیاسی امروز ایران است.‏


🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید: ‏
‏
https://wp.me/p9vUft-2ol‎


‏#ایمان_بهپسند #نئولیبرالیسم #هژمونی ‏
‏#گرامشی #پری_اندرسون #خلیل_ملکی

👇🏽

🖋@naghd_com‏ ‏


🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه

🆔 @edalatxah

https://tttttt.me/edalatxah

◾️حسین راغفر، اقتصاددان: #بانکهای_خصوصی به غده های سرطانی اقتصاد کشور تبدیل شده اند/بخش قابل توجهی از جمعیت کشور ما عملا از بازار کار #اخراج شده اند/ یک موج بی سابقه #مهاجرت رقم خورده است!

◾️حسین راغفر عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا(س) گفت:

✔️ما برای اجرای یک برنامه مانند برنامه هفتم توسعه باید انسجام اجتماعی را ارتقا بدهیم تا #مردم احساس کنند این جامعه متعلق به خودشان است.

✔️شواهد متعددی وجود دارد که نشان می دهد این احساس یک احساس عمومی و جمعی نیست. این #عدم_تعلق یک موج بی سابقه مهاجرت را رقم زده است.

✔️ما نیازمند اصلاحات نظام بانکی کشور هستیم چراکه نظام بانکی به ویژه بانک های خصوصی به #غده‌های_سرطانی_اقتصاد_کشور تبدیل شده اند.

✔️محاسبات ما نشان می دهد حداقل 30 درصد از سپرده های مردم در این بانک ها گم است در نتیجه اینها دست به کج کارکردی هایی مانند #افزایش_نرخ_ارز می زنند تا چاله هایشان را پر کنند.

✔️ #مالیات ده درصد ثروتمند فرانسه 48 درصد است در حالیکه این مسائل در کشور ما از سوی برخی پذیرفته نمی شود./ جماران

#فساد_سیستماتیک
#نئولیبرالیسم_آخوندی
🔻🔻🔻
🆔 @edalatxah

.
🔰مدرسه مطالعات نقداقتصادسیاسی باشگاه اندیشه برگزار می‌کند:

نئولیبرالیسم و تحولات نیرویِ کار آموزشِ عمومی

👤با حضور
محمد دارکش
دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی و فعال صنفی معلمان

📆یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
🕰ساعت ۱۷ تا ۱۹

📌خیابان انقلاب، خیابان وصال شیرازی، کوچه نایبی، پلاک ۲۳

حضور برای عموم آزاد و رایگان است
پخش از صفحه اینستاگرام لایو باشگاه اندیشه

📝دربارهٔ نشست
مجموعه تحولات کلان اقتصادی و سیاسی سه دهۀ آخر قرن بیستم و دو دهۀ ابتدایی هزارۀ سوم که اغلب با عنوان نئولیبرالیسم از آن یاد می‌شود، تأثیراتی بنیادین و شگرف بر حوزه‌های مختلف اجتماعی داشت. با مسلط‌شدن سیاست‌های نئولیبرال، آموزشٍ عمومی نیز همچون سایر حوزه‌های اجتماعی دستخوش تغییر و تحولات وسیعی می‌شود. در ایران نیز اجرای سیاست‌های نئولیبرالی پس از دوران جنگ ۸ ساله موجب دگردیسی آموزش عمومی شد. در این بحث به دنبال بررسی تأثیرات سیاست‌های نئولیبرالی بر نیروی کار آموزشی در ایرانِ پس از انقلاب هستیم.

#نقداقتصادسیاسی #نئولیبرالیسم #آموزش_عمومی #نیروی_کار #محمد_دارکش #باشگاه_اندیشه

🔻🔺🔻
@edalatxah

فایل صوتی سخنرانی #محمد_دارکش با عنوان

نئولیبرالیسم و تحولات نیرویِ کار آموزشِ عمومی


📆یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳

به میزبانی مدرسه مطالعات نقداقتصادسیاسی باشگاه اندیشه
#نقداقتصادسیاسی #نئولیبرالیسم #آموزش_عمومی #نیروی_کار

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی‌دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇
🆔 @kashowranews

🔴 اندر احوال چپ‌نماهای انتخاباتی:
🖊 از اباذری تا حاجی‌حیدری


در روز آخر قبل از انتخابات، دو گروه از جامعه‌شناسان به اصطلاح با گرایش انتقادی نسبت به «نئولیبرالیسم» و «سرمایه‌داری» به دفاع از «پزشکیان» و «جلیلی» برخاستند. آن‌ها با ایده‌ی «دفاع از عدالت‌ اجتماعی» از کاندیدای مورد نظر خود دفاع کردند. در متن زیر فارغ از ریز شدن در استدلال‌های بی‌اساس این دو گروه، خطاب به هر یک و نیز کلیت «چپ‌های مدافع شرکت در انتخابات» نکاتی را متذکر شدیم و دست آخر کلیت «شرکت در انتخابات» را از منظری «انقلابی» به پرسش گرفته‌ایم.


☑️ خطاب به چپ‌های پزشکیان دوست

نمی‌شود که یک دهه از مضرات و فجایع سیاست‌های نئولیبرال بگویید و دست آخر هنگامه‌ی انتخابات که فرامی‌رسد به مردم بگویید «یا نئولیبرالیسم یا فاشیسم؟ آری به نئولیبرالیسم» خب اینجا همان حرف بازنشر شده‌ی این‌ روزهای ژاک رانسیر را باید به دفعات خطاب به شما تکرار کرد: «کسی که از ترس فاشیست به شارلاتان رأی می‌دهد سزاوار هر دوی آنهاست و راه را برای هر دوی آنها هموار می‌کند.» دقیق‌ترش این است که امروز در فرانسه می‌بینیم: نئولیبرالیسم جاده‌صاف کن فاشیسم است. (این مکرون بود که راه را برای رأي‌آوری لوپن باز کرد).
آمارهای دولت روحانی گواهی می‌دهد که وضعیت رفاه ایرانیان در دهه‌ی نود بدتر شده: شاخص‌هایی چون «ضریب جینی»، «توزیع درآمد» یا «ضریب پالما».
تیم پزشکیان هم که بی‌شک تداوم «تیم روحانی» است. پس لطفا تکلیف خودتان را با «نقد نئولیبرالیسم» روشن کنید.یا دیگر در نقد آن چیزی نگویید و ننویسید یا پراتیک سیاسی‌تان را با نقدی که به آن دارید، هماهنگ کنید.


☑️خطاب به چپ‌های جلیلی‌دوست

حتما که درنظر گرفتن وضع رفاه مردم فرودست مهم است و آمارهای مربوط به اصلاح‌طلبان در این خصوص بسیار «بد» بوده. اما بنا بر کدام متر و معیار باید رفت در آغوش جریانی که جز مُشتی عنوان طلایی (که بعضا راست‌گرایانه هستند) و نیز سوابق ناکارآمد برای فرودستان، چیز دیگری نداشته‌اند؟ از «افزایش دستمزد» بی‌سابقه در دوران وزارت عبدالملکی (به عنوان مغز متفکر کنونی ستاد جلیلی) می‌گویید، ایده‌ی «طرح آزادسازی تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی» را کجای دل‌مان باید بگذاریم که کمکی است به تدام هژمونی «بورژوازی رانت‌خوار» و الیگارشی «مالی‌گرا».
بعد هم مگر «فرودست» فقط «طبقه‌ی کارگر» است؟ آيا زنان و کوئيرها، ملل تحت ستم (کورد و بلوچ و عرب و …) و نیز «افغانستانی‌های ساکن ایران» در زمره‌ی «فرودستان» نیستند؟ کولبر و سوخت‌بر فرودست نیستند؟ خب روشن است که ایده‌های ناسیونالیسم شیعی جریان اصول‌گرا در راستای هرچه بیشتر فرودست‌سازی این گرو‌ه‌هاست.
پس این چطور موضع‌گیری چپ‌گرایانه‌ای‌ست که در زمین «بیشتر فرودست‌سازی» می‌ایستد؟



🔴 حرف آخر: نسبت میان اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان از جنس «بد» و «بدتر» نیست. از یک عینک «دیالکتیکی چپ» اساسا صفت «تر» دادن به یکی در قیاس با دیگری بی‌معناست. آن‌ها هر دو «بد» هستند چون با تاکتیک‌های متفاوت در پی پیش بردن یک استراتژی (نئولیبرالیسم) هستند.

فکر کردن به اینکه با روی کار آمدن فلان دولت وضع معیشتی طبقه‌ی کارگر بهتر می‌شود یا تغییری نمی‌کند یا بدتر می‌شود، ایده‌ی نیروی مبارز طبقاتی نیست، بلکه بازی در زمین «رفرمیسم» است. مسأله این است که هیچ یک از دو بلوک بورژوازی حاکم در ایران به ما فرصتی برای «سازمان‌یابی» و «افزایش آگاهی طبقاتی» اهدا نمی‌کنند.
گیریم با روی کار آمدن فلان بلوک بورژوازی حاکم، تورم کم شود، ضریب جینی هم بهبود یابد، آیا ما می‌توانیم از این برای «سازماندهی طبقاتی» و «افزایش آگاهی طبقاتی» استفاده کنیم؟ برای نیروی چپ چه آورده‌ای دارد؟
وظیفه‌ی انقلابی ما رأی دادن به این یا آن بلوک بورژوازی نیست که در نهایت برای امر «انقلاب» هیچ کدام گشایشی را برای ما پدید نخواهند آورد.
مگر ندیدیم که در دولت احمدی‌نژاد چطور جنبش سندیکایی را داغان کردند؟
مگر ندیدیم که در دولت روحانی چطور به سر و پای مردم در جنبش‌های خیابانی شلیک کردند؟
یا می‌پذیریم «انقلاب» امری توهمی است و کلا «سیاست‌ورزی سوسیال‌دموکراتیک» را مبنای خود قرار می‌دهیم یا «انقلاب» برای‌مان خط قرمزی‌ست که جهت‌دهنده به پراتیک‌های خرد و کلان است.

اگر بنا بود «انتخابات در نظام بورژوایی» نقش تسهیل‌گرانه برای «انقلاب» داشته باشد، تا به حال باید در «اروپا» بارها و بارها به واسطه‌ی روی کار آمدن فلان حزب «سوسیال دموکرات» و بهمان حزب «سوسیالیست» انقلاب می‌شد.


#انتخابات
#پزشکیان
#جلیلی
#اباذری
#جامعه‌شناسان
#طبقه‌_کارگر
#نئولیبرالیسم

@sarkhatism