Жонлантириш бўлимида жажжи қизалоқ бемор ётган бувисига гапирарди:
- Буви.. бувижоон биз келдик кўзингизни очинг буви..
Ҳамшира она болани ташқарига судраркан ғўдранди:
-Бувинг комада барибир эшитмайди, чиқинглар, текширув бор бугун.
Бу вақтда беморнинг кўзларидан ёш томарди.

Искандар Махмудов

Драбллар | обуначилардан

ОЗОД ТУҒИЛГАНЛАР

— Сени излаётгандим, қаерга йўқ бўлиб кетдинг?
— Мен ҳам.. ўзимни излаётгандим!
— Мен эса сени топдим, - деди-да уни қаттиқ қучоқлаб олди, - бошқа бундай йўқ бўлиб кетмагин ҳопми?
— Менми? Менга айтяпсанми?
— Йўқ, ўзимга, - деб бироз кулди, ва атрофга қаради, худди гапи ростдек.., - албатта, сенга айтяпман!
— Мен эса ўзимни ҳали топмадим, деб ўйлайман, ким билсин яна, - деди йигит, ҳали ҳам ўз услубида, яъни ғамгин кўриниш услубида.
— Нима қипти, муҳими мен сени топдим, қайта йўқ бўлиб кетма, илтимос, сен ўзингни топа олмасанг ҳам, менга кел, мен сени топсам, шу иккимиз учун ҳам етади, - деб қиз йигитни янада маҳкам қучди..

Шу онда дунёда фақат иккиси ўзини ҳамма нарсадан озод ҳис қилди.

Аҳмад Али Дилмурод, 2021.

Драбллар | обуначилардан

​​#суратдан_таъсирланиб

Мужда

Зилдек оғир қадамлари юришга қанчалик халақит қилмасин, Наима бор бисоти мушукчасини бағрига босганча унсиз, ичидан келаётган уввосларга кўмилганча кета бошлади. Қош қорайиб тун кирганда, қўлидаги мушукчаси миёвлаганида қишлоқку қишлоқ, туманнинг чегарасига келиб қолганини сезди ниҳоят.Мушугига чўнтагинининг бир четида қолиб кетган қотган нонни бериб, йўл кўрсатувчи чорраҳа устунига бехол суянди.
Жунжиккан, мадорсиз оёқларини қўллари билан қучмоқчи эди, бирдан қўли кўзмунчоғига тегиб кетдию, кўзидан ёшлари дарё бўлиб қуюлди. Собиржон доимо Наиманинг қўлига кўзмунчоқ тақиб қўяр, сенга ёмон кўзлар тегмасин деб авайлаб асрарди. Аммо кўзмунчоқ ҳам, Собиржон ҳам Наимани асролмади, Тўғрироғи етти йилки тирноққа зорликдан, қайнонанинг зуғумидан асролмади. Бугун Собиржон учун бахт кечаси. Наима ўзи учун қайғу кечаси эканига ишониб, дардга кўмилиб холсизлигидан кўзлари юмилиб ўтирар, энг қиззиғи қулидаги овунчоғи мушугини ҳам, чорраҳа устунидаги қушларни ҳам, янги чиққан ойни ҳам, секин кўтарилаётган қуёшни ҳам, энг асосий билиши шарт бўлгани, юраги остида ураётган кичкина юракчанинг уришини ҳам сезмас, эшитмас эди.

Мушарраф Нурқобилова

Драбллар | обуначилардан

​​​​#суратдан_таъсирланиб

Яқиндагина тухумдан чиққан полапонлар йўқолиб қолгани учун йиғлаётган қиз, меҳр билан қотилнинг бошини сийпаларди.

Сардор ДЎСТ

Драбллар | обуначилардан

ЖАР ЁҚАСИДА

Бадавлат меросхўр яқиндагина турмушга
чиққанди. Бахтдан сармаст ўн беш кунлик келинчак «Башоратлар жарлиги» ёқасига келганида тошга ўйиб ёзилган ёзувни овоз чиқариб ўқиди:
— Азизим, буни қаранг, бу ерда: «Саволингизни овоз чиқариб айтинг, акс садо сизга жавобини етказади», — деб ёзиб қўйилган экан. Ҳозир текшириб кўрамиз-да, — деди ва Кристина тўсинлардан
маҳкам тутиб қичқирди: — у севадими мени?
— Мени! Мени! Мени!— жавоб берди акс садо.
Кутгани амалга ошмаганидан ранжиган келинчак тағин уриниб кўрмоқчи бўлди:
— Бахтсизлик яқинми?
— Яқин! Яқин! Яқин! — огоҳ этишга шошилди
акс садо.
Суғурта пулию бир дунё мол-мулк эгасига айланиш учун куёвтўрага енгилгина бир ҳаракат кифоя қилди.

Присцилла Минтлинг

Драбллар | қисқа ҳикоялар

#Ижодкор_кундалиги

Ўзимизни бошқалар ўрнига қўйиб кўрганимизда, уларга нисбатан рашк ва нафратимиз барҳам топган; бошқаларни ўз ўрнимизга қўйиб кўрганимизда эса кибр-ҳаво ва манманлик хийла камайган бўлур эди.

Гёте

Драбллар | қисқа ҳикоялар

Тарбия

Мактаб рўпарасидаги уй. Ота энди тили чиққан боласига сўз ўргатарди:
— Битта сўк болам, ойингни битта сўккин...
Орадан анча йил ўтди. Мактаб рўпарасидаги ўша уйда ота ўғлига танбеҳ берарди:
— Aҳмоқ, онани ҳам сўкиб бўладими...

Темурмалик Ўктамов

Драбллар | обуначилардан

Кенг ҳовли, битта уй, икки узук, закс қоғози, тўрт фарзанд, ўн беш йиллик ҳаёт... Орамизда ҳеч нарса йўқ, дейди-я, кишим!

Нурияхоним

Драбллар | қисқа ҳикоялар

Мағлубият

Бугун у, ўз табири билан айтганда, кўримсиз хотини билан ажрашди. Масрур эр ғоз юриш қилиб суд залидан чиқар, йўлакда эса келишган бир эркак гул кўтариб турар эди.

Aржумандбегим

Драбллар | қисқа ҳикоялар

Имтиҳон

Қизим, чойингни ичиб ол, совиб қолади, - деди онаси. Эртага имтиҳоним, тайёрланишим керак, - деди қизи ва китобга шўнғиб кетди. Ўзингни жуда қийнаб қўйдинг-ку, ҳали ёш бўлсанг, ўйнаб-кул дейман, кеча ўртоқларинг чақириб келганда ҳам шундай имтиҳоним яқин деб уларни жўнатиб юбординг, ўзингни бундай қийнама, деяпман. Она бу ўзни қийнаш эмас, мен беҳуда иш қилмай деяпман, имтиҳоним яқин, - деди қизи қатъий оҳангда. Она бошқа индамади, қизига қуйилган чой эса совуб улгурди. Бу орада қизи китобдан бошини кўтармади. Кун ҳам ўтиб борар, қуёш осмоннинг қоқ ўртасига келди. Қизи бир қўлида овқат пиширар, бир қўлида эса яна китоб. Шундай қилиб, то отаси ишдан қайтгунича ҳам қизи китобни қўлидан туширмади. Ота келиб ажабланди, - нега ҳали ҳам китоб ўқияпсан? - деди ота қизига. Эртага имтиҳоним-ку ахир, деб жуда аниқлик билан айтдики, ота бошқа савол бергиси ҳам келмади. Ҳеч бўлмаса овқат еб ол, деди отаси. Жуда тўймаган бўлса ҳам бироз овқатдан еган қизи яна зудлик билан қўлига китобни олди ва бошқа ҳеч ким унга гапирмади. Тонгда, қизи аллақачон имтиҳонига кетганига ишончи комил она, қизининг хонасига кириб ҳайрон бўлди. Қизи ўз ўрнида жуда нафис ором олган ҳолда ётибди. Она тезлик билан ва баланд овозда қизини уйғотишга тушди. Аммо негадир қиз ҳечам уйғонмади. Она қаттиқ ҳавотирда қизининг юзига оҳиста уриб кўрди ва сездики, қизи нафас олмаяпти. Она зудлик билан шифокорларни чақирди. Бу орада ота ҳам етиб келиб қаттиқ йиғлаб юборди. Шифокорлар қизнинг онасидан, - нега қизингиз китоб қучоқлаб олган? - деб бироз ҳайрон бўлишди. Бугун унинг имтиҳони эди, деди она ҳануз кўз ёшларини тўхтатолмай. Рост айтибди, деди шифокорлардан бири.

Аҳмад Али Дилмурод, 2021.

Драбллар | обуначилардан

ГАПИРУВЧИ ОДАМ

Йўлдагилар тобутни кўриб дарров оломонга қўшилиб олди, ва улар тобутни қўлма-қўл қилиб қабр томонга ола кетдилар. Инсоният шундай, ҳатто бир дақиқа аввал тирик инсон бўлсин, у инсон - ер юзида қолиши керак, деган ўй бўлади. Инсон ўлиши билан эса - табиий бир фитратга кўра, уни дарров кўмиш хаёлга келади ва шундай қилинади ҳам. Демак, ҳаммаси шу бир-икки дақиқа - тириклик ва ўлим, ораси экани, ҳаммага тушунарли бўлмаса ҳам, ҳис қилувчилар кўплаб топилади. Ким ўлибди? - деди, ҳалиги оломонга янги қўшилган ҳамдард. Гапирувчи! - деди, аввалдан тобут кўтариб келаётган гапирмайдиган одам. Ҳа, у гапирар эканми? - деди, бошқа бир гапирмайдиган одам... Барча гапирмайдиганлар Уни эсон-омон кўмиб олишди, дуода эса шу сўзларни айтишди: Аллоҳим, ушбу гапирувчи бандангга жаннат ато қилгин, қабр азобидан омон қил, гуноҳларини кечир... Ва дуо орасида бири яна қўшиб қўйди, - бизларни эса гапирувчи бандалардан қилгин... Омин.


Аҳмад Али Дилмурод, 2021

Драбллар | обуначилардан

Она

Вилоят ҳокимлигига ишга тайинланган кишини ойнайи жаҳонда кўрганлар фикр билдиришяпти:
— Кўпни кўрган тажрибаликка ўхшайди.
— Авзойи бузуқ-ку, жаҳлдорми дейман.
— Дидсизгина экан, кийимини қаранг.
— Кўнгли бўшга ўхшайди, гапириши мулойим.
— Кийимлари ўзига ярашган, сўзлари дадил, очиқ юзли, ишбилармон, ўзимнинг ўғлим, бўйларингдан ўргилай...

Искандар Махмудов

Драбллар | обуначилардан

Опа-сингил

— Муборакни нега эркалатаверасиз, мени тергайсиз, уришасиз, сўкасиз. Унга қаттиқ гапирмайсиз ҳам...- дерди синглиси ўксиниб.
— Опанг катта қиз. – Таскин берарди она.
— У нимжонроқ туғилган, - дея ҳақиқатни яширарди ота.
Мафтуна “Мен ўгай фарзанд бўлсам керак” деган хаёлга борарди. Унга ич-ичидан ҳасад қиларди. Баъзан уйни ташлаб қаерларгадир қочиб кетишни хоҳларди. Мана шу бағритошлар орасида яшашни истамасди. Бир ёш ўрталарида фарқ борлиги ҳам шубҳалироқ эди. Бир синфда ўқишди. Тенг битиришди...
Ўша куни сингил қаттиқ янглишганини пайқади. Чунки, нотаниш аёл Муборакни олиб кетиш учун мактабга келганди.

Манзура Абдуллаева

Драбллар | @sayhunqizi

МЕҲР

"Кун бўйи рўзадор ҳолида қурилишда, офтоб тиғида ишлади, жуда очиққандир", ўйлади аёл эрига зимдан қараб. "Яхшиси, боя еб олгандим, қорним тўқ деб айтаман".
"Ҳомиладор аҳволида тузук-қуруқ едира олмаяпман", ўйлади эркак аёлига гуноҳкорона боқиб. "Икки киши учун ейиши керак. Яхшиси... дўстимникида ифторлик қилиб келдим, дейман".
Дўппидеккина палов эру хотин ўртасида хокисор турарди...

Нодирабегим

Драбллар | @mittihaqiqatlar

Рўмолча

Мактабда дарслар тугаган, ҳаммаёқ жимжит. Қиз стол устига бошини қўйиб, кўзларини бир нуқтага қадаганча чуқур ўйга толди. "Кўринмас одамга айланиб қолгандекман. Ҳеч кимнинг мен билан иши йўқ. Эрталаб нонушта қилдимми, йўқми? Ишим қачон бошланиб, қачон тугайди? Қаерга боряпман, кимлар билан кўришяпман?.. Одамзод Яратганнинг ижод маҳсули— санъати. Санъат эса эътибор билан тирик. Нимани...Йўқ! Кимни истаяпман ўзи?! Йиллар давомида ташна қалбимни суғориб келаётган меҳр дарёси ҳам таъмсиз туйиляпти. Нималар ўзгарди? Кимдир қўлимдан маҳкам ушлаб бағрига босишини ва тўйиб-тўйиб йиғлаб дардларимдан йироқ бўлмагунимча қўйиб юбормаслигини хоҳлаяпман... Ўша инсон ким? Ўзлари билан овора бўлиб мени кўрмаётган яқинларимми ёки... Қанийди...Қанийди сукунатимни парчалай оладиган шодлик бўлса! Ё Раббим..." — хона эшиги очилиб биров кириб келди.
— Ҳалиям кетмадингизми? — сўради ҳамкасб йигит ўз ҳужжатларини жавонга жойлаштирар экан.— Ифторликка ҳам оз қолди.
— Назорат дафтарларини текшираётгандим, - қиз столи устида турган дафтарларини тартибга келтирган бўлди гўё.
— Ҳа, шунақами, яхши — йигит қизнинг ёлғон гапираётганини пайқаб, ўзига сездирмай унга синчковлик билан разм солди. — Биласизми, устоз ўқувчилари учун туйғулари ўта барқарор, руҳи метиндек кучли шахс бўлиб кўринади. Aслида эса ҳар бир юракнинг ўз кемтиклари бор.
Қиз ҳайрон бошини кўтариб йигитга юзланди. Aммо томоғига нимадир тиқилгандек бўлиб, гапиролмай яна кўзларини бошқа томонга олиб қочди. Йигит қизнинг столига яқинлашиб сўзида давом этди:
— Юпатиқ ҳамиша кўнгилга малҳам бўлолмайди. У баъзан имконсизлигимиз иқроридек туйилиши мумкин. Олинг. — қўлидаги нарсани қиз томон узатди. — Бундан ортиқ садоқатли сирдошни топа олмайсиз. У дарров хона эшигини ёпиб чиқиб кетди. Қиз киприк қоқмай миясидаги жавобсиз саволларига бардош беришга уринарди. Шартта ўрнидан турди-ю, кетишга ошиқди. Эшикка етгунича ҳеч қаерга қарамади. Хонадан чиқиб кетар экан, кимгадир ишонгиси келди, йигит айтган энг яхши сирдошни кўриш учун орқасига ўгирилди ва беихтиёр кўзи ёшланди. Стол устида турган рўмолча гўё қизга ўз қучоғини очгандек турарди...

Аржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim

Aҳд

"Эртага"— бугуннинг энг катта душманидир", — деди маърузачи сўзини якунлаб. Талаба жуда таъсирланди ва аҳд қилди: "Эртадан "эртага" дейишни ташлайман..."

Aржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim

Сени кутаман

«Қаршиландик,
қадамлар илдам...»
Тун саҳнасин кўзинг билан ёп.
Тушларимиз келмай ўнггидан,
Мени топ!

— Икром.
— Нима?
— Тасаввур қил, агар мен бутунлай кетиб қолсам...
— Қаерга кетсанг?
— Қаерга бўлса ҳам-да.
— Нега кетасан?
— Гапимни бўлмай тур. Тасаввур қил, агар мен бутунлай кетсам, мени излаб ортимдан борасанми?
Йигит бир зум ғамга чўмди, киприкларини пирпиратиб оҳиста оғиз жуфтлади.
— Ростини айтайми?
— Aйт, - қиз кутилажак жавобдан юраги энтикди.
— Ростини-я?
— Ростини.
Йигит қизнинг саволчанг кўзларига ортиқ бардош бера олмади.
— Ортингдан тош отаман- деди-ю, хахолаб кулиб юборди ва уни доимгидек қувиб кетишини билиб олдинлаб кетди. Қиз унинг бунақа ҳазилларига ўрганиб қолган бўлса ҳам, негадир шу сафар ишонгиси келганди, индамади...
Йигит сой бўйидаги мажнунтолнинг ёнига етганда тўхтади. Қизнинг ўйчан қадам босиб келишидан юраги хира тортди.
— Хафа бўлдингми?
Қиз йигитдан кўзларини олиб қочди.
— Йўқ...
— Менга қарачи? - қиз қаролмади. Эркалаб айтилган бу чорловдан кўнгли бўшаб кетди. Киприкларидан бирин-кетин ёшлар сирғала бошлади.
— Воой, бу қизни қаранг, йиғлашини. Бир қарасанг, кампирларга ўхшаб савол беради, бир қарасанг ёш болага ўхшаб йиғлайди. Бўлди қилсангчи, ҳазиллашдим ахир.
— Ростанми? - аразлаган кўйи бошқа жавоб кутгандек йигитга кўз остидан қаради.
— Вой буни пешонасини қаранг, тириштирганингдан ҳозир иккита қошинг битта бўлиб қолади...
— Ҳазиллашма, бўлди қил- қиз аразлаб мажнунтолнинг нариги тарафига ўтиб олди.
— Оббо, бўпти-бўпти. Тош эмас кесак отаман. - Йигит яна кулиб юборди, у қизнинг кўнглини кўтармоқчи эди. Aммо акси бўлди. Қиз чуқур жимликка чўмди.
— Бугун нимадир бўлдими сенга, бирор гапим ёқмаяпти.
— Ҳеч гап йўқ, шунчаки ўйлаб қолдим: кетадиган одам ҳамиша ортидан кимдир қайта дийдор умидида ёнишини, кўзига бир томчи бўлса ҳам ёш олишини, ҳеч қурса нигоҳи билан уни унутмаслигини айтишини хоҳлар экан. Кетаётган жойидаги бутун ўтмиши биргина хайрлашув эшиклари билан муҳрланар, ўша эшикка қараб унинг ичидаги ранглар ҳам ўзгариб кетар экан...
Йигит негадир эшитишни истамади. Гўё қизнинг гапларидан уни йўқотиб қўяётгандай ҳис қилиб асабийлашиб кетди.
— Бўлди қилсанг-чи, нималар деяпсан. Қанақа кетиш?! Қанақа эшик?! Ҳеч ким ҳеч қаёққа кетаётгани йўқ-ку?! Қаердан топдинг бунақа гапларни?! Бас қил, юр кетамиз. У шартта ўрнидан турди-ю, одимлаб кетди.
Қизнинг юрагидан нимадир узилгандек бўлди. Ўрнидан туриб йигитнинг ортидан жим қараб қолаверди.
— Юрсанг-чи?! - Йигит ҳали ҳам жаҳлдан тушмаган, бир неча дақиқада анча олислаб кетган эди. Қизнинг жавобсиз қараб тураверишидан ҳақиқат англашилиб турарди. Aммо йигит буни тан олишни истамади. — Келмасанг, келма. Қолавер ўша ерда... Кетармиш...Қаёққа кетасан... Сени ҳеч қаёққа юбормайман...Кетармиш-а?!- Йигит кун бўйи шу саволлар ичида яшади. На еди, на ичди, на ухлади. Ҳеч кимни ҳис қилмади.
— Кетаман дейдими? Қишлоқни, сойни, мажнунтолни... мени ташлаб-а?! - Сўнгги саволдан танаси музлаб кетди. Тонг энди оқариб келаётганига қарамай, қизнинг уйи томон югурди. Индамаса, уйига тўғри кириб бормоқчи эди...Aммо... Aммо михланган эшик ва бир парча қоғозга ёзилган икки энлик мактубгина уни тўхтатиб қолди...
"Сени кутаман..."

Аржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim

​​Ҳақсиз севги

Вокзал. Йигит ортига бир неча марта ўгирилди. Aммо қиз телефонда гаплашганча ҳеч қаерга қарамай кетарди...
— Диёра, мен уни соғиняпман
— Ия, кетдими?
— Йўқ, энди...
— Ҳалитдан соғинсанг, кетгандан кейин... Сенга ачинаман.
— У ортимдан қараб турибди...Уни яна бир марта кўргим келяпти...Балки бу охиргиси бўлар...
— Унда нега ўгирилмаяпсан?
— Aгар ҳозир ўгирилсам унинг қалби мен билан қолиб кетади. Кейин у қалбсиз қандай яшайди?!
— Йиғлаяпсанми? Ўзингни ўзинг қийнаяпсан. Бор у билан хайрлаш.
— Йўқ, йўқ. Боролмайман. Унинг айтишича, мен ундан кечиб тошбағирлик қилибман. Aхир у эмасми, оиласи бўла туриб қалбимга муҳаббат ўтини ёққан, руҳимни-да рухсатсиз ўзиники қилган. У эмасми бирданига икки қалбнинг уволига қолган...
— Ким ўйлабди дейсан унинг оилали эканлиги. Кўринишидан туппа-тузук одамга ўхшайди. Aслини олганда эркакларнинг ҳаммаси бир: аёлнинг ҳис-туйғулари билан ўйнашишдан, уни ҳар кўйга солиб томоша қилишдан завқ олади.
Ўзинг ҳам жуда соддасан-да! Наҳот сезмадинг?
— Шубҳаландим, аммо бунинг рост бўлиб чиқишини эмас, ёлғон бўлишини чин дилимдан истадим. Бу аччиқ ҳақиқатни ўзим исботлагим келмади. Бунга ҳаракат қилсам, худди йўқ нарсани ўзим бор қиладигандек туйилаверди.
— Эҳ, ўртада ўзинг жабр кўрдинг. Ҳаётингда бир марта ишонгандинг. Балки, уни ўзинг билан олиб қолишинг керак эдими? Aхир у сени танлади-ку. Бу қўлингдан келар эди, тўғрими?
— Келар эди, аммо уни икки ойдан буён кутаётган муштоқ аёличи? У мени қалбимни ўғирлади, у аёл эса бор вужуди билан эрига сиғинган... Кўрсанг эди... У аёл янгидан ҳаёт бошлаши учун янгидан туғилиши керак. Мен эса ўзимни ўнглаб олишга кучим етади.
— Сен яна ҳамма оғирликни, масъулиятни ўз елкангга ортяпсан. Эркаклар ҳар доим бундай елкалардан ўз мақсадлари йўлида фойдаланишади, ёдингдан чиқарма. Нозик ва ожизлик эркакларни сақлаб қолишнинг энг оддий йўли. Улар сени ҳамма нарсани эплашингга кўзи етдими, сендан кўнгиллари тўқми, тамом...
— Унақа бўлолмасам нима қилай...
— Бўлди қил, ўкинишни. Ҳеч бўлмаса ўч олишни ўрган. Ким сенга озор берса ҳам жавоб қайтармайсан. Турган гап, ҳамма нарса мумкин деб, бошингга чиқиб чилдирмаларини чалишади. Шунда ҳам сендан садо йўқ.
— Бандасига Худонинг ажридан муносиби борми?
— Яна бошладингми? Унда ўша Худойингдан бу виждонсиз эркакка виждон сўраб йиғлаб юравер.
— Диёра...
— Гўшакни қўйяпман, унутма: очиқ идишга кўр ҳам назарини солиб ўтгиси келади. Кўнгил ҳам шундай!
Қиз бир зум тек туриб қолди. Олдидан катта жамадонини зўрға судраб келаётган эркакни кўрди-ю, четроққа ўтди. Шунда ҳам жамадон эгасининг қўрс ҳаракатидан қизнинг оёқларига урилиб ўтди.
— Ҳой олифта, кўзингга қарасанг бўлмайдими? Жамадонимни йиртиб юборай дединг-ку, - эркак баланд овозда қизни жеркиди. Қиз индамади. Индолмади. "Нега шунақа эканман-а?" Қизнинг хўрлиги келди. Шартта бориб эркакнинг йўлини тўсдию, шапалоқ туширди. Унинг бу ҳаракатини кутмаган эркак, юзини чангаллаганча қотиб қолди.
Қиз ўзини танимади. Шапалоқ туширган қўллар ҳам уники эмас эди гўё. Aммо кеч бўлса-да, ҳаётда ҳамма нарсага кўникиб яшаш инсонни ўзлигидан айиришини англаганидан тасалли топиб, вокзалнинг чиқиш эшиги ёнида ўтмиши билан хайрлашди.

Аржумандбегим

Драбллар | @Arjumandbegim