ЖУДА ХАМ ТАЪСИРЛИ КЛИП👍

МЕХР ВА ОҚИБАТ ХАҚИДА

Яқинларга  ҳам  улашинг!👇
@drabllar

***

Koʻrnib turadi asli haqiqat,
Bilardim, eng yomon tomonlaringni…
Yolgʻoning chiroyli chiqardi faqat,
Balki sevgandirman yolgʻonlaringni…

Toʻgʻri-da, boʻlmasdi gaplaring rosti,
Qanday haqiqatga oshiq boʻlay men…
Sevgiga yolgʻonlar kerak emasdi,
Sof ishqni havasga alishtirding sen…

Sukutlar jam boʻldi ichimda bir kun,
Sabrning uyiga oʻt qoʻydilar jim…
Va oʻsha lahzadan sen ham men uchun,
Hech kimga aylanding, shunchaki hech kim…)

Yasemin

***

Dunyo dunyo dardlarim olib,
Ona yana keldim yoningga…
Ba’zan bilmay qovogʻim solib,
Tekkandirman balki joningga..

Tunlar bilan teng kiradi gʻam,
Bu gal menga ergashma deyman…
Chunki kelsam qoshingga har dam,
Hamon oʻsha yosh boladayman…

Erkalaysan boshimni silab,
Unutaman dunyo kamini…
Senchi meni baxtimni tilab,
Oʻchirmaysan duo shamini…

Mendan biroz uzoqroq yasha,
Sensizlikda qolmasin umrim…
Yoshim bersin yoshingga qoʻsha,
Seni mendan olmasin Tangrim…

Yasemin

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: Махмудова Кўҳинур
Давоми…
27-қисм

Ўнг томонга қайрилиб, кўзи оқ халатда, диванда оёғини чалқанча қилиб сигарет тутатиб, телефонда ниманидир томоша қилиб турган одамга тушди. Ким бўлди экан, юзи кўринмаяпти? Ўрнидан туриш учун қўзғалди. Аммо оёқларига оғриқ кириб, боши ҳам айланди. Шу пайт бирданига бор овози билан қичқириб юборди. Ҳалиги одам югуриб келди, энди Кабира уни таниди-Нозим!
- Кабира, яхшимисан, Жоним?
- Нималар бўляпти? Мен нега бу аҳволда бу ерда ётибман? Кийимларим қани? Қон қаердан келди?
- Ўзингни бос, севгилим.. Мен..
Кабира Нозимни эшитмасдан йиғлашга тушди:
- Ниятинг мени шарманда қилишмиди? Виждонсиз, ҳайвон?
- Кабира сенга ўзингни бос дедим. Ҳаммаси яхши бўлади. Энди сен меникисан!
- Бу қилмишингга ҳали жавоб берасан! Нега мени алдадинг?
- Сени алдамадим. Мени бунақа ниятим йўқ эди, аслида. Маст бўлгандан кейин ўзимни бошқаролмай қолдим. Қолаверса, сен ҳам
- Нима? Мен ҳам…?
- Гапимни охиригача эшит, сен ҳам қаршилик кўрсатмадингку, ахир.
Кабира бошини чангаллаб олиб, ҳўнграб йиғлашда давом этди. Нозим келиб уни бағрига босиб, тинчлантирди:
- Кабира йиғлама, мен сен ўйлаган номардлардан эмасман. Сенга уйланаман! Сўз бераман! Бу ҳақида уйимдагиларга ўзим бафуржа тушунтириб, уйингга совчиларимни жўнатаман. Ҳали биргаликда бахтли кунларимиз бўлади, сен йиғлама, Жонимм..
- Нозим ака, мен сизга ишонардим. Мени яхши кўрасиз деб ўйлардим. Асл ниятингиз бунақалиги етти ухлаб тушимга ҳам кирмаганди. Мени шарманда қилдингиз…
- Мен ҳақиқатан ҳам сени яхши кўраман. Айтдимку, бошидан сени бунақа ниятда бу ерга олиб келмагандим. Шунчаки, кайфиятингни кўтармоқчи эдим. Сен ўйлаб, сиқилма! Бу ҳақида бировга ҳам айтиб ўтирма. Буёғига энди тўйни тезлатамиз, ана ундан кейин доим бирга бўламиз!
Кабира йиғлайвериб кўзлари шишиб, қизариб кетганди. Нозимнинг ваъдалари уни сал бўлса ҳам тинчлантирган бўлишига қарамай, барибир ич-ичидан юраги эзилиб, ўзини йиғидан ҳеч тўхтатолмаётганди.
- Ҳозир қаердамиз?
- Кеча келган дискотеканинг мижозлар учун махсус хонасидамиз.
Кабира телефонини излай бошлади. Нозим унга ўзи ҳозиргина сигарет чекиб турган диваннинг пастида ётган кийими ва телефонини олиб берди. Соат тонгги беш-у қирқ етти. Ҳамида унга сон-саноқсиз марта телефонлар қилиб, бир талай смслар ёзиб ташлаганди. Бечора, кечадан бери дом-дараксиз Кабирадан хавотир олиб, ич-этини еб битирганди.
Нозим Кабирани уйга келтириб қўйди. Кабира эгнидаги кўйлагини яшириш учун нимчасининг олдини ёпиб олганча уйга кирди. Ҳамида ҳовлида, ўзини қўярга жой топломай, Кабирани қаердан, қандай излаш ҳақида ўйлаб, хаёлига келаётган қўрқинчли фикрлардан чалғиш мақсадида ўзига иш топиб, бажариб юрганди. Дугонасини кўргач аввалига хурсанд бўлиб кетди. Сўнг дарҳол жаҳли чиқиб, Кабирани уруша кетди:
- Қаерда юрибсан, Кабира? Кечадан бери сени излайвериб эсхонам чиқиб кетти-ку! На сен на Нозим телефонга жавоб берасиз. Шунақа ҳам қиладими, одам деган?
Кабира ҳозир Ҳамиданинг бу гапларини эшитгиси ҳам келмаётганди. Аммо гапини тугатиб олгунча индамай турдида, сўнг бориб Ҳамидани қучганча йиғлашга тушди.
Ҳамида энди баттар қўрқа бошлади:
- Кабира нима бўлди, ўзи? Тинчликми? Ўзингни қўлга ол. Кел, уй кириб олайлик, юрақол.
Кабирани секин диванга ўтиргизиб, сув келтириб ичирди. Сўнг озгина муддат йиғлаб, ўзига келиб, тинчланишини кутди.
- Кабира, энди бир бошдан менга нима бўлганини айтиб бер! Хавотирдан эсим оғиб қолай деди. Нима бўлди, ўзи? Кеча қаерга бордингиз?
- Ҳамиии… Мен шарманда бўлдим. Нозим мени…
Уёғига ҳиққилаб гапиролмади.
Ҳамиданинг бошига муздек сув қуйилгандек бўлди. Энг қўрққан тахминларидан бири рост бўлиб чиққанди. Кабира унга кеча нима бўлганини бир бошдан ҳаммасини айтиб берди.
- Ярамас, номард экан! Дарҳол полицияга хабар бериш керак. Жазосини олсин, орсиз!
- Йўқ-йўқ, Ҳамида унақа қилма! Нозим тез орада уйимга совчисини жўнатишини, менга уйланишини айтиб, ваъда берди..
- Ҳеее, аҳмоқ қиз! Бунча соддасан, у сени алдаган.

#Кабира

@drabllar

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
28-қисм

-Ярамас, номард экан! Дарҳол полицияга хабар бериш керак. Жазосини олдин, орсиз, бетaвфиқ!
- Йўқ-йўқ, Ҳамида унақа қилма! Нозим тез орада уйимга совчисини жўнатишини, менга уйланишини айтиб, ваъда берди.
- Ҳеее, аҳмоқ қиз! Бунча соддасан-а, у сени алдаган.
Устидан арз қилиб, тегишли жойга хабар беришингдан қўрқиб шунақа деган. Сени зўрлаган оша номардни гапига яна лаққа тушиб ўтирибсанми?
- Шошмай тур, озгина кутайликчи, балки ёлғон айтмагандир. Энди менга ундан бошқа ким ҳам уйланарди. Қўй, мен ҳеч қаерга арз қилишни истамайман. Ҳаммага овоза қилиб… Шундоқ ҳам уйдагиларим учун суюқоёқ қизман. Яна гап-сўз тарқаб, бундан баттар ҳолга тушишни истамайман.
- Бекорга қўрқяпсан, Кабира. Нияти сенга уйланиш бўлганда бу ишни қилмасдан ҳам уйланган бўларди. Унга ишониб, чакки қиляпсан. Мен барибир уни тинч қўймайман. Ахир, нима ҳаққи бор сени номусингни топташга! Қилмишига яраша жавоб бериши керак!
Ҳамида жаҳлдан қизариб-бўзариб гапираётганди. Ҳозир агар Нозим ёнида бўлганда эди, бўғиб, ўлдириб қўйишдан ҳам тап-тормасди.
- Менга ортиқ ғавғони кераги йўқ! Ҳамида илтимос қиламан, бунақа гапларинг билан сен ҳам мени қийнама!
Кабирага гапиргани билан фойдасиз эканини тушунди.
- Майли, ўзинг биласан! Аммо бу ҳақида ҳеч кимга, асло оғиз оча кўрма! Ҳатто мени уйимдагилар ҳам билишмасин! Нозим билан ҳам бошқа учрашиш йўқ энди!

Кабира бир ҳафтача уйдан чиқмай юрди. Ҳамиданинг бувиси бундан хавотирланмаслиги учун мазаси бўлмаётгани сабаб озгина дам олиб кейин яна иш-ўқишга қайтиши айтди. Аммо Нозим билан телефонда боғланиб, гаплашиб турди. Нозим тинмай унга уйланишини айтиб, фақат озгина сабр қилиб туриши, онасига бўлган ишларни бафуржа тушунтириб, уни совчиликка келишга кўндириши учун вақт кераклигини таъкидларди. Кабира юрагидаги ушбу кичик умид учқуни билан оз бўлсада хотиржам яшаётганди. Энди ўзига келиб, ишга қайтганига икки кун бўлганида Нозим ундан учрашишни сўраб илтимос қилди:
- Кабира, сени жуда ҳам соғиниб кетдим. Илтимос қиламан, кўришайлик. Энди ўзингни мендан олиб қочмагин, сенга ўрганиб қолган эканман.
- Йўқ Нозим ака, мен сиз билан учрашувга чиқолмайман. Қачон уйимга совчилар келиб, уйимдагилардан розилик олишса, ўшанда учрашамиз!
- Кабираа, севгилим! Илтимос унақа дема, учрашайлик. Сени кўрмасам бўлмайди. Агар рози бўлмасанг ўзим уйингга бораман!
- Нозим ака, нимага тушунмайсиз, чиқолмайман!
- Майли, чиқмасанг, унда ўзим бораман!
Кабира Нозимни уйга келишини тасаввур қилиб, қўрқиб кетди. Ҳамиданинг бувиси кўриб қолса, шарманда бўлиши аниқ! Ноилож учрашишга рози бўлди.
Кабиранинг ҳаёти шундай бир ценарий асосида суръатга олинган фильмга ўхшаб кетаётганди-ки, воқеалар ривожини олдиндан тахмин қилиб, топиш мумкин эди. У бу сафар ҳам Нозим билан учрашиб катта хатога йўл қўйди.
Қиз ва йигитнинг ёлғиз қолиши ёмон оқибатларга олиб келиши яна бир бор ўз исботини топди.
Бу ҳақида ҳадиси шарифда ҳам айтилган: “Ҳаргиз эркак киши бегона аёл билан ёлғиз қолмасин. Акс ҳолда, учинчилари шайтон бўлади” Шайтон у иккиси зинога қўл урмагунча тиниб-тинчимайди, васвасада давом этади.
Кабиранинг ишончи кундан-кунга сўниб, Нозимдан ҳам кўнгли совуб бораётганди. Бир ойдан бери бир хил гапни такрорлайдиган Нозим, мана беш кундирки на телефон қилади на бошқа дараги бор. Кабира охири Ҳамиданинг гаплари ҳақиқат эканига ишониб, бошида полицияга мурожаат қилмаганига афсуслана бошлаганди. Ҳаётда кимга ишонса ўша одамдан панд еди. Аммо ёнидаги энг яқин дўстига қулоқ тутмагани учун энди пушаймонда.

#Кабира


@drabllar

She’r muallifi Yasemin🫶🏻

(Eski ijrolarimdan biri☺️)

https://tttttt.me/drabllar

👇👇👇👇👇



КАБИРА

Қиссаси

👆👆👆👆👆

Ёзув устини босинг

КЕТСАМ...

Кет деманг, хўрламанг, ҳайдаманг мени,
Мен кетсам... кўзингиз ёшлаб кетаман.
Ўзи-ку соғ жойи қолмаган дилни
Тишларим ичида тишлаб кетаман.

Кетсам, қораяди осмоннинг ранги,
Булутлар йиғлайди алданган қиздай.
Шўрлик муҳаббатнинг оғриқли занги
Кўксингизда қотиб қолади муздай.

Кетсам, қайтишимга бермайман ваъда,
Унутолмай, эслаб йиғлайсиз мени.
Икки дил риштаси узилган жойда
Муҳрланиб қолар ишқнинг ёлқини.

Кетсам, яшашга ҳам арзимас ҳаёт,
Қолмайди дунёнинг дунёлиги ҳам.
Кўзлар нигоҳлардан сўрайди нажот,
Киприкларга мунчоқ тақиб дам-бадам.

Кетдим! Совимоқда томирда қоним,
Ўзимни ўзликка бошлаб кетаман.
Сизга эса... сизга, кечиринг, жоним,
Бир ҳовуч мусибат ташлаб кетаман.

ЖЎРАБЕК РАМАЗОНОВ

@drabllar

✍🏼Yasemin

@drabllar

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: МахмудоваКўҳинур
Давоми…
29-қисм

Кабиранинг ишончи кундан-кунга сўниб, Нозимдан ҳам кўнгли совуб бораётганди. Бир ойдан бери бир хил гапни такрорлайдиган Нозим, мана беш кундирки, на телефон қилади на бошқа дараги бор. Кабира охири Ҳамиданинг гаплари ҳақиқат эканига ишониб, бошида полицияга мурожаат қилмаганига афсуслана бошлаганди. Ҳаётда кимга ишонса ўша одамдан панд еди. Аммо ёнидаги энг яқин дўстига қулоқ тутмагани учун энди пушаймонда.
Кабира энди Нозимни уйига ўзи боришга қарор қилди. Ҳамида ҳам у билан бирга борди. Кабира бирор марта Нозимнинг уйига келмаган бўлса-да, Нозим унга олдин уйини узоқдан туриб бир неча бор кўрсатгани учун топиб бориши қийин бўлмади. Дарвозани таққиллатди. Ҳеч ким очмади. Янаям қаттиқроқ таққиллатишда давом этди. Яна жавоб бўлмади. Кабира ҳозир дарвозани тепиб, бузиб, ичгарига киришга ҳам тайёр эди. Аммо шу пайт уларни анчадан бери турганини кўрган қўшни ҳовлидан бир киши чиқиб сўради:
- Нима юмуш билан юрибсиз, қизларим?
Уларнинг салом бериш ҳам ёдидан чиқиб шошганча Нозим ва унинг оиласини суруштира кетишди.
- Бу уйда ҳозир ҳеч ким яшамайди. Улар вилоятга кўчиб кетганига анча бўлди.
Кабиранинг устидан бир тоғора мағзава ағдарилгандек бўлди. Қўл-оёқлари увишиб, музлаб қолди.
Уйга келгач, ўтириб онасига телефон қилди. Нозим билан ўрталарида бўлган ҳамма нарсани йиғлаб айтиб берди. Дилнавоз жим туриб қизининг гапларини эшитди.
- Кабира, сен бизни нега бунчалар шарманда қилдинг-а? Нега менга бу ҳақида дарҳол хабар бермадинг! Орадан шунча вақт ўтиб, энди айтяпсанми?
- Ойииии… Менга уйланса керак деб ўйлагандим…
- Даданг эшитса бизларни тирик қўймайди. Одамлар энди нима дейди, шарманда, шарманда…
-Ойи нега бунча куйинасиз?Мен сизлар учун, аллақчон, бузуқ қиз айлангандим. Юзингиз мени деб ерга қараб қолганди-ку! Мана энди ҳаммаси ҳақиқатан содир бўлди.
- Қизим, ҳозир тўғри уйга кел. Ортиқ дугонангникида яшамайсан! Келсанг бафуржа гаплашиб оламиз.
Кабира уйига қайтишни истамасада, бундай шармандагарчилик билан Ҳамиданикида ҳам қололмаслигини ўйлаб, онасини гапига кўнди. Уйга келса онаси билан келинойиси бор экан. Келинойиси билан номига саломлашгач, у хонасига кириб кетди. Кабира эса онасига эргашиб ётоқхонага кирди.
- Қизим, сен ёш бола эмасдингку, наҳотки шу болани гапларига алданиб, бизни шунчалик шарманда қилдинг?
- Ойи, энди нима қиламан? У мени алдаб кетди? Мен унинг гапларига лаққа тушиб юрган эканман, ҳатто бечора Ҳамиданинг ҳам гапларига эътибор қилмадим, Нозимга ишонишда давом этдим. Кўзим кўр, қулоғим кар бўлган экан….
- Энди қизим, аччиқ бўлса ҳам айтаман: қари, аёли ўлган ёки ажрашган бирортаси сўраб келса, сени ўшанга узатамиз! Бошқа йўли ҳам йўқ! Номусини йўқотган қизни шунақалардан бошқаси сўраб ҳам келмайди.
Кабиранинг юраги бу гапдан жиззилаб кетди. Ёшлигидан хўрланиб келган қиз, энди ўзини қадрлайдиган инсонни топдим деганда у ҳам бевафо бўлиб чиқди. Энди эса фақат иккинчи хотинликкагина муносиб кўриляпти. Бу қаро кунлари қачон тугайди экан? Ёки пешонасига шунақа бутун умрлик бахтсизлик ёзилганмикин?
Кабира билан онасининг суҳабтини ишдан келган отаси эшитиб турган экан, дарҳол хонага отилиб кирдида:
- Шарманда! Суюқоёқ! Қаерларда нималар қилиб юрибсан? - дея қизини дўппослай кетди. Кабиранинг кўз олди қоронғулашиб, калтаклар зарбини ҳам сезмаётганди. Онаси қанчалик қаршилик қилмасин, отаси Кабирани аямасда уришда давом этди. Кабира учун энди ҳеч нима аҳамиятсиз, шу калтаклар тагинда ўлишга ҳам рози эди. Лекин отасининг оғзидан чиққан бир гап уни суякларигача қақшатиб юборди:
- Қизинг соғ эмас- бузуқ! Ҳозир ман таклиф қилсам манга ҳам йўқ демайди! - шундай деб унинг қорнига бир тепганди, Кабиранинг ичига шунақанги қаттиқ оғриқ кирдики, энди у оғриққа чидолмай ҳушидан кетди.

#Кабира

@drabllar

#онлайнасар

Ҳаётий қисса
Муаллиф: Махмудова Кўҳинур
Давоми…
30-қисм
Кабиранинг ичига шунақанги қаттиқ оғриқ кирдики, энди у оғриққа чидолмай ҳушидан кетди.
Кўзини очганда ўзини яна қўл-оёғи боғлиқ ҳолда кўрди. Онасининг гапига кириб уйга келганига минг пушаймон еди. Энди қандай қилиб бўлмасин, бу ердан тезроқ қочиш ҳақида ўйлай бошлади. Шу пайт хаёлига отасининг ўткир тиғли, ханжармонанд пичоғи борлиги келди. Одатда уни ёстиғининг тагига қўйиб ётарди. Кабира аммаллаб пичоғни олиш учун судралиб-судралиб крават ёнига келди. Гавдасини кўтарганча боши билан дадасининг ёстиғини ағдаришга уринди. Тўрт-бешта уринишдан сўнг чарчаб қолди. Кейин озгина кучини йиғдида, энди бу сафар ёстиқни яхшилаб тишлаб олдида, ўзига қараб қаттиқ тортди. Ёстиқ пастга тушиб кетди, тагида ҳақиқатда Кабира ўйлаганидек пичоқ бор экан. Бироқ энди Кабиранинг ичи яна санчиб оғрий бошлади. Озгина дам олиб, оғриқ пасайишини кутди. Икки кўзини хона эшигидан узмади. Биров кириб қолишидан қўрқиб, юрагини чангаллаб ўтирди. Оғриқ ўн дақиқалардан сўнг секин пасая бошлади. Кабира фурсатни бой бермай пичоқни тишлаб олди-да пастга ташлаб, секин қўлининг учи билан олиб, арқонни кеса бошлади. Пичоқ ўткирлигидан тезда арқон ҳам узилди. Энди оёқларига навбат. Оёқларига боғланган арқонни кесиш ҳам унча қийин бўлмади аммо охирида қўлини кесгани ёмон бўлди. Қон тўхтамасдан оқаётган бўлса-да, оғриқни сезмаётганди. Унинг бутун фикр-у хаёли уйдан қочиб кетишда эди. Секин-секин, оёқ учида ётоқхонадан чиқиб кўча эшигига қараб юриб борди. Ошхонада онаси билан дадаси нималарнидир гаплашиб туришганди, минғир-минғир овозлар келиб турганди. Кабира эҳтиёткорлик билан ошхона олдидан ўтиб, эшиккача етиб келди. Энди оҳисталик билан, овоз чиқармасдан эшикни очиш ва икки оёғини қўлига олиб бу ердан қочиб қолиш керак эди. Аммо эшикни очишга очди-ю, шу онда тепасида отаси турганини кўрди. У Кабирани сочидан тортиб, ерга судраганча хонага олиб кириб бир тарсаки билан оғиз-бурнини қонга тўлдирди.
- Қайси гўрга қараб қочяпсан яна? Сени калтаклаб ўлдирсам қутуламанми?
Кабира энди отасига ялинишга тушди:
- Дада, илтимос бошқа урманг! Энди қочишга ҳаракат ҳам қилмайман. Шу ерда, уйдан чиқмасдан, сизлар нима десангиз шуни қилиб яшайман. Чизган чизиғингиздан чиқмайман. Илтимос қиламан фақат урманг!
Кўзларидан дувиллаб ёш оққанча айтган бу гапларига отаси ишонди, онасининг эса кўнгли бузилиб, қизига раҳми келди.
- Жон дадаси, бас қилинг, қизим бечорани абгор қилиб ташладингиз….
- Бундан буёғига уйдан чиқиш йўқ! Мен нимани қил десам бажарасан, нимани таъқиқласам ўшани қилмайсан, тушунарлими?
Кабира кечки пайт овқатдан сўнг онаси билан залда телевизор томоша қилиб ўтирганди. Келинойиси ҳамма гапдан хабардор, ҳаммасини кўриб, эшитиб турганди. Ҳозир эса хонасида эди. Ғайрат ишдан чиқиб уйга келиб, залда онаси билан ўтирган синглисига кўзи тушди. Аста бошини суқиб мўралади, онаси ухлаб ётибди. Кейин Кабирани чақирди:
- Кабира синглим, бу ёққа кел, сенга гапим бор!
Кабира акасини овозини эшитиб, ич-ичида қалтираб кетди.
- Ҳеч қаёққа чиқмайман. Онамнинг олдидан бир қадам ҳам жилмайман!
- Кабира, илтимос, бир дақиқага кел, сенга ҳеч нима қилмайман. Фақат бир оғиз гапим бор.
- Бу биринчиси эмас, доим шунақа гапим бор деб чақириб оласиз, ишонмайман сизга! Ҳозироқ кетмасангиз бақириб ҳаммани уйғотаман.
- Кабира ишон, сендан битта нарса сўрайман, холос. Ана келинойинг ошхонада юрибди, наҳотки, уни олдида сенга тегсам?
Кабира келинойиси шу атрофда юрганини эшитиб, секин Ғайратни олдига борди, эшик олдида хонадан ташқарига чиқмасдан у билан гаплашди:
- Мана келдим, нима дейсиз?
- Кабира биласанми, келинойинг мендан арзалаган. Ўзига умуман яқинлаштирмаяпти. Мени эса сабрим чидамаяпти. Кел, сен билан яқинлашайлик, йўқ дема энди.
Кабиранинг ранглари оқариб, секин орқага қараб тисарилди.

#Кабира

@drabllar