Osmondagi oyman deb kibrlanma, atrofingga yaxshilab nazar sol, yorug'likning asl manbai qayerdan kelayotganini ko'rasan...

filmdan
@Arjumandbegim

​​Mezon

—Ertaga majlisga kim boradi? Mening otam yo'q, onamning esa tuzukroq ko'ylagi.

©Arjumandbegim
@Arjumandbegim

Ўзбек фожиаси

— Мен сени тушунаман, қизим. Лекин одамлар нима дейди?!

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

#ТУТҚУНЛИКДА

Мен каби тепасида қилич ярақлаб турса, ҳаётига, ор-номусига таҳдид бўлса,улар ҳам балки бир соатда ўрганарди. Бахтиёр ака, биласизми, нимани ўйладим? Мабодо худо ёрлақаб шу
зиндондан эсон-омон қутулсам, ўқишимни давом эттирсам, физкультура ўқитувчиси бўлардим. Ўшанда қизларга
ўз-ўзини ҳимоя қилишни ўргатардим. Бошига ташвиш тушса, таслим бўлишни афзал кўрадиган қизлар камаярди.
Ожиза, деб хўрламоқчи бўлган йигитлар панд еб қолаверарди. Бу жуда керак эканлигини энди ҳис қиляпман. Ҳа,
айтгандай, ким биландир олишишим керак.
-Бизда рақиб.
-Йўқ. Сиз мени аяйсиз. Эрнестнинг жиғига тегиб кўрсам...
-Бунга ҳали барвақт. Шошилма. Инсон нималарга қодирлигини рақибига дарров билдириб қўймаслиги керак. Унда
тез енгилади. Мана, мени улар бир ношуд, қўрқоқ йигит, деб ўйлашади. Шундай ўйлаганлари маъқул.
Шу пайт Эрнест хонага кириб келди. Ранги оқариб кетган. Қўлида газета.
-Бахти, мени қидиришаяпти. «Правам» қолиб кетганидан ташвишланиб юргандим. Расмимни ҳам беришибди.
Бахтиёр «Постда» газетасини қўлига олди. “Диққат «Қидирув» деган сарлавҳа остида биринчи бўлиб Эрнестнинг
расми турарди. «Қарши шаҳар ИИБ томонидан қуйидаги шахс жиноят содир этганликда гумонланиб қидирилмоқда.
Эсенов Эрнест Исматович, 1975 йилда Қарши шаҳрида туғилган. Ҳеч қаерда ишламайди. Яшаш
жойининг тайини йўқ. У Ўзбекистон Республикаси ЖКнинг 97-моддасида кўрсатилган жиноятни содир этганликда
гумонланиб терговдан қочиб юрибди. Асосий белгилари: бўйи 170-175 сантиметр, сочи, қоши сариқ, кўзи кўк,
новчадан келган. Юзида сепкиллари бор.
Юқоридаги шахсни кўрган ёки қаердалигини билганлардан Қарши шаҳар ИИБга ёки яқин атрофдаги милиция
бўлимига хабар беришлари сўралади».
Хабарни ўқидиму Эрнестнинг довдираган кўзларига қараб, «Яшасин, милиция» дедим, Худди ҳали замон
мени топишиб, онажонимнинг бағрига элтишадигандек қувониб кетдим.
-Пастига қара, ўзингни ҳам ўқийсан. Кўп қувонма, -деди Эрнест хомуш тўнғиллаб.
Мен газетани юлқиб олиб, ўқий бошладим. Мени бедарак йўқолганлар сафига ёзишгандир, деб ўйлаб хато
қилибман. Жиноят содир этишда гумонланаётган эканман. Ё художон. Бир камим шу эди. Нега? Бу савол билан
Бахтиёрга юзландим.-Ўзингни бос. Ахир ўша куни дўхтирни уйдан сен чақириб чиққансан. Бу аниқ. Бироқ йўлда безориларга
дуч келганларингни ҳали милиция ҳам, дўхтирнинг оиласи ҳам билмайди.
-Вой, шўрим. Ҳали ҳамма мени одам ўлдириб, Эрнест билан қочиб кетган, -деб ўйлаётган бўлса.

Давоми бор...

https://tttttt.me/drabllar

Куйиклар

Уруш. Новвойхонада ишлаб қайтган акаларининг тугуни белига боғлиқлигини кўриб, сингилларнинг кўзида парчаланган умид аста-секин томчилай бошлади. Ака айбли бошини эгди:
– Кечиринглар, бугун бирорта ҳам нон куймади...

Аржумандбегим

Драбллар | Қисқа ҳикоялар

Оқибат

Етимхона тарбияланувчиси 1 млрд пул ютиб олди. Қариндошлари ўзида йўқ хурсанд.

Хушнуд Тошпўлатов

Драбллар | қисқа ҳикоялар

Ақлли ҳимоя

Ёши улғайиб қолган жанг санъати устаси қайтиб майдонга тушмасликка қарор қилди. Бироқ бир куни уни ёш ва манман бир полвон олишувга чорлади. Уста бунга эътибор қаратмади, жим ўтираверди. Ёш жангчи энди уни масхаралашга, аждодларини ҳақоратлашга тушди. Аммо бу ҳам кўзланган натижани бермади.

Охир-оқибат ёш полвоннинг ҳафсаласи пир бўлди, қўлини ювиб қўлтиғига урди-да, кетди.

Қария устанинг шогирдлари унинг хатти-ҳаракатидан ҳайрон қолди, айримлари эса таъна қила бошлади:

– Наҳот сизга ўзингизнинг ёки аждодларингизнинг шаъни қадрли бўлмаса?!

Устоз бу саволга савол билан жавоб берди:
– Агар сизга бирор нарса совға қилишса, лекин уни олмасангиз, ҳадя кимда қолади?
– Эгасининг ўзида қолади-да! – дейишди улар.

– Ҳасад, ғазаб ва нафрат ҳам худди шундай. Агар биз уни қабул қилмасак, у эгасида қолади.

Ориф Толиб

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Синфдош дугоналар учрашуви

Мактабда улар ораларидан қил ўтмас дугона эдилар.

– Қўнғироқ қилиб тур, унутиб юборма, – деди у дугонасига битирув оқшомида.
– Албатта, сен ҳам.

Мактабни битирганларига эллик йил тўлиши муносабати билан уюштирилган синфдошлар учрашувида улар шу пайт давомида биринчи марта гаплашишди.

– Сени кўрганимдан хурсандман.
– Мен ҳам.
– Қўнғироқ қилиб тур, унутиб юборма.
– Албатта, сен ҳам

Девид Ҳофман

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Оталар

Пул тежаш мақсадида уйига пиёда келаётган отанинг йўлини юпун кийинган бир болакай тўсди:
— Амакижон, қорним жуда оч, ота-онаси йўқ етимга раҳм қилиб нон учун пул беринг!

Ота ўз болаларига ширинлик олиб бориш ваъдаси нега бажарилмаганини қандай тушунтириш ҳақида ўйлаб борар, кўприк тагидан эса “етим” боланинг елкасига уриб мақтаётган одамнинг овози акс садо берарди:
— Баракалла, болам, баракалла! Ҳозир онанг келса, бирга кетамиз.

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

Ko'ngil guli


Roziya xola halloslab xonasiga kirdi. Sandiq ustida yig'ib qo'yilgan ko'rpachalarni yiqdi. Hatlab o'tib shoshilgancha sandiq ichidan ancha yillar ilgari tiktirgan maydagul chit ko'ylagini topdi. Ko'zguda ro'molini qayta-qayta o'rab ko'rdi. Eski g'aladonidan surma topib ko'zlariga qo'ydi. U hozirdan o'zini ancha tetik his qila boshlagandi. Hammasiga sabab, kechki ovqatdan so'ng o'g'lining ilk marta, "Mashinada shaharni aylantirib kelaymi?", degan taklifi edi. Ko'zgudagi aksiga boqib ko'rinishidan ko'ngli to'lmaganday bo'ldi va vazadagi rayhondan bir shox sindirib chakkasiga qistirdi, so'ng nim tabassum qilib o'ziga o'zi, "endi hammasi joyida, chiroylisan Roziya" deb tashqariga chiqdi. Ko'chada o'g'li Zarif mashinasini qizdirib, xotini va bolalarining imillashidan norozilarcha turar edi. Shu pallada onasiga ko'zi tushdi. Uning to'satdan bergan savoli, Roziyaning chakkasidagi rayhonini bir onda so'litdi:
—Ha oyi, qayerga otlandingiz?


©Arjumandbegim

@drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА


Илоё,
қирилиб ўлинглар. Бошимга яна қандай балоларни тайёрлаб қўйибсанлар. Чиқ, йўқол баринг. Мен ўлишни истайман.
Дўхтирнинг хотини, болалари мени қанчалик ёмон қарғаб йиғлашаётгандир. Одамхўрлар.
Мен Бахтиёрни ҳам, Эрнестни ҳам эшикдан итариб чиқариб, ичкаридан тамбалладим. Биттаю битта ёстиққа
ўзимни юзтубан ташлаб ҳўнг-ҳўнг йиғладим. Икки соатлар чамаси обдон кўз ёши тўкдим. Чанқаб
ўрнимдан қўзғалаётганимда қўлим ёстиқ остидаги пичоққа тегиб кетди. Қора дастали бу пичоқ қотиллик қилиши
мумкин. Ҳозир ўламан. Балки ярим соат, балки бир соатдан кейин бу одамхўрлар мени ўлик ҳолда топишади.
Эсизгина, ҳур кетдида, деб афсусланади, Бадр. Мен ҳам ўзимни ўлдирсаммикан, деб Эрнест ҳам иккиланиб қолса
керак. Ўлмаганда совчи қўйиб уйланардим, деб Бахтиёр деворга бошини уради. «Бадр, дўндиқчани
Сирдарёгами, Анҳоргами олиб бориб ташлайлик, балиқлар дуо қилади», дейди. «Тўхтанглар, жанозасини ўқиб қўяй»,
дейди мулла. «Энди шефга бошқа дўндиқчани топиш керак», дейишади. Менинг ўлигимни қопга солиб дарёга
ирғитишаркан, муздек сув бағрига олади. Сув тагида оч юрган балиқлар, балки илонлар ҳам бордир. Атрофимни ўраб,
тилка-пора қилиб ейишади. Хаёлларим шу ерда узилди. Сувни, эслаб совқотган эдим.
Ё худо, ўлсам ҳеч кимга ўзимнинг бегуноҳ эканлигимни айтолмайманку. Онажоним йиғлаб-йиғлаб кўр
бўлади. Ўзинг йўл кўрсат. Ўзинг паноҳ бўл мен етим қизга.
Айбсиз айбдор бўлганим ичимда бир гулхан ёқардики, унинг алангасида вужудим қовриларди. Бу пичоқ барибир
қотилликка қўл уради. Балки улардан бирортасидан аламимни олиб, сўнгра…

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

#ТУТҚУНЛИКДА

Эшик зарб билан тақиллади. Очмасам, бузиб киргудай. Очдим. Рашид экан. Мен унга илк бор синчиклаб
разм солдим. Қора қош, қора кўз. Ранги ҳам қора. Мўйлаби қулоғига етишига сал қолган. Сочи узун
ўстирилганидан бантик тақса бўларкан. Гавдали. У эшикни тамбалади. Мен кўрпача устига келиб ўтирдимда, ўнг
қўлимга яширилган пичоқнинг дастасини тутдим.
-Салом, дўндиқча. Кел қани. Ҳали аразлаб ўтирибсанми? Кел, тиззамга. Сени қанча қийналиб олиб келдим.
Осонгина шефга бериб қўяманми? Сен меникисан. Хизматимда бўлган барча қизу жувонлардан дилбарроқсан.
Ўз хоҳишинг билан мени десанг, озодликка чиқараман. Сени жиноятчи, деб қидиришаяпти. Айбсизлигингни
исботлолмайсан. Оқибатда қамалиб кетасан. Мени шайкамга қўшилиб, анча пул ишлаб олсанг, эртага пул билан
ҳамма балодан қутулиб кетишинг мумкин. Ишинг қийин эмас. Эшик тақиллатасан. Бир кечага жой бериб
туролмайсизми? Мусофирман дейсан. Шу пайт биз кириб борамиз. Бошида қийналишинг табиий. Кейин ҳар куни
тушган мулла жирингни санаб виждонни ютасан, ундан кейин яшаш енгил кўчади. Боз устига сен ёш,
соғлом, гўзал аёл сифатида катта пул ишлашинг мумкин. Шаҳарнинг бағри кенг, мен султон бўламан, сен
малика. Кел…
У қўлларини чўзганча мени бағрига имларди. Қўрққанимдан гапиришга ҳам ҳолим келмасди. Кўйлагини
еча бошлагач, ундан ғижиниб, ўта чаққонлик билан эшикни очдим.
Қўлимга пичоқни олиб: «Чиқиб кетинг, бўлмаса ўзимни ўлдираман» -дедим.
Рашид пичоқни кўрдию, тундлашди: -Бахтиёр!
Унинг ҳайқириғидан менинг кичиккина зиндоним «зир» титради. Ўзим ҳам бир учиб тушдим. Бахтиёр олисда
эмас экан. Балки эшик ортида тургандир, дарров бўй кўрсата қолди.
-Пичоқ қаердан келди?
-Кўрганим йўқ,ҳайронман.
-Сизлар базму жамшид қилган кун сабзи тўғраш пайти қолиб кетган эди, бу ёққа ўтгунча уни енг
орасида олиб кирдим, -дедим мен.
-Пичоқни ол, Бахтиёр, -деди у.
Бахтиёр пичоқни олишга уринганда ўзи ўргатган усуллардан бирини ишга солдим. Ортига ўгирилиб чиқиб
кетаётган Рашид ичини ушлаб мук тушиб қолган Бахтиёрни кўриб ҳайрон бўлиб тўхтади.
-Ҳали битта қизга кучинг етмайдими? Латтачайнар.-Қани, дўндиқча, бизга ҳам ишлатиб кўрчи ҳунарингни, -деди Рашид ортига қайтиб. Мен Бахтиёрга
қарадим. У бош чайқади. Индамай туравердим. Пичоқни қўлимдан олди:
-Шундай қиламанки, акажон деб ўзинг оёғимга йиқиласан. Бахтиёр, буни паёгини уз. Менга гала
текинхўр керак эмас. Очлик азобини тотиб кўрсин.
Рашид чиқиб кетди. Бир балодан қутулганимга шукур қилдим. Унинг шовқини ташқарига кўчди. “Шефга
атаганмиш. Сен бандитларда виждон, лафз деган нарса борми? Бир-бирингни ғажишга тайёрсанлар. Пичоғимни олиб
кетмасанг, барингни битта-битта тинчитардим. Жаҳл устида яна машқ қила бошладим. Оёқларим билан деворларни
тепдим. Шунда пастки ёки юқориги қаватдан норози овоз эшитилди. Демак, қўшнилар бор. Бор кучим билан
деразага қўйилган фанерни тепгандим, унинг орқасидан ойна, яна панжара қўйилган экан, фанер ёрилиб кетди.
Деразанинг икки кўзи синди. Панжарага бориб урилган оёғимни ерга босолмай қолдим. Оғриқдан инграб юбордим.

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

Қамоқхона кутубхонасидан маҳбус китоб сўраяпти:
— Кечирасиз, «.............» китоби борми?
— «............» китоби бизда йўқ, лекин муаллифи шу ерда.

Хуршид Абдурашид

@drabllar — қисқа ҳикоялар

Оталар

Пул тежаш мақсадида уйига пиёда келаётган отанинг йўлини юпун кийинган бир болакай тўсди:
— Амакижон, қорним жуда оч, ота-онаси йўқ етимга раҳм қилиб нон учун пул беринг!

Ота ўз болаларига ширинлик олиб бориш ваъдаси нега бажарилмаганини қандай тушунтириш ҳақида ўйлаб борар, кўприк тагидан эса “етим” боланинг елкасига уриб мақтаётган одамнинг овози акс садо берарди:
— Баракалла, болам, баракалла! Ҳозир онанг келса, бирга кетамиз.

Аржумандбегим

👉🏻 Драбллар | қисқа ҳикоялар

***

Наргиза катта-катта қадамлар билан асабий телефонда гаплашиб келарди:
— Эрталаб кир ювадиган машинадан кийимларни олишни унутибман. Ишга келиб эсласам бўладими. Палакат!
Аксига олгандай бугун ишим кеч тугади, боғчага келсам, уйдагилари олиб кетишди деди, эрим мендан олдин ишдан чиққан, шекилли. Ҳозир борсам овқат тайёр эмаслигини баҳона қилиб яна жанжал чиқаради.
— Уйда қайнонанг йўқми?
— Э, сўрама. Ўтган кун қизиникига кетганди. Шу кампир ҳам менга ортиқча даҳмаза. Катта ўғил алоҳида яшайди деб теккандим, қаёқда… Бўпти, дугонажон, яна телефон қиламан. Уйга кеп қолдим.

Алоқа узилди. Наргиза эрининг ғазабига қарши айтадиган гапларини ўйлаб бироз секинлашди, қараса уй олдида эрининг машинаси кўринмади. Уйга кирса кир машинада қолиб кетган кийимлари дорда илинган, болалари ҳовлида копток тепишарди. Ошхона томондан чиқаётган паловнинг ҳиди эса бутун ҳовлига тарқаб улгурган эди.

Аржумандбегим

@drabllar | қисқа ҳикоялар

ТУТҚУНЛИКДА

👆👆👆👆

Ёзув устини босинг.

#ТУТҚУНЛИКДА

Бахтиёр кириб келди.
-Нима қиляпсан, жонингдан тўйдингми?
-Ҳа, тўйдим. Сизгаям ишонмайман. Мени алдаб олиб ўтириш учун ҳар куни битта чўпчак тайёрлайсиз.
Энди менга гапирманг. Сиз ҳам шу шайканинг аъзосисизда. Иккинчи имкониятни қўлдан чиқардик. Рашид
ўлса қолганларининг қўлидан ҳеч нарса келмайдику.
-Холида, иложи борича қотилликка қўл урмай чиқиб кетишимиз керак.
-Мени жиноятчи, деб гумон қилишаяпти. Энди менга барибир.
-Ҳали буни исботлашгани йўқ. Сенинг айбинг тасдиқланмаган. Ҳукм чиқмаган. Бу фақат гумон. Гумон
учун асос бор. Сен билан мен эҳтиёткорлик билан қўлимизни қонга бўямай қутулишимиз керак. Ҳали ёшмиз.
Ҳаётдан умидимиз катта.
-Ҳозир Рашид менга тажовуз қилса қўлингиздан нима келарди? Эшик орқасида пусиб туришми?
-Мен ростдан эшик орқасида тургандим. Лекин сенга қўл теккизса, унда инсонларга ўхшаб яшашданумид узиб Рашидни ўлдирардим. Хайриятки, иш унгача бориб тақалмади. Рашид аламини йигитлардан олаяпти. Асли
иши орқага кетди. Пули тугади. «Ов»га чиқишмоқчи. Мен ҳам борармишман.
-Барибир жиноятга қўл ураркансизу.
-Мен унинг ишончига кириб, шаҳарда эркин юриш имкониятини олишим керак. Ҳозир Рашид ҳам, Бадр ҳам
кўпроқ Эрнестдан шубҳаланишаяпти. Газетага чиққанидан бери унинг орқасидан одам қўйилган. Бадр «тинчитиб
қўя қолайлик» деяпти. Қўлга тушса, бизни сотади, деб қўрқишаяптида.
-Қанчалик номардсизлар. Иши юришмаганни сафдан чиқарасизлар. Виждон йўқ, меҳр-шафқат йўқ. Агар
бирор жойдан дўржи пул чиқиб қолса, бир-бирларингни ўлдирасизлар. Нафс бандалари. Номардлар.
Мен Эрнестга ачина бошладим. Ахир у ҳам инсон, титраб турган жон. Жиноятчилардек бераҳм, тубан
одамлар бўлмаса керак. Хомуш ўтирган Бахтиёрга юзландим:
-Бугун кимни қон қақшатмоқчисизлар? Бу тун қайси гўдак етим қолади? Қайси хонадондан
осудалик бутунлай бош олиб кетади? Айтинг, Бахтиёр ака?
-Холида, тушун, бугунги «ов»га қатнашмасам бўлмайди. Боз устига ўзимни кўрсатишим керак. Бу кеч
сенга бошқа биров қоровуллик қилади.
-Эрнестми?

Давоми бор...


https://tttttt.me/drabllar

Иш куни оғир бўлди. “Мактабда ишлаш ҳар кимга ҳам эмасда”. Йўл-йўлакай ўз ўзига гапириб келаркан, уйда кутиб турган рўзғор ишларини ўйлаб юраги сиқилди.
“Ойим келдилар!” Чопқиллаб пешвоз чиққан ўглини нари сураркан, ивирсиб ётган уй гўё тобора кичрайиб уни бўғаётгандай нафаси қайтди.
— Аҳмоқ! Лоақал еган овқатининг идишини тозалаб қўйса бўлади-ку! Ғазабини ютолмай айтиб юборган гапини эшитган ўғлига юзланиб, сохта табассум билан:
— Азизбек ўғлим, мактабингга яхши бориб келдингми? Нечта беш олдинг? — деди.
— Ҳеч қанча! — қўрслик билан қайтарилган жавобдан сергак тортди.
— Ақлли болалар ойисига шундай жавоб қайтарадими, ўғлим? — деди ўзини зўрға босиб.
— Мен дадамнинг ўғлиман-ку, ойи?! — деди юзи тундлашган ўғли ошхонада куймаланаётган отаси томон кетиб бораркан.

Аллома Ҳакимова

@drabllar — қисқа ҳикоялар