Ақлли ҳимоя

Ёши улғайиб қолган жанг санъати устаси қайтиб майдонга тушмасликка қарор қилди. Бироқ бир куни уни ёш ва манман бир полвон олишувга чорлади. Уста бунга эътибор қаратмади, жим ўтираверди. Ёш жангчи энди уни масхаралашга, аждодларини ҳақоратлашга тушди. Аммо бу ҳам кўзланган натижани бермади.

Охир-оқибат ёш полвоннинг ҳафсаласи пир бўлди, қўлини ювиб қўлтиғига урди-да, кетди.

Қария устанинг шогирдлари унинг хатти-ҳаракатидан ҳайрон қолди, айримлари эса таъна қила бошлади:

– Наҳот сизга ўзингизнинг ёки аждодларингизнинг шаъни қадрли бўлмаса?!

Устоз бу саволга савол билан жавоб берди:
– Агар сизга бирор нарса совға қилишса, лекин уни олмасангиз, ҳадя кимда қолади?
– Эгасининг ўзида қолади-да! – дейишди улар.

– Ҳасад, ғазаб ва нафрат ҳам худди шундай. Агар биз уни қабул қилмасак, у эгасида қолади.

Ориф Толиб

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Синфдош дугоналар учрашуви

Мактабда улар ораларидан қил ўтмас дугона эдилар.

– Қўнғироқ қилиб тур, унутиб юборма, – деди у дугонасига битирув оқшомида.
– Албатта, сен ҳам.

Мактабни битирганларига эллик йил тўлиши муносабати билан уюштирилган синфдошлар учрашувида улар шу пайт давомида биринчи марта гаплашишди.

– Сени кўрганимдан хурсандман.
– Мен ҳам.
– Қўнғироқ қилиб тур, унутиб юборма.
– Албатта, сен ҳам

Девид Ҳофман

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Оталар

Пул тежаш мақсадида уйига пиёда келаётган отанинг йўлини юпун кийинган бир болакай тўсди:
— Амакижон, қорним жуда оч, ота-онаси йўқ етимга раҳм қилиб нон учун пул беринг!

Ота ўз болаларига ширинлик олиб бориш ваъдаси нега бажарилмаганини қандай тушунтириш ҳақида ўйлаб борар, кўприк тагидан эса “етим” боланинг елкасига уриб мақтаётган одамнинг овози акс садо берарди:
— Баракалла, болам, баракалла! Ҳозир онанг келса, бирга кетамиз.

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Ko'ngil guli


Roziya xola halloslab xonasiga kirdi. Sandiq ustida yig'ib qo'yilgan ko'rpachalarni yiqdi. Hatlab o'tib shoshilgancha sandiq ichidan ancha yillar ilgari tiktirgan maydagul chit ko'ylagini topdi. Ko'zguda ro'molini qayta-qayta o'rab ko'rdi. Eski g'aladonidan surma topib ko'zlariga qo'ydi. U hozirdan o'zini ancha tetik his qila boshlagandi. Hammasiga sabab, kechki ovqatdan so'ng o'g'lining ilk marta, "Mashinada shaharni aylantirib kelaymi?", degan taklifi edi. Ko'zgudagi aksiga boqib ko'rinishidan ko'ngli to'lmaganday bo'ldi va vazadagi rayhondan bir shox sindirib chakkasiga qistirdi, so'ng nim tabassum qilib o'ziga o'zi, "endi hammasi joyida, chiroylisan Roziya" deb tashqariga chiqdi. Ko'chada o'g'li Zarif mashinasini qizdirib, xotini va bolalarining imillashidan norozilarcha turar edi. Shu pallada onasiga ko'zi tushdi. Uning to'satdan bergan savoli, Roziyaning chakkasidagi rayhonini bir onda so'litdi:
—Ha oyi, qayerga otlandingiz?


©Arjumandbegim

@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА


Илоё,
қирилиб ўлинглар. Бошимга яна қандай балоларни тайёрлаб қўйибсанлар. Чиқ, йўқол баринг. Мен ўлишни истайман.
Дўхтирнинг хотини, болалари мени қанчалик ёмон қарғаб йиғлашаётгандир. Одамхўрлар.
Мен Бахтиёрни ҳам, Эрнестни ҳам эшикдан итариб чиқариб, ичкаридан тамбалладим. Биттаю битта ёстиққа
ўзимни юзтубан ташлаб ҳўнг-ҳўнг йиғладим. Икки соатлар чамаси обдон кўз ёши тўкдим. Чанқаб
ўрнимдан қўзғалаётганимда қўлим ёстиқ остидаги пичоққа тегиб кетди. Қора дастали бу пичоқ қотиллик қилиши
мумкин. Ҳозир ўламан. Балки ярим соат, балки бир соатдан кейин бу одамхўрлар мени ўлик ҳолда топишади.
Эсизгина, ҳур кетдида, деб афсусланади, Бадр. Мен ҳам ўзимни ўлдирсаммикан, деб Эрнест ҳам иккиланиб қолса
керак. Ўлмаганда совчи қўйиб уйланардим, деб Бахтиёр деворга бошини уради. «Бадр, дўндиқчани
Сирдарёгами, Анҳоргами олиб бориб ташлайлик, балиқлар дуо қилади», дейди. «Тўхтанглар, жанозасини ўқиб қўяй»,
дейди мулла. «Энди шефга бошқа дўндиқчани топиш керак», дейишади. Менинг ўлигимни қопга солиб дарёга
ирғитишаркан, муздек сув бағрига олади. Сув тагида оч юрган балиқлар, балки илонлар ҳам бордир. Атрофимни ўраб,
тилка-пора қилиб ейишади. Хаёлларим шу ерда узилди. Сувни, эслаб совқотган эдим.
Ё худо, ўлсам ҳеч кимга ўзимнинг бегуноҳ эканлигимни айтолмайманку. Онажоним йиғлаб-йиғлаб кўр
бўлади. Ўзинг йўл кўрсат. Ўзинг паноҳ бўл мен етим қизга.
Айбсиз айбдор бўлганим ичимда бир гулхан ёқардики, унинг алангасида вужудим қовриларди. Бу пичоқ барибир
қотилликка қўл уради. Балки улардан бирортасидан аламимни олиб, сўнгра…

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

Эшик зарб билан тақиллади. Очмасам, бузиб киргудай. Очдим. Рашид экан. Мен унга илк бор синчиклаб
разм солдим. Қора қош, қора кўз. Ранги ҳам қора. Мўйлаби қулоғига етишига сал қолган. Сочи узун
ўстирилганидан бантик тақса бўларкан. Гавдали. У эшикни тамбалади. Мен кўрпача устига келиб ўтирдимда, ўнг
қўлимга яширилган пичоқнинг дастасини тутдим.
-Салом, дўндиқча. Кел қани. Ҳали аразлаб ўтирибсанми? Кел, тиззамга. Сени қанча қийналиб олиб келдим.
Осонгина шефга бериб қўяманми? Сен меникисан. Хизматимда бўлган барча қизу жувонлардан дилбарроқсан.
Ўз хоҳишинг билан мени десанг, озодликка чиқараман. Сени жиноятчи, деб қидиришаяпти. Айбсизлигингни
исботлолмайсан. Оқибатда қамалиб кетасан. Мени шайкамга қўшилиб, анча пул ишлаб олсанг, эртага пул билан
ҳамма балодан қутулиб кетишинг мумкин. Ишинг қийин эмас. Эшик тақиллатасан. Бир кечага жой бериб
туролмайсизми? Мусофирман дейсан. Шу пайт биз кириб борамиз. Бошида қийналишинг табиий. Кейин ҳар куни
тушган мулла жирингни санаб виждонни ютасан, ундан кейин яшаш енгил кўчади. Боз устига сен ёш,
соғлом, гўзал аёл сифатида катта пул ишлашинг мумкин. Шаҳарнинг бағри кенг, мен султон бўламан, сен
малика. Кел…
У қўлларини чўзганча мени бағрига имларди. Қўрққанимдан гапиришга ҳам ҳолим келмасди. Кўйлагини
еча бошлагач, ундан ғижиниб, ўта чаққонлик билан эшикни очдим.
Қўлимга пичоқни олиб: «Чиқиб кетинг, бўлмаса ўзимни ўлдираман» -дедим.
Рашид пичоқни кўрдию, тундлашди: -Бахтиёр!
Унинг ҳайқириғидан менинг кичиккина зиндоним «зир» титради. Ўзим ҳам бир учиб тушдим. Бахтиёр олисда
эмас экан. Балки эшик ортида тургандир, дарров бўй кўрсата қолди.
-Пичоқ қаердан келди?
-Кўрганим йўқ,ҳайронман.
-Сизлар базму жамшид қилган кун сабзи тўғраш пайти қолиб кетган эди, бу ёққа ўтгунча уни енг
орасида олиб кирдим, -дедим мен.
-Пичоқни ол, Бахтиёр, -деди у.
Бахтиёр пичоқни олишга уринганда ўзи ўргатган усуллардан бирини ишга солдим. Ортига ўгирилиб чиқиб
кетаётган Рашид ичини ушлаб мук тушиб қолган Бахтиёрни кўриб ҳайрон бўлиб тўхтади.
-Ҳали битта қизга кучинг етмайдими? Латтачайнар.-Қани, дўндиқча, бизга ҳам ишлатиб кўрчи ҳунарингни, -деди Рашид ортига қайтиб. Мен Бахтиёрга
қарадим. У бош чайқади. Индамай туравердим. Пичоқни қўлимдан олди:
-Шундай қиламанки, акажон деб ўзинг оёғимга йиқиласан. Бахтиёр, буни паёгини уз. Менга гала
текинхўр керак эмас. Очлик азобини тотиб кўрсин.
Рашид чиқиб кетди. Бир балодан қутулганимга шукур қилдим. Унинг шовқини ташқарига кўчди. “Шефга
атаганмиш. Сен бандитларда виждон, лафз деган нарса борми? Бир-бирингни ғажишга тайёрсанлар. Пичоғимни олиб
кетмасанг, барингни битта-битта тинчитардим. Жаҳл устида яна машқ қила бошладим. Оёқларим билан деворларни
тепдим. Шунда пастки ёки юқориги қаватдан норози овоз эшитилди. Демак, қўшнилар бор. Бор кучим билан
деразага қўйилган фанерни тепгандим, унинг орқасидан ойна, яна панжара қўйилган экан, фанер ёрилиб кетди.
Деразанинг икки кўзи синди. Панжарага бориб урилган оёғимни ерга босолмай қолдим. Оғриқдан инграб юбордим.

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

Қамоқхона кутубхонасидан маҳбус китоб сўраяпти:
— Кечирасиз, «.............» китоби борми?
— «............» китоби бизда йўқ, лекин муаллифи шу ерда.

Хуршид Абдурашид

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Оталар

Пул тежаш мақсадида уйига пиёда келаётган отанинг йўлини юпун кийинган бир болакай тўсди:
— Амакижон, қорним жуда оч, ота-онаси йўқ етимга раҳм қилиб нон учун пул беринг!

Ота ўз болаларига ширинлик олиб бориш ваъдаси нега бажарилмаганини қандай тушунтириш ҳақида ўйлаб борар, кўприк тагидан эса “етим” боланинг елкасига уриб мақтаётган одамнинг овози акс садо берарди:
— Баракалла, болам, баракалла! Ҳозир онанг келса, бирга кетамиз.

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

***

Наргиза катта-катта қадамлар билан асабий телефонда гаплашиб келарди:
— Эрталаб кир ювадиган машинадан кийимларни олишни унутибман. Ишга келиб эсласам бўладими. Палакат!
Аксига олгандай бугун ишим кеч тугади, боғчага келсам, уйдагилари олиб кетишди деди, эрим мендан олдин ишдан чиққан, шекилли. Ҳозир борсам овқат тайёр эмаслигини баҳона қилиб яна жанжал чиқаради.
— Уйда қайнонанг йўқми?
— Э, сўрама. Ўтган кун қизиникига кетганди. Шу кампир ҳам менга ортиқча даҳмаза. Катта ўғил алоҳида яшайди деб теккандим, қаёқда… Бўпти, дугонажон, яна телефон қиламан. Уйга кеп қолдим.

Алоқа узилди. Наргиза эрининг ғазабига қарши айтадиган гапларини ўйлаб бироз секинлашди, қараса уй олдида эрининг машинаси кўринмади. Уйга кирса кир машинада қолиб кетган кийимлари дорда илинган, болалари ҳовлида копток тепишарди. Ошхона томондан чиқаётган паловнинг ҳиди эса бутун ҳовлига тарқаб улгурган эди.

Аржумандбегим

@drabllar | қисқа ҳикоялар

ТУТҚУНЛИКДА

👆👆👆👆

Ёзув устини босинг.

#ТУТҚУНЛИКДА

Бахтиёр кириб келди.
-Нима қиляпсан, жонингдан тўйдингми?
-Ҳа, тўйдим. Сизгаям ишонмайман. Мени алдаб олиб ўтириш учун ҳар куни битта чўпчак тайёрлайсиз.
Энди менга гапирманг. Сиз ҳам шу шайканинг аъзосисизда. Иккинчи имкониятни қўлдан чиқардик. Рашид
ўлса қолганларининг қўлидан ҳеч нарса келмайдику.
-Холида, иложи борича қотилликка қўл урмай чиқиб кетишимиз керак.
-Мени жиноятчи, деб гумон қилишаяпти. Энди менга барибир.
-Ҳали буни исботлашгани йўқ. Сенинг айбинг тасдиқланмаган. Ҳукм чиқмаган. Бу фақат гумон. Гумон
учун асос бор. Сен билан мен эҳтиёткорлик билан қўлимизни қонга бўямай қутулишимиз керак. Ҳали ёшмиз.
Ҳаётдан умидимиз катта.
-Ҳозир Рашид менга тажовуз қилса қўлингиздан нима келарди? Эшик орқасида пусиб туришми?
-Мен ростдан эшик орқасида тургандим. Лекин сенга қўл теккизса, унда инсонларга ўхшаб яшашданумид узиб Рашидни ўлдирардим. Хайриятки, иш унгача бориб тақалмади. Рашид аламини йигитлардан олаяпти. Асли
иши орқага кетди. Пули тугади. «Ов»га чиқишмоқчи. Мен ҳам борармишман.
-Барибир жиноятга қўл ураркансизу.
-Мен унинг ишончига кириб, шаҳарда эркин юриш имкониятини олишим керак. Ҳозир Рашид ҳам, Бадр ҳам
кўпроқ Эрнестдан шубҳаланишаяпти. Газетага чиққанидан бери унинг орқасидан одам қўйилган. Бадр «тинчитиб
қўя қолайлик» деяпти. Қўлга тушса, бизни сотади, деб қўрқишаяптида.
-Қанчалик номардсизлар. Иши юришмаганни сафдан чиқарасизлар. Виждон йўқ, меҳр-шафқат йўқ. Агар
бирор жойдан дўржи пул чиқиб қолса, бир-бирларингни ўлдирасизлар. Нафс бандалари. Номардлар.
Мен Эрнестга ачина бошладим. Ахир у ҳам инсон, титраб турган жон. Жиноятчилардек бераҳм, тубан
одамлар бўлмаса керак. Хомуш ўтирган Бахтиёрга юзландим:
-Бугун кимни қон қақшатмоқчисизлар? Бу тун қайси гўдак етим қолади? Қайси хонадондан
осудалик бутунлай бош олиб кетади? Айтинг, Бахтиёр ака?
-Холида, тушун, бугунги «ов»га қатнашмасам бўлмайди. Боз устига ўзимни кўрсатишим керак. Бу кеч
сенга бошқа биров қоровуллик қилади.
-Эрнестми?

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

Иш куни оғир бўлди. “Мактабда ишлаш ҳар кимга ҳам эмасда”. Йўл-йўлакай ўз ўзига гапириб келаркан, уйда кутиб турган рўзғор ишларини ўйлаб юраги сиқилди.
“Ойим келдилар!” Чопқиллаб пешвоз чиққан ўглини нари сураркан, ивирсиб ётган уй гўё тобора кичрайиб уни бўғаётгандай нафаси қайтди.
— Аҳмоқ! Лоақал еган овқатининг идишини тозалаб қўйса бўлади-ку! Ғазабини ютолмай айтиб юборган гапини эшитган ўғлига юзланиб, сохта табассум билан:
— Азизбек ўғлим, мактабингга яхши бориб келдингми? Нечта беш олдинг? — деди.
— Ҳеч қанча! — қўрслик билан қайтарилган жавобдан сергак тортди.
— Ақлли болалар ойисига шундай жавоб қайтарадими, ўғлим? — деди ўзини зўрға босиб.
— Мен дадамнинг ўғлиман-ку, ойи?! — деди юзи тундлашган ўғли ошхонада куймаланаётган отаси томон кетиб бораркан.

Аллома Ҳакимова

@drabllar — қисқа ҳикоялар

#ТУТҚУНЛИКДА

-Йўқ бошқа. Уни Анжелика дейишаркан. Аслида исми Анзиратмиш. Рашиднинг ишонган одамларидан. У бир
кеча сени қўриқлаб, эрта тонгда топшириқ билан бир жойга кетади. Лекин сен эҳтиёт бўл. Кўчага чиқишни
хаёлингаям келтирма. У қўшмачилик қилиб кун кўради. Сен учун Рашиддан ҳам хавфли.
-Қаерга бораяпсизлар?
-Исомиддин деган бойвачча бор экан. Бадр 3 кундан бери ҳовлисини «разведка» қилибди. Бойвачча бугун
Кореяга учиб кетибди. Хотини, болалари ёлғиз қолганмиш.-Бечора аёл. Уни огоҳлантириш керак.
-Аҳмоқ бўлма. Сотқинлик қилолмайман.
-Эрнест қаерда?
-У ҳам сенга ўхшаб, уй қамоғида. Шунинг учун Рашидга мен керак бўлиб турибманда.
-Жиноятчи, ўғри! Тирик қолсам ҳам сизга тегмайман. Қўрқоқ.
Бахтиёрдан жуда норози бўлиб кетдим. Фикру хаёлимни номаълум уй бекаси эгаллаб олди. Бойвачча
бўлсанг, қопағон ит боқмайсанми? Ёки милиция билан боғлиқ пультга улатмайсанми? Мен нима ҳам қила
олардим? Оёғимга шўр пахта босиб анча ўйланиб ўтирдим. Назаримда оғриғи сал босилгандек эди.
Дераза ёриғига қараб хаёлимга бир фикр келди. Бахтиёрдан ип-игна сўрадим. У ғальтак билан игна олиб келди.
Эшик орқасида илинган костюмидан ручка олдим. Бояги газета ёдимга келиб уни топиб олдимда, ёздим:
«Салом яхши инсон. Савоб иш қилишга шошилинг. Шу домнинг 38-хонасида бир қизни безорилар қамаб
қўйишган.Яна бир гап. Исомиддин деган бойваччаникига бугун босқинчилар боришади. Милицияга хабар
беринг, илтимос.
Бечора қиз».
Қоғозни ип билан боғлаб, пастга туширдим. Номозшом пайти бўлгани туфайли биров кўриб, биров кўрмаслиги
мумкин. Шунинг учун ипни қимирлатиб турдим.
Давоми бор…

https://tttttt.me/drabllar

🌺 БУНЧА БАРДОШЛИСАН АЁЛ

Мудом ғийбатингни қилдилар, жимсан.
Дилсиз, ожиза деб билдилар, жимсан.
Сени йиғлатиб, сўнг кулдилар, кимсан?
Бунча бардошлисан, кучлисан Аёл.

Қучиб қувондилар, ишқин айтдилар.
Гўё қизғондилар рашкин айтдилар.
Кейин унутдилар, сўздан қайтдилар.
Бунча хокисорсан, мунглисан Аёл.

Рузғор деб яшадинг пардоздан йироқ.
Юзингда табассум, кўнглингда фироқ.
Қирққа хам етмасдан оҳ, сочингда оқ.
Бунча беминнатсан, бесассан Аёл.

Ёрга боринг бердинг, билди билмади.
Боланг хам улғайиб қарзин қилмади.
Ғам тўла бағринг, эҳ, кимлар тилмади.
Бунча меҳрибонсан, меҳрсан Аёл…
@drabllar

Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ!

Мен қайтдим)🩷

Тағофил

Илмий мақоламни тўлдириш учун туман марказидаги кутубхонага йўл олдим. Таксида кетар эканман, ёнимдаги йўловчиларга бир-бир қараб қўйдим. Уларнинг бири 8–10 ёшлардаги сочлари ўрилган қизалоқ, яна бири бошдан оёқ оппоқ ҳижобга ўранган, бир қўлида сумка, бир қўлида тасбеҳ тутган онахон эди. Мен билан саломлашгандан сўнг онахон қизчага юзланди ва олдинроқ бошланган суҳбатини давом эттирди.
— Спорт мактабида ўқийман дегин. Ҳозир ўша ёққа боряпсанми?
— Йўқ, ҳозир инглиз тили курсига боряпман.
 — Ҳаа, шунақа ақлли қизмисан-а?.Онахон уни эркалаб-эркалаб гапга соларди. — Номоз ўқийсанми?
— Йўқ.
— Рўза-чи, рўза тутганмисан ҳеч?
— Йўқ. Дадамни айтиши бўйича ҳали кичик эканман.
— Ҳа, майли. Аммо Аллоҳнинг фарзини биринчи навбатда бажариш керак, болам. Йўқса, динини билиб амалини билмайдиганлар қаторида бўласан. Ғофил бўлма, болам ғофил бўлма.
Қизча бу гапларни эшитди-ю устозидан дакки еган ўқувчидек икки юзи қизаринди. Аммо унинг кўзлари кулиб турар,бу кулиш билан у “Мен албатта бу нарсаларни ўрганаман” дея ўз-ўзига ваъда берарди… Машина бир манзилда тўхтади. Онахон ҳамёнидан йўл ҳаққи узатаётиб ҳайдовчига савол назари билан қаради. Буни дарров сезган ҳайдовчи қисқагина тушунтира кетди.
— Мана шу кўчадан кирсангиз 3-уй. Шафоат фолчи десангиз ҳамма танийди.

Мухлиса Илёс қизи

@drabllar | қисқа ҳикоялар

Ака-ука

Бола эди. Қишда печ мўрисидан чиқаётган тутунга қараб хаёл сурарди.
Баҳорда чучмома пиёзига, ёзда ини атрофида чарх ураётган чумчуққа, кузда эса тарвуз пўстлоғидаги тарам-тарам рангларга тикилганча хаёл сурарди.
Улғайди.
Шоир бўлди.

Бола эди. Қишда мўрига термулиб турган акасига қор отиб қочарди. Баҳорда гул-гул очилган атиргулни пайҳон қилар, ёзда чўзмада чумчуқ овлар, кузда бўшанг акасини тарвуз пўчоғи билан урарди.
Улғайди.
Ўғри бўлди.
Бир дарахтнинг мевалари турфа. Бири ширин, бири нордон...


Жасур Махаммадиев

@drabllar | қисқа ҳикоялар

РАШК

Эр-хотин Шом намозини адо қилиб бўлиб , кечки овқат тановул қилишга ўтиришди.
Эр телефонидан видео томоша қилар, хотини эса унинг юз ифодасини жим кузатарди.
— «Жаннатда ҳар бир эркакка ҳурлар берилади». Эр янги видеодаги гапни қайтариб ўқиди ва мийиғида кулиб хотинига назар солди.
Хотин эса гина аралаш ўрнидан туриб кетди.
— Жаннатдаги ҳурмиш...

Қобилбек

#мухлислар_минбари

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Қаерга яширдинг менсиз баҳорни,
аста йўл оламан сенсиз куз томон.
қўлларим ҳориган,дилларим толди,
йўлларим ҳазондир,
йўлларим ҳазон...
қаерга шошади менсиз туйғулар,
алам ва ҳасратдан доимо ўзиб.
юзимда сарғаяр сенсиз кулгулар,
лабимда қовжирар «севаман» сўзи.
умримга тафтини келтиради куз,
изғийман армоннинг излари ора.
ўнгу тушларимда,ҳануз,о,ҳануз
сен борсан,
сен борсан,
сен борсан
қара...
ўзидан ўзини топмайди дунё,
манзилсиз йўлларда ҳайрону сарсон.
баҳорга туташмас умрлар рўё,
тошни ёролмаган ғунчалар ёлғон...

©